Τι θα ακούσετε:
ελληνόφωνο punk rock
Βαθμολογία:
7
Το συγκρότημα αυτό με το έξυπνο λογοπαίγνιο για όνομα είναι «παιδί» της πανδημίας κι ώριμο τέκνο της κοινωνικής κατάστασης στη χώρα μας τα τελευταία κάμποσα χρόνια. Τα Ανώμαλα Ρίμματα σχηματίστηκαν από τον Σωτήρη Θεοχάρη και τη Νάντια Λυριτζή, μετά τη διάλυση των ANFO, μαζί με τον Φώτη Μεγαλούδη. Η τελευταία δουλειά των ANFO ήταν το ψηφιακό EP τεσσάρων τραγουδιών που κυκλοφόρησε στις αρχές της χρονιάς με τίτλο "The Normal People" και ο ήχος του καινούργιου σχήματος παραμένει στα punk rock μονοπάτια με την κύρια διαφορά πως πλέον τραγουδούν στα ελληνικά.
Εν ολίγοις, εδώ έχουμε δέκα τραγούδια γεμάτα οργή, η οποία εκφράζεται τόσο μέσα από τις λέξεις όσο και από τη μουσική. Ο Σωτήρης Θεοχάρης έχει δραστηριοποιηθεί στο παρελθόν με αρκετά άλλα συγκροτήματα και είναι αυτός που γράφει τους στίχους και θέτει την κεντρική ιδέα πίσω από το σχήμα. Το εναρκτήριο ομώνυμο τραγούδι βάζει τη βάση για όσα ακολουθούν και χρησιμοποιεί μόνο τις λέξεις του τίτλου του σαν ρεφρέν που δημιουργεί μια κορύφωση ευθύς εξαρχής. Υπάρχουν κι άλλα τραγούδια με ανεβασμένη την ταχύτητα που λειτουργούν ωραία στην «καθιστή» ακρόαση, ενώ υπόσχονται ακόμα καλύτερη εμπειρία σε κάποια συναυλία. Το «Νούμερο» είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, με τη φωνή του Θεοχάρη να μπλέκεται όμορφα με τα τύμπανα του Μεγαλούδη στα κουπλέ και με τη φωνή της Λυριτζή στα ρεφρέν.
Ένταση σαν αυτή των παραπάνω τραγουδιών υπάρχει διάσπαρτη σ' ολόκληρο τον δίσκο και αυτό κρίνεται θετικό - άλλωστε, δεν περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό από έναν δίσκο με τέτοιον τίτλο και εξώφυλλο. Πέρα, όμως, από τα τρίλεπτα τραγούδια που κάνουν τη διάθεσή τους φανερή και με τη μουσική και τους στίχους (άλλο ένα παράδειγμα στα παραπάνω είναι το τελευταίο, «Ποτέ», με κραυγή σε στίχους, όπως «δεν θα γίνει ποτέ όπως με θέλεις») υπάρχουν μερικά που έχουν μεγαλύτερη διάρκεια και εκφράζουν τα ίδια συναισθήματα με τρόπο ελαφρώς διαφορετικό, γεγονός που προσθέτει ποικιλία. Το καλύτερο παράδειγμα έρχεται στο «Το Κουκούλι», όπου τραγουδάνε: «Αλλάζω και δεν ξέρω τι θα είμαι όταν θα σπάσει το κουκούλι. Τι θα είμαι; Ξυράφι ή πεταλούδα;». Λίγη αμφιβολία χωράει αυτό το διαζευκτικό «ή», αλλά είναι ακριβώς αυτή που κάνει το τραγούδι να ακούγεται ακόμα πιο επικίνδυνο.
Συνολικά, το «Έρχεται Χάος» είναι ένας δίσκος με τον οποίο μπορείτε να περάσετε καλά, ακούγοντάς τον ακόμα και μόνοι στο σπίτι. Μουσική πρωτοπορία μην περιμένετε, δεν είναι άλλωστε κάτι που φαίνεται να επιδιώκει το ίδιο το τρίο. Θα ακούσετε γνώριμες προσεγγίσεις στην κιθάρα, αλλά θα ακούσετε και απλά riff που δένουν αρμονικά με τους στίχους. Ιδιαίτερα στην περίοδο που γράφτηκε και (ακόμα) ζούμε, τα λόγια του Θεοχάρη μπορούν να λειτουργήσουν και ως βαλβίδα εκτόνωσης (αρνητικών) συναισθημάτων. Κι αν στις λέξεις του δεν υπάρχει κάποια προτροπή για το τι (να) έπεται αυτής της εκτόνωσης, μικρό είναι το παράπονο που μένει.