Η παρακολούθηση μιας ζωντανής εμφάνισης των Candlemass αποτελεί πραγματικά μια ξεχωριστή εμπειρία. Όσοι τους έχουν δει και παλιότερα, ξέρουν πολύ καλά τι εννοώ. Και παρόλο που από το 1990 και μετά έχουν πολλές αλλαγές στη σύνθεση τους, κατάφεραν να έχουν τον τίτλο του απόλυτου doom metal συγκροτήματος του πλανήτη. Και αυτό κυρίως οφείλεται στον αρχηγό, ιδρυτή και mastermind, Leif Edling.
Η ζωντανή τους εμφάνιση την Παρασκευή (12/2) στο Piraeus Academy είχε μια διαφορά από τις προηγούμενες επισκέψεις τους στη χώρα μας. Δεν ήταν μαζί τους ο Edling. Ο λόγος είναι ότι έχει διαγνωστεί από υπερκόπωση και δεν του επιτρέπεται τον τελευταίο χρόνο να κάνει περιοδείες.
Ο παραπάνω λόγος μπορεί να έδρασε αρνητικά σε αρκετό κόσμο ώστε να μην προσέλθει την Παρασκευή. Άκουσα πολλούς να λένε : “Τι να πάω να δω, Messiah δεν έχουν στα φωνητικά, δεν παίζει και ο Edling μπάσο στη σκηνή, αυτοί είναι ένα δείγμα από Candlemass. Έτσι πάνε να γιορτάσουν τα 30 χρονια τους”. Η αλήθεια είναι ότι μου πέρασε και μένα από το μυαλό αυτή η σκέψη, γιατί τους χω δει παλιότερα και με το Messiah, και με τον πρώτο τους τον Lanquist στην περιοδεία για το Epicus, Doomicus,Metallicus αλλά και με τον Lowe. Αλλά πάντα ο Edling ήταν παρών. Ηγετική φυσιογνωμία σε όλα του.
Τελικά , όπως θα δείτε και παρακάτω, όσοι δεν ήρθαν έχασαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια πάρα πολύ μεγάλη συναυλία!
Οι Candlemass βγήκαν στην ώρα τους. Support group δεν υπήρχε. Και δεν χρειαζόταν. Ο κόσμος ήταν αρκετός με σχεδόν γεμάτη την αρένα χωρίς στρίμωγμα. Ιδανικές συνθήκες για να παρακολουθήσεις Candlemass. Τα φώτα σβήνουν, η νεκροκεφαλή από το Epicus και σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος να δεσπόζει στο πίσω μέρος της σκηνής και από τα ηχεία να ακούγεται το Marche Funebre ( Nightfall,1987). Εδώ είναι που αρχίζουν και σε πιάνουν τα ρίγη. Γιατί βγαίνουν έξω και αρχίζουν με Dark Reflections ( Tales Of Creation, 1989 ). Ο ήχος σκότωνε και ελέφαντα. Πάρα πολύ καλός και καθαρός. Τόσο καθαρός για να ακούμε τις «βρώμικες» doom συνθέσεις τους.
Και περνάμε στα φωνητικά. Mats Leven. Έμπειρος frontman που εχει συνεργαστεί με τον Edling σε Abstrakt Algebra και Krux. Δεν μπαίνουμε πότε στη διαδικασία σύγκρισης με Messiah. Ούτε με Lanquist. Θα μπορούσα να πω ούτε και με το Lowe στις αρχές. Είχε ένα θέμα με τις πιο υψηλές, αλλά δεν έκανε πειραματισμούς και βλακείες. Τραγούδησε έτσι ώστε να αποδοθούν τα κομμάτια όπως πρέπει. Και όχι μόνο αυτό. Όργωνε τη σκηνή, ξεσήκωνε τον κόσμο. Ο δε μπασίστας που αναπληρώνει στα live τον Edling, πραγματικός μετρονόμος. Απλά, ο Edling είναι ο αρχηγός, τι να κάνουμε!
Πίσω στη ροή της συναυλίας, μετά το Dark Reflections, ακολούθησαν τα Bewitched (Nightfall) και Mirror Mirror (Ancient Dreams, 1988). Ξεκίνημα πολύ δυνατό από την χρυσή εποχή τους, 1987-1989. Ο Mats Leven εδώ μας καλωσόρισε και εξήγησε πόση μεγάλη τιμή νιώθει που είναι τραγουδιστής των Candlemass ειδικά για τα 30 χρόνια τους.
Και συνεχίζουμε με το The Dying Illusion από το Chapter VI (1992). Ο κόσμος τραγουδάει ασταμάτητα και αποθεώνει. Δείγμα του ότι όσοι ήταν μέσα, όντως είχαν έρθει για την γιορτή των 30 ετών των Candlemass. Και ο Leven όσο πέρναγε η ώρα έδειχνε σαν ήταν χρόνια στο γκρουπ. Πλέον είχε κερδίσει και τον πιο δύσκολο οπαδό.
Πίσω στα 80’s, με το A Cry From The Crypt (Ancient Dreams) και καπάκι στην πιο πρόσφατη ιστορία τους με το Emperor Of The Void (King Of The Grey Islands 2007). Από δω και πέρα έχουμε το μεγάλο δώρο της μπάντας προς εμάς. Ένας σχεδόν μονόλογος του πρώτου και αξεπέραστου δίσκου τους. Και πως έκαναν το σκηνικό; Ξεκίνησαν με το Under The Oak (Epicus… 1986), πετάχτηκαν μέχρι το Nightfall για το At The Gallows End (έγινε πανικός) και ξαναγύρισαν στο Epicus για το Crystal Ball. Set list που αρχίζει να γίνεται παραμυθένιο.
Με το που τελειώνει το Crystal Ball φεύγουν από τη σκηνή. Σχετικά νωρίς. Μετά από λίγο όμως επέστρεψαν με το πιο πρόσφατο Prophet (Psalms Of The Dead, 2012) και ύστερα μάτωσαν τα λαρύγγια μας στο A Sorcerer’s Pledge (Epicus). Όσοι τους έχετε ξαναδεί live, ξέρετε πολύ καλά τι εννοώ.
Τελειώνοντας, ακούσαμε το Sorcerer’s μέσα σε βροχή χειροκροτημάτων και εκστασιασμού και οι Candlemass φεύγουν πάλι από τη σκηνή. Δεν κουνήσαμε ρούπι και περιμέναμε να ξαναβγούν. Ξαναβγήκαν και αυτή τη φορά, ήταν το τελευταίο κομμάτι. Αφού ο Leven μας ευχαρίστησε για άλλη μια φορά, παρουσιάζοντας όλο το group με πρώτο και κύριο τον μοναδικό αριστερόχειρα βιρτουόζο κιθαρίστα Lasse Johansson και φυσικά μετά όλους τους υπολοίπους, ήρθε η χαριστική βολή. Το κομμάτι που ανοίγει το Epicus και πραγματικά είναι αυτό που ορίζει το doom metal. Solitude και με την εισαγωγή όλη δική μας και τον Leven να μας ακούει και να ευχαριστιέται.
Μολις ολοκληρώθηκε και αυτή η τελευταία πράξη έφυγαν καταχειροκροτούμενοι και μεις γεμάτοι και ευχαριστημένοι.
Κάπως έτσι κύλησε ένα πάρα πολύ ωραίο δίωρο. Όπως καταλάβατε, όποιος δεν ήρθε έχασε. Ειδικά δε, αυτοί δεν τους είχαν ξαναδεί, ας βρουν μια κοφτερή γωνία να ανοίξουν το κεφάλι τους.
Μέχρι το επόμενο live , Stay Heavy!
Set list:
Η ζωντανή τους εμφάνιση την Παρασκευή (12/2) στο Piraeus Academy είχε μια διαφορά από τις προηγούμενες επισκέψεις τους στη χώρα μας. Δεν ήταν μαζί τους ο Edling. Ο λόγος είναι ότι έχει διαγνωστεί από υπερκόπωση και δεν του επιτρέπεται τον τελευταίο χρόνο να κάνει περιοδείες.
Ο παραπάνω λόγος μπορεί να έδρασε αρνητικά σε αρκετό κόσμο ώστε να μην προσέλθει την Παρασκευή. Άκουσα πολλούς να λένε : “Τι να πάω να δω, Messiah δεν έχουν στα φωνητικά, δεν παίζει και ο Edling μπάσο στη σκηνή, αυτοί είναι ένα δείγμα από Candlemass. Έτσι πάνε να γιορτάσουν τα 30 χρονια τους”. Η αλήθεια είναι ότι μου πέρασε και μένα από το μυαλό αυτή η σκέψη, γιατί τους χω δει παλιότερα και με το Messiah, και με τον πρώτο τους τον Lanquist στην περιοδεία για το Epicus, Doomicus,Metallicus αλλά και με τον Lowe. Αλλά πάντα ο Edling ήταν παρών. Ηγετική φυσιογνωμία σε όλα του.
Τελικά , όπως θα δείτε και παρακάτω, όσοι δεν ήρθαν έχασαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια πάρα πολύ μεγάλη συναυλία!
Οι Candlemass βγήκαν στην ώρα τους. Support group δεν υπήρχε. Και δεν χρειαζόταν. Ο κόσμος ήταν αρκετός με σχεδόν γεμάτη την αρένα χωρίς στρίμωγμα. Ιδανικές συνθήκες για να παρακολουθήσεις Candlemass. Τα φώτα σβήνουν, η νεκροκεφαλή από το Epicus και σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος να δεσπόζει στο πίσω μέρος της σκηνής και από τα ηχεία να ακούγεται το Marche Funebre ( Nightfall,1987). Εδώ είναι που αρχίζουν και σε πιάνουν τα ρίγη. Γιατί βγαίνουν έξω και αρχίζουν με Dark Reflections ( Tales Of Creation, 1989 ). Ο ήχος σκότωνε και ελέφαντα. Πάρα πολύ καλός και καθαρός. Τόσο καθαρός για να ακούμε τις «βρώμικες» doom συνθέσεις τους.
Και περνάμε στα φωνητικά. Mats Leven. Έμπειρος frontman που εχει συνεργαστεί με τον Edling σε Abstrakt Algebra και Krux. Δεν μπαίνουμε πότε στη διαδικασία σύγκρισης με Messiah. Ούτε με Lanquist. Θα μπορούσα να πω ούτε και με το Lowe στις αρχές. Είχε ένα θέμα με τις πιο υψηλές, αλλά δεν έκανε πειραματισμούς και βλακείες. Τραγούδησε έτσι ώστε να αποδοθούν τα κομμάτια όπως πρέπει. Και όχι μόνο αυτό. Όργωνε τη σκηνή, ξεσήκωνε τον κόσμο. Ο δε μπασίστας που αναπληρώνει στα live τον Edling, πραγματικός μετρονόμος. Απλά, ο Edling είναι ο αρχηγός, τι να κάνουμε!
Πίσω στη ροή της συναυλίας, μετά το Dark Reflections, ακολούθησαν τα Bewitched (Nightfall) και Mirror Mirror (Ancient Dreams, 1988). Ξεκίνημα πολύ δυνατό από την χρυσή εποχή τους, 1987-1989. Ο Mats Leven εδώ μας καλωσόρισε και εξήγησε πόση μεγάλη τιμή νιώθει που είναι τραγουδιστής των Candlemass ειδικά για τα 30 χρόνια τους.
Και συνεχίζουμε με το The Dying Illusion από το Chapter VI (1992). Ο κόσμος τραγουδάει ασταμάτητα και αποθεώνει. Δείγμα του ότι όσοι ήταν μέσα, όντως είχαν έρθει για την γιορτή των 30 ετών των Candlemass. Και ο Leven όσο πέρναγε η ώρα έδειχνε σαν ήταν χρόνια στο γκρουπ. Πλέον είχε κερδίσει και τον πιο δύσκολο οπαδό.
Πίσω στα 80’s, με το A Cry From The Crypt (Ancient Dreams) και καπάκι στην πιο πρόσφατη ιστορία τους με το Emperor Of The Void (King Of The Grey Islands 2007). Από δω και πέρα έχουμε το μεγάλο δώρο της μπάντας προς εμάς. Ένας σχεδόν μονόλογος του πρώτου και αξεπέραστου δίσκου τους. Και πως έκαναν το σκηνικό; Ξεκίνησαν με το Under The Oak (Epicus… 1986), πετάχτηκαν μέχρι το Nightfall για το At The Gallows End (έγινε πανικός) και ξαναγύρισαν στο Epicus για το Crystal Ball. Set list που αρχίζει να γίνεται παραμυθένιο.
Με το που τελειώνει το Crystal Ball φεύγουν από τη σκηνή. Σχετικά νωρίς. Μετά από λίγο όμως επέστρεψαν με το πιο πρόσφατο Prophet (Psalms Of The Dead, 2012) και ύστερα μάτωσαν τα λαρύγγια μας στο A Sorcerer’s Pledge (Epicus). Όσοι τους έχετε ξαναδεί live, ξέρετε πολύ καλά τι εννοώ.
Τελειώνοντας, ακούσαμε το Sorcerer’s μέσα σε βροχή χειροκροτημάτων και εκστασιασμού και οι Candlemass φεύγουν πάλι από τη σκηνή. Δεν κουνήσαμε ρούπι και περιμέναμε να ξαναβγούν. Ξαναβγήκαν και αυτή τη φορά, ήταν το τελευταίο κομμάτι. Αφού ο Leven μας ευχαρίστησε για άλλη μια φορά, παρουσιάζοντας όλο το group με πρώτο και κύριο τον μοναδικό αριστερόχειρα βιρτουόζο κιθαρίστα Lasse Johansson και φυσικά μετά όλους τους υπολοίπους, ήρθε η χαριστική βολή. Το κομμάτι που ανοίγει το Epicus και πραγματικά είναι αυτό που ορίζει το doom metal. Solitude και με την εισαγωγή όλη δική μας και τον Leven να μας ακούει και να ευχαριστιέται.
Μολις ολοκληρώθηκε και αυτή η τελευταία πράξη έφυγαν καταχειροκροτούμενοι και μεις γεμάτοι και ευχαριστημένοι.
Κάπως έτσι κύλησε ένα πάρα πολύ ωραίο δίωρο. Όπως καταλάβατε, όποιος δεν ήρθε έχασε. Ειδικά δε, αυτοί δεν τους είχαν ξαναδεί, ας βρουν μια κοφτερή γωνία να ανοίξουν το κεφάλι τους.
Μέχρι το επόμενο live , Stay Heavy!
Set list: