Είναι μερικά πράγματα τα οποία με την πάροδο του χρόνου γίνονται γλυκιά συνήθεια. Ένα από αυτά είναι οι δίμηνες εμφανίσεις του Φοίβου Δεληβοριά στο Passport κάθε τέτοια εποχή! Για 3η χρονιά, δίνοντας ευφάνταστους τίτλους στον κύκλο των παραστάσεών του, ο Φοίβος ανεβαίνει στη σκηνή του Πειραιά χαρίζοντάς μας αξέχαστα Σάββατα. Αυτή τη φορά παρευρεθήκαμε κάπως αργά αλλά ήμασταν εκεί, στο 7ο και προτελευταίο του live του «Μπάσταρδου γιου».
Οι πολύχρωμες μπάλες που κρέμονται πάνω απ’ τη σκηνή δημιουργούν από την αρχή ένα χαρούμενο κλίμα και φαντάζουν καλός οιωνός γι’ αυτά που θα ακολουθήσουν. Πρόκειται για ένα ακόμα χαρακτηριστικό των παραστάσεων του Φοίβου, αφού το σκηνικό είναι πάντοτε «ντυμένο» με ιδιαίτερα αντικείμενα αποβάλλοντας κάθε κλισέ μιας τυπικής συναυλίας. Αισθάνεσαι λες κι απόψε έχουμε γιορτή! Ανάμεσα στους παιχνιδιάρικους φωτισμούς και στους ήχους του μπασίστα Yoel Soto εμφανίστηκε ο Φοίβος, με την ευγένεια και το γλυκό χαμόγελο που τον διακρίνει, τραγουδώντας τους πρώτους στίχους «Αφού δε μ’αγαπάς και μου φέρεσαι αλλιώτικα…» (εμείς σ’ αγαπάμε Φοίβο!). Έπειτα, με το καλωσόρισμά του μας εξήγησε με «επώδυνες αποκαλύψεις» την έννοια του «Μπάσταρδου γιου» που αφορά αφενός την γενιά του, η οποία δεν πρόλαβε να ζήσει αρκετά σημαντικά πολιτιστικά γεγονότα, και αφετέρου τον τίτλο του καινούργιου του κομματιού και της παράστασης.
Οι «Saturday night Φοίβος» βραδιές είναι πάντοτε γεμάτες εκπλήξεις που διαδέχονται η μια την άλλη, γι’ αυτό και δεν θα βαρεθείς όσες φορές κι αν τον έχεις παρακολουθήσει. Το απροσδόκητο παραμονεύει στη γωνία της σκηνής και περιμένει την ευκαιρία για να εμφανιστεί. Τέτοιες στιγμές ήταν τα τραγούδια «Το φεγγάρι αυτό» και «Χωρίς» -που ποτέ δεν τα ακούσαμε σε live, η Μαρίζα Ρίζου καθισμένη στις πρώτες θέσεις –με την οποία τραγούδησαν μαζί το μεγάλο σουξέ «Η μπόσα νόβα του Ησαϊα», καθώς και το καινούργιο κομμάτι «Κουνελάκι» που έγραψε για την κόρη του Ιόλη. Μεταξύ αυτών ακούσαμε τον «Φώτη», το «Χάλια» αφιερωμένο στις σερβιτόρες του μαγαζιού με μία πολύ δυνατή ενορχήστρωση, τον «Σκύλο στο Κολωνάκι» και «Το βαλσάκι της Δάφνης Ή Superferry» συνοδευόμενο από την ανάλογη ιστορία, που αν και τη μάθαμε σχεδόν απ’ έξω είναι σαν να την ακούμε για πρώτη φορά! Ανάμεσα στην ανανεωμένη φετινή λίστα του, υπήρξε και μια νέα διήγηση που ήρθε να «ταράξει τα νερά» με το τραγούδι «Πιστός» που, όπως μας είπε, έχει να το τραγουδήσει 15 χρόνια! Κάπως έτσι μα και κάπως αλλιώς έκλεισε το πρώτο μέρος, κάνοντας διάλειμμα με ένα μοναδικό τρόπο που μόνο ο Φοίβος ξέρει!
Οι εμφανίσεις του Φοίβου είναι κάθε χρόνο άψογες από όλες τις πλευρές, μα φέτος με μια πολύ μικρή ανασύσταση της μπάντας μου φάνηκε ακόμα καλύτερη μουσικά. Βλέποντας «Αυτή που περνάει» μπροστά στον «Καθρέφτη» και πλάι στην «Όμορφη πόρτα», ο Φοίβος κατέβηκε απ’ τη σκηνή κάνοντας τη βόλτα του στο κοινό και τραγουδώντας το «Με βλέπεις σαν φίλο» κατά πρόσωπο κοιτάζοντας τον καθένα μας στα μάτια. Θερμός και ευγενικός, «πλέκει» με νότες και λέξεις ένα σφιχτό δέσιμο ανάμεσα σ’ αυτόν και τους ακροατές του. Επιστρέφοντας στη σκηνή και μετά από πολλά αγαπημένα τραγούδια («Το μέλλον απ’ το παρελθόν», «Εκείνη», «Ερημιά στην Καλλιθέα» κ.α.) έφτασε η στιγμή για το τελευταίο μέρος με τίτλο «Φοίβος Ντελιβεράς», όπου εκτελεί παραγγελιές του εαυτού του! Στο σημείο αυτό, ο Φοίβος ανέβασε στη σκηνή και τους φίλους του : Μαρίζα Ρίζου, Penny (and the swingin cats), Katerine Duska, για να μοιραστούν όμορφες μουσικές. Στη συνέχεια, με την απουσία της μπάντας και έχοντας μπροστά μας τον Φοίβο μόνο με την κιθάρα του, αφεθήκαμε σε ένα πρόγραμμα-ταξίδι με κομμάτια διάφορων καλλιτεχνών απ’ το παρελθόν.
Το τέλος έφτασε με τον Φοίβο να χάνεται απ’ τη σκηνή μέσα στο σκοτάδι και με εμάς να του τραγουδάμε «Ακόμα κι αν φύγεις για το γύρο του κόσμου θα’ σαι πάντα δικός μου θα ‘μαστε πάντα μαζί»…και να το εννοούμε.
Υ.Γ. Ο "Μπάσταρδος γιος" είναι απολαυστικός γι' αυτό και μην χάσετε την τελευταία του εμφάνιση το Σάββατο 7/3 στην σκηνή του Passport. Μαζί του οι ένδοξοι μπάσταρδοι: Κωστής Χριστοδούλου-πλήκτρα, Σωτήρης Ντούβας-τύμπανα, Yoel Soto-μπάσο, Γιάννης Πουπούλης-κιθάρες,ούτι.
Οι πολύχρωμες μπάλες που κρέμονται πάνω απ’ τη σκηνή δημιουργούν από την αρχή ένα χαρούμενο κλίμα και φαντάζουν καλός οιωνός γι’ αυτά που θα ακολουθήσουν. Πρόκειται για ένα ακόμα χαρακτηριστικό των παραστάσεων του Φοίβου, αφού το σκηνικό είναι πάντοτε «ντυμένο» με ιδιαίτερα αντικείμενα αποβάλλοντας κάθε κλισέ μιας τυπικής συναυλίας. Αισθάνεσαι λες κι απόψε έχουμε γιορτή! Ανάμεσα στους παιχνιδιάρικους φωτισμούς και στους ήχους του μπασίστα Yoel Soto εμφανίστηκε ο Φοίβος, με την ευγένεια και το γλυκό χαμόγελο που τον διακρίνει, τραγουδώντας τους πρώτους στίχους «Αφού δε μ’αγαπάς και μου φέρεσαι αλλιώτικα…» (εμείς σ’ αγαπάμε Φοίβο!). Έπειτα, με το καλωσόρισμά του μας εξήγησε με «επώδυνες αποκαλύψεις» την έννοια του «Μπάσταρδου γιου» που αφορά αφενός την γενιά του, η οποία δεν πρόλαβε να ζήσει αρκετά σημαντικά πολιτιστικά γεγονότα, και αφετέρου τον τίτλο του καινούργιου του κομματιού και της παράστασης.
Οι «Saturday night Φοίβος» βραδιές είναι πάντοτε γεμάτες εκπλήξεις που διαδέχονται η μια την άλλη, γι’ αυτό και δεν θα βαρεθείς όσες φορές κι αν τον έχεις παρακολουθήσει. Το απροσδόκητο παραμονεύει στη γωνία της σκηνής και περιμένει την ευκαιρία για να εμφανιστεί. Τέτοιες στιγμές ήταν τα τραγούδια «Το φεγγάρι αυτό» και «Χωρίς» -που ποτέ δεν τα ακούσαμε σε live, η Μαρίζα Ρίζου καθισμένη στις πρώτες θέσεις –με την οποία τραγούδησαν μαζί το μεγάλο σουξέ «Η μπόσα νόβα του Ησαϊα», καθώς και το καινούργιο κομμάτι «Κουνελάκι» που έγραψε για την κόρη του Ιόλη. Μεταξύ αυτών ακούσαμε τον «Φώτη», το «Χάλια» αφιερωμένο στις σερβιτόρες του μαγαζιού με μία πολύ δυνατή ενορχήστρωση, τον «Σκύλο στο Κολωνάκι» και «Το βαλσάκι της Δάφνης Ή Superferry» συνοδευόμενο από την ανάλογη ιστορία, που αν και τη μάθαμε σχεδόν απ’ έξω είναι σαν να την ακούμε για πρώτη φορά! Ανάμεσα στην ανανεωμένη φετινή λίστα του, υπήρξε και μια νέα διήγηση που ήρθε να «ταράξει τα νερά» με το τραγούδι «Πιστός» που, όπως μας είπε, έχει να το τραγουδήσει 15 χρόνια! Κάπως έτσι μα και κάπως αλλιώς έκλεισε το πρώτο μέρος, κάνοντας διάλειμμα με ένα μοναδικό τρόπο που μόνο ο Φοίβος ξέρει!
Οι εμφανίσεις του Φοίβου είναι κάθε χρόνο άψογες από όλες τις πλευρές, μα φέτος με μια πολύ μικρή ανασύσταση της μπάντας μου φάνηκε ακόμα καλύτερη μουσικά. Βλέποντας «Αυτή που περνάει» μπροστά στον «Καθρέφτη» και πλάι στην «Όμορφη πόρτα», ο Φοίβος κατέβηκε απ’ τη σκηνή κάνοντας τη βόλτα του στο κοινό και τραγουδώντας το «Με βλέπεις σαν φίλο» κατά πρόσωπο κοιτάζοντας τον καθένα μας στα μάτια. Θερμός και ευγενικός, «πλέκει» με νότες και λέξεις ένα σφιχτό δέσιμο ανάμεσα σ’ αυτόν και τους ακροατές του. Επιστρέφοντας στη σκηνή και μετά από πολλά αγαπημένα τραγούδια («Το μέλλον απ’ το παρελθόν», «Εκείνη», «Ερημιά στην Καλλιθέα» κ.α.) έφτασε η στιγμή για το τελευταίο μέρος με τίτλο «Φοίβος Ντελιβεράς», όπου εκτελεί παραγγελιές του εαυτού του! Στο σημείο αυτό, ο Φοίβος ανέβασε στη σκηνή και τους φίλους του : Μαρίζα Ρίζου, Penny (and the swingin cats), Katerine Duska, για να μοιραστούν όμορφες μουσικές. Στη συνέχεια, με την απουσία της μπάντας και έχοντας μπροστά μας τον Φοίβο μόνο με την κιθάρα του, αφεθήκαμε σε ένα πρόγραμμα-ταξίδι με κομμάτια διάφορων καλλιτεχνών απ’ το παρελθόν.
Το τέλος έφτασε με τον Φοίβο να χάνεται απ’ τη σκηνή μέσα στο σκοτάδι και με εμάς να του τραγουδάμε «Ακόμα κι αν φύγεις για το γύρο του κόσμου θα’ σαι πάντα δικός μου θα ‘μαστε πάντα μαζί»…και να το εννοούμε.
Υ.Γ. Ο "Μπάσταρδος γιος" είναι απολαυστικός γι' αυτό και μην χάσετε την τελευταία του εμφάνιση το Σάββατο 7/3 στην σκηνή του Passport. Μαζί του οι ένδοξοι μπάσταρδοι: Κωστής Χριστοδούλου-πλήκτρα, Σωτήρης Ντούβας-τύμπανα, Yoel Soto-μπάσο, Γιάννης Πουπούλης-κιθάρες,ούτι.