Τι θα ακούσεις:
rock and roll, punk rock
Βαθμολογία:
6,5
Πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια από το "Hey Clockface" τον τελευταίο δίσκο του Elvis Costello, στον οποίο ακούσαμε μια κάπως σκοτεινή και ελαφρώς δύστροπη εκδοχή του Άγλλου τραγουδιστή και τραγουδοποιού. Ο δίσκος αυτός που έκανε την εμφάνιση του, ενώ ο Costello είχε χαθεί για περίπου 10 χρόνια από τη δισκογραφία και την πρώτη χρονιά που η πανδημία μπήκε στις ζωές μας, αναρριχήθηκε πολύ ψηλά στις προτιμήσεις μας στην ανασκόπηση της χρονιάς και συγκεκριμένα στη 10η θέση.
Η πανδημία εξακολουθεί να μας ταλαιπωρεί, είμαστε πια στις αρχές του 2022 και ο Elvis Costello ένωσε ξανά δυνάμεις με τους Imposters κυκλοφορώντας τον δίσκο "The Boy Named If". Αυτός ο δίσκος δεν διαφέρει από το γνωστό ύφος τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά σε σχέση με όσα μας έχει παρουσιάσει ο Costello στην πολυετή του καριέρα, με έμφαση στο σχετικά μακρινό παρελθόν.
Ο δίσκος έχει έναν πολύ δυναμικό rock en roll ρυθμό ήδη από το ξεκίνημα με το "Farewell, Ok" να προϊδέαζει για το τι θα ακολουθήσει. Εδώ στην πρώτη πεντάδα των up tempo τραγουδιών ξεχωρίζουν με άνεση το "The Boy Named If" και το "What If I Can't Give You Anything But Love?". με κοινό παρονομαστή την αίσθηση ότι έχεις απέναντι σου τον Costello να σου λέει ιστορίες.
Το υψηλό tempo διατηρείται σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του δίσκου, ωστόσο υπάρχουν και στιγμές που αυτός ο ρυθμός «παγώνει», όπως στο εξαιρετικό "Paint The Red Rose Blue" μια πιο slow και αισθαντική μπαλάντα που μπορεί να συγκριθεί ευθέως με ανάλογα κομμάτια που ξεχωρίζουν στην καριέρα του Costello. Αμέσως μετά από αυτή την υπέροχη μπαλάντα ακολουθούν τρία τραγούδια με έναν σχεδόν «ξεβιδωτικό» κατά βάση rock and roll ρυθμό, με κορυφαίο το "Magnificent Hurt", το "Mistook Me For A Friend" και το "The Man You Love To Hate" να ακολουθούν σε ποιότητα.
Συνολικά η αφηγηματική ικανότητα του Costello και η δεξιοτεχνία του στην κιθάρα παραμένουν μοναδικά στο είδος τους. Το "The Boy Named If" ακούγεται πολύ ευχάριστα μεν, τα ανεβοκατεβάσματα στο ρυθμό δεν ξενίζουν ιδιαίτερα αλλά δεν είναι ένας δίσκος που περιέχει πολλά highlights και γενικά (μου) μοιάζει σαν ένας δίσκος που - με λίγες εξαιρέσεις - μάλλον θα ξεχαστεί γρήγορα.