Ο Άλκης Νίλεντ (κιθάρες, μπάσο), η Αναστασία Κωνσταντινίδου (φωνή) και η Demetria (πλήκτρα, djembe) γνωρίστηκαν στην Κέρκυρα, σπουδάζοντας στο τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιόνιου Πανεπιστημίου. Τον χειμώνα του 2021 αποφάσισαν να συμπράξουν, με αφορμή δικές τους συνθέσεις. Και έτσι γεννήθηκαν οι Listen It Speaks, που κυκλοφόρησαν φέτος ένα πολύ ωραίο ντεμπούτο άλμπουμ, με τίτλο “Ways To End A Letter”. Με αφορμή αυτό, θελήσαμε να τους ρωτήσουμε για τα πώς και τα γιατί.
Γεια σας! Πού και πώς σας βρίσκουµε, λίγες εβδομάδες µετά την κυκλοφορία του δίσκου;
Γεια σας! Μας βρίσκετε και τους τρεις πολύ καλά και χαρούµενους εννοείται µετά την κυκλοφορία. Άλκης και Αναστασία βρίσκονται στην εξωτική Αθήνα και η Demetria στην Κέρκυρα.
Τι συναισθήματα κυριαρχούν και τι σχόλια έχουν φτάσει στα αυτιά και στις οθόνες σας µέχρι τώρα;
Νοµίζω αυτό που κυριαρχεί µέσα µας µετά την κυκλοφορία του δίσκου είναι χαρά και υπερηφάνεια. Το περιµέναµε αρκετό καιρό και είµαστε ενθουσιασµένοι που έγινε το πρώτο µας βήµα ως µπάντα.
Πώς γράφτηκαν τα 9 κοµµάτια του άλµπουµ; Και πώς κατανέµονται οι συνεισφορές ανάµεσα στους τρεις σας, σε ό,τι αφορά τις µελωδίες, τους στίχους, τις ενορχηστρωτικές ιδέες κλπ.;
Fun fact: είχαµε 10 κοµµάτια έτοιµα για κυκλοφορία και σχεδόν τελευταία στιγµή αποφασίσαµε να αφαιρέσουµε το ένα. Όσον αφορά το πώς γράφτηκαν τα κοµµάτια• τα επτά προυπήρχαν σαν συνθέσεις του Άλκη, και ένα της Demetria, τα οποία ενορχηστρώθηκαν από κοινού για τη µπάντα, και η τελική τους µορφή σχηµατίστηκε µέσα από το παίξιµο. Το “Childhood” είναι το µόνο κοµµάτι που γράψαµε όλοι µαζί και το χρησιµοποιήσαµε ως κοµµάτι-γέφυρα στο tracklist. Οι στίχοι του “Blossom” γράφτηκαν από την Demetria, ενώ του “My Name” από την Αναστασία και τον Άλκη. Στα υπόλοιπα κοµµάτια του δίσκου οι στίχοι είναι του Άλκη.
Σε ορισµένα τραγούδια ξεπερνάτε τα έξι ή ακόµα και τα οκτώ λεπτά σε διάρκεια. Πόσο συνειδητά έγινε αυτό;
Πολύ συνειδητά! Έχοντας σπουδάσει και παίξει και οι τρεις τζαζ, δεν µας φοβίζουν οι µεγάλες διάρκειες κοµµατιών. Οπότε εννοείται είχαµε µια δοµή κατά νου, αλλά όχι αυστηρά οριοθετηµένη, ώστε να ευχαριστηθούµε το παίξιµο εµείς οι ίδιοι πρώτα.
Τα τύµπανα του Θάνου Χατζηαναγνώστου ακούγονται αρκετά, κι ας µην αναφέρεται εκείνος ως µέλος του συγκροτήµατος. Υπήρχαν ιδέες για άλλα όργανα ή/και καλεσμένους, µε τις αντίστοιχες προσθήκες/προσαρµογές στις ενορχηστρώσεις, που όµως δεν ευδοκίµησαν;
Για να πούµε την αλήθεια, όχι. Νοµίζω πως ό,τι είχαµε φανταστεί για το άλµπουµ στην προκειµένη, το βάλαµε. Τα ντραµς ήταν εννοείται ένας τεράστιος παράγοντας που µας έλειπε για την ολοκλήρωση των κοµµατιών και ακούγοντάς τα πρώτη φορά στο στούντιο, την ώρα της ηχογράφησης, ενθουσιαστήκαµε. Ο Θάνος απογείωσε αυτό που είχαµε στο µυαλό µας, παρόλο που δεν είχαµε παίξει ποτέ µαζί πιο πριν, και είµαστε πολύ τυχεροί που µας εµπιστεύτηκε και εκείνος και βγήκε αυτό το αποτέλεσµα!
Η Κέρκυρα γεµίζει αυτήν την περίοδο µε τουρίστες. Ως φοιτητές, το αφήνατε το νησί κάθε καλοκαίρι; Πόσο στενές είναι οι σχέσεις µέσα σε µια τέτοια σχολή, σε αυτόν τον τόπο; Υπάρχουν οι χώροι (στο πανεπιστήµιο, στο νησί) που θα υποστηρίξουν τις δηµιουργικές ανάγκες σας;
Ως φοιτητές, έχουµε περάσει και οι τρεις κάποια καλοκαίρια στην Κέρκυρα δουλεύοντας, κυρίως παίζοντας µουσική, και απολαµβάνοντας εννοείται το νησί και τις παρέες µας. Εκεί µεγαλώσαµε και ενηλικιωθήκαµε, κυριολεκτικά και µουσικά, οπότε πάντα θα νιώθουµε αυτήν την οικειότητα εκεί. Οι σχέσεις µας µε όλους τους µουσικούς, συµφοιτητές και φίλους µας, είναι πολύ στενές, κυρίως γιατί το ευνοεί το µέρος και η µουσική κοινότητα που έχει σχηµατιστεί. Υπάρχουν κάποιοι χώροι που µπορούν να υποστηρίξουν τις δηµιουργικές ανάγκες όλων µας στην Κέρκυρα και ευχαριστούµε απεριόριστα που το έχουν κάνει όλα αυτά τα χρόνια! Τα πρώτα µας βήµατα τα κάναµε εκεί, τα πρώτα λάιβ µε τη µπάντα, πριν να ξέρουµε ούτε το όνοµά της, και έχουµε λάβει απίστευτη αγάπη και υποστήριξη, κάτι που δεν θεωρούµε καθόλου δεδοµένο! Όλα αυτά φυσικά δεν αναιρούν τις όποιες δυσκολίες και εµπόδια συναντήσαµε, αλλά αυτό είναι κάτι αναπόφευκτο όπου και να είσαι. Όπως και να ‘χει, ψάχνουµε τα επόµενά µας βήµατα, οπότε είµαστε πολύ ανοιχτοί στην αλλαγή τοποθεσίας γενικά, µε σκοπό την εξέλιξη.
Άρα, τα σχέδιά σας για το κοντινό µέλλον δεν περιλαµβάνουν την Κέρκυρα;
Δεν νοµίζω ότι περιλαµβάνεται η Κέρκυρα επαγγελµατικά στο κοντινό µέλλον, αν και βρίσκουµε συνεχώς ευκαιρίες να ξαναγυρνάµε και να παίζουµε.
Μιας και το αναφέρατε πριν λίγο, πώς προέκυψε, αλήθεια, το όνοµα της µπάντας;
Αν είχαµε ένα ευρώ για κάθε όνοµα που σκεφτήκαµε και έπειτα απορρίψαµε για τη µπάντα, θα είµασταν αδιαµφισβήτητα υπερπλούσιοι. Αυτό έγινε καθώς το όνοµα µιας µπάντας είναι πολύ σηµαντικό να την εκπροσωπεί απόλυτα στην προκειµένη φάση αλλά και σε όλες τις εκφάνσεις της µουσικής που ενδεχοµένως να την εκφράζουν. Το όνοµα Listen It Speaks ήταν το µόνο όνοµα το οποίο ΚΑΙ οι τρεις µας συµφωνήσαµε ότι µας αρέσει.
Ανήκετε σε µια γενιά που κατά κύριο λόγο (πρωτο)εκτέθηκε στη µουσική ψηφιακά, χωρίς CD, κασέτες ή LP στα χέρια της. Ήταν όντως έτσι και για εσάς τους τρεις τα παιδικά και εφηβικά χρόνια ή υπήρχε τέτοια επαφή στα σπίτια σας; Σήµερα, πώς είναι η σχέση σας ως ακροατές µε την υλική πλευρά; Έχετε πικάπ;
Αναστασία: Προσωπικά, µεγαλώνοντας ήξερα κυρίως τα CD. Ακούγαµε στο σπίτι, στο αυτοκίνητο και θυµάµαι πόσο µου άρεσε να ξεφυλλίζω το βιβλιαράκι τους και να βλέπω τις φωτογραφίες. Ήταν σηµαντικό για µένα να βγάλουµε CD για να έχουµε τη δουλειά µας σε κάτι χειροπιαστό, παρόλο που και εγώ θα συνεχίσω να ακούω µουσική ψηφιακά. Πικ-απ έχω, χωρίς δίσκους όµως ακόµα...
Άλκης: Κι εγώ µέχρι τα 10-12 µε CD µεγάλωσα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πώς ένιωθα όταν έβαζα το “Master Of Puppets” των Metallica να παίζει και ξεφύλλιζα το booklet του CD µε τις ώρες. Μπορώ να πω το ίδιο για αρκετά άλλα άλμπουμ, αλλά αυτό µου έρχεται πάντα πρώτο στο µυαλό.
Demetria: Εµείς, από µικρή θυµάµαι στο σπίτι είχαµε και πικάπ και κασέτες -ακόµα και βιντεοκασέτες. Ακούγαµε πολύ βινύλιο και CD στο σπίτι, εποµένως έχτισα µια σχέση, αρκετά ξεχωριστή για μένα, µε τη µουσική και τη φυσική/υλική της µορφή. Γι’ αυτό µέχρι σήµερα απολαµβάνω ιδιαίτερα το να κρατώ στα χέρια µου έναν δίσκο, πόσο μάλλον στο σήµερα, όταν αυτός ο δίσκος είναι δικός µας.
Το ρωτάω αυτό ορµώµενος κυρίως από την κυκλοφορία σε CD. Όσοι και όσες από τους συντελεστές πρέπει να αναφερθούν εκεί, αναφέρονται, αν και δεν υπάρχει κάποιο ένθετο βιβλιαράκι. Αυτό µάλλον είναι και θέµα που δεν αφορά (µόνο) το καλλιτεχνικό κοµµάτι, βέβαια. Παρατηρώ, ωστόσο, πώς ενώ παραχωρείται η µία πλευρά στους στίχους, εκεί παρουσιάζονται µόνο ορισµένες φράσεις από κάθε τραγούδι -κάτι που έκανες και στον πρόσφατο προσωπικό σου δίσκο, Demetria (“Pillow Shifter”, 2022). Με ποιο κριτήριο, λοιπόν, επιλέξατε τις συγκεκριµένες φράσεις/στίχους και, δευτερευόντως, γιατί δεν είναι διαθέσιµοι όλοι οι στίχοι εκεί;
Η αλήθεια είναι πως το κάναµε έτσι για πρακτικούς λόγους χωρητικότητας πάνω στη συσκευασία του CD. Από εκεί και πέρα, επιλέξαµε ένα δίστιχο από κάθε κοµµάτι που θεωρήσαµε ότι είναι το πιο αντιπροσωπευτικό ή που νιώθουµε ότι είναι πιο ξεχωριστό για εµάς. Κάπως έτσι έγινε και µε το “Pillow Shifter”. Σύντοµα θα δηµοσιεύσουµε και τους υπόλοιπους στίχους των κοµµατιών σε κάποια από τις µουσικές πλατφόρµες, καθώς για εµάς οι στίχοι είναι ένα πολύ σηµαντικό µέρος της µουσικής µας, αλλά και γενικότερα.
Υπάρχει, αλήθεια, το ενδεχόµενο στο µυαλό σας να γράψετε κάποια στιγµή και στίχους στα ελληνικά; Η επιλογή των αγγλικών έγινε για λόγους απεύθυνσης σε διεθνή ακροατήρια;
Η επιλογή των αγγλικών έγινε διότι έχουµε µεγαλώσει κυρίως µε αγγλόφωνη µουσική, εποµένως αυτή η γλώσσα µάς βγαίνει από φυσικού κάθε φορά που καλούµαστε να ντύσουµε µια µελωδία µε στίχο. Για τα ελληνικά, ποτέ µη λες ποτέ!
Συνεχίζουµε µε βάση το “Pillow Shifter”, στο οποίο, Demetria, είχες κάνει την παραγωγή και τη µίξη µόνη σου, µε θετική ανταπόκριση εκ του αποτελέσµατος. Ήταν η συνθήκη των επιπλέον µουσικών, ως συγκρότηµα πλέον, που σας «αποµάκρυνε» από το «σπιτικό» στούντιο; Σκεφτήκατε ή προσπαθήσατε να ηχογραφήσετε κατ’ αντίστοιχο τρόπο;
Το “Pillow Shifter” είναι ένας δίσκος στον οποίο, λόγω του concept του, ταίριαζε η αισθητική του DIY home studio. Ο δίσκος της µπάντας είναι ξεχωριστό πρότζεκτ, µε τις δικές του ανάγκες όσον αφορά την αισθητική της µίξης και του production. Εννοείται πως καταλήξαµε σε αυτό το συµπέρασµα αφού πρώτα κάναµε αρκετές προσπάθειες να ηχογραφήσουµε µόνοι/ες πράγµατα για τον δίσκο και συµφωνήσαµε πως ο τρόπος να αναδειχθούν οι ιδέες µας όπως ακριβώς θέλουµε απαιτεί µια άλλη διαχείριση.
Ο δίσκος αποπνέει ιδιαίτερη φρεσκάδα, και µια αίσθηση ζωντανού παιξίµατος, ενώ ταυτόχρονα ακούγεται πολύ στέρεος, σίγουρος. Πώς ηχογραφήσατε, και πόσες πρόβες απαιτήθηκαν προηγουµένως, για να προκύψει ένα τέτοιο αποτέλεσµα;
Ηχογραφήσαµε όλοι ξεχωριστά, ξεκινώντας από τα ντραµς, συνεχίζοντας µε µπάσο, κιθάρες, πλήκτρα , φωνές κλπ. Οι τρεις µας, όλο τον προηγούµενο χρόνο, στο σπίτι της Demetria, είχαµε κάνει πολλές πρόβες και ηχογραφήσει πολλά demos, ώστε να καταλήξουµε µε σιγουριά στις τελικές ενορχηστρώσεις.
Ο τίτλος αναφέρεται σε τρόπους για να κλείσεις ένα γράµµα και σκέφτοµαι πως πιθανότατα δεν γράφετε γράµµατα, ενώ αµφιβάλλω αν συνηθίζετε ακόµα και (µακροσκελή) email. Ο τρόπος που κλείνει (ή έκλεινε, τέλος πάντων) κανείς ένα γράµµα, σχετίζεται και µε τα όσα έχουν προηγηθεί. Αν, λοιπόν, τα τραγούδια και οι μουσικές σας είναι οι τρόποι που κλείνουν τα γράµµατά σας, τι είναι αυτό που έχει προηγηθεί; Οι (µουσικές) επιρροές σας; Άλλες ηχογραφήσεις που θα έρθουν αργότερα; Κάτι άλλο;
Ο τίτλος προέκυψε από µία πολύµηνη προσπάθεια να καταλήξουµε σε µία όµορφη φράση ή λέξη. Καταλήξαµε στο “Ways To End A Letter” επειδή µπορεί να ερµηνευθεί µε πολλούς τρόπους, όπως και όλοι οι στίχοι του άλµπουµ. Δεν ορίσαµε επίτηδες τίποτα νοηµατικά, κυρίως για να µην βαρεθούµε τα ίδια µας τα τραγούδια. Για εµάς, η θεµατική του άλµπουµ, όσον αφορά τους στίχους, έχει αποκτήσει σηµασία περισσότερο σε συναισθηµατικό παρά σε κυριολεκτικό επίπεδο.
Υποθέτω ανταλλάσσετε µουσικές προτάσεις µεταξύ σας. Ποια ονόµατα (καλλιτεχνών ή συγκροτηµάτων) έχετε ανακαλύψει από προτροπές των άλλων δύο και µε ποιες µουσικές ήσασταν κοντά την περίοδο δηµιουργίας του δίσκου αυτού;
Ενώ δουλεύαµε το άλµπουµ, μερικοί από τους καλλιτέχνες που ακούγαμε πολύ όλοι μαζί ήταν οι Fiona Apple, Adrianne Lenker, Blake Mills, Punch Brothers, Spiritualized, James Blake, Radiohead, Brad Mehldau, Microphones, Λένα Πλάτωνος -και άπειρα άλλα.
Τέλος, πώς προβλέπετε το καλοκαίρι σας; Σε κάποιο νησί, αγκαλιά µε τον ανεµιστήρα, στη γύρα για φεστιβάλ και συναυλίες; Όλα µαζί;
Σίγουρα και τα δύο. Στα ενδιάµεσα όµως, προσπαθούµε να οργανώσουµε τη φθινοπωρινή µας περιοδεία, ελπίζοντας ότι έτσι θα πάρει παράταση και το καλοκαίρι µας.