Ο Υπέροχος Ρεντφορντ

Ο Όσκαρ Ουάιλντ είχε πει κάποτε πως η ομορφιά είναι ανώτερη από τη διάνοια, γιατί είναι αυταπόδεικτη.

Στην περίπτωση του Ρόμπερτ Ρέντφορντ, αυτό το δώρο τού χαρίστηκε απλόχερα. Όμως, ο ίδιος έδειχνε να ενοχλείται με τον χαρακτηρισμό του «Ωραίου» και κατάφερε να μην εγκλωβιστεί μέσα σε αυτή την εικόνα. Μέσα από την εντυπωσιακή καλλιτεχνική του πορεία και τις εύστοχες επιλογές, απέδειξε πως διέθετε ένα αλάνθαστο ένστικτο και κριτήριο στην ενσάρκωση εμβληματικών χαρακτήρων.

Σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς έχουμε από μια αγαπημένη ταινία που πρωταγωνιστεί ο Ρεντφορντ. 

Αποτέλεσε ένα εξαιρετικό δίδυμο με το σκηνοθέτη Σίντνεϊ Πόλακ.

Με τον Πόλακ γύρισαν μαζί επτά ταινίες. Από τη δεκαετία του ‘70 μέχρι και την δεκαετία του ‘90. Κάποιες από αυτές ανήκουν στις καλύτερες του σκηνοθέτη: "This Property Is Condemned", "Jeremiah Johnson", "The Way We Were" ή αλλιώς «Τα Καλύτερα Μας Χρόνια», τίτλος με τον οποίο  έγινε γνωστή, οι «Τρείς Μέρες του Κόνδορα» δίπλα στην εκπληκτική Φέι Ντάναγουεϊ, ο «Ηλεκτρικός Καβαλάρης», «Πέρα Από Την Αφρική», που σάρωσε στα Όσκαρ με εφτ νίκες, και τελευταία την «Αβάνα». 

Ο Πόλακ βρήκε στο πρόσωπο του Ρέντφορντ ένα σπάνιο υλικό για να δουλέψει με αυτό, τον ιδανικό πρωταγωνιστή, και ο Ρέντφορντ ξεδίπλωσε όλο το ταλέντο του δίνοντας σπουδαίες ερμηνείες...

Αυτό που ξεχωρίζει τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ από άλλους μεγάλους αστέρες του κινηματογράφου, είναι πως μοιάζει στην ζωή του και στη διαδρομή του να μην έχει σκιές. Σκάνδαλα ή άσχημες φήμες να τον συνοδεύουν. Αντίθετα, είναι μια τρανή απόδειξη πως δεν είναι δύσκολο να ισορροπήσεις την τεράστια επιτυχία και αναγνώριση με την ήρεμη προσωπική ζωή.

Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη, στην οικογένεια του, στους συναδέλφους του, σε όλο τον καλλιτεχνικό κόσμο αλλά και στο κοινό.

Αυτό που έχω καταλάβει, διαβάζοντας όλες αυτές τις μέρες σχόλια απο δω και απο κει, είναι πως ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ είχε την τύχη να αγαπηθεί πολύ.

Τα εγγόνια του (επτά στον αριθμό) δήλωσαν πως ήταν ο καλύτερος παππούς που θα μπορούσαν να έχουν. Ο ίδιος τόνιζε πως το σημαντικότερο επίτευγμά του ήταν τα παιδιά του.

Ήταν ένας άνθρωπος αφοσιωμένος και στην τέχνη και στην οικογένεια του. Έκανε δύο γάμους, απέκτησε τέσσερα παιδιά από την πρώτη του γυναίκα, Λόλα Βαν Βάγκενεν, όμως η μοίρα στάθηκε σκληρή μαζί του, αφού τελικά έχασε τους δυο γιους του, τον έναν όταν ήταν μόλις δυόμισι μηνών από το σύνδρομο του αιφνίδιου βρεφικού θανάτου, και τον άλλον το 2020, μετά από μάχη με τον καρκίνο. Οι απώλειες του Σκοτ και του Τζέιμι σημάδεψαν βαθιά τον Ρέντφορντ, αλλά δεν ήθελε ποτέ να μιλάει ανοιχτά για αυτό.

Ήταν φειδωλός πάντα στις δηλώσεις του και κατάφερε να κρατήσει την προσωπική του ζωή ιδιωτική και μακριά από τα φώτα. Με τη δεύτερη και τελευταια σύντροφο του, Σίμπιλ Ζάγκαρς, γνωρίστηκαν το 1996. Εκείνη δε γνώριζε πολλά για εκείνον και αναζήτησε να δει τις ταινίες του για να έχει κάτι να συζητήσει μαζί του. Τελικά, δε χρειάστηκε. Η έλξη ήταν αμοιβαία από την πρώτη στιγμή και μάλιστα μέτρησε θετικά πως δε χρειάστηκε να παίξει κάποιο ρόλο η επιτυχία του ενός ή του άλλου σε αυτό.

Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ είχε μια αξιοπρόσεκτη χημεία με τις παρτενέρ του.

Λατρεύτηκε από τις γυναίκες, και όχι μόνο τις συμπρωταγωνίστριες του.

Αψεγάδιαστος, κομψός, φινετσάτος, έφερε έναν άλλο αέρα, ένα νέο πρότυπο κινηματογραφικού άνδρα.

Πιο συναισθηματικό, πιο ανθρώπινο. Μια γοητεία και αρρενωπότητα που δεν χρειαζόταν και τη σκληράδα απαραίτητα.

Στα «Καλύτερά Μας Χρόνια» του 1973, ένας από τους ρόλους που τον σημάδεψαν, έλαμψε στο πλευρό της Μπάρμπρα Στρέιζαντ. 

Στην αρχή απέρριψε τον ρόλο ως μονοδιάστατο, αλλά ήταν τόση η επιμονή της Στρέιζαντ, που κατάφερε να πείσει το σκηνοθέτη Πόλακ να του μεγαλώσει το ρόλο και να του προσδώσει το απαραίτητο βάθος.

Κατα δήλωση της, ήθελε έναν δυνατό παίκτη απέναντί της, για να αποδώσει καλύτερα. Όπως ακριβώς σε ένα παιχνίδι τένις.

Η Στρέιζαντ γοητεύτηκε από το μυστήριο του Ρέντφορντ και από το γεγονός πως δεν έδινε μεγάλη σημασία στην εξωτερική του εμφάνιση.

Μετά το θάνατό του έγραψε: «Κάθε μέρα στα γυρίσματα της ταινίας, ήταν συναρπαστική, έντονη, γεμάτη χαρά. Ήμασταν αντίθετοι χαρακτήρες αλλά συνεχίζαμε να προσπαθούμε να μάθουμε περισσότερα ο ένας για τον άλλον, ακριβώς όπως συνέβη στην ταινία».

Μια άλλη ιδιαίτερη περίπτωση κινηματογραφικού ταιριάσματος ήταν με την Τζέιν Φόντα, με την οποία συνεργάστηκαν για τελευταία φορά το 2018. 

Το 1967, στην  απολαυστική κομεντί  «Ξυπόλυτοι Στο Πάρκο» μας έδωσαν ένα αξιολάτρευτο ζευγάρι. Και οι δύο ξεχείλιζαν από νιάτα και δροσιά.

Συνεργάστηκαν ξανά το 1979 στον «Ηλεκτρικό Καβαλάρη», και 50 χρόνια μετά στην παραγωγή του Netflix , "Our Souls at Night".  Συνολικά έκαναν πέντε ταινίες μαζί.

Κάθε φορά που έπαιζαν μαζί, όπως ομολόγησε η ίδια, ήταν ερωτευμένη μαζί του.

Ένιωσε συντετριμμένη με το χαμό του, καθώς δεν πρόλαβε να τον συναντήσει για τελευταία φορά. «Ο Μπομπ έκανε τη διαφορά με κάθε καλό τρόπο. Αντιπροσώπευε μια Αμερική που τώρα πρέπει να αγωνιστούμε για να προστατεύσουμε».

Με τη Μέριλ Στριπ άφησαν εποχή στο αριστουργηματικό «Πέρα Από Την Αφρική».

Η σκηνή που ο Ρέντφορντ της λούζει  τα μαλλιά είναι από τις πιο βαθιά ερωτικές και συναισθηματικές στιγμές του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο ορισμός της τρυφερότητας.

Ένα απόλυτα ταιριαστό ζευγάρι, που γεμίζει την οθόνη με ταλέντο. 

Το 2007, σε δική του σκηνοθεσία, θα συνεργαστούν ξανά στην ταινία «Λέοντες Αντί Αμνών». 

«Ένα από τα "λιοντάρια" έφυγε. Αναπαύσου εν ειρήνη, αγαπημένε μου φίλε». Ήταν τα αποχαιρετιστήρια λόγια της.

Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ έκανε πολλές σπουδαίες ταινίες στη διάρκεια της καριέρας του.

Οι ερμηνείες του έχουν αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα τους στο κινηματογραφικό σύμπαν.

«Όλοι Οι άνθρωποι Του Προέδρου», του Άλαν Πάκουλα, ένα συναρπαστικό πολιτικό θρίλερ για το σκάνδαλο Γουότεργκειτ, ο «Υπέροχος Γκάτσμπυ», βασισμένος στο μυθιστόρημα του Φράνσις  Σκοτ Φιτζέραλντ, οι δύο ταινίες που έπαιξε στο πλάι του Πολ Νιούμαν. Και ο κατάλογος συνεχίζεται...

Με τον Πολ Νιούμαν τούς ένωσε μια δυνατή φιλία. 

Το 1969, στο εμβληματικό γουέστερν "Butch Cassidy And The Sundance Kid", εγραψαν ιστορία ως δίδυμο παρανόμων. Ο Ρόλος του Sundance φαίνεται πως αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον Ρέντφορντ στην ίδρυση του ομώνυμου φεστιβάλ ανεξάρτητων ταινιών. 

Το 1973, οι δύο φίλοι ενώνουν για μια ακόμα φορά τις δυνάμεις τους στην ταινια «The Sting». Επτά Όσκαρ κέρδισε, ανάμεσα τους και το Όσκαρ καλύτερης ταινίας.

Νιούμαν και Ρέντφορντ υπήρξαν στενοί φίλοι σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.  Έψαχναν ένα τρίτο  έργο για να πρωταγωνιστήσουν και πάλι μαζί, όμως η υγεία του Πολ Νιούμαν επιδεινώθηκε και έτσι το κινηματογραφικό όνειρο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ...

Ο Ρέντφορντ ήταν χαρισματικός και ως σκηνοθέτης.

Το σκηνοθετικό του ντεμπούτο "Ordinary People" το 1980 στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, χαριζοντας του το Όσκαρ Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Ταινίας.

Το 1992 σκηνοθέτησε την ταινία «Το Ποτάμι Κυλά Ανάμεσά Μας» με τον Μπραντ Πιτ στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν συγκρίνει τους δυο ηθοποιούς κατα καιρούς εξαιτίας και της μεγάλης τους ομοιότητας. 

Το 1994 σκηνοθετησε το "Quiz Show", αλλη μία ξεχωριστή του στιγμή.  Το 1998 κάνει τα πρώτα της βήματα στην υποκριτική η νεαρή Σκάρλετ Γιόχανσον στην ταινία που σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε ο ίδιος για πρώτη φορά, τον «Γητευτή Tων Αλόγων».

Εν ολίγοις, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ υπήρξε ένας πραγματικός γητευτής του σινεμά, εξαιρετικά γοητευτικός και στα χρόνια της ωριμότητας του, διαυγής, με κοινωνική δράση, ένα σημαντικό κεφάλαιο στον παγκόσμιο κινηματογράφο, χαμηλών τόνων παρόλη την δόξα που εισέπραξε. Αθόρυβος μέχρι το τέλος, λένε πως έφυγε γαλήνια στον ύπνο του. 

Ένα αστέρι που δεν έχασε την λάμψη του.