LauraStill1

Η σουρεαλιστική «Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ» του Δημήτρη Μπαβέλλα

Στη δεύτερη ταινία του, ο Δημήτρης Μπαβέλλας επιστρατεύει τον Μάκη Παπαδημητρίου και τον Μιχάλη Σαράντη σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας στην Ελλάδα, αναζητώντας τα ίχνη μιας χαμένης πορνοστάρ.

Διαβάστηκε φορες

Η ταινία είναι διαθέσιμη στο Cinobo από τις 4 Ιανουαρίου 2022.

Ο Αντώνης και ο Χρήστος συγκατοικούν σε ένα διαμέρισμα στον Νέο Κόσμο. Μαζεύουν ελάχιστα χρήματα προσπαθώντας να κάνουν δουλειά το χόμπι τους και κατά βάση την βγάζουν καθαρή χάρη στο θνησιγενές επίδομα ανεργίας του Χρήστου. Υπάρχει κάτι πιο βαθύ που τους ενώνει: ο πλατωνικός έρωτας για την πορνοστάρ Λώρα Ντουράντ που μεσουρανούσε στη δεκαετία του '90 και έντυνε τις εφηβικές τους φαντασιώσεις. Η Λώρα είχε εξαφανιστεί, χωρίς να δώσει έκτοτε κανένα ίχνος ζωής. Έτσι, όταν ένα βράδυ οι δυο φίλοι ανακαλύπτουν τυχαία ένα κρυμμένο μήνυμα σε μια από τις βιντεοκασσέτες της Λώρα, αποφασίζουν να την αναζητήσουν.

Ο Δημήτρης Μπαβέλλας είχε κάνει το ντεμπούτο του στις μεγάλου μήκους ταινίες το 2013 με το "Runaway Day". Μετά από οκτώ χρόνια συνεχίζει στην ίδια εκείνη θεματική της φυγής, της απόδρασης από την καθημερινότητα, περισσότερο ως προσπάθεια εξαγνισμού, παρά ως αποφυγή αντιμετώπισης των προβλημάτων. Κι ενώ οι ομοιότητες της «Aναζήτησης» με το "Runaway Day" είναι προφανείς, εδώ ο Μπαβέλλας και η Κατερίνα Κλειτσιώτη με την οποία συνεργάστηκε στο σενάριο επινοούν τη Λώρα Ντουράντ για να γίνει η αφορμή και το κίνητρο της φυγής και μαζί το κλειδί και το σύμβολο για ό,τι αναζητούν οι ήρωές τους.

«Η Aναζήτηση της Λώρα Ντουράντ» είναι ξεκάθαρα μια σουρεαλιστική κωμωδία. Θα έλεγα περισσότερο σουρεαλιστική παρά κωμωδία. Δεν είναι ότι δεν έχει ευφυολογήματα και αστείες καταστάσεις, αλλά ότι ενδιαφέρεται περισσότερο να χτίσει μια παράλληλη εναλλακτική πραγματικότητα, στην οποία κινούνται οι χαρακτήρες της. Κι είναι αυτή η παράλληλη πραγματικότητα πιο αθώα, πιο αγνή και μαζί άκρως σουρεαλιστική, με σκηνικά που φτάνουν να προσομοιάζουν με ταινίες του Θου-Βου, εκεί που πρώτα λες «Τι φάση;» για να απαντήσεις μετά από λίγο καταφατικά «Καλή φάση!».

Το ταξίδι του Χρήστου και του Αντώνη έχει τρεις σημαντικούς σταθμούς, τρεις δοκιμασίες μέσα από τις οποίες οι ήρωες θα γνωρίσουν καλύτερα τους εαυτούς τους. Επίσης, θα έρθουν πιο κοντά επί της ουσίας, όσες μπύρες κι αν είχαν πιει μαζί στη διαδρομή ή στο παρελθόν.


Ο Μάκης Παπαδημητρίου και ο Μιχάλης Σαράντης στους πρωταγωνιστικούς ρόλους μετουσιώνουν το όραμα του Μπαβέλλα, χωρίς να απομακρύνονται από τα γνώριμα ερμηνευτικά τους μονοπάτια. Τα δύο σημαντικότερα στοιχεία που καθορίζουν την ξεχωριστή ταυτότητα της ταινίας είναι αναμφίβολα η φωτογραφία του Ραμόν Μαλαπέτσα και το μοντάζ του Γιώργου Γεωργόπουλου, καθώς μπλέκουν το πραγματικό και το ονειρικό, καθώς οι παραισθήσεις επιχειρούν να διασπάσουν τον τέταρτο τοίχο και να συμπαρασύρουν τον θεατή.

«Η Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ» έκανε πρεμιέρα στο Tallinn Black Nights Film Festival τον Νοέμβριο του 2019. Ναι, σωστά είδατε, του 2019. Κι αφού έκανε αξιοπρόσεκτη φεστιβαλική πορεία – έστω και σε μεγάλο κομμάτι της διαδικτυκά – περνώντας μεταξύ άλλων από τις «Νύχτες Πρεμιέρας» το 2020, ήρθε στους ελληνικούς κινηματογράφους πανδημίας επιτρεπούσης μέσα στον Ιούλιο. Για την ακρίβεια, προβάλλεται από την περασμένη Πέμπτη στον εξής έναν θερινό, στο Βοξ στα Εξάρχεια.

Αξίζει στο κλείσιμο να σταθώ στη χρονική συγκυρία που ξεκάθαρα δεν ευνοεί την ταινία, θυμίζοντας κάπως όσα αντιμετώπισε το «Έτερος Εγώ» στις αρχές του 2017. Το Σάββατο 10 Ιουλίου μια νεαρή κοπέλα στην Ηλιούπολη κατήγγειλε τον βασανιστή, βιαστή και μαστροπό της, ο οποίος μάλιστα κατά την προσαγωγή του φορούσε – σχεδόν περήφανα – μπλούζα με το λογότυπο γνωστής εταιρείας πορνό. Παρότι δεν θα ήθελα να προδώσω οποιοδήποτε σημείο της πλοκής της ταινίας που θεωρώ ότι αξίζει να ανακαλύψετε, ας ξεκαθαρίσω τουλάχιστον ότι η «Αναζήτηση» δεν καθαγιάζει την βιομηχανία πορνό, παρότι δεν αναζητά επί της ουσίας τους λόγους της εξαφάνισης της Λώρα Ντουράντ. Αν μη τι άλλο, έχει μια έντονη δόση νοσταλγίας για εποχές που νομίζαμε – ή ευχόμαστε – ότι ήταν πιο αγνές. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι ότι σε αυτήν τη συγκυρία θα ήθελα – και ίσως να θέλατε/θέλετε κι εσείς – διαφορετικά πράγματα από την ταινία, τα οποία όμως ποτέ δεν ήταν σκοπός της να δώσει. Ας μην την κρίνουμε, λοιπόν, για όσα δεν είναι, παρά για όσα είναι: ένα σουρεαλιστικό ταξίδι στις εφηβικές μας αναμνήσεις· μια διαφυγή που μπορεί να εξελιχθεί σε τομή.

Είδαμε την ταινία σε screener με την ευγενική υποστήριξη της Tulip Entertainment.

Διαβάστε ακόμα