Απρίλιος 2015
Το άλμπουμ αυτό είναι η δεύτερη πολύ καλή κυκλοφορία της χρονιάς από μέλη των Arcade Fire, μετά το εξαιρετικό ‘Policy’ του Will Butler. Ο Colin Stetson συνόδευε το συγκρότημα απ’ τον Καναδά στις περιοδείες τους μέχρι πριν μερικά χρόνια, κάτι που ακόμα κάνει η Sarah Neufeld, η οποία συμμετείχε και στις ηχογραφήσεις των δίσκων τους. Είναι η πρώτη τους συνεργασία σε πλήρες άλμπουμ, μετά τη δημιουργία του soundtrack της ταινίας ‘Blue Caprice’ (2013) και ο συνδυασμός των πνευστών του με το βιολί της είναι άλλωτε χαοτικός, αλλά πιο συχνά εκστατικός.
Το ‘The Sun Roars Into View’ μοιάζει μ’ ένα πρωινό ξύπνημα. Ξεκινάει αργά και εξελίσσεται σ’ ένα δωμάτιο μ’ ανοιχτές κουρτίνες και τον τίτλο εν δράσει, αλλά με σαξόφωνο (λίγο κλαρινέτο) και βιολί στη θέση του ήλιου. Το ίδιο συμβαίνει στα περισσότερα απ’ τα μόλις οχτώ κομμάτια του άλμπουμ, χωρίς ίχνος στίχων, με μουσική που ξεκινάει απ’ την jazz, «πηδάει» στην avant-garde και πειραματίζεται στα πέριξ. Τα τραγούδια στα οποία δίνεται χρόνος να αναπτυχθούν είναι αυτά που ξεχωρίζουν εδώ, όπως το ‘In The Vespers’ ή το πιο ζωηρό ‘The Rest Of Us’ με την επανάληψη ενός θέματος στο βιολί πάνω από ψηφιακά κρουστά και ανεπαίσθητα φωνητικά σε στιλ των Sigur Ros προς το τέλος. Η σχετικά μικρή διάρκεια είναι λίγο περιοριστική για τις ιδέες τους, αλλά απ’ την άλλη είναι πολύ πιο δύσκολο να βαρεθεί κανείς. Είναι μια πολύ καλή και ιδιαίτερη κυκλοφορία από δύο ανθρώπους με πλούσιο μουσικό παρελθόν και δύσκολα προβλέψιμο μέλλον.
Το άλμπουμ αυτό είναι η δεύτερη πολύ καλή κυκλοφορία της χρονιάς από μέλη των Arcade Fire, μετά το εξαιρετικό ‘Policy’ του Will Butler. Ο Colin Stetson συνόδευε το συγκρότημα απ’ τον Καναδά στις περιοδείες τους μέχρι πριν μερικά χρόνια, κάτι που ακόμα κάνει η Sarah Neufeld, η οποία συμμετείχε και στις ηχογραφήσεις των δίσκων τους. Είναι η πρώτη τους συνεργασία σε πλήρες άλμπουμ, μετά τη δημιουργία του soundtrack της ταινίας ‘Blue Caprice’ (2013) και ο συνδυασμός των πνευστών του με το βιολί της είναι άλλωτε χαοτικός, αλλά πιο συχνά εκστατικός.
Το ‘The Sun Roars Into View’ μοιάζει μ’ ένα πρωινό ξύπνημα. Ξεκινάει αργά και εξελίσσεται σ’ ένα δωμάτιο μ’ ανοιχτές κουρτίνες και τον τίτλο εν δράσει, αλλά με σαξόφωνο (λίγο κλαρινέτο) και βιολί στη θέση του ήλιου. Το ίδιο συμβαίνει στα περισσότερα απ’ τα μόλις οχτώ κομμάτια του άλμπουμ, χωρίς ίχνος στίχων, με μουσική που ξεκινάει απ’ την jazz, «πηδάει» στην avant-garde και πειραματίζεται στα πέριξ. Τα τραγούδια στα οποία δίνεται χρόνος να αναπτυχθούν είναι αυτά που ξεχωρίζουν εδώ, όπως το ‘In The Vespers’ ή το πιο ζωηρό ‘The Rest Of Us’ με την επανάληψη ενός θέματος στο βιολί πάνω από ψηφιακά κρουστά και ανεπαίσθητα φωνητικά σε στιλ των Sigur Ros προς το τέλος. Η σχετικά μικρή διάρκεια είναι λίγο περιοριστική για τις ιδέες τους, αλλά απ’ την άλλη είναι πολύ πιο δύσκολο να βαρεθεί κανείς. Είναι μια πολύ καλή και ιδιαίτερη κυκλοφορία από δύο ανθρώπους με πλούσιο μουσικό παρελθόν και δύσκολα προβλέψιμο μέλλον.