Τραγουδούσαν κάποτε τα Ξύλινα Σπαθιά για «ένα τραγούδι που θα λέει ό,τι θες εσύ». Χρόνια πολλά πέρασαν και πολύ αμφιβάλλω αν έφτασε στα αυτιά του Cho Seung Woo. Παρόλ’ αυτά, ο πρώτος δίσκος του νεαρού Κορεάτη πιανίστα με τίτλο 12 Synopsis έχει ακριβώς αυτό το χαρακτηριστικό˙ περιλαμβάνει συνθέσεις που σου επιτρέπουν να διαλέξεις εσύ τις εικόνες. Η ομοιογένεια στους τίτλους συνάδει με το ιδιαίτερα δεμένο νοηματικά και αισθητικά αποτέλεσμα ολόκληρου του δίσκου.
Το λιτό εξώφυλλο απεικονίζει μια βραδιά σε ένα δρόμο κάποιου - μεγάλου ή μικρού - αστικού κέντρου. Κι είναι αλήθεια ότι η σκηνή αυτή του ταιριάζει άψογα. Είναι δύσκολο να ρισκάρω οποιοδήποτε εκτίμηση για το τι είχε στο μυαλό του ο δημιουργός του κατά τη σύνθεσή του. Και καλύτερα να παραμείνει άλυτο μυστήριο. Έτσι θα έχω τη δυνατότητα σε κάθε ακρόαση να δημιουργώ τη δική μου πραγματικότητα. Να ενώνομαι με τις νότες και παρέα να τραβάμε για μέρη ονειρικά ή και υπαρκτά. Και αυτή την παρέα δε θα ξέρω ποτέ ποιος την οδηγεί. Το μυαλό ή η μελωδία; Δε θα με νοιάζει να μάθω. Θα μου είναι εξίσου ταιριαστό να στροβιλίζομαι σε ξενυχτισμένα βράδια μ' ένα κερί αναμμένο και φτηνό αλκοόλ στο ποτήρι ή να παρακολουθώ τον επιδέξιο χορό των αποδημητικών πουλιών που επιστρέφουν μετά από ένα βαρύ χειμώνα. Και ενώ αυτά χορεύουν, θα κάνω σκέψεις. Τι να ‘ναι άραγε σπίτι γι’ αυτά; Έξι μήνες εδώ, έξι μήνες εκεί. Να ‘ναι το θερινό ή το χειμερινό που αισθάνονται «πιο» δικό τους; Ή μήπως το σπίτι τους είναι ο δρόμος κι η αλλαγή απλώς η πρόφαση για να τον διαβούν;
Αυτά κι άλλα πολλά θα σκέφτομαι. Μα δε θα τα ρωτήσω. Δε θα προλάβω, γιατί ο αντικατοπτρισμός του σμήνους πάνω στα γαλαζοπράσινα νερά γρήγορα θα διαλυθεί κι ένα είδωλο γνώριμο θα σχηματιστεί. Και μαζί του θα τραβήξω για την επόμενη ιστορία. Κι έπειτα για την επόμενη...
Ο δίσκος είναι μικρός σε διάρκεια. Με το που τελειώνει αισθάνεσαι ανικανοποίητος, όχι γιατί δε σου άρεσε, μα επειδή «δεν είχε κι άλλο». Κάθε σύνθεση διαρκεί από ενάμισι ως τρία λεπτά.
Για πολλούς λόγους που εύκολα μπορείτε να συμπεράνετε και για άλλους τόσους που δεν μπορώ καν να σκεφτώ αυτή τη στιγμή, λίγο νόημα έχει να ξεχωρίσω κάποια από τις συνόψεις. Ένα γεγονός που γίνεται ολοένα πιο ξεκάθαρο με κάθε ακρόαση είναι ότι από τη μέση και μετά οι συνθέσεις αποκτούν περισσότερο δυναμισμό και ένταση. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Συστήνω ανεπιφύλακτα το δίσκο σε όσους αγαπούν τη μουσική χωρίς φτιασιδώματα. Με ένα πιάνο και πρόδηλη τη λατρεία και το σεβασμό σε κάθε νότα κάνει ο Cho Seung Woo την εμφάνισή του. Χαίρομαι ιδιαίτερα που μου δόθηκε η ευκαιρία να γίνω κοινωνός της.
* Τελικά το βίντεο που είχα τραβήξει και επιλέχθηκε να ντύσει ένα από τα τραγούδια του δίσκου έγινε απλώς η αφορμή. Τα υπόλοιπα εναπόκεινται στην κρίση σας και θα τα δείξει το μέλλον. Καλή ακρόαση!
Ο δίσκος διατίθεται σε φυσική μορφή και μέσω iTunes.
Το λιτό εξώφυλλο απεικονίζει μια βραδιά σε ένα δρόμο κάποιου - μεγάλου ή μικρού - αστικού κέντρου. Κι είναι αλήθεια ότι η σκηνή αυτή του ταιριάζει άψογα. Είναι δύσκολο να ρισκάρω οποιοδήποτε εκτίμηση για το τι είχε στο μυαλό του ο δημιουργός του κατά τη σύνθεσή του. Και καλύτερα να παραμείνει άλυτο μυστήριο. Έτσι θα έχω τη δυνατότητα σε κάθε ακρόαση να δημιουργώ τη δική μου πραγματικότητα. Να ενώνομαι με τις νότες και παρέα να τραβάμε για μέρη ονειρικά ή και υπαρκτά. Και αυτή την παρέα δε θα ξέρω ποτέ ποιος την οδηγεί. Το μυαλό ή η μελωδία; Δε θα με νοιάζει να μάθω. Θα μου είναι εξίσου ταιριαστό να στροβιλίζομαι σε ξενυχτισμένα βράδια μ' ένα κερί αναμμένο και φτηνό αλκοόλ στο ποτήρι ή να παρακολουθώ τον επιδέξιο χορό των αποδημητικών πουλιών που επιστρέφουν μετά από ένα βαρύ χειμώνα. Και ενώ αυτά χορεύουν, θα κάνω σκέψεις. Τι να ‘ναι άραγε σπίτι γι’ αυτά; Έξι μήνες εδώ, έξι μήνες εκεί. Να ‘ναι το θερινό ή το χειμερινό που αισθάνονται «πιο» δικό τους; Ή μήπως το σπίτι τους είναι ο δρόμος κι η αλλαγή απλώς η πρόφαση για να τον διαβούν;
Αυτά κι άλλα πολλά θα σκέφτομαι. Μα δε θα τα ρωτήσω. Δε θα προλάβω, γιατί ο αντικατοπτρισμός του σμήνους πάνω στα γαλαζοπράσινα νερά γρήγορα θα διαλυθεί κι ένα είδωλο γνώριμο θα σχηματιστεί. Και μαζί του θα τραβήξω για την επόμενη ιστορία. Κι έπειτα για την επόμενη...
Ο δίσκος είναι μικρός σε διάρκεια. Με το που τελειώνει αισθάνεσαι ανικανοποίητος, όχι γιατί δε σου άρεσε, μα επειδή «δεν είχε κι άλλο». Κάθε σύνθεση διαρκεί από ενάμισι ως τρία λεπτά.
Για πολλούς λόγους που εύκολα μπορείτε να συμπεράνετε και για άλλους τόσους που δεν μπορώ καν να σκεφτώ αυτή τη στιγμή, λίγο νόημα έχει να ξεχωρίσω κάποια από τις συνόψεις. Ένα γεγονός που γίνεται ολοένα πιο ξεκάθαρο με κάθε ακρόαση είναι ότι από τη μέση και μετά οι συνθέσεις αποκτούν περισσότερο δυναμισμό και ένταση. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Συστήνω ανεπιφύλακτα το δίσκο σε όσους αγαπούν τη μουσική χωρίς φτιασιδώματα. Με ένα πιάνο και πρόδηλη τη λατρεία και το σεβασμό σε κάθε νότα κάνει ο Cho Seung Woo την εμφάνισή του. Χαίρομαι ιδιαίτερα που μου δόθηκε η ευκαιρία να γίνω κοινωνός της.
* Τελικά το βίντεο που είχα τραβήξει και επιλέχθηκε να ντύσει ένα από τα τραγούδια του δίσκου έγινε απλώς η αφορμή. Τα υπόλοιπα εναπόκεινται στην κρίση σας και θα τα δείξει το μέλλον. Καλή ακρόαση!
Ο δίσκος διατίθεται σε φυσική μορφή και μέσω iTunes.