Απρίλιος 2015
Το 2011 οι Of Monsters And Men είχαν κυκλοφορήσει το πρώτο τους άλμπουμ στην Ισλανδία απ’ όπου κατάγονται. Το ‘My Head Is An Animal’ έφτασε στον υπόλοιπο κόσμο αρκετούς μήνες αργότερα μέσα στο 2012 και ήταν αρκετά επιτυχημένο με τραγούδια σαν το ‘Little Talks’. Στο δεύτερο άλμπουμ τους, που ηχογραφήθηκε και πάλι στο απόμακρο νησί, κάνουν μια «βουτιά» στον εσωτερικό τους κόσμο και παρουσιάζουν μια συλλογή με αρκετά προσωπικά τραγούδια, χωρίς να έχουν κάποιο που μπορεί να ξεχωρίσει.
Ο τίτλος περιγράφει επαρκώς το άλμπουμ και το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι είναι το ‘Crystals’. Το ‘Human’ αμέσως μετά είναι ένα από τα λίγα που ξεχωρίζουν μουσικά και στίχους όπως “Breathe in, breathe out, let the human in”. Με το πρώτο τους άλμπουμ είχαν δημιουργήσει μια σειρά από εξαιρετικά βίντεο, αλλά εδώ, ενώ οι στίχοι είναι τουλάχιστον αξιοπρεπείς, τα τραγούδια ως σύνολο δύσκολα θα μπορέσουν να δέσουν το ίδιο ευχάριστα σε κάτι που θυμίζει ταινία μικρού μήκους. Το ‘Thousand Eyes’ έχει λίγο πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα με το επαναλαμβανόμενο θέμα στην κιθάρα και στα τύμπανα, αλλά ως σύνολο το ‘Beneath The Skin’ είναι ένα πιο «εύπεπτο», αν όχι ευδιάθετο, άλμπουμ, με το οποίο, όμως, οι Ισλανδοί δύσκολα θα ικανοποιήσουν τις προσδοκίες πολλών φίλων τους.
Το 2011 οι Of Monsters And Men είχαν κυκλοφορήσει το πρώτο τους άλμπουμ στην Ισλανδία απ’ όπου κατάγονται. Το ‘My Head Is An Animal’ έφτασε στον υπόλοιπο κόσμο αρκετούς μήνες αργότερα μέσα στο 2012 και ήταν αρκετά επιτυχημένο με τραγούδια σαν το ‘Little Talks’. Στο δεύτερο άλμπουμ τους, που ηχογραφήθηκε και πάλι στο απόμακρο νησί, κάνουν μια «βουτιά» στον εσωτερικό τους κόσμο και παρουσιάζουν μια συλλογή με αρκετά προσωπικά τραγούδια, χωρίς να έχουν κάποιο που μπορεί να ξεχωρίσει.
Ο τίτλος περιγράφει επαρκώς το άλμπουμ και το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι είναι το ‘Crystals’. Το ‘Human’ αμέσως μετά είναι ένα από τα λίγα που ξεχωρίζουν μουσικά και στίχους όπως “Breathe in, breathe out, let the human in”. Με το πρώτο τους άλμπουμ είχαν δημιουργήσει μια σειρά από εξαιρετικά βίντεο, αλλά εδώ, ενώ οι στίχοι είναι τουλάχιστον αξιοπρεπείς, τα τραγούδια ως σύνολο δύσκολα θα μπορέσουν να δέσουν το ίδιο ευχάριστα σε κάτι που θυμίζει ταινία μικρού μήκους. Το ‘Thousand Eyes’ έχει λίγο πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα με το επαναλαμβανόμενο θέμα στην κιθάρα και στα τύμπανα, αλλά ως σύνολο το ‘Beneath The Skin’ είναι ένα πιο «εύπεπτο», αν όχι ευδιάθετο, άλμπουμ, με το οποίο, όμως, οι Ισλανδοί δύσκολα θα ικανοποιήσουν τις προσδοκίες πολλών φίλων τους.