Ο Μπαλιώτης είναι πολύ επικίνδυνο προσωπο. Σε κοιτάζει μ' αυτο το δήθεν 'αθώο'(είναι κι ομορφόπαιδο*)ύφος και μετά στο ξεφουρνίζει... 'Δημήτρη, θέλω να γράψεις κάτι μετά από τόσα χρόνια στο ραδιόφωνο μπλα μπλα μπλα...' τον κοίταζα στις σκάλες.. έτοιμοι να φύγουν με τον Λεωνίδα από το ραδιόφωνο μετά τη ΡΟΚ ΖΩΝΗ του ΣΑΒΒΑΤΟΥ και δυο 'γεμάτες' ώρες ON AIR μαζί μου...
Του είχα πει ήδη 'ναι' και σκεφτόμουν γιατί(!?)το έκανα....μέχρι να ανέβω στη μηχανή μου είχα καταλάβει γιατί τόσο αυτός όσο και ο Λεωνίδας, έχουν κάτι από αυτό το 'υλικό' που ακριβώς ΛΕΙΠΕΙ σήμερα...κέφι για δουλειά, όρεξη και πολύ όμορφα κίνητρα.
Έτσι απλά. Εδώ είμαστε λοιπόν κι εδώ θα τα λέμε κάθε Τρίτη. Τώρα εγώ πρέπει να βουτήξω σε διαστημικές 'μαύρες τρύπες' Μπαλιώτη; Να πάω πίσω στο 1987 και στο ξεκίνημα μιας ολόκληρης περιπέτειας για αυτό που τότε ονομάστηκε 'ελεύθερη ραδιοφωνία'..; Η μήπως να εξιδανικεύσω εποχές και καταστάσεις..; Η καλύτερα να τις απομυθοποιήσω που είναι και της μόδας; Τσ..τσ..τσ..
ΕΔΩ θα μιλάμε για ραδιόφωνο, όχι για τηλεόραση (χμ..) ούτε για ραδιόφωνο που ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ τα χειρότερα (δηλαδή το μέσο όρο) τηλεοπτικά μοντέλα και.projects (?) Θα πούμε πολλά, εύχομαι με χιούμορ...Σουρεαλιστικές ιστορίες γεμάτες όμως από κάτι πολύ ενδιαφέρον: την υποκειμενική μου οπτική (καλό!!!), γιατί τελικά πέρα από ραδιοφωνικές 'καμαρίλες', άθλιους 'ιδρυματισμούς', ψυχικά σκελετωμένα σκυφτά ανθρωπάκια, σιγουράντζες του τρεις κι εξήντα, ανόητους υπονομευτές του οτιδήποτε νέου και ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΥ, μιμητές του ΠΕΤΡΙΔΗ (Ε Ν Α Σ είναι - έσπασε το καλούπι*), σοφούς του χωριού, ναρκισσευόμενες μαϊμουδίτσες του ΔΗΘΕΝ underground, υπήρξε, υπάρχει ΚΑΙ θα υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό: η μουσική...μα και το ίδιο το μέσο βέβαια. Ήδη βλέπουμε τα WEB να ψάχνονται σε ένα πεδίο και με ένα τρόπο, που μόνο ενδιαφέρον μπορεί να προκαλέσει. Τι θα βγει από 'κει; Θα δούμε...
Έτσι λοιπόν, για αυτήν εδώ τη γωνιά, έχω στη σκέψη μου ένα 'χαοτικό' χώρο, σαν κάτι παλιές φωτογραφίες που δεν χώρεσαν στα άλμπουμ κάποτε, ξεχάστηκαν και τώρα δεν είναι ΚΑΝ απόλυτα βέβαιο πως αντικατοπτρίζουν τη μορφή μας όπως εμείς τη θυμόμαστε.
Θυμάμαι τον IGGY POP στη Ριζουπολη το 1988 (για πρώτη φορά στην Ελλάδα) κι αμέσως μετά τη βραδινή εκπομπή με τη γεύση μιας απίθανης όντως συναυλίας, καθώς επίσης και κάτι ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ (ναι, ναι..) να ξεπετάγονται από το πουθενά την επόμενη ακριβώς μέρα στο στούντιο με την ταχύτητα του MIRAGE πάνω από το κεφάλι μου, καθώς περιγράφω ON AIR τις εντυπώσεις μου από το λαιβ του IGGY. Να είμαι κονσόλα, να μην προλαβαίνω να σκεφτώ ΠΩΣ βρέθηκαν τα περιστέρια στο στούντιο. ΚΑΙ...σκρατς!!!!!
Ένα περιστέρι να προσγειώνεται επάνω στο άλμπουμ του TOM WAITS (το οποίο έπεσε ηρωικά...)κι εγώ να συνεχίζω να περιγράφω τη φοβερή συναυλία του IGGY. Eνας καλός φίλος μου είπε πως ιστορίες με περιστέρι(!) έχει ακούσει δυο φορές στη ζωή του. Η μια είναι του Καρατζαφερη και η άλλη αυτή εδώ.(το:'με κουτσούλισε περιστέρι' εξαιρείται, γιατί είναι κοινότυπο)..Λέτε; Το άγιο πνεύμα.. ΔΕΝ το νομίζω....
'ROCK N ROLL IS HERE TO STAY'..έχουμε πολλά να πούμε..
Του είχα πει ήδη 'ναι' και σκεφτόμουν γιατί(!?)το έκανα....μέχρι να ανέβω στη μηχανή μου είχα καταλάβει γιατί τόσο αυτός όσο και ο Λεωνίδας, έχουν κάτι από αυτό το 'υλικό' που ακριβώς ΛΕΙΠΕΙ σήμερα...κέφι για δουλειά, όρεξη και πολύ όμορφα κίνητρα.
Έτσι απλά. Εδώ είμαστε λοιπόν κι εδώ θα τα λέμε κάθε Τρίτη. Τώρα εγώ πρέπει να βουτήξω σε διαστημικές 'μαύρες τρύπες' Μπαλιώτη; Να πάω πίσω στο 1987 και στο ξεκίνημα μιας ολόκληρης περιπέτειας για αυτό που τότε ονομάστηκε 'ελεύθερη ραδιοφωνία'..; Η μήπως να εξιδανικεύσω εποχές και καταστάσεις..; Η καλύτερα να τις απομυθοποιήσω που είναι και της μόδας; Τσ..τσ..τσ..
ΕΔΩ θα μιλάμε για ραδιόφωνο, όχι για τηλεόραση (χμ..) ούτε για ραδιόφωνο που ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ τα χειρότερα (δηλαδή το μέσο όρο) τηλεοπτικά μοντέλα και.projects (?) Θα πούμε πολλά, εύχομαι με χιούμορ...Σουρεαλιστικές ιστορίες γεμάτες όμως από κάτι πολύ ενδιαφέρον: την υποκειμενική μου οπτική (καλό!!!), γιατί τελικά πέρα από ραδιοφωνικές 'καμαρίλες', άθλιους 'ιδρυματισμούς', ψυχικά σκελετωμένα σκυφτά ανθρωπάκια, σιγουράντζες του τρεις κι εξήντα, ανόητους υπονομευτές του οτιδήποτε νέου και ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΥ, μιμητές του ΠΕΤΡΙΔΗ (Ε Ν Α Σ είναι - έσπασε το καλούπι*), σοφούς του χωριού, ναρκισσευόμενες μαϊμουδίτσες του ΔΗΘΕΝ underground, υπήρξε, υπάρχει ΚΑΙ θα υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό: η μουσική...μα και το ίδιο το μέσο βέβαια. Ήδη βλέπουμε τα WEB να ψάχνονται σε ένα πεδίο και με ένα τρόπο, που μόνο ενδιαφέρον μπορεί να προκαλέσει. Τι θα βγει από 'κει; Θα δούμε...
Έτσι λοιπόν, για αυτήν εδώ τη γωνιά, έχω στη σκέψη μου ένα 'χαοτικό' χώρο, σαν κάτι παλιές φωτογραφίες που δεν χώρεσαν στα άλμπουμ κάποτε, ξεχάστηκαν και τώρα δεν είναι ΚΑΝ απόλυτα βέβαιο πως αντικατοπτρίζουν τη μορφή μας όπως εμείς τη θυμόμαστε. Θυμάμαι τον IGGY POP στη Ριζουπολη το 1988 (για πρώτη φορά στην Ελλάδα) κι αμέσως μετά τη βραδινή εκπομπή με τη γεύση μιας απίθανης όντως συναυλίας, καθώς επίσης και κάτι ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ (ναι, ναι..) να ξεπετάγονται από το πουθενά την επόμενη ακριβώς μέρα στο στούντιο με την ταχύτητα του MIRAGE πάνω από το κεφάλι μου, καθώς περιγράφω ON AIR τις εντυπώσεις μου από το λαιβ του IGGY. Να είμαι κονσόλα, να μην προλαβαίνω να σκεφτώ ΠΩΣ βρέθηκαν τα περιστέρια στο στούντιο. ΚΑΙ...σκρατς!!!!!
Ένα περιστέρι να προσγειώνεται επάνω στο άλμπουμ του TOM WAITS (το οποίο έπεσε ηρωικά...)κι εγώ να συνεχίζω να περιγράφω τη φοβερή συναυλία του IGGY. Eνας καλός φίλος μου είπε πως ιστορίες με περιστέρι(!) έχει ακούσει δυο φορές στη ζωή του. Η μια είναι του Καρατζαφερη και η άλλη αυτή εδώ.(το:'με κουτσούλισε περιστέρι' εξαιρείται, γιατί είναι κοινότυπο)..Λέτε; Το άγιο πνεύμα.. ΔΕΝ το νομίζω....
'ROCK N ROLL IS HERE TO STAY'..έχουμε πολλά να πούμε..