Στρέλλα

Εναλλακτικός ελληνικός κινηματογράφος στο Cinobo

Οι Έλληνες σκηνοθέτες εμπνέονται από την ελληνική κοινωνία και αφήνουν το δικό τους πολιτικό σχόλιο.
Διαβάστηκε φορες
Επιλέξαμε πέντε αγαπημένες ελληνικές ταινίες από το Cinobo, πέντε ιστορίες Ελλήνων σκηνοθετών που μοιράζονται την ματιά τους απέναντι στον κόσμο, έντονα επηρεασμένοι από τα χρόνια της κρίσης, την τοξικότητα της πυρηνικής οικογένειας και το κοινωνικό προσωπείο.


1. Στρέλλα (2009)
Σκηνοθεσία: Πάνος Χ. Κούτρας

Ανάμεσα στην Στέλλα και την Τρέλα θα δημιουργηθεί μια γυναίκα που αναζητά την απελευθέρωση. Η Στρέλλα γνωρίζει έναν άντρα που μόλις έχει αποφυλακιστεί, ερωτεύονται και ξεκινούν μαζί μια νέα αρχή. Αυτή η αρχή κρύβει όμως μέσα της ένα κομμάτι από το παρελθόν. Ένα συγκινητικό μελόδραμα, μια αλμοδοβαρική αναζήτηση της ταυτότητας και μια απενοχοποιημένη προσέγγιση στην κουλτούρα των drag shows και των τρανς, καταρρίπτει τα ταμπού της εποχής και δημιουργεί μια ταινία ορόσημο στο ελληνικό σινεμά. Η θεά των τρανς είναι στο πλευρό της Στρέλλας και μας χαρίζει ένα παραμύθι με ένα αληθινά όμορφο τέλος.



2. Άλπεις (2011)
Σκηνοθεσία: Γιώργος Λάνθιμος

Μια ομάδα με το όνομα «Άλπεις» προσλαμβάνεται από φίλους και συγγενείς ανθρώπων που έχουν πεθάνει, για να αντικαταστήσει τον νεκρό. Όταν μια νεαρή κοπέλα, ένα από τα μέλη της ομάδας, τολμήσει να παραβεί τους κανόνες που έχει θέσει ο αρχηγός τους, θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες. Πιστός στο κινηματογραφικό του στυλ και το weird wave που έχει δημιουργήσει ο Λάνθιμος στο αποστασιοποιημένο του σύμπαν, θα αφηγηθεί στα οριοθετημένα πλαίσια της μικρογραφίας μιας κοινωνίας την διαχείριση της απώλειας και τη σημασία των καθορισμένων ρόλων που καλούμαστε να αναλάβουμε στη ζωή μας.  



3. Miss Violence (2013)
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Αβρανάς

Ένα κορίτσι γιορτάζει την ημέρα των γενεθλίων του. Κλείνει τα 11 και πέφτει από το μπαλκόνι του σπιτιού του. Σε μια παραδοσιακή ελληνική οικογένεια που όλα φαίνεται να λειτουργούν αψεγάδιαστα, θα διαταραχθούν οι ισορροπίες και το μυστικό της θα γίνει πλέον αφόρητα ασφυκτικό. Η ανατριχιαστική περιγραφή μιας τρομακτικής πραγματικότητας, στην Ελλάδα της κρίσης, όπου η ηθική εκμηδενίζεται και η αθωότητα αντικρίζει το αρρωστημένο πρόσωπο της κοινωνίας. Όλος ο καταπιεσμένος συντηρητισμός που αρνείται να αποβάλλει η σημερινή κοινωνία και σπρώχνει αθόρυβα κάτω από το χαλί φανερώνεται με τον πιο άγριο τρόπο. Μια ταινία που τολμά να θίξει με ειλικρίνεια ένα από τα πιο λεπτά ζητήματα που αγνοούμε εδώ και χρόνια. 



4. Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού (2012)
Σκηνοθεσία: Έκτορας Λυγίζος

Ένα νεαρό αγόρι με μια υπέροχη φωνή αναζητά δουλειά στο κέντρο της πόλης. Στο μικρό του αθηναϊκό διαμέρισμα μένει μαζί με το καναρίνι του, με το οποίο φροντίζει να μοιράζεται τα πάντα. Σύντομα, τα χρήματα για να κρατήσει το σπίτι δεν θα είναι αρκετά και παρέα με το κελάηδημα του μοναδικού του φίλου θα περιπλανηθεί στους δρόμους σε αναζήτηση μιας νέας αρχής. Μια ωμή αφήγηση για τα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα από τη σκοπιά ενός νέου που βλέπει τα όνειρά του να θρυμματίζονται μπροστά στα μάτια του. Η μοναδική ερμηνεία του Γιάννη Παπαδόπουλου μονοπωλεί τόσο έντονα το ενδιαφέρον του θεατή, που σχεδόν ταυτίζεται με τον πρωταγωνιστή. Μια ταινία που θα σου ανακατέψει το στομάχι, έρχεται αντιμέτωπη με την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.



5. Park (2016)
Σκηνοθεσία: Σοφία Εξάρχου

Σχεδόν δέκα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, μια παρέα νέων βρίσκει καταφύγιο στις ερειπωμένες αθλητικές εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Χωριού. Μιμούμενοι τα αγωνίσματα των ολυμπιακών αθλημάτων, δημιουργούν βίαιες αναπαραστάσεις, ένα παιχνίδι μεταξύ τους για να γεμίσει διασκέδαση η ημέρα τους. Ο Δημήτρης και η Άννα θα αναζητήσουν ένα κομμάτι της χαμένης τους αθωότητας μαζί, δραπετεύοντας τα βράδια στις παραλίες τουριστικών ξενοδοχείων για να ζήσουν για λίγο την αίσθηση μιας ξέφρενης ξεγνοιασιάς, παρέα με άγνωστους τουρίστες. Η ταινία είναι εμπνευσμένη από την εποχή της κρίσης στην Ελλάδα, με φόντο τα απομεινάρια μιας ένδοξης εποχής που άφησε τα σημάδια της πάνω στα παιδιά του σήμερα, αναγκάζοντάς τα να θεωρούν φυσιολογική την ζωή στα όρια της ανέχειας. Το ντεμπούτο της Σοφίας Εξάρχου έρχεται με μια σκληρή σκηνοθεσία, σκαλίζοντας το πρόσφατο παρελθόν και συγχρόνως αναδεικνύοντας τον τρόπο που διαμόρφωσε το σκληρό πρόσωπο του παρόντος.



Η φωνή των Ελλήνων δημιουργών δίνει το παρών στα πιο καίρια ζητήματα της σύγχρονης πραγματικότητας και δημιουργεί το δικό της προσωπικό στυλ. Ο ελληνικός κινηματογράφος στέκεται περήφανα ανάμεσα στις παγκόσμιες συλλογές και έφτασε η ώρα να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα!

Αξιολόγηση
Βαθμολογήστε το άρθρο
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα