Aγαπητά μου αγόρια και κορίτσια, σήμερα θα ξεφύγουμε λίγο από τα συνηθισμένα και θα μιλήσουμε για άλλες μουσικές. Το προπερασμένο σαββατοκύριακο ένας σπουδαίος μουσικός της τζαζ έπαιξε στην Αθήνα και, ως συνήθως, πέρασε σχεδόν απαρατήρητος από τα mainstream ΜΜΕ και τα σαχλά φριπρές.
Για τον Arturo Sandoval όμως, η Αθήνα έχει μια ιδιαιτερότητα. Όπως είχε πει και ο ίδιος σε μια συνέντευξη σε μια επίσκεψή του το 2010, αγαπάει την πόλη μας επειδή έχει παίξει κομβικό ρόλο στη ζωή του. Ήταν το 1990 όταν ο Κουβανός τρομπετίστας, στα 41 του τότε, έπαιζε με την United Nations Orchestra του μέντορα Dizzy Gillespie στα πλαίσια μιας ευρωπαϊκής τουρνέ. Ύστερα από τη συναυλία, ο μεγάλος Dizzy πήρε το πουλέν του απ’ το χέρι και τον πήγε στην αμερικανική πρεσβεία όπου απαίτησε από τον πρέσβη να κινήσει τις διαδικασίες για να δοθεί πολιτικό άσυλο στον ταλαντούχο μουσικό.
Γεννημένος στην Κούβα το 1949, ο Arturo Sandoval σπούδασε τρομπέτα και πιάνο και το ταλέντο του τον έφερε στην εθνική ορχήστρα της Κούβας από τα 16 του. Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας έφαγε τέσσερις μήνες φυλακή επειδή άκουγε αμερικανική τζαζ στο ραδιόφωνο, τη «μουσική των ιμπεριαλιστών» όπως την αποκαλούσε ο Φιντέλ. Η απαγορευμένη αγάπη του για το be bop του Dizzie Gillespie, του Charlie Parker και του Bud Powell τον έβαλε σε μπελάδες αλλά η αμερικανική τζαζ έπαιξε μεγάλο ρόλο στη μουσική της Οrquesta Cubana de Musica Moderna και των θρυλικών Irakere που ήταν κρατικές μπάντες και έβγαλαν κι άλλους γνωστούς μουσικούς-θρύλους της κουβανέζικης τζαζ όπως ο σαξοφωνίστας Paquito D’Rivera και ο πιανίστας Chucho Valdes. Ο Αrturo είχε ήδη δημιουργήσει το προσωπικό του στιλ παιξίματος που τον έκανε να ξεχωρίσει: ένα συνδυασμό του be bop του Dizzy και την έμφαση στις ψηλές νότες που χαρακτήριζε τον Maynard Ferguson.
Το 1981, άφησε τους Irakere για να ακολουθήσει σόλο καριέρα και την ίδια χρονιά η αυτομόληση του D’Rivera στις ΗΠΑ τού έβαλε στο μυαλό την ιδέα να κάνει κι αυτός το ίδιο. Όμως επειδή ο συνάδελφός του είχε αφήσει πίσω στην Κούβα την οικογένειά του και δεν μπορούσε να τους ξαναδεί, ο Sandoval περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Έτσι λοιπόν, για εκείνη την ευρωπαϊκή περιοδεία του ‘90 με την μπάντα του Gillespie, κατάφερε να πείσει τις αρχές να πάρει και την οικογένειά του μαζί. Και το πολιτικό άσυλο που κατόρθωσε να πάρει τον έφερε στη Φλόριντα την ίδια χρονιά.
Το 1991 «γιόρτασε» την άφιξή του στην καινούρια πατρίδα του με ένα άλμπουμ με το συμβολικό τίτλο «Flight to Freedom» βγάζοντας ταυτόχρονα το απωθημένο του να ηχογραφήσει μαζί με τους Chick Corea, Anthony Jackson, Dave Weckl, Danilo Perez και Ed Calle. Από τότε έχει παίξει με όλους τους σπουδαίους εν ζωή τζαζίστες, έχει βγάλει έναν τόνο δίσκους και έχει κερδίσει ένα σκασμό grammy. Από το 1990 δεν έχει πάψει ούτε στιγμή να εκμεταλλεύεται την ελευθερία που του πρόσφερε η νέα πατρίδα του. Παίζει ασταμάτητα γυρίζοντας την Αμερική και όλο τον κόσμο, διδάσκει μουσική στο Florida International University και εδώ και λίγα χρόνια άνοιξε το δικό του τζαζ κλαμπ μέσα στο Deauville Becah Resort στο Μαϊάμι, ένα χλιδάτο ξενοδοχείο στο οποίο είχαν παίξει μέχρι και οι Beatles το 1964.
Η ζωή του Arturo Sandoval είναι σαν εκείνα τα παραμύθια με το φτωχό αλλά προικισμένο αγόρι που ξεπερνάει όλα τα εμπόδια και στο τέλος καταφέρνει να γίνει πλούσιος. Μια ζωή σαν κινηματογραφική ταινία. Μα τι λέω, η ζωή του έγινε κινηματογραφική ταινία, έστω κι αν γυρίστηκε για το συνδρομητικό τηλεοπτικό κανάλι ΗΒΟ. Στο «For Love or Country: The Arturo Sandoval Story», το ρόλο του σπουδαίου μουσικού παίζει ο Andy Garcia και ο ίδιος ο Sandoval έγραψε το soundtrack χάρη στο οποίο κέρδισε και ένα βραβείο Emmy στο καπάκι. Κάποιοι τύποι έχουν το κοκκαλάκι της νυχτερίδας τελικά.
Για τον Arturo Sandoval όμως, η Αθήνα έχει μια ιδιαιτερότητα. Όπως είχε πει και ο ίδιος σε μια συνέντευξη σε μια επίσκεψή του το 2010, αγαπάει την πόλη μας επειδή έχει παίξει κομβικό ρόλο στη ζωή του. Ήταν το 1990 όταν ο Κουβανός τρομπετίστας, στα 41 του τότε, έπαιζε με την United Nations Orchestra του μέντορα Dizzy Gillespie στα πλαίσια μιας ευρωπαϊκής τουρνέ. Ύστερα από τη συναυλία, ο μεγάλος Dizzy πήρε το πουλέν του απ’ το χέρι και τον πήγε στην αμερικανική πρεσβεία όπου απαίτησε από τον πρέσβη να κινήσει τις διαδικασίες για να δοθεί πολιτικό άσυλο στον ταλαντούχο μουσικό.
Γεννημένος στην Κούβα το 1949, ο Arturo Sandoval σπούδασε τρομπέτα και πιάνο και το ταλέντο του τον έφερε στην εθνική ορχήστρα της Κούβας από τα 16 του. Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας έφαγε τέσσερις μήνες φυλακή επειδή άκουγε αμερικανική τζαζ στο ραδιόφωνο, τη «μουσική των ιμπεριαλιστών» όπως την αποκαλούσε ο Φιντέλ. Η απαγορευμένη αγάπη του για το be bop του Dizzie Gillespie, του Charlie Parker και του Bud Powell τον έβαλε σε μπελάδες αλλά η αμερικανική τζαζ έπαιξε μεγάλο ρόλο στη μουσική της Οrquesta Cubana de Musica Moderna και των θρυλικών Irakere που ήταν κρατικές μπάντες και έβγαλαν κι άλλους γνωστούς μουσικούς-θρύλους της κουβανέζικης τζαζ όπως ο σαξοφωνίστας Paquito D’Rivera και ο πιανίστας Chucho Valdes. Ο Αrturo είχε ήδη δημιουργήσει το προσωπικό του στιλ παιξίματος που τον έκανε να ξεχωρίσει: ένα συνδυασμό του be bop του Dizzy και την έμφαση στις ψηλές νότες που χαρακτήριζε τον Maynard Ferguson. Το 1981, άφησε τους Irakere για να ακολουθήσει σόλο καριέρα και την ίδια χρονιά η αυτομόληση του D’Rivera στις ΗΠΑ τού έβαλε στο μυαλό την ιδέα να κάνει κι αυτός το ίδιο. Όμως επειδή ο συνάδελφός του είχε αφήσει πίσω στην Κούβα την οικογένειά του και δεν μπορούσε να τους ξαναδεί, ο Sandoval περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Έτσι λοιπόν, για εκείνη την ευρωπαϊκή περιοδεία του ‘90 με την μπάντα του Gillespie, κατάφερε να πείσει τις αρχές να πάρει και την οικογένειά του μαζί. Και το πολιτικό άσυλο που κατόρθωσε να πάρει τον έφερε στη Φλόριντα την ίδια χρονιά.
Το 1991 «γιόρτασε» την άφιξή του στην καινούρια πατρίδα του με ένα άλμπουμ με το συμβολικό τίτλο «Flight to Freedom» βγάζοντας ταυτόχρονα το απωθημένο του να ηχογραφήσει μαζί με τους Chick Corea, Anthony Jackson, Dave Weckl, Danilo Perez και Ed Calle. Από τότε έχει παίξει με όλους τους σπουδαίους εν ζωή τζαζίστες, έχει βγάλει έναν τόνο δίσκους και έχει κερδίσει ένα σκασμό grammy. Από το 1990 δεν έχει πάψει ούτε στιγμή να εκμεταλλεύεται την ελευθερία που του πρόσφερε η νέα πατρίδα του. Παίζει ασταμάτητα γυρίζοντας την Αμερική και όλο τον κόσμο, διδάσκει μουσική στο Florida International University και εδώ και λίγα χρόνια άνοιξε το δικό του τζαζ κλαμπ μέσα στο Deauville Becah Resort στο Μαϊάμι, ένα χλιδάτο ξενοδοχείο στο οποίο είχαν παίξει μέχρι και οι Beatles το 1964.Η ζωή του Arturo Sandoval είναι σαν εκείνα τα παραμύθια με το φτωχό αλλά προικισμένο αγόρι που ξεπερνάει όλα τα εμπόδια και στο τέλος καταφέρνει να γίνει πλούσιος. Μια ζωή σαν κινηματογραφική ταινία. Μα τι λέω, η ζωή του έγινε κινηματογραφική ταινία, έστω κι αν γυρίστηκε για το συνδρομητικό τηλεοπτικό κανάλι ΗΒΟ. Στο «For Love or Country: The Arturo Sandoval Story», το ρόλο του σπουδαίου μουσικού παίζει ο Andy Garcia και ο ίδιος ο Sandoval έγραψε το soundtrack χάρη στο οποίο κέρδισε και ένα βραβείο Emmy στο καπάκι. Κάποιοι τύποι έχουν το κοκκαλάκι της νυχτερίδας τελικά.
Σχετικό θέμα