Στη στήλη «Πιάσε 10» μετράμε 10 τραγούδια ενός σημαντικού καλλιτέχνη ή συγκροτήματος μαζί με έναν απολογισμό της καριέρας του - της έως σήμερα καριέρας του, καθώς δε στοχεύουμε να ετοιμάζουμε μόνο επικήδειους. Σήμερα οι Αμερικάνοι Backstreet Boys, το κορυφαίο boy band της μουσικής ιστορίας, με αφορμή την κυκλοφορία του ένατου στούντιο δίσκου τους με τίτλο "DNA".
Backstreet Boys στο Mix Grill; Ναι, σωστά βλέπετε και μάλιστα χωρίς να έχει προηγηθεί κάποιου είδους πραξικόπημα. Το 2013 το συγκρότημα συμπλήρωσε 20 χρόνια ζωής και το γιόρτασε για σχεδόν μία διετία με νέο δίσκο σε δική του δισκογραφική εταιρεία (“In a World Like This”), παγκόσμια περιοδεία και ντοκιμαντέρ (“Show 'Em What You're Made Of”). Φέτος οι Backstreet Boys παρουσιάζουν το “DNA” σε συνεργασία με την RCA Records. Παρότι το πρώτο single “Don't Go Breaking My Heart” είχε εμφανιστεί ήδη από πέρσι, ο δίσκος κυκλοφόρησε μόλις χθες Παρασκευή. Ιδανική συγκυρία για τη στήλη μας, σκεφτήκαμε. Και ποιος μπορεί να μας αδικήσει;
Θεωρώ περιττό να κάνω αναδρομή στην καριέρα των Backstreet Boys. Για τον λόγο αυτό υπάρχουν η wikipedia, forum οπαδών, βιβλία, ταινίες και τόσα άλλα. Πριν όμως περάσουμε στα δέκα αγαπημένα τραγούδια τους από τους συντάκτες του Mix Grill, τα οποία μπορείτε εν τω μεταξύ να ακούτε όσο διαβάζετε, ας χρησιμοποιήσω αυτή την ευκαιρία για να καταθέσω ορισμένα γεγονότα, σκέψεις και προβληματισμούς.
Οι Backstreet Boys θεωρούνται το καλύτερο/εμπορικότερο/δημοφιλέστερο boy band όλων των εποχών. Μάλιστα, φιγουράρουν σε λίστες του Billboard και του Rolling Stone παρέα με συγκροτήματα, όπως οι The Beatles, οι The Jackson 5 και οι The Beach Boys. Αδυνατώ να συλλάβω τη σύνδεση. Άραγε πώς ορίζεται ένα boy band;
-Πρώτη προσπάθεια: είναι θέμα ηλικίας. Τότε όμως γιατί δεν θεωρούνται boy bands οι The Rolling Stones, οι Depeche Mode ή οι Oasis, των οποίων τα περισσότερα μέλη ήταν γύρω στα 20 όταν σχηματίστηκαν;
-Δεύτερη προσπάθεια: απευθύνονται σε «κοριτσόπουλα». Καταλαβαίνω ότι όμορφα, γραμμωμένα αγόρια είναι ιδανικό δόλωμα για νεαρά κορίτσια. Ωστόσο, δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει κάπου σχόλια για την απαράμιλλη ομορφιά του Lennon, ούτε για τους κοιλιακούς του Wilson (διαλέξτε ανάμεσα σε Brian, Dennis και Carl). Επίσης, δε συμβαίνει το αντίστοιχο για τα girl groups. Παρεπιπτόντως, η παρήχηση του πρώτου γράμματος είναι ο μοναδικός –κάπως– ικανοποιητικός λόγος για να εξηγηθεί η διαφοροποίηση στους όρους “boy band” και “girl group”.
-Τρίτη προσπάθεια: είναι συγκροτήματα «κατά παραγγελία» (ο διεθνής όρος είναι “manufactured”). Από τους The Monkees των 60’s ως τους One Direction των 10’s, δεκάδες συγκροτήματα έχουν σχηματιστεί με πρωτοβουλία κάποιας δισκογραφικής εταιρείας ή μουσικού παραγωγού. Καλή προσπάθεια, αλλά όχι ικανή και αναγκαία συνθήκη.
-Τέταρτη προσπάθεια: είναι συγκροτήματα αποκλειστικά «για τις μάζες», που ίσως κατά τύχη να ενταχθούν στις «ένοχες μουσικές απολαύσεις» ορισμένων μουσικόφιλων. Ποιος κατέχει άραγε το μέτρο της ποιότητας; Είναι μια κουβέντα αδιέξοδη, που έχει τυραννήσει την ελληνική μουσική (οι «ποιοτικοί» του εντέχνου να σηκώσουν το χέρι). Εξίσου αδιέξοδο θα είναι να επιχειρήσω να την προσαρμόσω στα μέτρα αυτής εδώ της συγκυρίας. Κακή η τελευταία προσπάθεια.
-Τρίτη προσπάθεια: είναι συγκροτήματα «κατά παραγγελία» (ο διεθνής όρος είναι “manufactured”). Από τους The Monkees των 60’s ως τους One Direction των 10’s, δεκάδες συγκροτήματα έχουν σχηματιστεί με πρωτοβουλία κάποιας δισκογραφικής εταιρείας ή μουσικού παραγωγού. Καλή προσπάθεια, αλλά όχι ικανή και αναγκαία συνθήκη.
-Τέταρτη προσπάθεια: είναι συγκροτήματα αποκλειστικά «για τις μάζες», που ίσως κατά τύχη να ενταχθούν στις «ένοχες μουσικές απολαύσεις» ορισμένων μουσικόφιλων. Ποιος κατέχει άραγε το μέτρο της ποιότητας; Είναι μια κουβέντα αδιέξοδη, που έχει τυραννήσει την ελληνική μουσική (οι «ποιοτικοί» του εντέχνου να σηκώσουν το χέρι). Εξίσου αδιέξοδο θα είναι να επιχειρήσω να την προσαρμόσω στα μέτρα αυτής εδώ της συγκυρίας. Κακή η τελευταία προσπάθεια.
Πού βρίσκονται οι Backstreet Boys σε σχέση με τα παραπάνω;
Αναμφισβήτητα στο ξεκίνημά τους το 1993 υπήρξαν πέντε όμορφα αγόρια σε μια αρκετά ευρεία ηλικιακή γκάμα (από 13 ως 21 χρονών), είχαν μια κάποια δόση «αλητείας» και συνέπεσαν με τα χρόνια που το ραδιόφωνο και η τηλεόραση μπορούσαν να δημιουργήσουν ήρωες από το πουθενά (κάτι σαν τα σημερινά social media, όχι;). Παρότι όλα τους τα μέλη είναι λευκοί, δεν ανήκουν στις «υψηλές» οικονομικές και κοινωνικές τάξεις. Με αυτόν τον τρόπο, μπόρεσαν να αυξήσουν το σημαντικό τμήμα των μαζών που θα άγγιζαν έτσι κι αλλιώς με τα εύπεπτα τραγούδια τους. Στήθηκαν στα πρότυπα των Boyz II Men και των New Kids on the Block, όμως έφτασαν να γίνουν κάτι αρκετά διαφορετικό. Και παρότι συγκρότημα «κατά παραγγελία», έγιναν αληθινοί ήρωες και εξακολουθούν να διαθέτουν εξαιρετική δημοφιλία. Ο Nick Carter στο ντοκιμαντέρ “Show 'Em What You're Made Of” εύστοχα τους συγκρίνει με τον Πινόκιο, που από ξύλινη κούκλα μετατράπηκε σε πραγματικό αγόρι. Διάφορα στοιχεία μπορούν να θεωρηθούν αντίστοιχα με το άγγιγμα της νεράιδας για τους Backstreet Boys, με σημαντικότερα ίσως τη συστηματική προώθηση και διαφημιστική εκστρατεία, καθώς και τη δυναμική των τραγουδιών τους. Αυτό που θα ξεχώριζα, όμως, είναι οι χαρακτήρες των μελών του, που συγκροτούν τελικά τον χαρακτήρα του συγκροτήματος· ο τρόπος που αντιμετώπισαν τις δυσκολίες, από την εγχείριση ανοιχτής καρδιάς του Brian Littrell και τα προβλήματα εθισμού του AJ McLean, μέχρι τα solo projects τους και την προσωρινή –όπως αποδείχτηκε– αποχώρηση του Kevin Richardson. Χωρίς να έχουν ούτε το μουσικό υπόβαθρο ούτε την παίδευση άλλων μουσικών (δες Clash, Pink Floyd, Steely Dan, Blur ...), χωρίς να μπορούν αρχικά καν να γρατζουνάνε μια κιθάρα για να στήσουν ένα πανκ συγκρότημα, βρέθηκαν να κάνουν χορευτική ποπ και R&B. Όπως χαρακτηριστικά απεικόνιζε το βίντεο του “Bye Bye Bye” των «ανταγωνιστών» *NSYNC, ήταν μαριονέτες που κινούσαν κάποιοι άλλοι. Και ως μαριονέτες παρουσίασαν τις μεγάλες τους επιτυχίες. Κάποια στιγμή μεγάλωσαν αρκετά για να είναι μαριονέτες σε ένα boy band. Για κάποιο λόγο όμως είναι ακόμα εδώ.
Όσο κι αν δεν μπορώ να αξιολογήσω αντικειμενικά τη σημερινή τους πορεία, τρέφω βαθιά εκτίμηση στο γεγονός και μόνο της παρουσίας τους. Ευκαιρία να ξεσκονίσω τα cds τους από τη δισκοθήκη μου, αυτά που είχα αγοράσει τότε «για να ξέρω τι ακούν τα κοριτσόπουλα που ζαχαρώνω».
Όσο κι αν δεν μπορώ να αξιολογήσω αντικειμενικά τη σημερινή τους πορεία, τρέφω βαθιά εκτίμηση στο γεγονός και μόνο της παρουσίας τους. Ευκαιρία να ξεσκονίσω τα cds τους από τη δισκοθήκη μου, αυτά που είχα αγοράσει τότε «για να ξέρω τι ακούν τα κοριτσόπουλα που ζαχαρώνω».
Ο Δημήτρης Όρλης χαρακτήρισε σκούρα τα πράγματα για την εφηβεία των 90's. Και ο Ξενοφών Καράμπαλης σχολίασε ότι όταν ξεκίνησαν οι Backstreet Boys έλεγε με φίλους ότι η μουσική πήρε την κάτω βόλτα, ενώ όταν σήμερα τους βάζουν στα πάρτυ τούς θεωρούν (σχεδόν) διαμάντια στη λάσπη. Και σκέφτομαι πως η κάθε εποχή έχει τις μουσικές της. Μπορεί να τους πηγαίνεις κόντρα ή μπορεί να αφήνεσαι να σε πάρει το ρεύμα τους. Μπορεί κάποιες μουσικές να τις ανακαλύπτεις μετά από χρόνια και να διαπιστώνεις την κενότητα ή την πρωτοπορία τους.
Μάλλον αυτό που θέλω απλώς να πω είναι ότι δεν υπάρχουν «ένοχες μουσικές απολαύσεις» σε καμία εποχή. Παρότι δεν άκουγα τραγούδια των Backstreet Boys από καθαρή επιλογή, μεγάλωσα μαζί τους. Δε χρειάζεται να ψάξω έναν βούρκο για να τα βαφτίσω διαμάντια μέσα του. Εν προκειμένω, μου αρκεί η νοσταλγία για την ξεγνοιασιά και τον ενθουσιασμό των εφηβικών μου χρόνων. Ακόμα περισσότερο όμως μου χρειάζεται η χωρίς συμπλέγματα απόλαυση κάθε νέας, συνειδητής πλέον, ακρόασης. Κάθε μουσική, κάθε τραγούδι που κάνει την καρδιά μου να σπαρταρά και το κορμί μου να λικνίζεται καλώς βρέθηκε εκεί, είτε είναι των Foals, είτε των Bastille. Ένα τραγούδι που μπορεί και να βρεθεί μέσα στο “DNA”.
Τα 10 τραγούδια τους που ξεχωρίσαμε:
1. Everybody (Backstreet's Back) (από τον δίσκο "Backstreet's Back" του 1997)
2. I Want It That Way (από τον δίσκο "Millennium" του 1999)
3. Incomplete (από τον δίσκο "Never Gone" του 2005)
4. We've Got It Goin' On (από τον δίσκο "Backstreet Boys" του 1996)
5. As Long As You Love Me (από τον δίσκο "Backstreet's Back" του 1997)
6. Show Me The Meaning Of Being Lonely (από τον δίσκο "Millennium" του 1999)
7. Larger Than Life (από τον δίσκο "Millennium" του 1999)
8. Quit Playing Games (With My Heart) (από τον δίσκο "Backstreet Boys" του 1996)
9. Get Down (You're The One For Me) (από τον δίσκο "Backstreet Boys" του 1996)
10. Shape Of My Heart (από τον δίσκο "Black & Blue" του 2000)
Σχετικό θέμα