Μεγάλο ντέρμπι είχαμε φέτος για την πρώτη θέση. Και το σημαντικό είναι ότι τα δύο αυτά albums που τη διεκδίκησαν είναι φαινομενικά εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Θα δείτε στο τέλος του κειμένου ποιος τελικά ψηφίστηκε ο κορυφαίος δίσκος της χρονιάς, αλλά σημασία έχει ότι η λίστα μας φέτος έχει πολλά ετερόκλητα ακούσματα που δείχνει ότι η ελληνική σκηνή έχει αρχίσει να ξεφεύγει από αυστηρά στεγανά. Δημιουργεί μουσική που βρίσκει ανταπόκριση από ένα κοινό που βαρέθηκε να χωρίζεται σε "απέναντι όχθες" αλλά το ενδιαφέρει να κολυμπάει στα βαθιά, ψάχνοντας πραγματικά καλές δουλειές, απ' όπου και αν προέρχονται.
Ο Μιχάλης Τσαντίλας γράφει:
"Παρότι είναι παρακινδυνευμένο να συγκρίνει κανείς τις χρονιές με βάση τη μουσική παραγωγή, ειδικά όταν μιλάμε για τον απέραντο ωκεανό της διεθνούς δισκογραφίας, νομίζω ότι τα πράγματα στα καθ' ημάς, ειδικά στα χρόνια της κρίσης που οι κυκλοφορίες έχουν λιγοστέψει, είναι αρκετά πιο σαφή και μετρήσιμα. Κι έτσι μπορούμε με άνεση να πούμε ότι το 2015 ήταν μια ιδιαίτερα καλή χρονιά. Μπορεί να μην είχαμε τον δίσκο που ξεχώρισε με άνεση, όμως υπήρξαν πολλοί δίσκοι που μας απασχόλησαν, που μας συγκίνησαν, που μας έβαλαν να “τσακωθούμε”. Αν διατρέξετε ολόκληρη την λίστα μας, θα συμφωνήσετε, νομίζω, ότι η ελληνική μουσική σκηνή, με όλες τις τάσεις της, είναι ζωντανή, ψάχνει και ψάχνεται, δημιουργεί. Και ζητάει από εμάς να την στηρίξουμε, όχι τυφλά αλλά με κριτική ματιά και διάθεση για συζήτηση. Για αυτό ακριβώς είμαστε εδώ."
Κι επειδή το ίδιο νόμισμα έχει δύο όψεις, ο Μανώλης Μαυράκης γράφει:
"Μια πολύ μέτρια μουσικά χρονιά ειναι αυτή που διανύουμε και μας εγκαταλείπει σε λίγες μέρες. Παρότι συνήθως λένε οτι η κρίση αναγεννά την τέχνη, αυτό δεν το είδαμε στα ελληνικά μουσικά δρώμενα του 2015.
Η Ελληνική μουσική παραγωγή βρίσκεται σε πλήρη ύφεση, εναρμονισμένη με την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Λίγες οι φρέσκιες ιδέες, ακόμα λιγότερες οι μουσικές εκπλήξεις, μετρημένες στα δάχτυλα οι πραγματικά καλές δουλειές, άπειρες επανακυκλοφορίες, Lives και digital singles, συνθέτουν το Ελληνικό Μουσικό σκηνικό του 2015.
Παρήγορο είναι το γεγονός οτι υπάρχουν καλλιτέχνες της νέας γενιάς που με τις δουλειές τους με ελληνόφωνο ή αγγλόφωνο στίχο, προσπάθησαν να ταράξουν τα νερά και αναφέρομαι, στους Pop Eye, στον Μιχάλη Τσαντίλα, στην Angelika Dusk, στους Πλέγμα και στην Μαρία Λατσίνου.
Από τους παλιότερους οι Μπλε επανήλθαν στο προσκήνιο με 2 singles , η Ελευθερία Αρβανιτάκη που επανήλθε στη δισκογραφία μετά απο αρκετά χρόνια και πολλές αναβολές, αλλά και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνουπου που τα τελευταία 2 χρόνια έχει σπάσει όλα τα ρεκορ, κυκλοφορίας νεων δίσκων και συμμετοχών σε δουλειές άλλων δημιουργών. Φοίβος Δεληβοριάς και Λάκης Παπαδόπουλος μας παρουσίασαν δύο αρκετά καλές δουλειές, αλλά την χρονιά τη σφράγισε ο Γιάννης Χαρούλης με το "Χίλια Καλώς εσμίξαμε".
Και με τα EPs; Θεωρούνται δίσκοι; Τα live albums; Ο Δημήτρης Καμπούρης σχολιάζει:
"Αν και δε βρίσκουν εύκολα θέσεις στις ανασκοπήσεις της χρονιάς, αφού πάντα υπάρχει το ερώτημα σε ποια κατηγορία πρέπει να τοποθετηθούν, κι αυτή τη χρονιά κυκλοφόρησαν ξεχωριστά EPs, ζωντανές ηχογραφήσεις και συλλογές, που τράβηξαν το ενδιαφέρον μας.
O Μιχάλης Τσαντίλας (“What you see is just a lie”), όπως κι οι OK (“Escape!”), άφησαν πίσω τους το ελληνικό στίχο και έφτιαξαν με μεράκι δύο αγγλόφωνα EPs, που σε αμφότερους έδωσαν, νέα ώθηση στην πορεία τους. Ακούσαμε κι αγαπήσαμε επίσης, το “First Light” της Agatha, σε παραγωγή του Greggy K.
Ο Γιάννης Χαρούλης αποτύπωσε τις θριαμβευτικές βραδιές στο Λυκαβηττό, στο «Χίλια καλώς εσμίξαμε», όπως κι ο Μίλτος Πασχαλίδης τη ζωντανή ηχογράφηση στο Θέατρο Βράχων («Ό,τι αγαπάς δεν τελειώνει»), στην οποία γιόρτασε τα 20 χρόνια στη δισκογραφία.
Η συλλογή με τα «πειραγμένα» της Μελίνας (“Playing with Melina”), έδωσε φρέσκια πνοή σε σπουδαία τραγούδια, αφού ορισμένοι από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της νέας σκηνής, τα αγκάλιασαν με το δέος και τη στοργή που τους αρμόζει."
Πάμε να δούμε όμως τελικά τους 40 καλύτερους δίσκους, όπως τους ψήφισαν οι συντάκτες μας:
40. Birthmark - Subtract
39. Πάνος Παπαϊωάννου - Ο χορός των ημερών
38. Μελίνα Κανά - Ο γόης του Θησείου
37. Remi & The Road - Music For Wolves
36. Στιχόβολη - Στιχόβολη
35. Savina Giannatou & Primavera En Salonico - Songs Of Thessaloniki
34. Kollektiva - The Revolution Sessions
33. Artefacts Ensemble - Thiva 102Km
32. Αποστόλης Αρμάγος, Ξένια Ροδοθεάτου - Απόσχιση
31. Sokratis Sinopoulos Quartet - Eight Winds
30. Ορέστης Ντάντος - Θα το έκανα ξανά
29. Σωκράτης Μάλαμας & Νατάσσα Μποφίλιου - Οι πρώτες λέξεις
28. Sugahspank! & The Swing Shoes - A Holy Show
27. Playing With Melina / Πειράζοντας τη Μελίνα
26. Solarmonkeys - Payblack
25. Δραμαμίνη - Με το μηδέν και το άπειρο να συμφιλιωθούμε
24. Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - Μια τρύπα στον καιρό… κύριε Μάνο
23. Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Γιάννης Κούτρας - Ξυπόλητες Ψυχές - 37 Χρόνια μετά
22. Mikael Delta - Life Is Now
21. Υπόγεια Ρεύματα - 20.14
20. Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Δραπέτης
19. Μαρία Λατσινού - Μια ανάσα δρόμος
18. The Noise Figures - Aphelion
17. Λάκης Παπαδόπουλος - Παιχνίδια Αγάπης
16. Larry Gus - I Need New Eyes
15. Moa Bones - Spun
14. Ελευθερία Αρβανιτάκη - 9+1 Ιστορίες
13. Angelika Dusk - Marionette
12. The Cave Children-Quasiland
11. Menta - Telepherique
10. Vinyl Suicide - Homeward Bound
Οι Vinyl Suicide, κάνουν τα πράγματα να φαίνονται εύκολα, ο ήχος τους, οι μελωδίες κι οι στίχοι, τα φωνητικά της Δήμητρας Σιδέρη, όλα κυλάνε αβίαστα και δημιουργικά. Χωρίς να πατάνε απόλυτα δημιουργικές κορυφές, καταφέρνουν σε κάθε τραγούδι να δίνουν κάτι όμορφο. Η indie-pop τους, είναι καλά δομημένη, κι ενώ θυμίζει πολλά, δεν αντιγράφει τίποτε.
09. Lolek - Ουρανός Μολύβι
Μία από τις πρώτες κυκλοφορίες της χρονιάς, την οποία και ξεχωρίσαμε. Ο νεαρός Λόλεκ σε συνεργασία με τον Κάχη (Γιάννη Καχραμάνογλου) δημιούργησαν έναν δίσκο στον οποίο πάντρεψαν τα ρεμπέτικα ακούσματά τους με ροκ μουσική κατά έναν πολύ πρωτότυπο τρόπο. Εάν και της μόδας να γίνονται αντίστοιχες δουλειές τα τελευταία χρόνια, ο δίσκος του Λόλεκ διακρίνεται από ξεχωριστές συνθέσεις και ποικίλες επιλογές οργάνων: από ιρλανδέζικο & ελληνικό μπουζούκι μέχρι βιόλα και μελόντικα. Παράλληλα, η «παρουσία» του Μάρκου Βαμβακάρη διατρέχει σχεδόν όλο το δίσκο και μας θυμίζει πως οι πρώτοι ροκάδες βγήκαν απ’το ρεμπέτικο.
08. Παύλος Παυλίδης - Στο διπλανό ουρανό
Για πολλούς το φετινό album του Παύλου δεν τάραξε τα νερά όπως τότε στο ντεμπούτο του με την Inner-Ear με το "Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί". Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι έχουμε να κάνουμε με ακόμη έναν εκπληκτικό δίσκο του Παύλου Παυλίδη. Πιο εσωτερικός, πιο ευαίσθητος, αλλά 100% Παυλίδης!
07. Papercut - Pockets Of Silence
Σίγουρα ένα από τα πιο πολυαναμενόμενα album της χρονιάς. O Papercut δεν ξέφυγε από τον ήχο που μας συστήθηκε μερικά χρόνια πριν, αλλά και δεν έμεινε στάσιμος. Ξέφυγε από τα samples με αποκλειστικά πρωτότυπες συνθέσεις και για πρώτη φορά και με αντρικά φωνητικά. Ονειρικές μελωδίες, προσεγμένες ενορχηστρώσεις, χαλαρωτική ατμόσφαιρα, και σφραγίδα Papercut. E... δεν ήταν δύσκολο να σκαρφαλώσει στην 1η δεκάδα!
06. Monsieur Minimal - High Times
Στο παρελθόν έχουμε χαρακτηρίσει τον Monsieur Minimal ως τον βασιλιά της (ελληνικής) pop! Η κυκλοφορία του “High Times”, απλά έρχεται για να επιβεβαιώσει τον τίτλο και να προσδώσει ακόμη μερικά credits. Το “High Times” είναι ένα απολαυστικό album που συγκεντρώνει όλα εκείνα τα στοιχεία που έχουμε αγαπήσει στις ποπιές του Minimal, τη σπιρτάδα, τις μελωδίες, την ευαισθησία, τον καθαρό ήχο. Αυτό που κάνει τη διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές του, είναι ότι ο ήχος του γίνεται περισσότερο «ξένος», ταιριάζει και συγκρίνεται στα ίσα με δουλειές του εξωτερικού.
05. Cayetano - The Right Time
Το “The Right Time” είναι ένα άλμπουμ που στοχεύει στο μυαλό, την ψυχή και τις αισθήσεις ταυτόχρονα. Είναι διασκεδαστικό και «σοβαρό», σε ισόποσες δόσεις, σκεπτόμενο κι «ελαφρύ» όσο πρέπει. Με υπέροχα φωνητικά στα τραγούδια και με εξίσου εξαιρετικά ορχηστρικά, τα οποία στέκονται αυτόνομα, αλλά κι ως μέρος του συνόλου. Ένα άλμπουμ με αρχή, μέση και τέλος, που μπορείς (και πρέπει) να το ακούσεις μονορούφι.
04. Keep Shelly In Athens - Now I'm Ready
Οι Keep Shelly in Athens επιστρέφουν με μια δεύτερη, γενναία, ολοκληρωμένη δουλειά. Το “Now I’m ready” είναι συμπαγές στο σύνολο του χωρίς περιττά γεμίσματα. Οι KSIA κράτησαν όλα εκείνα τα στοιχεία που τους έκαναν αγαπητούς σε όλο τον κόσμο κι άρχισαν σιγά-σιγά να δημιουργούν το «δικό» τους ήχο. Γιατί αν κι είναι προφανείς οι επιρροές τους, έχουν μάθει πια να τις ενσωματώνουν, αλλά και να τις εμπλουτίζουν.
03. Pop Eye - Is It Real?
Tο "Is It Real?" ακούγεται στο repeat ευχάριστα χωρίς να χάνει την αίγλη του και πραγματικά σου φτιάχνει τη διάθεση. Πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του συγκροτήματος ως τώρα, συγκεντρώνοντας τόσα αξιόλογα τραγούδια στο περιεχόμενό του και αποτελώντας γνήσια σφραγίδα στην ταυτότητα των Pop Eye.
02. Σtella - Σtella
Δε χρειάζεται παρά να σου αρέσει η καλή μουσική για να αγαπήσεις το Σtella. Υπάρχουν καλά και πολύ καλά τραγούδια εδώ μέσα (κι ακόμη καλύτερα). Όλα δένουν σε ένα ζηλευτό σύνολο εξαιρετικής pop. Μιας pop που έχει βάση τα 80s, χωρίς όμως να ακούγεται παλιά, όπου disco, synth, indie, funky και φυσικά σύγχρονες επιρροές πάνε κι έρχονται κατά τη διάρκεια του άλμπουμ.
Ένα γεμάτο άλμπουμ με 10 τραγούδια, που πρωταγωνιστεί η Στέλλα Χρονοπούλου πάνω από όλα. Είναι τόσο χαρακτηριστικές οι ερμηνείες της, ο τρόπος που η φωνή της ντύνει τα τραγούδια, που ακόμη κι αν δεν είχες κανένα στοιχείο θα αναγνώριζες το δημιουργό τους. Κι εκτός αυτού, είναι η γενικότερη αισθητική που διατρέχει τα «αυλάκια» του άλμπουμ (πιθανότατα σε αυτό έχει βάλει το χεράκι του κι ο Nteibint, που είναι συμπαραγωγός).
01. Φοίβος Δεληβοριάς - Καλλιθέα
Mε το Φοίβο συμβαίνει κάτι υπέροχα παράξενο, κάτι πραγματικά αξιοπερίεργο, κάτι μαγικό. Αφενός, μέσα από τον δίσκο αυτό γεννάει ένα νέο ύφος και αποκαλύπτει μια άλλη πτυχή του εαυτού του ακόμη πιο εσωτερική, ακόμη πιο εσωστρεφή, με παραπομπές στην ατομική μνήμη. Αφετέρου, διατηρεί τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα όπως είναι η περιγραφικότητα στους στίχους και η δημιουργία σκηνικών και εικόνων. Με άλλα λόγια, ο Φοίβος εμφανίζεται διαφορετικός χωρίς να ανακυκλώνεται αλλά και χωρίς να απομακρύνεται από τον μέχρι τώρα καλλιτεχνικό εαυτό του. H "Καλλιθέα" είναι ένας δίσκος αλήθειας. Η αλήθεια του Φοίβου που συναντά την αλήθεια του καθενός και γίνεται αμέσως κτήμα δικό του. Η απόδειξη πώς το απλό μπορεί να εντυπωσιάσει.
Διαβάστε όλα τα άρθρα της Ανασκόπησης του 2015 εδώ!
Ο Μιχάλης Τσαντίλας γράφει:
"Παρότι είναι παρακινδυνευμένο να συγκρίνει κανείς τις χρονιές με βάση τη μουσική παραγωγή, ειδικά όταν μιλάμε για τον απέραντο ωκεανό της διεθνούς δισκογραφίας, νομίζω ότι τα πράγματα στα καθ' ημάς, ειδικά στα χρόνια της κρίσης που οι κυκλοφορίες έχουν λιγοστέψει, είναι αρκετά πιο σαφή και μετρήσιμα. Κι έτσι μπορούμε με άνεση να πούμε ότι το 2015 ήταν μια ιδιαίτερα καλή χρονιά. Μπορεί να μην είχαμε τον δίσκο που ξεχώρισε με άνεση, όμως υπήρξαν πολλοί δίσκοι που μας απασχόλησαν, που μας συγκίνησαν, που μας έβαλαν να “τσακωθούμε”. Αν διατρέξετε ολόκληρη την λίστα μας, θα συμφωνήσετε, νομίζω, ότι η ελληνική μουσική σκηνή, με όλες τις τάσεις της, είναι ζωντανή, ψάχνει και ψάχνεται, δημιουργεί. Και ζητάει από εμάς να την στηρίξουμε, όχι τυφλά αλλά με κριτική ματιά και διάθεση για συζήτηση. Για αυτό ακριβώς είμαστε εδώ."
Κι επειδή το ίδιο νόμισμα έχει δύο όψεις, ο Μανώλης Μαυράκης γράφει:
"Μια πολύ μέτρια μουσικά χρονιά ειναι αυτή που διανύουμε και μας εγκαταλείπει σε λίγες μέρες. Παρότι συνήθως λένε οτι η κρίση αναγεννά την τέχνη, αυτό δεν το είδαμε στα ελληνικά μουσικά δρώμενα του 2015.
Η Ελληνική μουσική παραγωγή βρίσκεται σε πλήρη ύφεση, εναρμονισμένη με την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Λίγες οι φρέσκιες ιδέες, ακόμα λιγότερες οι μουσικές εκπλήξεις, μετρημένες στα δάχτυλα οι πραγματικά καλές δουλειές, άπειρες επανακυκλοφορίες, Lives και digital singles, συνθέτουν το Ελληνικό Μουσικό σκηνικό του 2015.
Παρήγορο είναι το γεγονός οτι υπάρχουν καλλιτέχνες της νέας γενιάς που με τις δουλειές τους με ελληνόφωνο ή αγγλόφωνο στίχο, προσπάθησαν να ταράξουν τα νερά και αναφέρομαι, στους Pop Eye, στον Μιχάλη Τσαντίλα, στην Angelika Dusk, στους Πλέγμα και στην Μαρία Λατσίνου.
Από τους παλιότερους οι Μπλε επανήλθαν στο προσκήνιο με 2 singles , η Ελευθερία Αρβανιτάκη που επανήλθε στη δισκογραφία μετά απο αρκετά χρόνια και πολλές αναβολές, αλλά και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνουπου που τα τελευταία 2 χρόνια έχει σπάσει όλα τα ρεκορ, κυκλοφορίας νεων δίσκων και συμμετοχών σε δουλειές άλλων δημιουργών. Φοίβος Δεληβοριάς και Λάκης Παπαδόπουλος μας παρουσίασαν δύο αρκετά καλές δουλειές, αλλά την χρονιά τη σφράγισε ο Γιάννης Χαρούλης με το "Χίλια Καλώς εσμίξαμε".
Και με τα EPs; Θεωρούνται δίσκοι; Τα live albums; Ο Δημήτρης Καμπούρης σχολιάζει:
"Αν και δε βρίσκουν εύκολα θέσεις στις ανασκοπήσεις της χρονιάς, αφού πάντα υπάρχει το ερώτημα σε ποια κατηγορία πρέπει να τοποθετηθούν, κι αυτή τη χρονιά κυκλοφόρησαν ξεχωριστά EPs, ζωντανές ηχογραφήσεις και συλλογές, που τράβηξαν το ενδιαφέρον μας.
O Μιχάλης Τσαντίλας (“What you see is just a lie”), όπως κι οι OK (“Escape!”), άφησαν πίσω τους το ελληνικό στίχο και έφτιαξαν με μεράκι δύο αγγλόφωνα EPs, που σε αμφότερους έδωσαν, νέα ώθηση στην πορεία τους. Ακούσαμε κι αγαπήσαμε επίσης, το “First Light” της Agatha, σε παραγωγή του Greggy K.
Ο Γιάννης Χαρούλης αποτύπωσε τις θριαμβευτικές βραδιές στο Λυκαβηττό, στο «Χίλια καλώς εσμίξαμε», όπως κι ο Μίλτος Πασχαλίδης τη ζωντανή ηχογράφηση στο Θέατρο Βράχων («Ό,τι αγαπάς δεν τελειώνει»), στην οποία γιόρτασε τα 20 χρόνια στη δισκογραφία.
Η συλλογή με τα «πειραγμένα» της Μελίνας (“Playing with Melina”), έδωσε φρέσκια πνοή σε σπουδαία τραγούδια, αφού ορισμένοι από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της νέας σκηνής, τα αγκάλιασαν με το δέος και τη στοργή που τους αρμόζει."
Πάμε να δούμε όμως τελικά τους 40 καλύτερους δίσκους, όπως τους ψήφισαν οι συντάκτες μας:
40. Birthmark - Subtract
39. Πάνος Παπαϊωάννου - Ο χορός των ημερών
38. Μελίνα Κανά - Ο γόης του Θησείου
37. Remi & The Road - Music For Wolves
36. Στιχόβολη - Στιχόβολη
35. Savina Giannatou & Primavera En Salonico - Songs Of Thessaloniki
34. Kollektiva - The Revolution Sessions
33. Artefacts Ensemble - Thiva 102Km
32. Αποστόλης Αρμάγος, Ξένια Ροδοθεάτου - Απόσχιση
31. Sokratis Sinopoulos Quartet - Eight Winds
30. Ορέστης Ντάντος - Θα το έκανα ξανά
29. Σωκράτης Μάλαμας & Νατάσσα Μποφίλιου - Οι πρώτες λέξεις
28. Sugahspank! & The Swing Shoes - A Holy Show
27. Playing With Melina / Πειράζοντας τη Μελίνα
26. Solarmonkeys - Payblack
25. Δραμαμίνη - Με το μηδέν και το άπειρο να συμφιλιωθούμε
24. Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - Μια τρύπα στον καιρό… κύριε Μάνο
23. Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Γιάννης Κούτρας - Ξυπόλητες Ψυχές - 37 Χρόνια μετά
22. Mikael Delta - Life Is Now
21. Υπόγεια Ρεύματα - 20.14
20. Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Δραπέτης
19. Μαρία Λατσινού - Μια ανάσα δρόμος
18. The Noise Figures - Aphelion
17. Λάκης Παπαδόπουλος - Παιχνίδια Αγάπης
16. Larry Gus - I Need New Eyes
15. Moa Bones - Spun
14. Ελευθερία Αρβανιτάκη - 9+1 Ιστορίες
13. Angelika Dusk - Marionette
12. The Cave Children-Quasiland
11. Menta - Telepherique
10. Vinyl Suicide - Homeward Bound
Οι Vinyl Suicide, κάνουν τα πράγματα να φαίνονται εύκολα, ο ήχος τους, οι μελωδίες κι οι στίχοι, τα φωνητικά της Δήμητρας Σιδέρη, όλα κυλάνε αβίαστα και δημιουργικά. Χωρίς να πατάνε απόλυτα δημιουργικές κορυφές, καταφέρνουν σε κάθε τραγούδι να δίνουν κάτι όμορφο. Η indie-pop τους, είναι καλά δομημένη, κι ενώ θυμίζει πολλά, δεν αντιγράφει τίποτε.
09. Lolek - Ουρανός Μολύβι
Μία από τις πρώτες κυκλοφορίες της χρονιάς, την οποία και ξεχωρίσαμε. Ο νεαρός Λόλεκ σε συνεργασία με τον Κάχη (Γιάννη Καχραμάνογλου) δημιούργησαν έναν δίσκο στον οποίο πάντρεψαν τα ρεμπέτικα ακούσματά τους με ροκ μουσική κατά έναν πολύ πρωτότυπο τρόπο. Εάν και της μόδας να γίνονται αντίστοιχες δουλειές τα τελευταία χρόνια, ο δίσκος του Λόλεκ διακρίνεται από ξεχωριστές συνθέσεις και ποικίλες επιλογές οργάνων: από ιρλανδέζικο & ελληνικό μπουζούκι μέχρι βιόλα και μελόντικα. Παράλληλα, η «παρουσία» του Μάρκου Βαμβακάρη διατρέχει σχεδόν όλο το δίσκο και μας θυμίζει πως οι πρώτοι ροκάδες βγήκαν απ’το ρεμπέτικο.
08. Παύλος Παυλίδης - Στο διπλανό ουρανό
Για πολλούς το φετινό album του Παύλου δεν τάραξε τα νερά όπως τότε στο ντεμπούτο του με την Inner-Ear με το "Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί". Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι έχουμε να κάνουμε με ακόμη έναν εκπληκτικό δίσκο του Παύλου Παυλίδη. Πιο εσωτερικός, πιο ευαίσθητος, αλλά 100% Παυλίδης!
07. Papercut - Pockets Of Silence
Σίγουρα ένα από τα πιο πολυαναμενόμενα album της χρονιάς. O Papercut δεν ξέφυγε από τον ήχο που μας συστήθηκε μερικά χρόνια πριν, αλλά και δεν έμεινε στάσιμος. Ξέφυγε από τα samples με αποκλειστικά πρωτότυπες συνθέσεις και για πρώτη φορά και με αντρικά φωνητικά. Ονειρικές μελωδίες, προσεγμένες ενορχηστρώσεις, χαλαρωτική ατμόσφαιρα, και σφραγίδα Papercut. E... δεν ήταν δύσκολο να σκαρφαλώσει στην 1η δεκάδα!
06. Monsieur Minimal - High Times
Στο παρελθόν έχουμε χαρακτηρίσει τον Monsieur Minimal ως τον βασιλιά της (ελληνικής) pop! Η κυκλοφορία του “High Times”, απλά έρχεται για να επιβεβαιώσει τον τίτλο και να προσδώσει ακόμη μερικά credits. Το “High Times” είναι ένα απολαυστικό album που συγκεντρώνει όλα εκείνα τα στοιχεία που έχουμε αγαπήσει στις ποπιές του Minimal, τη σπιρτάδα, τις μελωδίες, την ευαισθησία, τον καθαρό ήχο. Αυτό που κάνει τη διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές του, είναι ότι ο ήχος του γίνεται περισσότερο «ξένος», ταιριάζει και συγκρίνεται στα ίσα με δουλειές του εξωτερικού.
05. Cayetano - The Right Time
Το “The Right Time” είναι ένα άλμπουμ που στοχεύει στο μυαλό, την ψυχή και τις αισθήσεις ταυτόχρονα. Είναι διασκεδαστικό και «σοβαρό», σε ισόποσες δόσεις, σκεπτόμενο κι «ελαφρύ» όσο πρέπει. Με υπέροχα φωνητικά στα τραγούδια και με εξίσου εξαιρετικά ορχηστρικά, τα οποία στέκονται αυτόνομα, αλλά κι ως μέρος του συνόλου. Ένα άλμπουμ με αρχή, μέση και τέλος, που μπορείς (και πρέπει) να το ακούσεις μονορούφι.
04. Keep Shelly In Athens - Now I'm Ready
Οι Keep Shelly in Athens επιστρέφουν με μια δεύτερη, γενναία, ολοκληρωμένη δουλειά. Το “Now I’m ready” είναι συμπαγές στο σύνολο του χωρίς περιττά γεμίσματα. Οι KSIA κράτησαν όλα εκείνα τα στοιχεία που τους έκαναν αγαπητούς σε όλο τον κόσμο κι άρχισαν σιγά-σιγά να δημιουργούν το «δικό» τους ήχο. Γιατί αν κι είναι προφανείς οι επιρροές τους, έχουν μάθει πια να τις ενσωματώνουν, αλλά και να τις εμπλουτίζουν.
03. Pop Eye - Is It Real?
Tο "Is It Real?" ακούγεται στο repeat ευχάριστα χωρίς να χάνει την αίγλη του και πραγματικά σου φτιάχνει τη διάθεση. Πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του συγκροτήματος ως τώρα, συγκεντρώνοντας τόσα αξιόλογα τραγούδια στο περιεχόμενό του και αποτελώντας γνήσια σφραγίδα στην ταυτότητα των Pop Eye.
02. Σtella - Σtella
Δε χρειάζεται παρά να σου αρέσει η καλή μουσική για να αγαπήσεις το Σtella. Υπάρχουν καλά και πολύ καλά τραγούδια εδώ μέσα (κι ακόμη καλύτερα). Όλα δένουν σε ένα ζηλευτό σύνολο εξαιρετικής pop. Μιας pop που έχει βάση τα 80s, χωρίς όμως να ακούγεται παλιά, όπου disco, synth, indie, funky και φυσικά σύγχρονες επιρροές πάνε κι έρχονται κατά τη διάρκεια του άλμπουμ.
Ένα γεμάτο άλμπουμ με 10 τραγούδια, που πρωταγωνιστεί η Στέλλα Χρονοπούλου πάνω από όλα. Είναι τόσο χαρακτηριστικές οι ερμηνείες της, ο τρόπος που η φωνή της ντύνει τα τραγούδια, που ακόμη κι αν δεν είχες κανένα στοιχείο θα αναγνώριζες το δημιουργό τους. Κι εκτός αυτού, είναι η γενικότερη αισθητική που διατρέχει τα «αυλάκια» του άλμπουμ (πιθανότατα σε αυτό έχει βάλει το χεράκι του κι ο Nteibint, που είναι συμπαραγωγός).
01. Φοίβος Δεληβοριάς - Καλλιθέα
Mε το Φοίβο συμβαίνει κάτι υπέροχα παράξενο, κάτι πραγματικά αξιοπερίεργο, κάτι μαγικό. Αφενός, μέσα από τον δίσκο αυτό γεννάει ένα νέο ύφος και αποκαλύπτει μια άλλη πτυχή του εαυτού του ακόμη πιο εσωτερική, ακόμη πιο εσωστρεφή, με παραπομπές στην ατομική μνήμη. Αφετέρου, διατηρεί τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα όπως είναι η περιγραφικότητα στους στίχους και η δημιουργία σκηνικών και εικόνων. Με άλλα λόγια, ο Φοίβος εμφανίζεται διαφορετικός χωρίς να ανακυκλώνεται αλλά και χωρίς να απομακρύνεται από τον μέχρι τώρα καλλιτεχνικό εαυτό του. H "Καλλιθέα" είναι ένας δίσκος αλήθειας. Η αλήθεια του Φοίβου που συναντά την αλήθεια του καθενός και γίνεται αμέσως κτήμα δικό του. Η απόδειξη πώς το απλό μπορεί να εντυπωσιάσει.
Διαβάστε όλα τα άρθρα της Ανασκόπησης του 2015 εδώ!