Iron Maiden: O Eddie στο Malahide Castle

Με τον Simon Dawson στα drums, λοιπόν, που ανήκει στην ευρύτερη οικογένεια των Maiden, καθώς παίζει drums στο side project του πατέρα Steve Harris (στους British Lion), οι Maiden ταξιδεύουν με μία ακόμα περιοδεία που θα λάτρευε οποιοσδήποτε ακούει την μπάντα έστω και λίγο. Μια περιοδεία αφιερωμένη στους δίσκους τους έως και το “Fear Of The Dark”, την κομβική στιγμή που αποχώρησε ο Dickinson από την μπάντα για να κυνηγήσει τη τύχη του ώς σολο καλλιτέχνης. Ναι, κάποια κομμάτια θα μπορούσαν να λείπουν γιατί είναι σε κάθε setlist της τελευταίας 20ετίας, ναι, κάποια άλλα έχουν πολλά instrumental μέρη και μπορεί να χώραγαν δύο στη θέση τους. Τα μουρμουρητά των φανατικών δεν θα λείπουν, αλλά παράλληλα οι ίδιοι οπαδοί δε μπορούσαν να κρύψουν τη χαρά τους για την ευκαιρία που είχαν να ακούσουν live το “Murders In The Rue Morgue”, το “Killers”, το “Seventh Son” και το “Rime Of The Ancient Mariner”.

Η ιδιαιτερότητα του να παρακολουθείς τους Maiden εκτός Ελλάδος έγκειται στο ότι μπορείς να ακούσεις μικρές λεπτομέρειες στο παίξιμό τους, να προσηλωθείς στην εκτέλεση των κομματιών και στην πραγματικά εντυπωσιακή σκηνική παρουσία του Dickinson. Ένος frontman που όχι απλά δεν πέφτει η απόδοση του με τα χρόνια, αλλά εξελίσσεται. Απολαυστικός, αεικίνητος και αρκετά πιο προσεκτικός με τις ανάσες του, ντύθηκε από μελλοθάνατος στο “Hallowed Be Thy Name”, χαροκαμένος ναυτικός στο “Rime...” ενώ έβαλε τα βικτοριανά του στο “Fear Of The Dark”.

Το Malahide Castle του Δουβλίνου είχε την σωστή θερμοκρασία αλλά και την ιδανική προσέλευση, δηλαδή περίπου 20 χιλιάδες. Για να συμπληρωθεί το lineup, στη θέση των support ήταν οι Raven Age αλλά και οι Halestorm, μια μπάντα που πρέπει να δείτε live. Η frontwoman Lzzy Hale, εκτός από τα ολόσωμα κορμάκια, έχει και πολύ καλή φωνή, με την μπάντα της να πατάει σε ευφάνταστες μελωδικές γραμμές. Ο νέος δίσκος “Everest” που μόλις κυκλοφόρησε είναι ένα ξεκάθαρο δείγμα πως οι Halestorm θα ανέβουν κλίμακα στην διεθνή hard rock/metal σκηνή εκεί που δε το περιμένετε.

Οι ίδιοι οι Maiden, τώρα, έκαναν μερικά λαθάκια, κυρίως ο Dawson δηλαδή, που χάθηκε στο “Wasted Years”, για όσους δίνουν σημασία σε τέτοιες λεπτομέρειες. Ένα set που ξεπέρασε το δίωρο, με τον Dickinson να μπαίνει μέσα στο video wall και να βγαίνει σε κλουβί, με τα κύματα της θάλασσας να λυσσομανάνε και τις αναμνήσεις παλαιών οπαδών -που άκουγαν τα κομμάτια των Maiden στα κρυφά στο walkman πριν κοιμηθούν- να ξεπροβάλλουν μπροστά στα μάτια μας.

Εδώ, φίλες και φίλοι, δε χωράνε οπαδικά. Οι Iron Maiden είναι από τις μεγαλύτερες μπάντες της εποχής μας, όχι μόνο για το επίπεδο των συνθέσεων και για την μοναδική τους χημεία, αλλά και γιατί ξέρουν πώς να φερθούν στους οπαδούς τους. Ξέρουν τι να ανασύρουν από τη δισκογραφία τους για τα live shows και πώς να μεγαλώσουν μαζί μας. Υπάρχει μια έντονη φήμη οτι το 2026 θα βρεθούν κοντά μας, συνεπώς απλά μη τους χάσετε.