Η χτεσινή βραδιά για την Θεσσαλονίκη υπήρξε ασυνήθιστα πλούσια,για τα δεδομένα της, με πολλές και διαφορετικές επιλογές στην παλέτα για να διαλέξει ο καθένας, ανάλογα με τα γούστα του.
Μα κυρίως είχε δυο εξαιρετικά ελληνικά λάιβ: The boy και Your hand in mine και τα δυο με ελεύθερη είσοδο σε μπαράκια της βαλαωρίτου με μόλις μερικά μέτρα απόσταση μεταξύ τους. Ο πρώτος αποτελεί προσωπικό απωθημένο και αδυναμία μου οπότε δεν τέθηκε ζήτημα επιλογής, αν και οι "το χέρι σου στο δικό μου" είναι μια πολύ καλή μπάντα, της οποίας η δημοτικότητα έχει ανέβει αρκετά τελευταία μετά το πρόσφατο άλμπουμ τους, The garden novels.
Βρισκόμαστε και εμείς μαζί με αρκετό κόσμο, λίγο αργοπορημένοι βέβαια, αφού έπρεπε να ικανοποιήσουμε τις ασυγκράτητες ορέξεις μας πρώτα στα munchies, στην ταράτσα της Θεσσαλονίκης για να ακούσουμε τον The boy. Εδώ να αναφέρω ότι η επιλογή του χώρου ήταν λίγο ατυχής όσον αφορά τη χωρητικότητα του, μιας και δεν ενδείκνυται για τέτοιες διαδηλώσεις, τουλάχιστον το χειμώνα που είναι κλειστό. Κλείνει η παρένθεση.
Το ξεκίνημα λοιπόν,δυναμικό. αφήνουμε τα μπουφάν και με τη μπύρα ανα χείρας ακούμε τον the boy να τραγουδάει κάποιο τραγούδι απ' τον καινούργιο του δίσκο, Ηλιοθεραπεία. Ο χαρακτηριστικός του ήχος και το μοτίβο της μουσικής του σε διαπερνάει και εσύ απομένεις καρφωμένος στο έδαφος, ακολουθώντας τον καλλιτέχνη στο γλυκό μαρτύριο που σε υποβάλλουν οι μοναδικοί στεναγμοί και οι ωμοί του στίχοι.
Ο ήχος του κυμαίνεται στα γνωστά piano punk ηχοκύματα που μας είχε συνηθίσει απ'τους mary and the boy και με σαφής καταβολές από joy division (εξίσου λατρεμένοι), που μπορεί να μοιάζουν κοινά καθώς το πιάτο και η μπότα που είχε ακολουθούν περίπου τον ίδιο ρυθμό σε μερικά τραγούδια, αλλά απλά η καταβολή τους είναι κοινή. Έχουν ίδια αφετηρία, αλλά από εκεί και πέρα, τα χέρια του παίρνουν φωτιά πάνω στο πιάνο και απογειώνουν το κάθε κομμάτι του σε διαφορετικό γαλαξία.
Η αποπνικτική ατμόσφαιρα που δημιουργεί σε πνίγει, δυσανασχετείς, οι στίχοι του σε παγιδεύουν, αλλάζεις πρόσωπα και οι εκρήξεις που πυροδοτεί σε στέλνουν στο αχανές και μετέωρο διάστημα. Πια προσγειώνεσαι σε ένα γκρεμισμένο αστικό τοπίο, όπου κάθε σαπίλα και βρωμιά έχει εκδιωχθεί, λυτρωμένος και ενθουσιασμένος με τα πρωτόγονης υφής και μορφής συναισθήματα που σε διακατέχουν.
Μερικά από τα τραγούδια που ακούστηκαν είναι τα εξής:
Κυρία Χ,αλήθεια λέω
Ξαπλώστρες φέρετρα
Παγωμένο
Άνθρωπος
Σ'αγαπάω να της λες
Staring(mary and the boy)
Timemachine(mary and the boy)
Transmission(joy division)
Μα κυρίως είχε δυο εξαιρετικά ελληνικά λάιβ: The boy και Your hand in mine και τα δυο με ελεύθερη είσοδο σε μπαράκια της βαλαωρίτου με μόλις μερικά μέτρα απόσταση μεταξύ τους. Ο πρώτος αποτελεί προσωπικό απωθημένο και αδυναμία μου οπότε δεν τέθηκε ζήτημα επιλογής, αν και οι "το χέρι σου στο δικό μου" είναι μια πολύ καλή μπάντα, της οποίας η δημοτικότητα έχει ανέβει αρκετά τελευταία μετά το πρόσφατο άλμπουμ τους, The garden novels.
Βρισκόμαστε και εμείς μαζί με αρκετό κόσμο, λίγο αργοπορημένοι βέβαια, αφού έπρεπε να ικανοποιήσουμε τις ασυγκράτητες ορέξεις μας πρώτα στα munchies, στην ταράτσα της Θεσσαλονίκης για να ακούσουμε τον The boy. Εδώ να αναφέρω ότι η επιλογή του χώρου ήταν λίγο ατυχής όσον αφορά τη χωρητικότητα του, μιας και δεν ενδείκνυται για τέτοιες διαδηλώσεις, τουλάχιστον το χειμώνα που είναι κλειστό. Κλείνει η παρένθεση.
Το ξεκίνημα λοιπόν,δυναμικό. αφήνουμε τα μπουφάν και με τη μπύρα ανα χείρας ακούμε τον the boy να τραγουδάει κάποιο τραγούδι απ' τον καινούργιο του δίσκο, Ηλιοθεραπεία. Ο χαρακτηριστικός του ήχος και το μοτίβο της μουσικής του σε διαπερνάει και εσύ απομένεις καρφωμένος στο έδαφος, ακολουθώντας τον καλλιτέχνη στο γλυκό μαρτύριο που σε υποβάλλουν οι μοναδικοί στεναγμοί και οι ωμοί του στίχοι.
Ο ήχος του κυμαίνεται στα γνωστά piano punk ηχοκύματα που μας είχε συνηθίσει απ'τους mary and the boy και με σαφής καταβολές από joy division (εξίσου λατρεμένοι), που μπορεί να μοιάζουν κοινά καθώς το πιάτο και η μπότα που είχε ακολουθούν περίπου τον ίδιο ρυθμό σε μερικά τραγούδια, αλλά απλά η καταβολή τους είναι κοινή. Έχουν ίδια αφετηρία, αλλά από εκεί και πέρα, τα χέρια του παίρνουν φωτιά πάνω στο πιάνο και απογειώνουν το κάθε κομμάτι του σε διαφορετικό γαλαξία.
Η αποπνικτική ατμόσφαιρα που δημιουργεί σε πνίγει, δυσανασχετείς, οι στίχοι του σε παγιδεύουν, αλλάζεις πρόσωπα και οι εκρήξεις που πυροδοτεί σε στέλνουν στο αχανές και μετέωρο διάστημα. Πια προσγειώνεσαι σε ένα γκρεμισμένο αστικό τοπίο, όπου κάθε σαπίλα και βρωμιά έχει εκδιωχθεί, λυτρωμένος και ενθουσιασμένος με τα πρωτόγονης υφής και μορφής συναισθήματα που σε διακατέχουν.
Μερικά από τα τραγούδια που ακούστηκαν είναι τα εξής:
Κυρία Χ,αλήθεια λέω
Ξαπλώστρες φέρετρα
Παγωμένο
Άνθρωπος
Σ'αγαπάω να της λες
Staring(mary and the boy)
Timemachine(mary and the boy)
Transmission(joy division)