Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Μιχάλη Τσεσμετζή και το Mix Grill.
Οι Electric Litany δεν είναι ιδιαίτερα συχνοί επισκέπτες στη χώρα μας, καθώς η βάση τους είναι στο Λονδίνο. Παρόλο δηλαδή που είναι ελληνοαγγλική μπάντα, οι εμφανίσεις τους στην Ελλάδα είναι σποραδικές. Όμως το Gagarin205 είναι ένας χώρος που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία τους και κατάφεραν να το γεμίσουν τόσο ώστε η εμφάνιση τους να έχει το επιθυμητό αντίκτυπο στους παρευρισκόμενους.
Ο Echo Canyon που προηγήθηκε δεν έκανε ιδιαίτερη αίσθηση στο λιγοστό κοινό που είχε φτάσει στον συναυλιακό χώρο, καθώς η μουσική του ακουγόταν σαν ένας συνεχόμενος πειραματικός ήχος. Πιθανώς σε κάποιο άλλο πλαίσιο ή χώρο να δούλευε όπως το έχει οραματιστεί ο Δημήτρης Πατσαρός που βρίσκεται πίσω από το project. Όμως η μουσική των Electric Litany είναι πιο ποικιλόμορφη, αποφεύγοντας κάθε είδους στατικότητα στις ζωντανές εμφανίσεις. Η αντίθεση, λοιπόν, μεταξύ τους ήταν μεγάλη.
Από το 2007 που σχηματίστηκαν οι Electric Litany έχουν κυκλοφορήσει τρεις δισκογραφικές δουλειές, με την τελευταία ("Under A Common Sky") να κυκλοφορεί μόλις τον προηγούμενο μήνα. Με τον Αλέξανδρο Μιάρη να έχει τη θέση του frontman αλλά και ιδρυτικού μέλους της μπάντας μαζί με τον drummer Richard Simic, η σκηνική τους παρουσία βασιζόταν στο φωτισμό και στα μελωδικά άλματα από την ηλεκτρονική μέχρι και την παραδοσιακή κρητική μουσική.
Τα πλήκτρα και τα προηχογραφημένα soundscapes του "Azure" ξεκίνησαν τη δίωρη συναυλία των Litany, για να αντηχήσουν οι Sigur Rós στο "A Time (Never be Late)" και οι Joy Division στο "Feather OF Ecstasy" (με την εισαγωγή του Allen Ginsberg) που ακούσαμε στο encore. Με κινησιολογία που ταίριαζε στις κορυφώσεις των synths και των κιθάρων, ο Μιάρης και ο μπασίστας Παύλος Μαυροματάκης ήταν η εικόνα της μπάντας προς τους θεατές. Synthwave, σαντούρι, delay από κιθάρες και ένα θολό post-rock πλέγμα έδενε τη μουσική των Litany που εύκολα τη χαρακτηρίζεις και «παλαιορομαντική» κι ας μην έχει καμία σχέση με το ρετρό.
Άρρηκτα συνδεδεμένοι με το κοινωνικοπολιτικό σκηνικό της εποχής μας, δεν ξέχασαν να σχολιάσουν τη Μπογδανοποίηση, που δανείζεται το όνομά της από τον αντίστοιχο πολιτικό. Είναι μία μπάντα που δηλώνει πως οι καλλιτέχνες πρέπει να εκφράζουν την άποψη τους και να «τσαλακώνονται» για αυτή. Οι ίδιοι είχαν τσαλακωθεί το 2014, όταν αρνήθηκαν να παίξουν συγκεκριμένα στον Πειραιά και στο Βόλο εξαιτίας των αποτελεσμάτων των τοπικών εκλογών. Επίσης το δείχνουν έμπρακτα και σε αυτά που επικοινωνούν στο κοινό στις συναυλίες, άσχετα αν οι θεατές συμφωνούν ή διαφωνούν, αλλά και στις συνθέσεις τους όπως φυσικά το "Refugee (Under A Common Sky)" που έπαιξαν από τον τελευταίο τους δίσκο, που αναφέρεται στο προσφυγικό.
Οι φανατικοί στη συναυλία ξεχώρισαν και το "Tear" με την απαγγελία από τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου και το "The Soul Remembers Everything" που διατηρεί τη μελωδική σχέση με την παραδοσιακή βυζαντινή μουσική (που σύμφωνα με τους ίδιους προέρχεται από τη μουσική της Κρήτης που έχει απασχολήσει μέλη της μπάντας). Στο σύνολό της ήταν μία συναυλία αντιθέσεων, που συνδύαζε πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής με έναν ιδιαίτερο «ηλεκτρισμό» που ενσωματώνει αυτά που πρεσβεύει η μπάντα ιδεολογικά. Οι Electric Litany έδειξαν ότι τα γεγονότα γύρω μας όντως επηρεάζουν την τέχνη, ενώ η τέχνη από τη μεριά της επιδρά στο κοινό που έρχεται σε τριβή με αυτή.
Electric Litany Setlist
Azure
CFU
Sealight
England
Intro
Silence
The Soul Remembers Everything
A Dream Worth Dreaming
Tear
A Time (Never Be Late)
Home
Bedroom
Enemy
Empty Sea
You Make Me Feel
Name
Enduring Days You Will Overcome
Encore:
Feather Of Ecstacy
Refugee (Under A Common Sky)
February
Διαβάστε την κριτική μας για το "Under A Common Sky".