Το Mix Grill ήταν εκεί και σας μετέφερε live ό,τι συνέβαινε στην Πλατεία Νερού• μπορείτε να διαβάσετε τη live ανταπόκριση μας εδώ!
Ο απόηχος της δεύτερης μέρας του Release Athens Festival 2016 μας αφήνει με μία γιορτινή αίσθηση, ενώ τα αυτιά μας βουίζουν ακόμα από τα τσίτα μπάσα! Η ζέστη δεν πτόησε τους φεστιβαλιστές που άρχισαν να συρρέουν από σχετικά νωρίς, κυρίως για να δουν τους Chinese Man. Η προσέλευση του κόσμου σε γενικές γραμμές κυμάνθηκε σε υψηλά επίπεδα, παρά το γεγονός ότι τα μεγάλα ονόματα της βραδιάς έχουν έρθει ουκ ολίγες φορές στην Αθήνα. Επίσης, αξίζει ιδιαίτερη μνεία τόσο στον πολύ καλό ήχο, όσο και στην πολύ καλή οργάνωση του φεστιβάλ, που δεν μας απογοήτευσαν διόλου προσφέροντας μας ατόφια beats και χορό, καθώς και μία ξεκούραστη ημέρα χωρίς ουρές στα stands με ποτό, μπύρες, νερά κ.ά.
Ας δούμε, όμως, πιο συγκεκριμένα πώς εξελίχθηκε η μέρα:
GAD.
[Γράφει ο Χάρης Παπαευαγγέλου]
Τηρώντας αυστηρά το πρόγραμμα της δεύτερης ημέρας, οι GAD. βγήκαν στη σκηνή περίπου στις 17:00, μία ώρα με αντικειμενικές δυσκολίες τόσο για τους καλλιτέχνες όσο και για το κοινό, κυρίως εξαιτίας του καυτού ήλιου. Οι GAD. προσπάθησαν αρκετά να ξεσηκώσουν το λιγοστό κοινό που βρισκόταν κάτω από τη σκηνή, ερμηνεύοντας μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους (π.χ. 'Big Brown Eyes', 'The End of the Road', 'Waves'), όμως η αμηχανία του κόσμου ήταν φανερή. Φυσικά, οι GAD. έχοντας κατανοήσει το γνωστό "είτε παίζεις μπροστά σε 5 άτομα είτε σε 5000 πρέπει να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό" δεν απογοητεύτηκαν και είμαι βέβαιος ότι κατάφεραν να κάνουν έστω και μερικά άτομα να σιγομουρμουρήσουν τους πάλαι πότε ύμνους του ελληνικού alternative κύματος που βρισκόταν στο peak του πριν περίπου 8 χρόνια. Η επιλογή του εν λόγω σχήματος με παραξένεψε, σε μία μέρα που ο ήχος ήταν σαφώς προσανατολισμένος στον upbeat ηλεκτρονικό. Θεωρώ ότι δεν ήταν και η ιδανική επιλογή για opening name της δεύτερης μέρας• άσχημα θα ήταν να άνοιγαν την τρίτη μέρα, που είναι κοντά και στους Slowdive ή την τέταρτη με τον πιο ατμοσφαιρικό ήχο των Sigur Ros ή των DIIV;
Τηρώντας αυστηρά το πρόγραμμα της δεύτερης ημέρας, οι GAD. βγήκαν στη σκηνή περίπου στις 17:00, μία ώρα με αντικειμενικές δυσκολίες τόσο για τους καλλιτέχνες όσο και για το κοινό, κυρίως εξαιτίας του καυτού ήλιου. Οι GAD. προσπάθησαν αρκετά να ξεσηκώσουν το λιγοστό κοινό που βρισκόταν κάτω από τη σκηνή, ερμηνεύοντας μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους (π.χ. 'Big Brown Eyes', 'The End of the Road', 'Waves'), όμως η αμηχανία του κόσμου ήταν φανερή. Φυσικά, οι GAD. έχοντας κατανοήσει το γνωστό "είτε παίζεις μπροστά σε 5 άτομα είτε σε 5000 πρέπει να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό" δεν απογοητεύτηκαν και είμαι βέβαιος ότι κατάφεραν να κάνουν έστω και μερικά άτομα να σιγομουρμουρήσουν τους πάλαι πότε ύμνους του ελληνικού alternative κύματος που βρισκόταν στο peak του πριν περίπου 8 χρόνια. Η επιλογή του εν λόγω σχήματος με παραξένεψε, σε μία μέρα που ο ήχος ήταν σαφώς προσανατολισμένος στον upbeat ηλεκτρονικό. Θεωρώ ότι δεν ήταν και η ιδανική επιλογή για opening name της δεύτερης μέρας• άσχημα θα ήταν να άνοιγαν την τρίτη μέρα, που είναι κοντά και στους Slowdive ή την τέταρτη με τον πιο ατμοσφαιρικό ήχο των Sigur Ros ή των DIIV;
RSN
[Γράφει ο Χάρης Παπαευαγγέλου]
Τον RSN τον είχα ξαναδεί πριν από λίγες εβδομάδες στο Passport Κεραμεικός, όπου έκανε το opening στον τεράστιο DJ Krush. Μαζί του ήταν, όπως και στο Release, η Thaliah, αλλά χωρίς το υπόλοιπο σχήμα (κιθάρα, πλήκτρα). Ομολογώ ότι είχα μείνει έκπληκτος από τον ήχο του RSN, με την απαραίτητη δόση νοσταλγίας, σε συνδυασμό με την bluesy φωνή της Thaliah. Τώρα, δεν ένιωσα τον ίδιο ενθουσιασμό, όμως ήταν ό,τι χρειαζόταν για να μας εισάγει στο κλίμα της ημέρας και αυτό είναι κάτι παραπάνω από σημαντικό. Δηλαδή, τα τραγούδια που επέλεξε ήταν ανεβαστικά, είχαν μία retro αισθητική που μας πήγαινε λίγο σε jazz-blues μονοπάτια, πάντα ακολουθώντας το τρανό παράδειγμα των βρετανικών 90s ως προς την απόδοση τους και πολύ καλό flow από τον guest B'n'C. Με λίγα λόγια, ο RSN γνώριζε πολύ καλά γιατί τον φώναξαν τη συγκεκριμένη ημέρα, τον έβαλαν πριν από τους Chinese Man και έστησε πολύ προσεκτικά ένα set που λειτούργησε καταλυτικά για τη συνέχεια της ημέρας.
Τον RSN τον είχα ξαναδεί πριν από λίγες εβδομάδες στο Passport Κεραμεικός, όπου έκανε το opening στον τεράστιο DJ Krush. Μαζί του ήταν, όπως και στο Release, η Thaliah, αλλά χωρίς το υπόλοιπο σχήμα (κιθάρα, πλήκτρα). Ομολογώ ότι είχα μείνει έκπληκτος από τον ήχο του RSN, με την απαραίτητη δόση νοσταλγίας, σε συνδυασμό με την bluesy φωνή της Thaliah. Τώρα, δεν ένιωσα τον ίδιο ενθουσιασμό, όμως ήταν ό,τι χρειαζόταν για να μας εισάγει στο κλίμα της ημέρας και αυτό είναι κάτι παραπάνω από σημαντικό. Δηλαδή, τα τραγούδια που επέλεξε ήταν ανεβαστικά, είχαν μία retro αισθητική που μας πήγαινε λίγο σε jazz-blues μονοπάτια, πάντα ακολουθώντας το τρανό παράδειγμα των βρετανικών 90s ως προς την απόδοση τους και πολύ καλό flow από τον guest B'n'C. Με λίγα λόγια, ο RSN γνώριζε πολύ καλά γιατί τον φώναξαν τη συγκεκριμένη ημέρα, τον έβαλαν πριν από τους Chinese Man και έστησε πολύ προσεκτικά ένα set που λειτούργησε καταλυτικά για τη συνέχεια της ημέρας.
Chinese Man
[Γράφει ο Χάρης Παπαευαγγέλου]
Λίγα λεπτά μετά τις 19:00 βγήκαν οι εκ Γαλλίας ορμώμενοι Chinese Man. Το πλήθος μπορεί να είχε μεγαλώσει, αλλά η ζέστη δεν είχε υποχωρήσει. Πιστεύω ότι αν ήταν έστω μία ώρα αργότερα θα είχε τον διπλάσιο κόσμο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν έδειξαν να ενοχλούνται και έδωσαν ένα καταπληκτικό show, με φοβερή ενέργεια που κατάφερε να ξεσηκώσει τον κόσμο, να εγκαταλείψει τη σκιά του και να πάει μπροστά από τη σκηνή!
[Γράφει ο Χάρης Παπαευαγγέλου]
Λίγα λεπτά μετά τις 19:00 βγήκαν οι εκ Γαλλίας ορμώμενοι Chinese Man. Το πλήθος μπορεί να είχε μεγαλώσει, αλλά η ζέστη δεν είχε υποχωρήσει. Πιστεύω ότι αν ήταν έστω μία ώρα αργότερα θα είχε τον διπλάσιο κόσμο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν έδειξαν να ενοχλούνται και έδωσαν ένα καταπληκτικό show, με φοβερή ενέργεια που κατάφερε να ξεσηκώσει τον κόσμο, να εγκαταλείψει τη σκιά του και να πάει μπροστά από τη σκηνή!
Μόλις εμφανίστηκαν οι Chinese Man, λαμβάνοντας τη σκυτάλη από τον RSN, ένιωθες τελείως διαφορετικά vibes. Δεν τους είχα ξαναπαρακολουθήσει, οπότε είχα περιέργεια να δω γιατί είναι τόσο αγαπημένοι εδώ και νομίζω πως κατάλαβα. Το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι "πώς θα ξεσηκώσουμε τον κόσμο". Ακούγεται απλοϊκό, αλλά δεν είναι καθόλου απλό. Έπαιξαν τις μεγαλύτερες τους επιτυχίες, από το 'I've got that Tune' μέχρι το 'Get Up' και χόρευαν εκστασιασμένοι επί σκηνής. Ο βασικός καλεσμένος τους MC YouthStar έδωσε την απαραίτητη ενέργεια που χρειάζεται ένας MC όταν ραπάρει για να έρθει κοντά στο κοινό• τόσο κοντά, μάλιστα, που κάποια στιγμή ανέβηκε στα κιγκλιδώματα που χωρίζουν τη σκηνή από την αρένα! Κάθε τους τραγούδι κορυφωνόταν σε ένα ντελίριο Drum 'n Bass, πάντα σε συνδυασμό με πιο jazzy/swing, dub/reggae ήχους, μερικά από τα είδη που κυριαρχούν στην σκηνή της πιο "alternative" διασκέδασης της Νότιας Γαλλίας.
Αποχώρησαν μετά από περίπου μιάμιση ώρα επί σκηνής με τον κόσμο να φωνάζει "we want more!". Και πάλι εδώ θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι η επιλογή της σειράς ήταν κάπως ατυχής, διότι αν άνοιγαν τον Parov Stelar το κοινό δεν θα είχε "χαλαρώσει" από τα ηλεκτρονικά πριόνια και θα συνέχιζε ακάθεκτο το γλέντι του. Τώρα, προσωπικά, θεωρώ ότι το πρόγραμμα έκανε μία κοιλιά με τους Scott Bradlee's Post Modern Jukebox, που παρά το γεγονός ότι ήταν άρτιοι, δεν πιστεύω ότι ταίριαζαν στο ηχητικό κλίμα της ημέρας.
Scott Bradlee's Post Modern Jukebox
[Γράφει η Ελένη Πεφάνη]
“Αφού θα ζήσουμε όλοι τη δεκαετία του ’20 ξανά, γιατί να μην το κάνουμε με jazz και swing μουσικές;”. Αυτή η ατάκα αντικατοπτρίζει τη φιλοσοφία του Scott Bradlee, Αμερικανού μουσικού με επιτυχημένη καριέρα στη jazz σκηνή της Νέας Υόρκης.
Ο Scott Bradlee αποφάσισε να αναβιώσει τη χρυσή - για την αμερικανική μουσική - δεκαετία του ’20, διασκευάζοντας σημερινές pop κυρίως επιτυχίες σε swing, jazz και big band εκδοχές. Για αυτό το λόγο έχει μαζέψει στο πλάι του πολλούς μουσικούς και ακόμα περισσότερους τραγουδιστές, ονομάζοντας την παρέα αυτή Post Modern Jukebox (PMJ). Για την εμφάνισή τους στο Release, έφτιαξαν βαλίτσες οι εξαιρετικοί μουσικοί που τον συνοδεύουν πάντα, οι τραγουδιστές Lavance Colley, Von Smith, Sara Niemietz, Christina Gatti, Aubrey Logan, καθώς και η Sara Reich με τις κλακέτες της.
Ντυμένοι με charleston φορέματα, σακάκια και σμόκιν, όπως αρμόζει στη μουσική που παίζουν, οι Scott Bradlee’s Post Modern Jukebox τήρησαν το πρόγραμμα και ανέβηκαν στη σκηνή στις 20:50 ακριβώς, ξεκινώντας τo show τους με jazz διασκευή στο ‘Bye Bye Bye’ των N’Sync. Ναι, ναι, N’Sync! Καλά διαβάσατε. Και δεν έμειναν μόνο στο αμερικανικό boyband των 90’s, αλλά μας επιφύλασσαν εκτελέσεις - έκπληξη και από καλλιτέχνες που κάνουν επιτυχία τα τελευταία χρόνια, όπως Taylor Swift (‘Shake It Off’), Beyoncé (‘Halo’), Drake (‘Hotline Bling’), Meghan Trainor (‘All About That Bass’), Lady Gaga (‘Bad Romance’). Από τις καλύτερες στιγμές ήταν η εκτέλεση του ‘Bad Romance’ με συνοδεία tap dancing από την εκφραστικότατη Sara Reich, η εκ βαθέων ερμηνεία του Lavance Colley στο ‘Halo’ και τα εξαιρετικά φωνητικά του Von Smith στο ‘Sweet Child O’ Mine’. Αξέχαστη θα μείνει η Aubrey Logan, με την υπέροχη φωνή που ταιριάζει απόλυτα σε swing και jazz τραγούδια, τη μαεστρία της στο τρομπόνι, την αστείρευτη ενέργεια και τις γυμναστικές της ικανότητες στις ρόδες!
Αν και η ιδέα της διασκευής τραγουδιών σε εκδοχές διαφορετικού μουσικού είδους δεν είναι πρωτότυπη, οι Scott Bradlee’s Post Modern Jukebox είναι εξαιρετικοί στην εκτέλεση αυτών των διασκευών, τόσο μουσικά και φωνητικά όσο και ερμηνευτικά. Δεν έλειψαν οι εντυπωσιασμοί με τα φωνητικά, οι οποίοι κάθε άλλο παρά ενόχλησαν το κοινό, προκαλώντας παρατεταμένο χειροκρότημα. Όλοι, τραγουδιστές και μουσικοί, αεικίνητοι πάνω στη σκηνή έδωσαν ένα αξιοπρεπέστατο show που αποκάλυψε το πάθος τους για τη μουσική και τη διασκέδαση. Τι πιο αναζωογονητικό από μια τέτοια παράσταση!
Εδώ θα συμφωνήσω στα όσα έγραψε ο Χάρης παραπάνω για τη σειρά της εμφάνισης των συγκροτημάτων. Αν και οι Post Modern Jukebox είναι "βραδινοί", λόγω της "Old Hollywood" ατμόσφαιρας που δημιουργούν, θα προτιμούσα να τους έβλεπα σε ένα διαφορετικό line up. H ενέργεια που μετέφεραν οι Chinese Man στον κόσμο ήταν ιδανική για να ακολουθήσει ο Parov Stelar και όχι οι κατά τα άλλα εξαιρετικοί Post Modern Jukebox.
Setist:
Bye Bye Bye ('N Sync cover)
Bad Romance (Lady Gaga cover)
Rude (Magic cover)
Bad Blood (Taylor Swift cover)
Burn (Ellie Goulding cover)
Hey Ya! (OutKast cover)
My Heart Will Go On (Céline Dion cover)
Sweet Child O' Mine (Guns N’ Roses cover)
'Star Wars Main Theme' / 'The Imperial March' ('Darth Vader's theme') & Tap Dance Medley
Halo (Beyoncé cover)
Hotline Bling (Drake cover)
All About That Bass (Meghan Trainor cover)
Give It Away
(Red Hot Chili Peppers cover)
Someday (The Strokes cover)
Shake It Off (Taylor Swift cover)
Parov Stelar
[Γράφει η Ελένη Πεφάνη]
Parov Stelar Band. Αυτό σημαίνει live πνευστά, drums, φωνητικά και τον Marcus Füreder, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, στα decks. Και αυτό έγινε. Με μπροστάρισσα την Cleo Panther με το εξαιρετικό -μίνιμαλ- κουστούμι της, και στα μετόπισθεν πνευστά, μπάσο και drums, η συμμορία του Αυστριακού Parov Stelar ξεσήκωσε τον κόσμο. Μετά την ατμοσφαιρική εισαγωγή με το 'The Lonely Trumpet' ξεκίνησε το πάρτι. Πάρτι που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε τρελή φιέστα αν δεν ήταν η πρώτη συναυλία της καλοκαιρινής περιοδείας τους. Και το γράφω αυτό γιατί δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς την εμφάνισή τους στην Πλατεία Νερού...
Ο Parov Stelar έχει να διαλέξει ανάμεσα σε πολλές επιτυχίες που έχει κάνει τα τελευταία 15 χρόνια που παράγει μουσική. Αν και θα θέλαμε πολύ να ακούσουμε και κομμάτια όπως τα 'Wake Up Sister', 'The Sun', 'Love', 'Homesick' οι επιλογές που έκανε για το setlist της Παρασκευής ήταν καλές. Κομμάτια ανεβαστικά, εμπλουτισμένα με λίγο παραπάνω beat - ιδανικά για χορό. Οι μουσικοί που αποτελούν τη live band είναι εξαιρετικοί. Τα πνευστά με φοβερό νεύρο εκτέλεσαν άψογα τα -ομολογουμένως δύσκολα- κομμάτια και τα drums έδιναν το ρυθμό. Η Cleo Panther με εντυπωσιακή παρουσία, απόλυτα ταιριαστή στο swing ύφος της μουσικής, συμπλήρωσε τη μπάντα με τα φωνητικά της.
Αυτό που έλειπε ήταν η αυθεντικότητα και το πάθος. Δεν ξέρω αν έφταιξε το άγχος τους για την πρώτη συναυλία της καλοκαιρινής περιοδείας (αν και το συγκεκριμένο setlist το έχουν ξαναπαίξει και μάλιστα το έχουν ηχογραφήσει live στο Pukkelpop Festival), αλλά φάνηκε ότι εκτελούσαν χωρίς να "το νιώθουν". Η Cleo Panther, αν και απευθύνθηκε πολλές φορές στο κοινό, θα μπορούσε να ήταν λίγο πιο ξεσηκωτική. Γεγονός είναι όμως ότι ο κόσμος ευχαριστήθηκε, διασκέδασε και χόρεψε με μια άρτια και αξιοπρεπή εμφάνιση.
Από τις καλύτερες στιγμές το 'Clap Your Hands' όταν το κοινό ακολουθούσε το ρυθμό χειροκροτώντας και τα χορευτικά 'Booty Swing', 'Catgroove' και 'Jimmy's Gang'.
Setlist:
Intro
The Lonely Trumpet
Hit Me Like a Drum
Booty Swing
I Need L.O.V.E.
Clap Your Hands
Josephine
Cuba Libre
Catgroove
Berlin Shuffle / Django
The Speed Demon
The Ride
The Invisible Girl (Parov Stelar Trio song)
Demon Dance
The Mojo Radio Gang
All Night
Encore:
Baska Brother
Jimmy's Gang
Timeline
Six Feet Underground
Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Δημήτρη Δημόπουλο και το Mix Grill. Για περισσότερες φωτογραφίες δείτε εδώ.
[Γράφει η Ελένη Πεφάνη]
“Αφού θα ζήσουμε όλοι τη δεκαετία του ’20 ξανά, γιατί να μην το κάνουμε με jazz και swing μουσικές;”. Αυτή η ατάκα αντικατοπτρίζει τη φιλοσοφία του Scott Bradlee, Αμερικανού μουσικού με επιτυχημένη καριέρα στη jazz σκηνή της Νέας Υόρκης.
Ο Scott Bradlee αποφάσισε να αναβιώσει τη χρυσή - για την αμερικανική μουσική - δεκαετία του ’20, διασκευάζοντας σημερινές pop κυρίως επιτυχίες σε swing, jazz και big band εκδοχές. Για αυτό το λόγο έχει μαζέψει στο πλάι του πολλούς μουσικούς και ακόμα περισσότερους τραγουδιστές, ονομάζοντας την παρέα αυτή Post Modern Jukebox (PMJ). Για την εμφάνισή τους στο Release, έφτιαξαν βαλίτσες οι εξαιρετικοί μουσικοί που τον συνοδεύουν πάντα, οι τραγουδιστές Lavance Colley, Von Smith, Sara Niemietz, Christina Gatti, Aubrey Logan, καθώς και η Sara Reich με τις κλακέτες της.
Ντυμένοι με charleston φορέματα, σακάκια και σμόκιν, όπως αρμόζει στη μουσική που παίζουν, οι Scott Bradlee’s Post Modern Jukebox τήρησαν το πρόγραμμα και ανέβηκαν στη σκηνή στις 20:50 ακριβώς, ξεκινώντας τo show τους με jazz διασκευή στο ‘Bye Bye Bye’ των N’Sync. Ναι, ναι, N’Sync! Καλά διαβάσατε. Και δεν έμειναν μόνο στο αμερικανικό boyband των 90’s, αλλά μας επιφύλασσαν εκτελέσεις - έκπληξη και από καλλιτέχνες που κάνουν επιτυχία τα τελευταία χρόνια, όπως Taylor Swift (‘Shake It Off’), Beyoncé (‘Halo’), Drake (‘Hotline Bling’), Meghan Trainor (‘All About That Bass’), Lady Gaga (‘Bad Romance’). Από τις καλύτερες στιγμές ήταν η εκτέλεση του ‘Bad Romance’ με συνοδεία tap dancing από την εκφραστικότατη Sara Reich, η εκ βαθέων ερμηνεία του Lavance Colley στο ‘Halo’ και τα εξαιρετικά φωνητικά του Von Smith στο ‘Sweet Child O’ Mine’. Αξέχαστη θα μείνει η Aubrey Logan, με την υπέροχη φωνή που ταιριάζει απόλυτα σε swing και jazz τραγούδια, τη μαεστρία της στο τρομπόνι, την αστείρευτη ενέργεια και τις γυμναστικές της ικανότητες στις ρόδες!
Αν και η ιδέα της διασκευής τραγουδιών σε εκδοχές διαφορετικού μουσικού είδους δεν είναι πρωτότυπη, οι Scott Bradlee’s Post Modern Jukebox είναι εξαιρετικοί στην εκτέλεση αυτών των διασκευών, τόσο μουσικά και φωνητικά όσο και ερμηνευτικά. Δεν έλειψαν οι εντυπωσιασμοί με τα φωνητικά, οι οποίοι κάθε άλλο παρά ενόχλησαν το κοινό, προκαλώντας παρατεταμένο χειροκρότημα. Όλοι, τραγουδιστές και μουσικοί, αεικίνητοι πάνω στη σκηνή έδωσαν ένα αξιοπρεπέστατο show που αποκάλυψε το πάθος τους για τη μουσική και τη διασκέδαση. Τι πιο αναζωογονητικό από μια τέτοια παράσταση!
Εδώ θα συμφωνήσω στα όσα έγραψε ο Χάρης παραπάνω για τη σειρά της εμφάνισης των συγκροτημάτων. Αν και οι Post Modern Jukebox είναι "βραδινοί", λόγω της "Old Hollywood" ατμόσφαιρας που δημιουργούν, θα προτιμούσα να τους έβλεπα σε ένα διαφορετικό line up. H ενέργεια που μετέφεραν οι Chinese Man στον κόσμο ήταν ιδανική για να ακολουθήσει ο Parov Stelar και όχι οι κατά τα άλλα εξαιρετικοί Post Modern Jukebox.
Setist:
Bye Bye Bye ('N Sync cover)
Bad Romance (Lady Gaga cover)
Rude (Magic cover)
Bad Blood (Taylor Swift cover)
Burn (Ellie Goulding cover)
Hey Ya! (OutKast cover)
My Heart Will Go On (Céline Dion cover)
Sweet Child O' Mine (Guns N’ Roses cover)
'Star Wars Main Theme' / 'The Imperial March' ('Darth Vader's theme') & Tap Dance Medley
Halo (Beyoncé cover)
Hotline Bling (Drake cover)
All About That Bass (Meghan Trainor cover)
Give It Away
(Red Hot Chili Peppers cover)
Someday (The Strokes cover)
Shake It Off (Taylor Swift cover)
Parov Stelar
[Γράφει η Ελένη Πεφάνη]
Parov Stelar Band. Αυτό σημαίνει live πνευστά, drums, φωνητικά και τον Marcus Füreder, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, στα decks. Και αυτό έγινε. Με μπροστάρισσα την Cleo Panther με το εξαιρετικό -μίνιμαλ- κουστούμι της, και στα μετόπισθεν πνευστά, μπάσο και drums, η συμμορία του Αυστριακού Parov Stelar ξεσήκωσε τον κόσμο. Μετά την ατμοσφαιρική εισαγωγή με το 'The Lonely Trumpet' ξεκίνησε το πάρτι. Πάρτι που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε τρελή φιέστα αν δεν ήταν η πρώτη συναυλία της καλοκαιρινής περιοδείας τους. Και το γράφω αυτό γιατί δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς την εμφάνισή τους στην Πλατεία Νερού...
Ο Parov Stelar έχει να διαλέξει ανάμεσα σε πολλές επιτυχίες που έχει κάνει τα τελευταία 15 χρόνια που παράγει μουσική. Αν και θα θέλαμε πολύ να ακούσουμε και κομμάτια όπως τα 'Wake Up Sister', 'The Sun', 'Love', 'Homesick' οι επιλογές που έκανε για το setlist της Παρασκευής ήταν καλές. Κομμάτια ανεβαστικά, εμπλουτισμένα με λίγο παραπάνω beat - ιδανικά για χορό. Οι μουσικοί που αποτελούν τη live band είναι εξαιρετικοί. Τα πνευστά με φοβερό νεύρο εκτέλεσαν άψογα τα -ομολογουμένως δύσκολα- κομμάτια και τα drums έδιναν το ρυθμό. Η Cleo Panther με εντυπωσιακή παρουσία, απόλυτα ταιριαστή στο swing ύφος της μουσικής, συμπλήρωσε τη μπάντα με τα φωνητικά της.
Αυτό που έλειπε ήταν η αυθεντικότητα και το πάθος. Δεν ξέρω αν έφταιξε το άγχος τους για την πρώτη συναυλία της καλοκαιρινής περιοδείας (αν και το συγκεκριμένο setlist το έχουν ξαναπαίξει και μάλιστα το έχουν ηχογραφήσει live στο Pukkelpop Festival), αλλά φάνηκε ότι εκτελούσαν χωρίς να "το νιώθουν". Η Cleo Panther, αν και απευθύνθηκε πολλές φορές στο κοινό, θα μπορούσε να ήταν λίγο πιο ξεσηκωτική. Γεγονός είναι όμως ότι ο κόσμος ευχαριστήθηκε, διασκέδασε και χόρεψε με μια άρτια και αξιοπρεπή εμφάνιση.
Από τις καλύτερες στιγμές το 'Clap Your Hands' όταν το κοινό ακολουθούσε το ρυθμό χειροκροτώντας και τα χορευτικά 'Booty Swing', 'Catgroove' και 'Jimmy's Gang'.
Setlist:
Intro
The Lonely Trumpet
Hit Me Like a Drum
Booty Swing
I Need L.O.V.E.
Clap Your Hands
Josephine
Cuba Libre
Catgroove
Berlin Shuffle / Django
The Speed Demon
The Ride
The Invisible Girl (Parov Stelar Trio song)
Demon Dance
The Mojo Radio Gang
All Night
Encore:
Baska Brother
Jimmy's Gang
Timeline
Six Feet Underground
Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Δημήτρη Δημόπουλο και το Mix Grill. Για περισσότερες φωτογραφίες δείτε εδώ.