Στις 22/4/2012 είχα βρεθεί πάλι στο Fuzz για να παρακολουθήσω τους Amon Amarth με τους Karma Violens στα πλαίσια της προώθησης του Surtur Rising των Amon. Τότε είχα τελειώσει την ανταπόκριση μου με την εξής φράση: «Οι Amon Amarth ύστερα από κάτι λιγότερο από δίωρο, τελειώνουν την εμφάνιση τους καταχειροκροτούμενοι. Τους περιμένουμε σύντομα στη χώρα μας είτε με νέο δίσκο είτε όχι. Αρκεί να κάνουν ανάλογες εμφανίσεις με της Κυριακής».
Παρασκευή 9/5/2014, το ίδιο δίδυμο, στον ίδιο χώρο, απλά επιβεβαίωσαν τα τότε λεγόμενα μου. Οι Amon στα πλαίσια προώθησης του Deceiver Of the Gods (Ιούνιος του 2013 η κυκλοφορία) με άξιους συμπαραστάτες τους Karma για άλλη μια φορά ισοπέδωσαν το Fuzz.
Μπήκαμε στο χώρο λίγο μετά τις 21:00 και οι Karma είχαν ήδη κάνει την εμφάνιση τους. Ήχος πλούσιος και βαρύς, κόσμος κάτω πολύς, κάτι που έδειχνε ότι σύντομα θα γέμιζε το μαγαζί (τουλάχιστον η αρένα). Επειδή ήταν η δεύτερη φορά που θα τους έβλεπα προτίμησα τον εξώστη, όπου ακόμα τα πράγματα από θέμα κόσμου ήταν χαλαρά.
Karma Violens, λοιπόν επί σκηνής. Τι να πει κανεις. Ακόμα καλύτεροι από την προηγουμενη φορα, με πολύ νεύρο και όρεξη, με τον κλασσικό επικοινωνιακότατο frontman τους, που παρακινούσε τον κόσμο για moshαρισμα! Διασκευούλα φέτος Slayer – Raining Blood για να γίνει μακελειό.
Μετά από κανένα 40 λεπτο οι Karma μας αποχαιρέτησαν και το Fuzz γεμάτο πλέον, πάνω και κάτω, αδημονεί να δει και να ακούσει Amon. Κλασσικό σκηνικό όπως και προ διετίας, με το πίσω μέρος της σκηνής να είναι καλυμμένο με ένα τεράστιο πανo από το εξώφυλλο του Deceiver Of The Gods.
Χωρίς καμία καθυστέρηση και λίγο μετά τις 22:00 τα φώτα της σκηνής έσβησαν (το πανό μόνο, είχε χρωματισμό). Από πίσω ξεκίνησε να ακούγεται η εισαγωγή από το Father Of The Wolf (από το Deceiver…). Κάπως έτσι ξεκίνησε μια νέα μάχη ισάξια εκείνης του Απριλίου του 2012.
Δεν θα σας κουράσω πάρα πολύ κάνοντας αναλυτική περιγραφή του τι έλαβε χώρα στο Fuzz. Τα πράγματα είναι απλά: οι Amon είναι εγγύηση. Ειδικά live. Σε συνδυασμό δε, με τις πολύ προσεγμένες στούντιο δουλειές τους, σου δίνουν το ερέθισμα να τους δεις αρκετές φόρες.
Όπως ήταν λογικό ακούστηκαν τα 6 από τα 10 κομμάτια του Deceiver (Deceiver Of The Gods, As Loke Falls, Father Of The Wolf, Shape Shifter, Coming Of The Tide, Warriors Of the North). Η ανταπόκριση του κοινού πάρα πολύ θέρμη και ενθουσιώδης. Ανελέητο τραγούδι και headbanging. Από τα παλιά έπαιξαν το Death In Fire από το Versus The World ( 2002 ), αλλά και τα Guardians of Asgaard , Varyags of Miklagaard, Runes to my Memory, Cry Of the Black Birds, Live For the Kill. Από το Surtur επέλεξαν τα The Last Stand of Frej, Destroyer Of The Universe και War Of The Gods όπου με αυτό έκλεισαν και το βασικό τους σετ.
Εγκατέλειψαν τη σκηνή καταχειροκροτούμενοι με το κοινό να έχει εκστασιαστεί. Αλλά έχουμε και encore. Μην ξεχνιόμαστε. Δυο ακόμα κομματάκια. Κομματάκια, βέβαια, δεν τα λες . Είναι κομματάρες!!!!!! Twilight of the Thunder God και Pursuit of the Vikings για τελείωμα. Σε αυτά τα δυο μαζί με το Guardians Of Asgaard , ο κόσμος έδωσε τον καλύτερο εαυτό του όσον αφόρα τα φωνητικά και τον παλμό.
Απολογισμός λοιπόν: Δεκαεπτά κομμάτια και διάρκεια κάτι λιγότερο από δίωρο. Όπως και πριν δυο χρόνια. Καταλάβατε αυτό που σας λέω , Amon Amarth= Σταθερή άξια= Εγγύηση.
Το μόνο που μπορώ να ευχηθώ : Αναμονή ως την επόμενη.
Stay heavy !
Παρασκευή 9/5/2014, το ίδιο δίδυμο, στον ίδιο χώρο, απλά επιβεβαίωσαν τα τότε λεγόμενα μου. Οι Amon στα πλαίσια προώθησης του Deceiver Of the Gods (Ιούνιος του 2013 η κυκλοφορία) με άξιους συμπαραστάτες τους Karma για άλλη μια φορά ισοπέδωσαν το Fuzz.
Μπήκαμε στο χώρο λίγο μετά τις 21:00 και οι Karma είχαν ήδη κάνει την εμφάνιση τους. Ήχος πλούσιος και βαρύς, κόσμος κάτω πολύς, κάτι που έδειχνε ότι σύντομα θα γέμιζε το μαγαζί (τουλάχιστον η αρένα). Επειδή ήταν η δεύτερη φορά που θα τους έβλεπα προτίμησα τον εξώστη, όπου ακόμα τα πράγματα από θέμα κόσμου ήταν χαλαρά.
Karma Violens, λοιπόν επί σκηνής. Τι να πει κανεις. Ακόμα καλύτεροι από την προηγουμενη φορα, με πολύ νεύρο και όρεξη, με τον κλασσικό επικοινωνιακότατο frontman τους, που παρακινούσε τον κόσμο για moshαρισμα! Διασκευούλα φέτος Slayer – Raining Blood για να γίνει μακελειό.
Μετά από κανένα 40 λεπτο οι Karma μας αποχαιρέτησαν και το Fuzz γεμάτο πλέον, πάνω και κάτω, αδημονεί να δει και να ακούσει Amon. Κλασσικό σκηνικό όπως και προ διετίας, με το πίσω μέρος της σκηνής να είναι καλυμμένο με ένα τεράστιο πανo από το εξώφυλλο του Deceiver Of The Gods.
Χωρίς καμία καθυστέρηση και λίγο μετά τις 22:00 τα φώτα της σκηνής έσβησαν (το πανό μόνο, είχε χρωματισμό). Από πίσω ξεκίνησε να ακούγεται η εισαγωγή από το Father Of The Wolf (από το Deceiver…). Κάπως έτσι ξεκίνησε μια νέα μάχη ισάξια εκείνης του Απριλίου του 2012.
Δεν θα σας κουράσω πάρα πολύ κάνοντας αναλυτική περιγραφή του τι έλαβε χώρα στο Fuzz. Τα πράγματα είναι απλά: οι Amon είναι εγγύηση. Ειδικά live. Σε συνδυασμό δε, με τις πολύ προσεγμένες στούντιο δουλειές τους, σου δίνουν το ερέθισμα να τους δεις αρκετές φόρες.
Όπως ήταν λογικό ακούστηκαν τα 6 από τα 10 κομμάτια του Deceiver (Deceiver Of The Gods, As Loke Falls, Father Of The Wolf, Shape Shifter, Coming Of The Tide, Warriors Of the North). Η ανταπόκριση του κοινού πάρα πολύ θέρμη και ενθουσιώδης. Ανελέητο τραγούδι και headbanging. Από τα παλιά έπαιξαν το Death In Fire από το Versus The World ( 2002 ), αλλά και τα Guardians of Asgaard , Varyags of Miklagaard, Runes to my Memory, Cry Of the Black Birds, Live For the Kill. Από το Surtur επέλεξαν τα The Last Stand of Frej, Destroyer Of The Universe και War Of The Gods όπου με αυτό έκλεισαν και το βασικό τους σετ.
Εγκατέλειψαν τη σκηνή καταχειροκροτούμενοι με το κοινό να έχει εκστασιαστεί. Αλλά έχουμε και encore. Μην ξεχνιόμαστε. Δυο ακόμα κομματάκια. Κομματάκια, βέβαια, δεν τα λες . Είναι κομματάρες!!!!!! Twilight of the Thunder God και Pursuit of the Vikings για τελείωμα. Σε αυτά τα δυο μαζί με το Guardians Of Asgaard , ο κόσμος έδωσε τον καλύτερο εαυτό του όσον αφόρα τα φωνητικά και τον παλμό.
Απολογισμός λοιπόν: Δεκαεπτά κομμάτια και διάρκεια κάτι λιγότερο από δίωρο. Όπως και πριν δυο χρόνια. Καταλάβατε αυτό που σας λέω , Amon Amarth= Σταθερή άξια= Εγγύηση.
Το μόνο που μπορώ να ευχηθώ : Αναμονή ως την επόμενη.
Stay heavy !