Σεπτέμβριος 2015
Από το 2010 όταν κυκλοφόρησε το ‘Sea Of Cowards’ τα μέλη αυτού του supergroup έχουν κάνει πολλά άλλα πράματα, με πρώτο και καλύτερο τον Jack White. Δύο πολύ καλά άλμπουμ με το όνομά του, πολλές συναυλίες και η δημιουργία του «γρηγορότερα ηχογραφημένου» άλμπουμ τον έφεραν πολλές φορές στην επικαιρότητα. Στους Dead Weather όμως, και ιδιαίτερα σ’ αυτό το άλμπουμ, πρωταγωνίστρια είναι η Alison Mosshart, που κυκλοφόρησε το τέταρτο άλμπουμ της με το σχήμα The Kills το 2011. Ο Dean Fertita, πρώην μέλος των Queens Of The Stoneage, στην κιθάρα και ο παλιός συνεργάτης του White απ’ τους Raconteurs, Jack Lawrence στο μπάσο κρατούν την ποιότητα της μουσικής στα υψηλά επίπεδα που μας έχουν συνηθίσει με όλες σχεδόν τις δουλειές τους.
Χωρίς να απέχουν πολύ απ’ τον ήχο του προηγούμενο άλμπουμ τους, παρουσιάζουν έντεκα και ένα τραγούδια τα οποία στην πλειοψηφία τους ακούγονται όπως θα ακούγονταν οι Led Zeppelin μεταμφιεσμένοι σε goth προέλευσης τραγουδίστρια σ’ ένα Halloween party. Μετά από τις εκρηκτικές κιθάρες, τον Jack White να αποδεικνύει το ταλέντο του στα τύμπανα και την Mosshart να καθηλώνει με την ερμηνεία της, έρχεται το αταίριαστο ‘Impossible Winner’ να κλείσει το δίσκο με βάση το πιάνο. Ευτυχώς, πριν απ’ αυτό έχουν ακουστεί ιδέες που κάνουν κάτι παραπάνω από απλά να «σώζουν» το δίσκο. Το εναρκτήριο ‘I Feel Love (Every Million Miles)’ και το ‘Buzzkill(er)’ ,αμέσως μετά, ξεκινάνε το άλμπουμ δυνατά και μπαίνουν στη λίστα με τα καλύτερα της μέχρι τώρα πορείας τους, αλλά το ‘Let Me Through’ αδυνατεί να συνεχίσει αυτή την πορεία. Το ‘Three Dollar Hat’ είναι ένα ακόμα ιδιαίτερο τραγούδι, από τα λίγα στα οποία τραγουδάει ο Jack White. Μια παρέα τέτοιων μορφών της σύγχρονης rock μουσικής είναι δύσκολο να βγάλει έναν άσχημο δίσκο, αλλά, παρά τα καλά τραγούδια, αδυνατούν να κάνουν κάτι που θα καταπλήξει όσο μερικές δουλειές απ’ το παρελθόν τους.
Από το 2010 όταν κυκλοφόρησε το ‘Sea Of Cowards’ τα μέλη αυτού του supergroup έχουν κάνει πολλά άλλα πράματα, με πρώτο και καλύτερο τον Jack White. Δύο πολύ καλά άλμπουμ με το όνομά του, πολλές συναυλίες και η δημιουργία του «γρηγορότερα ηχογραφημένου» άλμπουμ τον έφεραν πολλές φορές στην επικαιρότητα. Στους Dead Weather όμως, και ιδιαίτερα σ’ αυτό το άλμπουμ, πρωταγωνίστρια είναι η Alison Mosshart, που κυκλοφόρησε το τέταρτο άλμπουμ της με το σχήμα The Kills το 2011. Ο Dean Fertita, πρώην μέλος των Queens Of The Stoneage, στην κιθάρα και ο παλιός συνεργάτης του White απ’ τους Raconteurs, Jack Lawrence στο μπάσο κρατούν την ποιότητα της μουσικής στα υψηλά επίπεδα που μας έχουν συνηθίσει με όλες σχεδόν τις δουλειές τους.
Χωρίς να απέχουν πολύ απ’ τον ήχο του προηγούμενο άλμπουμ τους, παρουσιάζουν έντεκα και ένα τραγούδια τα οποία στην πλειοψηφία τους ακούγονται όπως θα ακούγονταν οι Led Zeppelin μεταμφιεσμένοι σε goth προέλευσης τραγουδίστρια σ’ ένα Halloween party. Μετά από τις εκρηκτικές κιθάρες, τον Jack White να αποδεικνύει το ταλέντο του στα τύμπανα και την Mosshart να καθηλώνει με την ερμηνεία της, έρχεται το αταίριαστο ‘Impossible Winner’ να κλείσει το δίσκο με βάση το πιάνο. Ευτυχώς, πριν απ’ αυτό έχουν ακουστεί ιδέες που κάνουν κάτι παραπάνω από απλά να «σώζουν» το δίσκο. Το εναρκτήριο ‘I Feel Love (Every Million Miles)’ και το ‘Buzzkill(er)’ ,αμέσως μετά, ξεκινάνε το άλμπουμ δυνατά και μπαίνουν στη λίστα με τα καλύτερα της μέχρι τώρα πορείας τους, αλλά το ‘Let Me Through’ αδυνατεί να συνεχίσει αυτή την πορεία. Το ‘Three Dollar Hat’ είναι ένα ακόμα ιδιαίτερο τραγούδι, από τα λίγα στα οποία τραγουδάει ο Jack White. Μια παρέα τέτοιων μορφών της σύγχρονης rock μουσικής είναι δύσκολο να βγάλει έναν άσχημο δίσκο, αλλά, παρά τα καλά τραγούδια, αδυνατούν να κάνουν κάτι που θα καταπλήξει όσο μερικές δουλειές απ’ το παρελθόν τους.
Σχετικό θέμα