Υπάρχουν μερικές φορές, μερικές συναυλίες που ξέρεις ότι θα είναι άψογες. Είναι αυτές που όλα θα γίνουν όπως πρέπει, ο καλλιτέχνης θα τραγουδήσει όσο θες και αυτό που θες και απλά θα περάσεις υπέροχα.
Αυτές οι σπάνιες στιγμές που δεν υπάρχει τίποτα κακό να περιμένεις είναι που σε γεμίζουν αισιοδοξία.
Και ένας από τους λίγους καλλιτέχνες που μπορεί να στο εγγυηθεί αυτό, είναι ο Dub Fx.
Ο Benjamin Stanford αποτελεί μια ξεχωριστή κατηγορία μουσικού. Πλήρως ανεξάρτητος, με τη δική του δισκογραφική εταιρία, άρχισε να παίζει μουσική για να μπορεί να είναι συνέχεια στο δρόμο. Και κάπως έτσι, αποκλειστικά μέσα από τα social media και χωρίς κάποιου άλλου είδους διαφήμισης, έφθασε στη σημερινή παγκόσμια επιτυχία και στη σκηνή του Vox.
Τώρα είναι λίγο περίεργο πάντα να πηγαίνεις σε ένα χώρο που δημιουργήθηκε για μια άλλη μουσική για να δεις μια άλλη μουσική. Αν και οι χώροι αυτοί διαθέτουν το προνόμιο της εξαιρετικής ακουστικής.
Ο Dub Fx, ανέβηκε λίγο μετά τις 23:00 σε ένα ασφυκτικά γεμάτο Vox, που τον υποδέχθηκε φωνάζοντας ρυθμικά το όνομα του. Και, οφείλουμε να ομολογήσουμε πόσο ευχάριστο είναι να ακούς ένα ενθουσιασμένο κοινό που επικοινωνεί με τον ερμηνευτή.
Έναν ερμηνευτή που αυτή τη φορά δεν εμφανίστηκε μόνος, αλλά με μια μπάντα που αποτελούνταν από έναν σαξοφωνίστα και έναν μπασίστα που έπαιζε και πλήκτρα. Πέραν από αυτό, ο Dub Fx απέδειξε για μια ακόμη φορά την αρτιότητα της τεχνικής του, τον επαγγελματισμό αλλά και το επικοινωνιακό του χάρισμα.
Μας είπε πόσο χαίρεται που φέτος κατάφερε να έρθει στην Ελλάδα, μας ζήτησε ευγενικά να σταματήσουμε να μιλάμε για να ηχογραφήσει το πρώτο beat σε μια λούπα και μας τόνισε ότι πρέπει να σταματήσουμε να καπνίζουμε γιατί είναι βραχνιασμένος. Πέραν από αυτό, τραγούδησε για παραπάνω από μιάμιση ώρα και μετά από πολύ καιρό μας έκανε να χορέψουμε σε μια συναυλία.
Υπήρχαν διαφορές σε αυτά που μας έχει συνηθίσει να ακούμε, αλλά και στιγμές αυτοσχεδιασμού, για τις οποίες είναι τόσο γνωστός. Από εκεί και πέρα, το χαρακτηριστικό γνώρισμα της ερμηνείας του Αυστραλού είναι η μαγεία που δημιουργεί. Στις συναυλίες του μπορείς να ταυτιστείς μαζί του απόλυτα, παρά το γεγονός ότι είσαι ένας ανάμεσα σε χιλιάδες άτομα. Η απόλυτα φυσική σκηνική του παρουσία, η εγγενής ευγένεια και η αγάπη για τη μουσική που φτιάχνει σου προκαλούν το σεβασμό.
Ο Dub Fx είναι αληθινός, ότι και αν σημαίνει αυτό. Ήρθε στην Αθήνα, σε μια συναυλία με λογικό εισιτήριο και σε ένα προσβάσιμο χώρο με καλή ακουστική. Έπαιξε για μιάμιση ώρα από το "Flow", το "Step on my Trip " και το "Love Someone" μέχρι νέες συνθέσεις. Έφερε δύο καλούς μουσικούς μαζί του, οι οποίοι του τραγούδησαν και το "Happy Birthday".
Και κάπως έτσι, ο Dub Fx και η ομάδα που διοργανώνει το Ejekt Festival έστησαν ένα απόλυτα καλό live, για το οποίο δε μπορούμε να γράψουμε τίποτα αρνητικό.