Ιανουάριος 2015
Οι περισσότεροι τις είχαμε μάθει στις αρχές του 2012 όταν ήταν από τα πρώτα ονόματα που ανακοινώθηκαν για το Ejekt Festival εκείνης της χρονιάς, μαζί με τους Kasabian. Τελικά δεν εμφανίστηκαν εκείνο το απόγευμα και σχεδόν τρία χρόνια αργότερα κυκλοφορούν τον τρίτο τους δίσκο. Οι Katzenjammer είναι τέσσερις Νορβηγίδες που γνωρίστηκαν στο μουσικό σχολείο που πήγαιναν στο Όσλο και τραγουδούν στα αγγλικά το κράμα folk και pop που παίζουν.
Το ‘Rockland’ είναι ένα χορταστικό και ευχάριστο άλμπουμ, γεμάτο από τη folk που μας δείξανε στα πρώτα δύο τους άλμπουμ. Οι γυναικείες φωνές ταιριάζουν πάνω σε απλές μουσικές με βάση την κιθάρα και το πιάνο, με ρυθμούς και ιδέες που δε δείχνουν να στερούνται έμπνευσης. Στο ‘Rockland’ έχουν στραφεί λίγο παραπάνω προς την pop, ίσως περισσότερο απ’ όσο θα προτιμούσε ο μέσος φίλος τους. Αυτό είναι εμφανές απ’ τα πρώτα κιόλας τραγούδια, τα οποία όμως είναι και τα καλύτερα που θα βρει κανείς στο δίσκο αυτό. Ως παραδείγματα το ‘Curvaceous Needs’ περισσότερο με τους στίχους και το ‘Oh My God’ με το πιασάρικο ύφος, με τις παύσεις και τα κουπλέ που μοιάζουν πιο πολύ με ομιλία παρά με τραγούδι. Το τελευταίο θα μπορούσε να είναι της Iggy Azalea, αλλά είναι καλύτερο και δεν είναι το μόνο που αξίζει στην τρίτη κυκλοφορία των Νορβηγίδων.
Το ‘Rockland’ είναι ένα χορταστικό και ευχάριστο άλμπουμ, γεμάτο από τη folk που μας δείξανε στα πρώτα δύο τους άλμπουμ. Οι γυναικείες φωνές ταιριάζουν πάνω σε απλές μουσικές με βάση την κιθάρα και το πιάνο, με ρυθμούς και ιδέες που δε δείχνουν να στερούνται έμπνευσης. Στο ‘Rockland’ έχουν στραφεί λίγο παραπάνω προς την pop, ίσως περισσότερο απ’ όσο θα προτιμούσε ο μέσος φίλος τους. Αυτό είναι εμφανές απ’ τα πρώτα κιόλας τραγούδια, τα οποία όμως είναι και τα καλύτερα που θα βρει κανείς στο δίσκο αυτό. Ως παραδείγματα το ‘Curvaceous Needs’ περισσότερο με τους στίχους και το ‘Oh My God’ με το πιασάρικο ύφος, με τις παύσεις και τα κουπλέ που μοιάζουν πιο πολύ με ομιλία παρά με τραγούδι. Το τελευταίο θα μπορούσε να είναι της Iggy Azalea, αλλά είναι καλύτερο και δεν είναι το μόνο που αξίζει στην τρίτη κυκλοφορία των Νορβηγίδων.