Whatever makes us happy on a Sunday morning - Clinomania

Κυριακή πρωί. Καλά, ίσως και όχι τόσο πρωί. Αν και η Κυριακή ανέκαθεν πίστευα πως θα έπρεπε να ανήκει σε διαφορετική ζώνη ώρας και αναμφίβολα οι ονομασίες για τη διάσπαση του 24ωρου δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα στην προκειμένη περίπτωση. Την έβδομη μέρα της εβδομάδας το κρεβάτι σε ρουφάει με απίστευτη δύναμη, το μαξιλάρι σου κάνει υπνωτικό μασάζ και το πάπλωμα είναι λες και έχει δεθεί με σχοινιά και γαντζωθεί στο πάτωμα με καρφιά.

Η έντονη επιθυμία παραμονής στο κρεβάτι, κλινομανία όπως ορίζεται,  έχει ως συνώνυμο την 'Κυριακή'. Κι από τότε που ξεκίνησε η μάστιγα με τις άπειρες σειρές σχεδόν έχουμε ξεχάσει πώς είναι άραγε να επικοινωνείς με κόσμο ή ακόμα καλύτερα να βγαίνεις Σαββατόβραδο. Αν αυτό συμβαίνει τις υπόλοιπες μέρες φαντάσου τι γίνεται την Κυριακή – αν είσαι από τους προνοητικούς τύπους έχει ήδη κατεβάσει μια ολόκληρη season καλού κακού – δεν αστειεύεσαι μ' αυτά τα θέματα. Η μισή μέρα είναι αφιερωμένη σε αυτόν τον τρόπο διασκέδασης – όχι δεν γίνομαι εριστική, ταυτίζομαι και συμπονώ – και η λοιπή σε μουσικές ακροάσεις. Αυτό που 'θα μας κάνει χαρούμενους ένα κυριακάτικο πρωινό' είναι με μία λέξη η χαλάρωση. Άλλα κομμάτια φέρουν τον 'ύπνο' και τα παράγωγά του στον τίτλο τους, άλλα ακροβατούν μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας κι άλλα θαρρείς και προορίζονται για να σε οδηγήσουν σ' αυτόν.

(plus: υπάρχουν και κάνα δυο από αγαπημένες σειρές και ταινίες έτσι για να τις ξεσκονίσουμε όσοι τις έχουμε δει και να πάρουν μία ιδέα όσοι το σκέφτονται).