Πρόκειται για μια θεατρική παράσταση που αφορά το βίο και το έργο του Αγίου Νεκταρίου, ή Αναστάσιου, όπως βαφτίστηκε. Η συγκεκριμένη παράσταση αποτελεί συγχρόνως έναν φωτεινό οδηγό για κάθε σύγχρονο άνθρωπο, καθώς μέσα από τη ζωή και τη σκιαγράφηση του χαρακτήρα του Αγίου Νεκταρίου ο καθένας μπορεί να διαφωτιστεί σχετικά με τα εμπόδια και τα προβλήματα που συναντά στη ζωή του.
Στο πρόσωπο του Αγ. Νεκταρίου ο θεατής βλέπει την ερμηνευτική δεινότητα του ηθοποιού Κωνσταντίνου Νιάρχου, που σαν άλλος άγιος αντιμετωπίζει τις προκλήσεις της ζωής με υπομονή, πίστη και σεβασμό για κάθε άνθρωπο αλλά και για όσες αναποδιές τού φέρνει η ζωή. Το ταλέντο του πρωταγωνιστή προκαλεί ρίγη συγκίνησης και μεταδίδει τη βαθιά πίστη στο θεατή, μιας και τον φέρνει αντιμέτωπο με κρίσιμα ερωτήματα σχετικά με τις σχέσεις των ανθρώπων με τον Θεό και τη ζωή γενικά. Ο Κώστας Αρζόγλου, στο ρόλο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρονίου Δ’, δωρικός, αποδίδοντας τη σοβαρότητα που ήθελε το αντίστοιχο αξίωμα.
Το κείμενο του Θανάση Σταυρόπουλου παραθέτει άρτια τη ζωή του Αγίου Νεκταρίου, φωτίζοντας σημαντικά σημεία της προσωπικότητας μα και του έργου που άφησε στον κόσμο. Οι διάλογοι είναι δομημένοι με τέτοιον τρόπο ώστε να απαντούν σε πολλά ερωτήματα για τη ζωή του αγίου μα και να βάζουν σε εγρήγορση τη σκέψη του θεατή σε αντιστάθμιση με το σήμερα (όπως το σημείο με το ρατσισμό που υπέστη ο Άγιος Νεκτάριος). Η σκηνοθεσία του Μενελάου Τζαβέλλα έβαζε κατευθείαν στο κλίμα το θεατή για το τι θα παρακολουθούσε, μιας και από την αρχή, όπως και στην πορεία του έργου, ακούει ψαλμωδίες και βλέπει τον τάφο του αγίου, όπου κι εκεί κλείνει η παράσταση.
Αξιοπρόσεκτα λιτό, χωρίς υπερβολές, μα συγχρόνως ουσιαστικά φορτωμένο σκηνικό τόσο όσο για να μεταδώσει τη θρησκευτική ατμόσφαιρα χωρίς όμως να αποπροσανατολίσει το ενδιαφέρον του θεατή από την παράσταση. Αντιθέτως του προσέδιδε το αντίστοιχο βάρος που οφείλει να έχει μια παράσταση αντίστοιχου βεληνεκούς.
Η υπόθεση του έργου
Ο Άγιος Νεκτάριος, ένας σύγχρονος άγιος, αντιμετώπισε με αγάπη, κατανόηση και πίστη οτιδήποτε βρέθηκε στο διάβα του. Κάθε εμπόδιο που βρισκόταν στο διάβα του, ο ίδιος αφηνόταν στην αγάπη του Θεού και με τη συνεχή προσευχή αλλά και με την υπομονή άφηνε το θείο σχέδιο να αποκαλυφθεί σταδιακά. Στην πορεία της ζωής του, που από πολύ νεαρή ηλικία ήξερε ότι ήθελε να ασχοληθεί με τη θρησκεία κι αυτό έπραξε, από τις σπουδές μέχρι τον τρόπο ζωής του, αντιμετώπισε την εχθρότητα και τη διχόνοια παράλληλα πάντα με την αγάπη που εισέπραττε. Οι ανώτεροί του τον πολέμησαν, βλέποντάς τον να ανεβαίνει στα αξιώματα και βλέποντας την αγάπη που του έδειχνε ο κόσμος. Αλλά όσο και να τον πολέμησαν εκείνος τους αντιμετώπιζε πάντα με κατανόηση και φιλευσπλαχνία. Αντιθέτως, οι άνθρωποι που τον αγάπησαν και το θαύμασαν, τον ακολούθησαν στην πορεία του.