Ποια: η Monika
Που: στο Θέατρο Λυκαβηττού
Οργάνωση: Μια χαρά
Ήχος: Καλός, αν και υπήρξαν λίγοι μικροφωνισμοί
Κόσμος: Περίπου γεμάτο το Θέατρο, με λίγα άδεια καθίσματα στο δεξί κομμάτι των κερκίδων (όπως βλέπουμε τη σκηνή)
Ξεκίνησε: στις 9:50 μμ περίπου
Μας αποχαιρέτησε: στις 11:56 μμ
Τι έπαιξε:
Exit,
Bloody Sth,
Pretend,
Take a little bit of me,
Ca Commence Bien,
Babe,
Show me come on (video),
Obsession,
Misery loves company (video),
Studio House,
Our love or how we lost it (video),
Bohemian Rhapsody (Queen),
Fraud,
Αν θυμηθείς το ονειρό μου (με τον τρομπετίστα των Calexico, Martin Wenk),
Away from my land,
Over the Hill,
Run to ruin,
Avatar (video)
encore 1:
Yes, I do,
Are you coming with us,
I 'm not young in my youth
encore 2:
Never,
Let me roll it (Paul McCartney),
Not Enough
φωτογραφίες: Βαγγέλης Ευαγγελόπουλος
Έχετε δει την ταινία "Θου-Βου Πράκτωρ 000"; Κάπως έτσι ένιωθα χθες βράδυ... "Καλέ μου άνθρωπε..." Με μπόλικο τρέξιμο, έκανα το καρδιογράφημα μου και ανέβηκα στο Θέατρο Λυκαβηττού, μέσα από τα δέντρα σε κατακόρυφη ανάβαση. "Είμαι καλά γιατρέ.... Θέλω κι άλλες εξετάσεις;"
Ήταν λίγο πριν τις 10 όταν μπαίνοντας στο Θέατρο άκουγα την επιβλητική εισαγωγή του "Exit". Ο κόσμος για άλλη μια φορά - όπως πέρσι - πολύς. Μόνο λίγα καθίσματα άδεια, έβλεπα στο δεξί κομμάτι των κερκίδων, εκεί που δε βλέπεις και πολύ καλά. Βέβαια, εμείς στην αρένα ήμασταν μια χαρά, χωρίς να είναι ο ένας πάνω στον άλλο.
Πέρσι τέτοιες μέρες, η Monika γέμιζε το Θέατρο Βράχων και η ίδια έλεγε μετά ότι δεν μπορούσε να πιστέψει ότι είχε έρθει τόσο πολύς κόσμος να τη δει. Κάπως έτσι έδειχνε να νιώθει και φέτος... Πολλές φυσικές αντιδράσεις, δίχως να είναι κάτι επιτιδευμένο, δίχως να είναι κάτι προσχεδιασμένο. Μάλιστα, ήταν τόσο φυσική που δεν έκρυψε πόσο προσωπικό είναι για αυτή το Our love or how we lost it (video), το οποίο έπαιξε σε μια συγκινητική θα έλεγα ερμηνεία. Αρκετοί μπορούν να παρεξηγήσουν αυτή την ευθύτητα που έχει η Monika, αλλά όπως λέει η ίδια "αυτό το τραγούδι θα έπρεπε να το λέω μόνη μου με το πιάνο μου, αλλά... εσείς είστε δικοί μου άνθρωποι."
Αρκετά έντονη αυτή η στιγμή, όπως και η εκτέλεση των
Bohemian Rhapsody, Fraud και Αν θυμηθείς το ονειρό μου (με τον τρομπετίστα των Calexico, Martin Wenk) μόνη της με το πιάνο της. Ακόμη κι αν έκανε ένα λαθάκι στην ερμηνεία του Rhapsody, η ίδια μας το είπε και το ξεκίνησε από την αρχή (είπαμε είναι ευθύς άνθρωπος). Ωραίες εκτελέσεις, σε σημείο που να γίνονται ανατριχιαστικές. Ιδίως, η ερμηνεία του "Αν θυμηθείς το όνειρο μου" του Μίκη Θεοδωράκη... Μάλιστα, σε αυτή φάνηκε πόσο βάθος έχει η φωνή της και ότι θα μπορούσε μελλοντικά να γράψει κομμάτια με Ελληνικό στίχο. Η ίδια δεν το αρνείται σε συνεντεύξεις της, απλά θεωρεί ότι αυτή τη στιγμή εκφράζεται περισσότερο με τον Αγγλικό στίχο.
Η όλη συναυλία ήταν ένα κράμα από τραγούδια του "Avatar" και του "Exit" βέβαια. Ξεχώρισα την πολύ καλή εκτέλεση του Show me come on (video), το οποίο είναι το αγαπημένο τραγούδι του παραγωγού της στο "Exit" Guy Sternberg, το "Not Enough", που βαδίζει στα χνάρια του "Over the hill" και έκλεισε τη συναυλία και τέλος το "Avatar", το οποίο αποτελεί μια σταθερή, αρκετά δυνατή αξία από πέρσι.
Πριν κλείσουμε το review και "εισχωρήσετε" στα παρακάτω videos, θα ήθελα να πω δυο λόγια για τη Monika γενικά. Ξεκίνησε εναλλακτικά με την πρώτη μπάντα της. Τόλμησε να συνδυάσει το εναλλακτικό με το "πιο προσιτό". Δε νομίζω ότι περίμενε τέτοια επιτυχία. Η Archangel είδε σε αυτή να γεννιέται το "πουλέν" της. Έτσι, τη στήριξε πολύ και στις συναυλίες της και στη δημιουργία του επόμενου album της.
Πόσοι Έλληνες μουσικοί έχουν τη δυνατότητα να γράφουν μουσική με τέτοιες παροχές; Σε καλό studio, με πολυμελή ορχήστρα, με αξιόλογους παραγωγούς... Οι συνθήκες ήταν πολύ καλές. Αυτό που έμενε ήταν η ιδέα, η έμπνευση από την ίδια τη Monika. Ε, αυτή η έμπνευση φαίνεται ξεκάθαρα στις συνθέσεις του "Exit".
Κάποιοι την περίμεναν "στη γωνία" στο δεύτερο album της... Κάποιοι της γύρισαν την πλάτη, επειδή έγινε περισσότερο εμπορική, από όσο θα ήθελαν. Σε κάποιους δεν αρέσει ο χαρακτήρας της, που φάνηκε από περσινή συνέντευξη της στο Crack Hitler. Κάποιοι θεωρούν ότι ανεβάζει υπερβολικά τη φωνή της. Κάποιοι γκρινιάζουν για να γκρινιάζουν...
Είναι εύκολο νομίζετε να δημιουργήσει ένα δεύτερο δίσκο σε καλό επίπεδο - κατά τη γνώμη μου - όπως και ο πρώτος;
Αναρωτιέμαι τι θα λέμε για τη Monika μετά από πολλά χρόνια. Μήπως όμως τρέχω πολύ (είπαμε Βέγγος...); Ας μείνουμε στο παρόν, το οποίο και χθες το βράδυ στο Λυκαβηττό πιστοποιήθηκε αξιόλογο.
Στην έξοδο, οι μελωδίες του "βαλς των χαμένων ονείρων" μας θύμιζαν τα 16 χρόνια που λείπει ο Μάνος Χατζιδάκις.
Που: στο Θέατρο Λυκαβηττού
Οργάνωση: Μια χαρά
Ήχος: Καλός, αν και υπήρξαν λίγοι μικροφωνισμοί
Κόσμος: Περίπου γεμάτο το Θέατρο, με λίγα άδεια καθίσματα στο δεξί κομμάτι των κερκίδων (όπως βλέπουμε τη σκηνή)
Ξεκίνησε: στις 9:50 μμ περίπου
Μας αποχαιρέτησε: στις 11:56 μμ
Τι έπαιξε:
Exit,
Bloody Sth,
Pretend,
Take a little bit of me,
Ca Commence Bien,Babe,
Show me come on (video),
Obsession,
Misery loves company (video),
Studio House,
Our love or how we lost it (video),
Bohemian Rhapsody (Queen),
Fraud,
Αν θυμηθείς το ονειρό μου (με τον τρομπετίστα των Calexico, Martin Wenk),
Away from my land,
Over the Hill,
Run to ruin,
Avatar (video)
encore 1:
Yes, I do,
Are you coming with us,
I 'm not young in my youth
encore 2:
Never,
Let me roll it (Paul McCartney),
Not Enough
φωτογραφίες: Βαγγέλης Ευαγγελόπουλος
Έχετε δει την ταινία "Θου-Βου Πράκτωρ 000"; Κάπως έτσι ένιωθα χθες βράδυ... "Καλέ μου άνθρωπε..." Με μπόλικο τρέξιμο, έκανα το καρδιογράφημα μου και ανέβηκα στο Θέατρο Λυκαβηττού, μέσα από τα δέντρα σε κατακόρυφη ανάβαση. "Είμαι καλά γιατρέ.... Θέλω κι άλλες εξετάσεις;"
Ήταν λίγο πριν τις 10 όταν μπαίνοντας στο Θέατρο άκουγα την επιβλητική εισαγωγή του "Exit". Ο κόσμος για άλλη μια φορά - όπως πέρσι - πολύς. Μόνο λίγα καθίσματα άδεια, έβλεπα στο δεξί κομμάτι των κερκίδων, εκεί που δε βλέπεις και πολύ καλά. Βέβαια, εμείς στην αρένα ήμασταν μια χαρά, χωρίς να είναι ο ένας πάνω στον άλλο.
Πέρσι τέτοιες μέρες, η Monika γέμιζε το Θέατρο Βράχων και η ίδια έλεγε μετά ότι δεν μπορούσε να πιστέψει ότι είχε έρθει τόσο πολύς κόσμος να τη δει. Κάπως έτσι έδειχνε να νιώθει και φέτος... Πολλές φυσικές αντιδράσεις, δίχως να είναι κάτι επιτιδευμένο, δίχως να είναι κάτι προσχεδιασμένο. Μάλιστα, ήταν τόσο φυσική που δεν έκρυψε πόσο προσωπικό είναι για αυτή το Our love or how we lost it (video), το οποίο έπαιξε σε μια συγκινητική θα έλεγα ερμηνεία. Αρκετοί μπορούν να παρεξηγήσουν αυτή την ευθύτητα που έχει η Monika, αλλά όπως λέει η ίδια "αυτό το τραγούδι θα έπρεπε να το λέω μόνη μου με το πιάνο μου, αλλά... εσείς είστε δικοί μου άνθρωποι."
Αρκετά έντονη αυτή η στιγμή, όπως και η εκτέλεση των
Bohemian Rhapsody, Fraud και Αν θυμηθείς το ονειρό μου (με τον τρομπετίστα των Calexico, Martin Wenk) μόνη της με το πιάνο της. Ακόμη κι αν έκανε ένα λαθάκι στην ερμηνεία του Rhapsody, η ίδια μας το είπε και το ξεκίνησε από την αρχή (είπαμε είναι ευθύς άνθρωπος). Ωραίες εκτελέσεις, σε σημείο που να γίνονται ανατριχιαστικές. Ιδίως, η ερμηνεία του "Αν θυμηθείς το όνειρο μου" του Μίκη Θεοδωράκη... Μάλιστα, σε αυτή φάνηκε πόσο βάθος έχει η φωνή της και ότι θα μπορούσε μελλοντικά να γράψει κομμάτια με Ελληνικό στίχο. Η ίδια δεν το αρνείται σε συνεντεύξεις της, απλά θεωρεί ότι αυτή τη στιγμή εκφράζεται περισσότερο με τον Αγγλικό στίχο.
Η όλη συναυλία ήταν ένα κράμα από τραγούδια του "Avatar" και του "Exit" βέβαια. Ξεχώρισα την πολύ καλή εκτέλεση του Show me come on (video), το οποίο είναι το αγαπημένο τραγούδι του παραγωγού της στο "Exit" Guy Sternberg, το "Not Enough", που βαδίζει στα χνάρια του "Over the hill" και έκλεισε τη συναυλία και τέλος το "Avatar", το οποίο αποτελεί μια σταθερή, αρκετά δυνατή αξία από πέρσι.
Πριν κλείσουμε το review και "εισχωρήσετε" στα παρακάτω videos, θα ήθελα να πω δυο λόγια για τη Monika γενικά. Ξεκίνησε εναλλακτικά με την πρώτη μπάντα της. Τόλμησε να συνδυάσει το εναλλακτικό με το "πιο προσιτό". Δε νομίζω ότι περίμενε τέτοια επιτυχία. Η Archangel είδε σε αυτή να γεννιέται το "πουλέν" της. Έτσι, τη στήριξε πολύ και στις συναυλίες της και στη δημιουργία του επόμενου album της.
Πόσοι Έλληνες μουσικοί έχουν τη δυνατότητα να γράφουν μουσική με τέτοιες παροχές; Σε καλό studio, με πολυμελή ορχήστρα, με αξιόλογους παραγωγούς... Οι συνθήκες ήταν πολύ καλές. Αυτό που έμενε ήταν η ιδέα, η έμπνευση από την ίδια τη Monika. Ε, αυτή η έμπνευση φαίνεται ξεκάθαρα στις συνθέσεις του "Exit".
Κάποιοι την περίμεναν "στη γωνία" στο δεύτερο album της... Κάποιοι της γύρισαν την πλάτη, επειδή έγινε περισσότερο εμπορική, από όσο θα ήθελαν. Σε κάποιους δεν αρέσει ο χαρακτήρας της, που φάνηκε από περσινή συνέντευξη της στο Crack Hitler. Κάποιοι θεωρούν ότι ανεβάζει υπερβολικά τη φωνή της. Κάποιοι γκρινιάζουν για να γκρινιάζουν...
Είναι εύκολο νομίζετε να δημιουργήσει ένα δεύτερο δίσκο σε καλό επίπεδο - κατά τη γνώμη μου - όπως και ο πρώτος;
Αναρωτιέμαι τι θα λέμε για τη Monika μετά από πολλά χρόνια. Μήπως όμως τρέχω πολύ (είπαμε Βέγγος...); Ας μείνουμε στο παρόν, το οποίο και χθες το βράδυ στο Λυκαβηττό πιστοποιήθηκε αξιόλογο.
Στην έξοδο, οι μελωδίες του "βαλς των χαμένων ονείρων" μας θύμιζαν τα 16 χρόνια που λείπει ο Μάνος Χατζιδάκις.
Videos
Φωτογραφίες