Ποινή φυλάκισης εώς 2 έτη ή πρόστιμο 19.781 ευρώ θα επιβάλλεται, ύστερα από αλλαγή του νόμου, στους χρήστες του διαδικτύου της Ιαπωνίας, οι οποίοι κατεβάζουν παράνομα οπτικοακουστικό υλικό.
Η εν λόγω δραστηριότητα θεωρούταν παράνομη ήδη από το 2010 όμως ποτέ δεν είχε επιβληθεί κάποια ποινή. Παρότι κριτικοί ισχυριζόντουσαν ότι η πολιτεία οφείλει να επικεντρωθεί στους τροφοδότες (uploaders) του παράνομου υλικού, στους οποίους επιβάλλεται ποινή φυλάκισης έως 10 έτη, οι δισκογραφικές εταιρείες της Ιαπωνίας λόγω της επιρροής και της δύναμης που έχουν, αφού αποτελούν μέρος του δεύτερου μεγαλύτερου μουσικού εμπορίου μετά από αυτό των ΗΠΑ, πίεσαν και έπεισαν τους πολιτικούς της Ιαπωνίας να αλλάξουν το νόμο τον Ιούνιο του 2012. Βασικό τους επιχείρημα ήταν τα στατιστικά στοιχεία μίας έρευνας του 2010 που έδειχναν ότι 1 στους δέκα μονάχα κατέβαζε νόμιμα υλικό μέσω διαδικτύου, πιο συγκεκριμένα το 2010 4.36 δισεκατομμύρια αρχεία κατεβάστηκαν παράνομα και μόνο 440 εκατομμύρια αγοράστηκαν.
Φυσικά, αυτή η αλλαγή του νόμου βρήκε τους πολίτες αντίθετους και οι ίδιοι αντέδρασαν. Αρχικά, χάκερς επιτέθηκαν σε πολλές ιστοσελίδες παραμορφώνοντας την ιστοσελίδα του υπουργείου οικονομικών και "ρίχνοντας" για λίγη ώρα τις ιστοσελίδες του ανώτατου δικαστηρίου, των δύο κύριων κομμάτων της χώρας και της Ιαπωνικής Κοινότητας Πνευματικών Δικαιωμάτων. Οι αντιφρονούντες, όμως, δεν σταμάτησαν εκεί. Ύστερα από έναν μήνα μασκοφόροι ακτιβιστές, άμεσα συνδεδεμένοι με την "χακτιβιστική" ομάδα anonymous, διαδήλωσαν στο κέντρο του Τόκιο. Οι Ιάπωνες δεν παρέλειψαν και να μας εκπλήξουν με άλλον έναν πρωτότυπο τρόπο διαμαρτυρίας, αφού περίπου 80 συμμετέχοντες της διαδήλωσης μάζευαν σκουπίδια από κεντρικό εμπορικό δρόμο της Ιαπωνίας για μία ώρα, επιχειρώντας έτσι να δηλώσουν δημόσια την διαφωνία τους με την αλλαγή του νόμου. Οι φωνές του λαού δεν εισακούστηκαν και η αλλαγή του νόμου παρέμεινε σε ισχύ.
Βέβαια, η Ιαπωνία δεν είναι η μόνη χώρα που επιχείρησε να περιορίσει το διαδίκτυο. Πολλές άλλες από όλο τον κόσμο έκαναν ην δική τους προσπάθεια λογοκρισίας και ελέγχου του διαδικτύου. Για παράδειγμα οι ΗΠΑ προσπάθησαν να περάσουν τους νόμους SOPA (Stop Online Piracy Act) και PIPA (Protect IP Act) όμως αναγκάστηκαν να τους αποσύρουν ύστερα από μεγάλο ξεσηκωμό του wikipedia και χιλιάδων άλλων ιστοσελίδων που έκλεισαν τους servers τους ως αντίδραση. Παρομοίως, η Ευρωπαϊκή Βουλή απέριψε το γνωστό νομοσχέδιο ACTA, το οποίο βρέθηκε και στην Ελληνική Βουλή, αφού υπήρξαν αντιδράσεις από όλη την Ήπειρο με πιο γνωστό το κίνημα STOP ACTA. Γενικότερα, χώρες όπως η Γαλλία, η Ουκρανία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν ξεκινήσει ήδη την καταδίωξη ιδιοκτητών ιστοσελίδων που περιέχουν παράνομο υλικό αλλά και την προσπάθεια να κλείσουν τις ιστοσελίδες αυτές.
Και μένει να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα, οφείλουμε να περιορίσουμε την υπερβολική ελευθερία που μας προσφέρει το διαδίκτυο ή οφείλουμε να το προστατέψουμε από κάθε είδους περιορισμό και έλεγχο ώστε να μην καταντήσει άλλο ένα μέσο χειραγώγησης και ελέγχου του λαού αλλά να αποτελέσει το πιο ισχυρό όπλο του στο προσεχές μέλλον? Εγώ σίγουρα τάσσομαι υπέρ της δεύτερης άποψης. Και όσον αφορά τις δισκογραφικές που πίεσαν για την ποινικοποίηση του παράνομου downloading έχω να απαντήσω με έναν στίχο
"Δε σκοτώνει η πειρατεία τη μουσική
Τη μουσική τη σκοτώνει η κάθε πολυεθνική"
Πηγή: bbc.co.uk
Η εν λόγω δραστηριότητα θεωρούταν παράνομη ήδη από το 2010 όμως ποτέ δεν είχε επιβληθεί κάποια ποινή. Παρότι κριτικοί ισχυριζόντουσαν ότι η πολιτεία οφείλει να επικεντρωθεί στους τροφοδότες (uploaders) του παράνομου υλικού, στους οποίους επιβάλλεται ποινή φυλάκισης έως 10 έτη, οι δισκογραφικές εταιρείες της Ιαπωνίας λόγω της επιρροής και της δύναμης που έχουν, αφού αποτελούν μέρος του δεύτερου μεγαλύτερου μουσικού εμπορίου μετά από αυτό των ΗΠΑ, πίεσαν και έπεισαν τους πολιτικούς της Ιαπωνίας να αλλάξουν το νόμο τον Ιούνιο του 2012. Βασικό τους επιχείρημα ήταν τα στατιστικά στοιχεία μίας έρευνας του 2010 που έδειχναν ότι 1 στους δέκα μονάχα κατέβαζε νόμιμα υλικό μέσω διαδικτύου, πιο συγκεκριμένα το 2010 4.36 δισεκατομμύρια αρχεία κατεβάστηκαν παράνομα και μόνο 440 εκατομμύρια αγοράστηκαν.
Φυσικά, αυτή η αλλαγή του νόμου βρήκε τους πολίτες αντίθετους και οι ίδιοι αντέδρασαν. Αρχικά, χάκερς επιτέθηκαν σε πολλές ιστοσελίδες παραμορφώνοντας την ιστοσελίδα του υπουργείου οικονομικών και "ρίχνοντας" για λίγη ώρα τις ιστοσελίδες του ανώτατου δικαστηρίου, των δύο κύριων κομμάτων της χώρας και της Ιαπωνικής Κοινότητας Πνευματικών Δικαιωμάτων. Οι αντιφρονούντες, όμως, δεν σταμάτησαν εκεί. Ύστερα από έναν μήνα μασκοφόροι ακτιβιστές, άμεσα συνδεδεμένοι με την "χακτιβιστική" ομάδα anonymous, διαδήλωσαν στο κέντρο του Τόκιο. Οι Ιάπωνες δεν παρέλειψαν και να μας εκπλήξουν με άλλον έναν πρωτότυπο τρόπο διαμαρτυρίας, αφού περίπου 80 συμμετέχοντες της διαδήλωσης μάζευαν σκουπίδια από κεντρικό εμπορικό δρόμο της Ιαπωνίας για μία ώρα, επιχειρώντας έτσι να δηλώσουν δημόσια την διαφωνία τους με την αλλαγή του νόμου. Οι φωνές του λαού δεν εισακούστηκαν και η αλλαγή του νόμου παρέμεινε σε ισχύ.
Βέβαια, η Ιαπωνία δεν είναι η μόνη χώρα που επιχείρησε να περιορίσει το διαδίκτυο. Πολλές άλλες από όλο τον κόσμο έκαναν ην δική τους προσπάθεια λογοκρισίας και ελέγχου του διαδικτύου. Για παράδειγμα οι ΗΠΑ προσπάθησαν να περάσουν τους νόμους SOPA (Stop Online Piracy Act) και PIPA (Protect IP Act) όμως αναγκάστηκαν να τους αποσύρουν ύστερα από μεγάλο ξεσηκωμό του wikipedia και χιλιάδων άλλων ιστοσελίδων που έκλεισαν τους servers τους ως αντίδραση. Παρομοίως, η Ευρωπαϊκή Βουλή απέριψε το γνωστό νομοσχέδιο ACTA, το οποίο βρέθηκε και στην Ελληνική Βουλή, αφού υπήρξαν αντιδράσεις από όλη την Ήπειρο με πιο γνωστό το κίνημα STOP ACTA. Γενικότερα, χώρες όπως η Γαλλία, η Ουκρανία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν ξεκινήσει ήδη την καταδίωξη ιδιοκτητών ιστοσελίδων που περιέχουν παράνομο υλικό αλλά και την προσπάθεια να κλείσουν τις ιστοσελίδες αυτές.
Και μένει να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα, οφείλουμε να περιορίσουμε την υπερβολική ελευθερία που μας προσφέρει το διαδίκτυο ή οφείλουμε να το προστατέψουμε από κάθε είδους περιορισμό και έλεγχο ώστε να μην καταντήσει άλλο ένα μέσο χειραγώγησης και ελέγχου του λαού αλλά να αποτελέσει το πιο ισχυρό όπλο του στο προσεχές μέλλον? Εγώ σίγουρα τάσσομαι υπέρ της δεύτερης άποψης. Και όσον αφορά τις δισκογραφικές που πίεσαν για την ποινικοποίηση του παράνομου downloading έχω να απαντήσω με έναν στίχο
"Δε σκοτώνει η πειρατεία τη μουσική
Τη μουσική τη σκοτώνει η κάθε πολυεθνική"
Πηγή: bbc.co.uk