Ένα ερασιτεχνικό πέρασμα ως φοιτήτρια από το θέατρο ήταν αρκετό για να καταλάβει η Βασιλική Μιχαλοπούλου ότι η καλλιτεχνική έκφραση είναι κάτι που αποζητά στη ζωή της. Το επαγγελματικό μονοπάτι ήταν στρωμένο με πίεση, διορίες και παραστάσεις —όχι θεατρικές αλλά δικαστικές. Δικηγόρος γαρ. Τελικά, το τραγούδι την κέρδισε και βρήκε αυτήν την καλλιτεχνική έκφραση που έψαχνε στο πάλκο μικρών σκηνών.
Πριν μερικές μέρες έβγαλε το ντεμπούτο της, με τίτλο «Ενδεχόμενα», στην EMI και πλέον περιμένει με ενδιαφέρον τις συναυλίες και σε μεγαλύτερους χώρους. Ποπ-ροκ, έντεχνη, καλλιτέχνιδα της εποχής αλλά και με μία ερμηνευτική σιγουράδα που θυμίζει πιο εδραιωμένες ερμηνέυτριες, επιμένει πάντα να βάζει λίγο θεατρικότητα στις εμφανίσεις της και λίγο αισιοδοξία στη ζωή της.
Την αναζητήσαμε για μία κουβέντα σχετικά με τα παραπάνω, και σας την παρουσιάζουμε:
MixGrill: Καλώς ήρθες, Βασιλική. Θα ήθελες αρχικά να πεις κάποια πράγματα για σένα, σε ό,τι αφορά το background σου, παιδικές αναμνήσεις κτλ.;
Βασιλική Μιχαλοπούλου: Καλώς σας βρήκα! Είμαι η Βασιλική, ζω στην Αθήνα και είμαι τραγουδίστρια! Μεγάλωσα στο Κιάτο και στη συνέχεια στην Αθήνα, σπούδασα νομικά και εργάστηκα ως δικηγόρος, αλλά, προς μεγάλη έκπληξη όλων, με κέρδισε η μουσική. Αυτό που θυμάμαι έντονα από τα παιδικά μου χρόνια είναι το ατελείωτο παιχνίδι με τον αδερφό μου!
M.G.: Περίγραψέ μας με τρία επίθετα τον εαυτό σου, για να σε γνωρίσουμε καλύτερα.
Β.Μ.: Είμαι επίμονη, μεθοδική και κυκλοθυμική. Δύσκολο το τελευταίο!
M.G.: Πώς μπήκε στη ζωή σου η μουσική;
Β.Μ.: Αν και πάντα λάτρευα το τραγούδι και τις άλλες τέχνες, δεν καλλιεργήθηκαν από το περιβάλλον μου στα παιδικά μου χρόνια. Όσο ήμουν λοιπόν φοιτήτρια, ήμουν μέλος της θεατρικής ομάδας «Δρυς». Εκεί, στο πλαίσιο ενός αυτοσχεδιασμού, μου βγήκε να τραγουδήσω. Από τη συνθήκη που δημιουργήθηκε αισθάνθηκα πως «κάτι συνέβαινε». Άρχισα να είμαι πιο θαρραλέα στις παρέες όταν βγαίναμε έξω και έτσι οι φίλοι μου με παρότρυναν να ασχοληθώ πιο ενεργά. Γράφτηκα, λοιπόν, στο Ωδείο, όπου άνοιξε για μένα ένας μαγικός κόσμος. Εκεί γνώρισα και τον Γιώργο Καψάσκη, που έχει γράψει τα τραγούδια μου. Έτσι, το ένα έφερε το άλλο. Ξεκίνησα με μικρά λαϊβάκια και σταδιακά αυτό μεγάλωνε.
M.G.: Πώς καταφέρνεις να συνδυάζεις τη νομική με το τραγούδι;
Β.Μ.: Τα πρώτα χρόνια ήταν αρκετά δύσκολο γιατί εξαντλούσα όλο μου το χρόνο σε αυτό, προκειμένου να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου. Η ευθύνη στη δικηγορία είναι τεράστια, επομένως ήθελα να είμαι προσεκτική. Τελείωνα τη δουλειά μου και το απόγευμα θα πήγαινα για πρόβα ή στο στούντιο όταν ηχογραφούσαμε. Οτιδήποτε είχα να οργανώσω για τη μουσική, γινόταν μετά τις 7! Θυμάμαι έντονα πόσο έτρεχα όταν οργάνωνα το βιντεοκλίπ του «Απ’ Το Λίγο Που Σε Ξέρω»! Συμμετείχαν πάρα πολλοί άνθρωποι, επομένως χρειάζονταν πάρα πολλές ώρες στα τηλέφωνα, να ψάξουμε να βρούμε ρούχα, να συντονιστούμε, γινόταν ένας χαμός… εν μέσω δικογραφιών!
M.G.: Σε παλιότερες συνεντεύξεις σου έχεις αναφέρει πως θα ήθελες να ασχοληθείς και με την υποκριτική, ενώ και στα live σου έχεις κάποια στοιχεία πρόζας. Ποιες είναι οι προκλήσεις του να συνδυάζεις αυτές τις μορφές τέχνης πάνω στη σκηνή;
Β.Μ.: Πράγματι, λατρεύω το θέατρο και το σινεμά, γι’ αυτό και τους «κλείνω το μάτι» και όταν τραγουδάω, αλλά και στα βιντεοκλίπ. Θέλω να δοκιμάσω και άλλα πολλά πράγματα. Είναι δύσκολο γιατί, έτσι όπως το βλέπω, είναι κάτι που πρέπει να γίνει με μέτρο και αισθητική, αλλιώς μπορεί εύκολα να γίνει γραφικό, έως και γελοίο. Η πρόζα θέλει μεγάλη μελέτη στο τραγούδι. Εάν γίνει σωστά, εξυπηρετεί το σκοπό του τραγουδιού και το κάνει μαγικό. Αν όμως έχει υπερβολή, θα σε «πετάξει εκτός», θα στο χαλάσει. Αυτός είναι για μένα ο κίνδυνος, γι’ αυτό και μελετάω πολύ προσεκτικά πού και πώς θα το κάνω, σε ποια φράση, στην αρχή ή στο τέλος του τραγουδιού, με ποια δυναμική; Αυτά με απασχολούν.
M.G.: Ποια είναι τα μουσικά σου ακούσματα στο σπίτι, σε ένα μαγαζί που θα πας, στο αυτοκίνητο; Διαφέρουν από τις συναυλίες σου;
Β.Μ.: Όχι! Στην πραγματικότητα, ακριβώς επειδή βρίσκομαι στα πρώτα μου βήματα, φέρνω στη σκηνή αυτό που είμαι και έξω από αυτήν. Οι μουσικές που ακούω υπάρχουν και στο live και στο δίσκο μου. Σαφώς, έξω από τη σκηνή έχω και άλλα πάρα πολλά ακούσματα που ήταν αδύνατον να μπουν και αυτά μέσα στις δουλειές μου, ίσως πολύ διακριτικά. Παραδείγματος χάριν, ακούω από «έντεχνη» μέχρι ηλεκτρονική μουσική. Ακούω λαϊκά τραγούδια, έχω μεγαλώσει με αυτά. Ρεμπέτικα, σμυρναίικα, ροκ. Πρόσφατα ακούω αρκετό hip hop, είναι η μουσική του σήμερα, ψάχνω να βρω τα σημεία μου μέσα σε αυτήν. Τζαζ, παλιούς κλασσικούς, όπως Ella Fitzgerald, σύγχρονη pop, Billie Eilish και άλλα ατελείωτα! Σε κάθε φάση θα βάλω κάτι διαφορετικό και θα το ακούσω και προσεκτικά για να βρω τα στοιχεία που με συγκινούν.
M.G.: Ποια είναι η σχέση σου με τις υφολογικές ταμπέλες ποπ, ροκ, έντεχνο, λαϊκό κ.α.;
Β.Μ.: Όλους αυτούς τους προσδιορισμούς τούς χρησιμοποιώ για λόγους συνεννόησης και μόνο. Ειδικά με το «έντεχνο» απορώ πώς προσδιορίζεται. Δηλαδή η ροκ είναι άτεχνη; Ή όλα τα λαϊκά τραγούδια είναι άτεχνα; Δεν το πιστεύω αυτό. Σε όλα τα είδη υπάρχουν στιγμές αληθινής καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας. Αυτή είναι η ομορφιά της Τέχνης, ότι είναι χαώδης. Πιστεύω πως οι προσδιορισμοί αυτοί είναι δικά μας επινοήματα, στην προσπάθειά μας να «συνεννοηθούμε» κάπως πάνω στη μουσική.
M.G.: Τι σημαίνει για ‘σένα να τραγουδάς;
Β.Μ.: Είναι ο τρόπος μου να επικοινωνήσω και με το μέσα μου και με τους ανθρώπους. Μου βγαίνει πηγαία, απελευθερώνομαι και, έτσι, ανακαλύπτω τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Για μένα το τραγούδι είναι τα γυαλιά με τα οποία βλέπω τον κόσμο.
M.G.: Ποιο προτιμάς και γιατί: συναυλίες με πολύ κόσμο ή να τραγουδάς σε μαγαζιά;
Β.Μ.: Θα πω τα μικρά μαγαζιά, μιας και είναι κάτι που ζω έντονα τα τελευταία χρόνια και έχω αγαπήσει πολύ αυτή τη διαδικασία. Άλλωστε, δεν έχω υπάρξει ως τραγουδίστρια σε κάποια μεγάλη συναυλία. Είναι μια εμπειρία, όμως, που εύχομαι να ζήσω και να την απολαύσω όταν μου συμβεί!
M.G.: Και μετά από τις νυχτερινές εμφανίσεις φτάνουμε στο σήμερα και τον προσωπικό σου δίσκο: «Ενδεχόμενα» από τη Minos EMI. Τι να περιμένουμε να ακούσουμε;
Β.Μ.: Ο δίσκος περιλαμβάνει επτά τραγούδια σε μουσική και στίχους του Γιώργου Καψάσκη. Το μουσικό ύφος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πολυσυλλεκτικό, εξ ου και ο τίτλος «Ενδεχόμενα», διαφορετικές εκδοχές μου. Έτσι, ο δίσκος περιλαμβάνει από χορευτικές ρούμπες μέχρι και δυναμικά pop rock κομμάτια και από έντεχνες μπαλάντες, μέχρι τραγούδια με παραδοσιακά ή και λαϊκά στοιχεία. Μου αρέσει να εξερευνώ είδη και ύφη μουσικής και αυτός ο δίσκος μού έδωσε την δυνατότητα για έναν πρώτο πειραματισμό.
M.G.: Η επιλογή των τραγουδιών στο δίσκο αυτόν με ποια κριτήρια έγινε;
Β.Μ.: Αυτό που θέλαμε με τον Γιώργο ήταν, δεδομένου ότι συστήνομαι πρώτη φορά δισκογραφικά με ένα άλμπουμ, να ανοίξουμε τη βεντάλια των ακουσμάτων μου. Να δείξω ποια είμαι, από πού έρχομαι. Όταν ξεκινήσαμε να ψάχνουμε πώς θα είναι αυτός ο δίσκος, δεν μπορούσαμε να περιοριστούμε σε ένα είδος, γιατί είχαμε και οι δύο ανάγκη να παίξουμε μέσα σε ένα ευρύτερο φάσμα. Και έτσι, αποφασίσαμε να συμπεριλάβουμε όλα τα είδη που μας αρέσουν και μας έχουν καθορίσει και να συστηθούμε από αυτά.
M.G.: Ποιος στίχος από τα τραγούδια σου σε αυτόν τον δίσκο νιώθεις ότι σε εκφράζει περισσότερο και γιατί;
Β.Μ.: «Όλα θα τα μπορώ και τα δύσκολα κάνω στην μπάντα – Στον κακό μας καιρό, χαιρετίσματα για τη λεζάντα». Ό, τι και αν συμβαίνει, όσο και αν πέφτω, ψάχνω να βρω κουράγιο να συνεχίσω. Δεν πρέπει να τα παρατάμε ποτέ. Μια ευκαιρία μπορεί να βρίσκεται στην επόμενη γωνία.
M.G.: Τι θεωρείς πως «Είναι Κρίμα» ένας άνθρωπος να υπομένει στη ζωή και για ποιον λόγο;
Β.Μ.: Να υπομένει κάτι που δεν τον εκφράζει, κάτι που δεν είναι η αλήθεια του. Μια σχέση, μια δουλειά, μια αδικία. Η ζωή μας έχει δυσκολίες και, ναι, «είναι κρίμα» να μην αγωνιούμε να την κάνουμε καλύτερη σε κάθε επίπεδο, συναισθηματικό, πολιτικό, κοινωνικό, παντού.
M.G.: Κάποιους στίχους που θα αφιέρωνες από το δίσκο σου στον κόσμο που σε αγαπάει;
B.M.: Τον αγαπημένο μου στίχο του δίσκου από το «Όλα Θα Τα Μπορώ» που προανέφερα. Έχει νόημα να στεκόμαστε αλληλέγγυοι και να δίνουμε δύναμη ο ένας στον άλλο. Όλοι πέφτουμε, όλοι αποκαρδιωνόμαστε και γι’ αυτό χρειαζόμαστε που και που μια φωνή να μας ξεσηκώνει, να μας λέει «Πάρ’ το αλλιώς!».
M.G.: «Ενδεχόμενα» και «Περιμένω». Εσύ τι περιμένεις να σου φέρει η ζωή (προσωπικά και επαγγελματικά);
Β.Μ.: Σε προσωπικό επίπεδο, περνώ πολύ όμορφα, εύχομαι να είναι οι άνθρωποί μου καλά και να ζούμε όμορφες εμπειρίες, όμορφα ταξίδια και χαρές. Σε επαγγελματικό επίπεδο, ευελπιστώ να συνεχίσω να υπάρχω στη μουσική και τις τέχνες στα χρόνια, να μπορέσω να επικοινωνήσω ουσιαστικά με τους ανθρώπους που μου δίνουν χώρο και ενδιαφέρονται για τη δουλειά μου και να ζήσω όμορφες καλλιτεχνικές εμπειρίες που θα με πάνε ένα βήμα παραπέρα.
Σας ευχαριστώ πολύ!
Η Βασιλική Μιχαλοπούλου έρχεται την Παρασκευή 24 Ιανουαρίου στο Σταυρό του Νότου Plust. Μαζί της οι μουσικοί: Αλέξης Στενάκης (πλήκτρα), Τάσος Γιαννούτσος (κιθάρα), Γιώργος Κάστανος (πνευστά), Χρήστος Χλιούρας (τύμπανα) και Αλέξης Νασσάτι (μπάσο). Πληροφορίες και εισιτήρια εδώ.
*Φωτογραφίες: Μαρίζα Καψαμπέλη