Βαθμολογία:
7
Τι θα ακούσετε:
dream pop
Το αγγλοαμερικανικό δίδυμο Still Corners επιστρέφει με το έκτο άλμπουμ τους, "Dream Talk", μια δεκάδα τραγουδιών με έντονο το αιθέριο στοιχείο, αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε dream pop. Ενώ μένουν πιστοί στο χαρακτηριστικό ήχο τους, προσθέτουν διακριτικά στοιχεία πειραματισμού στις καινούργιες συνθέσεις, γεγονός που κάνει το "Dream Talk" μια ελαφρώς διαφορετική εμπειρία από τις προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές τους.
Οι Still Corners ταξιδεύουν τον ακροατή με ένα μουσικό ύφος που μεταβαίνει από το μελαγχολικό "Today Is The Day" (μείγμα από Dusty Springfield και Lana Del Rey) στην παλλόμενη ενέργεια του "The Dream", την πιο φιλόδοξη μουσικά στιγμή του άλμπουμ, με έπενευση από το "A Midsummer's Night Dream" του Σαίξπηρ. Η διακριτική ομορφιά του "Faded Love" είναι κλασικοί Still Corners, ενώ το βασικό single, "Secret World", που εξερευνά την πολυπλοκότητα της εμμονής, μαζί με το "Let's Make Up", αγκαλιάζει ένα διακριτικό υπόγειο ρεύμα.
Τα μαγευτικά φωνητικά της Tessa Murray γλιστρούν μέσα από ηχοτοπία εμπνευσμένα από τις δικές της νυχτερινές σκέψεις και τα κατακερματισμένα όνειρα που την επισκέπτονταν κάθε βράδυ το διάστημα που ηχογραφούνταν το "Dream Talk", όπως δήλωσε σε συνεντεύξεις της. Το άλμπουμ είναι εμποτισμένο με μια γαλήνια, υπνωτική ποιότητα, καθώς οι γραμμές μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου θολώνουν. Κομμάτια όπως το "Turquoise Moon" βλέπουν το δίδυμο να αγκαλιάζει την ατμόσφαιρα ενός Lynchian film noir για άλλη μια φορά και η παραγωγή του Greg Hughes σίγουρα προσθέτει μια λάμψη φεγγαρόλουστης pop. Παρόλο που δεν έχει τα άμεσα χαρακτηριστικά των προηγούμενων δίσκων τους, αυτό είναι ένα άλμπουμ που βιώνεται καλύτερα στο σύνολό του και όχι ακούγοντάς το κάποιος αποσπασματικά.
Και αν πάμε στο “Lose More Slowly”, διαπιστώνουμε ότι τα synths είναι και πάλι πρωταγωνιστές, κάτι που συμβαίνει και με το όμορφο “Crystal Blue”, που είναι κάτι σαν επιστροφή στον πιο ευρωπαϊκό ήχο των πρώτων δίσκων τους (αν και θυμίζει πολύ το "True" των Spandau Ballet). Οι κιθάρες πάλι στο "Let's Make Up" είναι θαρρείς βγαλμένες από σόλο του Mark Knopfler σε κάποιο από τα άλμπουμ των Dire Straits. Το "The Ship" είναι μια μεταφορά για όσα έχουν χαθεί προτού φτάσουν στην «ακτή» και βρουν το δικό τους «λιμάνι». Αυτή η μαγευτική ποιότητα που το συγκρότημα εισάγει σε κάθε ένα από τα τραγούδια του δημιουργεί αυτό το απόκοσμο βασίλειο σουρεαλιστικών εικόνων που ζωντανευουν με κάθε στίχο.
Με το "Dream Talk" οι Still Corners έχουν δημιουργήσει έναν ήχο εστιασμένο, κομψό και σαγηνευτικό. Με σαφείς αναφορές στην αιθέρια dream pop αλλά υπό το πρίσμα ενός αμερικάνικου ήχου, κοντά στα μουσικά μονοπάτια συγκροτημάτων σαν τους Mazzy Star χωρίς τις ροκ απολήξεις τους.