Μάνος Καζαμίας

Μάνος Καζαμίας: «Μου αρέσουν τα πάθη, τ' αγαπώ, σέβομαι τις αδυναμίες και είμαι έτοιμος να κάνω λάθος κάθε φορά»

Διαβάστηκε φορες

Σε έργα εποχής ή σε έργα με προβληματισμούς σύγχρονους, στην τηλεόραση ή το θέατρο, σε ρόλους κωμικούς ή δραματικούς, με κοινή συνισταμένη τα ανθρώπινα πάθη και αδυναμίες. Ο Μάνος Καζαμίας έγινε ευρύτερα γνωστός τα τελευταία χρόνια μέσα από τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις σε σειρές όπως το «Παρουσιάστε», οι «Άγριες Μέλισσες» και ο «Παράδεισος Των Κυριών». Όμως, και πριν από αυτό είχε γράψει πολλά «χιλιόμετρα» στο θέατρο, που ήρθε σαν αντίβαρο σε έναν ανιαρό εργασιακό βίο.

Αλλά θα μας τα πει καλύτερα ο ίδιος: 


MixGrill: Καλησπέρα σας, κύριε Καζαμία! Καλώς ήρθατε στο MixGrill. Από όσα έχουμε διαβάσει σε παλιότερες συνέντευξεις σας, τα παιδικά σας χρόνια σημαδεύτηκαν από δυσκολίες. Θα θέλετε να μας πείτε δύο λόγια και σε εμάς για τη ζωή σας;

Μάνος Καζαμίας: Κοιτάξτε, ήταν μια εποχή η οποία είχε στίγμα τα παιδιά των χωρισμένων γονιών. Οπότε, όλο αυτό το βρήκα μπροστά μου κάπως. Ήταν, όπως ίσως ήδη γνωρίζετε, το μπούλινγκ και όλα αυτά που συνέβαιναν.

M.G.: Είστε απόφοιτος δύο δραματικών σχολών. Της δραματικής σχολής Παλκοσένικο, Τσάγκα και της δραματικής σχολής Φωτιάδη. Πριν από αυτό, όμως, πώς προέκυψε στη ζωή σας το θέατρο;

Μ.Κ.: Επειδή δούλευα ήδη, αναρωτιόμουν πώς θα γίνει αυτό πιο ευχάριστο. Γιατί δεν μου άρεσαν οι δουλειές που έκανα. Μια σκέψη μου ήταν το θέατρο και μετά τον στρατό πήρα την απόφαση να δώσω εξετάσεις, να δοκιμαστώ σε αυτό.

M.G.: Έχετε αναφέρει πως είχατε κρατήσει κρυφές τις σπουδές σας στην υποκριτική από την οικογένειά σας. Τι ακριβώς αντιμετωπίσατε;

Μ.Κ.: Αυτό, όσο μεγαλώνω, βλέπω πως ήταν από τις δικές μου ανασφάλειες. Δηλαδή ότι δεν θα μπορούσα να καταπιαστώ με κάτι τέτοιο.

M.G.: Την εποχή του κορονοϊού ο πολιτισμός χτυπήθηκε έντονα. Εσείς πώς βιώσατε εκείνη την περίοδο;

Μ.Κ.: Δεν χτυπήθηκε μόνο ο χώρος του πολιτισμού αλλά γενικά ο άνθρωπος. Ήταν δύσκολη περίοδος. Εγώ ήμουν από τους τυχερούς, γιατί δούλευα, έκανα γυρίσματα για τη σειρά «Παρουσιάστε», και παράλληλα ήταν και μια πολύ ευχάριστη περίοδος για να ασχοληθείς λίγο με τον εαυτό σου όσον αφορά την ψυχή και το μυαλό.

M.G.: Ο κόσμος σάς γνώρισε ευρύτερα μέσα από σειρές όπως το «Παρουσιάστε»,« Άγριες Μέλισσες» και «Παράδεισος των κυριών». Ωστόσο, εσείς ήδη κάνατε χρόνια θέατρο με πολλές επιτυχημένες συμμετοχές. Πώς βιώσατε αυτό το άνοιγμα που έφερε στην αναγνωρισιμότητά σας η τηλεόραση συγκριτικά και με την επιτυχημένη πορεία στο θέατρο;

Μ.Κ.: Η τηλεόραση είναι αλήθεια ότι φέρνει ένα άνοιγμα όσον αφορά τη δημοσιότητα. Ήταν λίγο περίεργα. Ήταν μέσα στην περίοδο του κορονοϊού, οπότε ήρθε λίγο ομαλά… Από τη μία, όλοι ήξεραν τι έκανα, πού ήμουν, αλλά από την άλλη ήταν κι ευχάριστο όλο αυτό.

M.G.: Ανάμεσα στο θέατρο και στην τηλεόραση, τι προτιμάτε; Και γιατί;

Μ.Κ.: Όλες οι δουλειές μού αρέσουν πάρα πολύ: κινηματογράφος, θέατρο, τηλεόραση. Είναι τελείως διαφορετικός ο τρόπος και ο κώδικας που συμβαίνουν. Το θέατρο μού αρέσει γιατί απλά έχεις αυτή την καθημερινή και διαφορετική επαφή με το κόσμο, το ρόλο, το έργο και με το συνάδελφό σου και όλη αυτή την τόσο ζωντανή επαφή που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή, έχει άλλη αδρεναλίνη.

M.G.: Συνεργάζεστε τα τελευταία χρόνια με το τεχνοχώρο Καρτέλ. Οι ρόλοι σας στα έργα «Άνθρωποι Και Ποντίκια» και «Κόκκινα Φανάρια» ήταν ρόλοι σκοτεινοί. Υποδηθήκατε ανθρώπους του περιθωρίου. Πώς καταφέρατε να τους αποδώσετε τόσο καλά;

Μ.Κ.: Καταρχάς δουλεύοντας, προσπαθώντας, έπειτα παρατηρώντας και ζώντας και εγώ ο ίδιος με ανάλογο τρόπο. Αυτοί οι άνθρωποι κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Δεν είναι στο περιθώριο, απλά εμείς δεν τολμάμε να τους κοιτάξουμε. Μέχρι να έρθει η στιγμή που θα καταφέρουμε να τους κοιτάξουμε, να τους ανακαλύψουμε και να τους δεχτούμε. Επιπλέον, οι ρόλοι του θεάτρου είναι πάντοτε πολύ έντονες προσωπικότητες.

M.G.: Και φέτος σας βρίσκουμε στο θέατρο «Εμπορικόν», με την παράσταση «Κανόνια και Τρομπέτες». Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Μ.Κ.: Αυτή η συνεργασία προέκυψε με το ρόλο του Χρόνη, που υποδύομαι στην παράσταση, έναν ρομά. Ο σκηνοθέτης, ο παραγωγός και ο συγγραφέας συμφώνησαν ο ρόλος αυτός να δοθεί σε εμένα. Αυτό το θεώρησα και λίγο καρμικό, και κάπως έτσι έγινε η συνεργασία.

M.G.: Ο Χρόνης, ο ρόλος που υποδύεστε, όπως αναφέρατε, είναι ένας κωμικός ρόλος. Πείτε μας δύο λόγια για τον ήρωά σας.

Μ.Κ.: Είναι ένας ρομά, ο οποίος πρέπει να επιβιώσει με όλο τον αποκλεισμό που έχει από την κοινωνία και όπως μπορεί. Μέσα από τις κωμικές καταστάσεις που βλέπουμε και το δράμα των χαρακτήρων προκύπτει η φαρσοκωμωδία.

M.G.: Είναι συμπτωματικό ότι οι ρόλοι που υποδύεστε είναι άνθρωποι με πάθη ή έχουν κάτι αυτοί οι σκοτεινοί ρόλοι και σας μαγεύουν; Ποια είναι τα κριτήρια για να συμμετέχετε σε μια παράσταση;

Μ.Κ.: Ναι, μ' αρέσουν τα πάθη. Αγαπώ τα πάθη, σέβομαι τις αδυναμίες και είμαι έτοιμος να κάνω λάθος κάθε φορά. Είναι πολλά τα κριτήρια που διαλέγω ένα ρόλο και μια συνεργασία. Είναι περίεργο αυτό, γιατί μπορεί να διαφωνώ με το ρόλο που καλούμαι να μπω, να συγκρούομαι με τον εαυτό μου αλλά αυτό σημαίνει εξέλιξη για 'μένα, ως άνθρωπο. Προσπαθώ να πηγαίνω με το ένστικτο, με αυτό που με μαγεύει. Είναι πραγματικά κάτι το αδιόρατο.

M.G.: Το έργο στο οποίο παίζετε είναι ένας αντικατοπτρισμός της σύγχρονης ζωής. Πιστεύετε πως είναι θέμα επιλογών για έναν άνθρωπο το να πάρει το στραβό δρόμο ή είναι θέμα χαρακτήρα; Και γιατί;

Μ.Κ.: Μεγάλη κουβέντα αυτή. Αλλά τι είναι ο στραβός δρόμος κιόλας; Συμβαίνει στη ζωή μας γενικά αλλά δεν θεωρώ ότι είναι θέμα χαρακτήρα. Για να πάρει κάποιος το στραβό δρόμο, είναι πολλά που μπορούν να συντελέσουν σε αυτό.

M.G.: Στην παράσταση «Κανόνια και τρομπέτες» οι ήρωες βιώνουν τα δικά τους εσωτερικά αδιέξοδα. Εσείς πώς αντιμετωπίζετε τις δυσκολίες στη ζωή σας;

Μ.Κ.: Προσπαθώ να τις αντιμετωπίζω με χαμόγελο και δύναμη.

M.G.: Ένα από τα βασικά θέματα που θίγονται στο έργο είναι και ο ρατσισμός. Εσείς πώς αντιμετωπίζετε τυχόν διακρίσεις εις βάρος είτε δικών σας ανθρώπων είτε και σ’ εσάς τον ίδιο;

Μ.Κ.: Είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο και δεν μένει μόνο στο ρατσισμό. Πάμε μετά σε άλλες καταστάσεις. Ξεκινάμε από τα παιδιά που είναι ανήλικα και ασκούν βία, είναι λίγο πιο aggressive η γενιά αυτή, για τα λάθη της οποίας φταίμε κι εμείς. Και μετά πάμε και στους ενήλικες που κάνουν bullying για το σώμα, τη σεξουαλικότητα κ.α.

M.G.: Εσείς στη θέση αυτών των ανθρώπων: των γονιών, θείων στην περίπτωση που μπορεί να βρεθείτε μπροστά σε ένα επεισόδιο bullying από ένα παιδί απέναντι σε κάποιο άλλο παιδί, τι θα το συμβουλεύατε, πώς θα αντιδρούσατε;

Μ.Κ.: Θα το συμβούλευα ότι πρέπει να μιλήσει με κάποιον ειδικό. Η επιστήμη έχει προχωρήσει πάρα πολύ σε ανάλογα θέματα.

M.G.: Στο έργο «Κανόνια και Τρομπέτες» βλέπουμε οι ήρωες να είναι θύματα των παθών τους: ναρκωτικά, ποτό, σεξ, χρήματα. Ποιοι πιστεύετε πως είναι οι λόγοι που ωθούν τους ανθρώπους στις καταχρήσεις;

Μ.Κ.: Τα αδιέξοδα που έχουν μέσα τους, ότι δεν μπορούν να χαρούν, η πίεση της καθημερινότητας, μια ζωή χωρίς στόχους, πιστεύω, αξίες. Όλα αυτά μαζί.

M.G.: Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας ή κάποια από τα όνειρα που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;

Μ.Κ.: Δεν κάνω όνειρα, πάω μέρα με τη μέρα και ελπίζω ότι θα έρθουν από μόνα τους τα πράγματα.

M.G.: Ετοιμάζετε κάτι για αυτή τη σεζόν;

Μ.Κ.: Όχι, δεν έχω μιλήσει για τίποτα. Κοιτάζω το τώρα που βρίσκομαι στο θέατρο «Εμπορικόν» με τους: Έλλη Τρίγγου, Στάθη Σταμουλακάτο, Νεφέλη Μαϊστράλη, Γιώργο Τριανταφυλλίδη, Μαριτίνα Κουτσοχιώνη σε κείμενο του Γιάννη Τσίρου και σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου κι είμαι πολύ χαρούμενος που πάει καλά.