Στην ήσυχη γειτονιά των Ιλισίων άνοιξε, πριν από λίγο καιρό, ένας πολυχώρος που φέρει το όνομα τους σπουδαίου πίνακα του Ντα Βίντσι. Μικρό και ζεστό, γεμάτο χρώματα και με αντικείμενα που έχουν άρωμα περασμένης εποχής. Μπαίνοντας στον χώρο οι μελωδίες του Μάνου Χατζιδάκι σου χαϊδεύουν απαλά τα αυτιά, το μειδίαμα της Μόνα Λίζα στον τοίχο σου στρέφει την προσοχή και οι μπορντό καναπέδες σε καλούν να κάτσεις αναπαυτικά.
Ο Χρίστος Μοδέστου, ιδιοκτήτης του χώρου, μουσικός και διοργανωτής των εκεί καλλιτεχνικών αφιερωμάτων, είναι πάντα χαμογελαστός και εξυπηρετικός. Με μεγάλη αγάπη για τη μουσική αλλά και την τέχνη εν γένει, δημιούργησε αυτό το καλλιτεχνικό στέκι και τον συναντήσαμε για να μας μιλήσει για αυτό αλλά και τον ίδιο.
Είσαι φοιτητής στο τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, μουσικός, ερμηνευτής. Μίλησέ μας λίγο για το πώς η μουσική έγινε μέρος της ζωής σου.
Η μουσική μου ενασχόληση ξεκίνησε από μικρή ηλικία, από το δημοτικό με προτροπή της δασκάλας μου που πίστευε ότι "το είχα". Ακολούθως, λόγω της σχέσης που είχα με την Εκκλησία, σπούδασα και την ψαλτική τέχνη. Μουσικό όργανο δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να μάθω, γιατί αυτό που με ένοιαζε ήταν η φωνή μου, παρά μόνο αργότερα σε μεγαλύτερη ηλικία. Όταν είχα πάει στο Λύκειο είχα κερδίσει μερικούς διαγωνισμούς τραγουδιού και μετά από αυτό ξεκίνησα μαθήματα κιθάρας, θεωρίας και φωνητικής. Με το πέρας των μαθητικών μου χρόνων αποφάσισα ότι ήθελα να συνεχίσω τις μουσικές μου σπουδές γι’ αυτό και έδωσα εξετάσεις για το Τμήμα Μουσικών Σπουδών στη Φιλοσοφική Σχολή όπου και φοιτώ.
Έχεις καταπιαστεί με κάποιες συγκεκριμένες μουσικές δραστηριότητες;
Εδώ και περίπου πέντε χρόνια γράφω μουσική για το θέατρο, όπως επίσης μελοποιώ ποιήματα γνωστών και αγνώστων ποιητών. Έχω επιλέξει κάποια από αυτά τα τραγούδια για να τα εντάξω στον πρώτο μου προσωπικό δίσκο, ο οποίος ευελπιστώ να κυκλοφορήσει μέσα στο 2016. Τα τελευταία δύο χρόνια διοργανώνω κάποιες θεματικές μουσικές βραδιές, όπως αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι και στον Μίκη Θεοδωράκη, καθώς και μουσικοποιητικές βραδιές όπως αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία, στον Οδυσσέα Ελύτη κλπ. Τον Μάιο του 2015 μου έκανε πρόταση η Κοσμητεία της Φιλοσοφικής Σχολής να αναλάβω τη σύσταση μιας ορχήστρας φοιτητών ώστε να την εκπροσωπεί σε διάφορες εκδηλώσεις. Η πρώτη μας εμφάνιση έγινε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με μια συναυλία, στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τις Ημέρες Θάλασσας του Δήμου Πειραιά.
Η δράση σας συνεχίζεται και φέτος; Τι είδους έργα σας αρέσει να παίζετε;
Δυστυχώς λόγω όλης αυτής της ελληνικής γραφειοκρατίας- που πρέπει να περάσουν όλα από συνελεύσεις καθηγητών, τομέα, φοιτητών- αυτή η ορχήστρα δεν κατάφερε να γίνει το επίσημο όργανο του Τμήματος. Εμείς, όμως, συνεχίζουμε ως μια ανεξάρτητη ορχήστρα μελετώντας την ελληνική, κυρίως, μουσική, δουλεύοντας πάνω της και διασκευάζοντας έργα μεγάλων συνθετών για τις ανάγκες τις δικές μας. Επειδή είμαστε μουσικολόγοι είναι πιο εύκολο για εμάς να μελετήσουμε αυτά τα έργα και να τα φέρουμε στα δικά μας μέτρα. Για παράδειγμα, το έργο που ξεκινήσαμε να δουλεύουμε το 2015 ήταν «Το χαμόγελο της Τζοκόντας» του Μάνου Χατζιδάκι. Εμείς ψάξαμε και βρήκαμε τα δύο απαγορευμένα τραγούδια του Μάνου, που είχαν κυκλοφορήσει μόνο στην Αμερική, και τα εντάξαμε στο όλο έργο κάνοντας μια καθαρά Χατζιδακική διασκευή. Το έργο θα παρουσιαστεί και στα εγκαίνια του δικού μου χώρου, του GiocondArt Cafe, στις 20 Φεβρουαρίου.
Πέρα από τη "μουσική ζωή" σου, έχεις δημιουργήσει τον τελευταίο καιρό το GiocondArt Cafe. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα αλλά και η τελική απόφαση;
Πάντα είχα την ανάγκη να δημιουργήσω τον δικό μου χώρο, ώστε να μπορώ να εκφραστώ τόσο εγώ όσο και οι φίλοι μου και λέγοντας "φίλοι μου" εννοώ όλους τους αξιόλογους μουσικούς που έχω γνωρίσει στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών, άτομα με τα οποία έχω συνεργαστεί ή ανθρώπους των οποίων η δουλειά μου άρεσε πολύ και θα ήθελα να ακουστεί. Πάντα μου άρεσε να συναναστρέφομαι με ανθρώπους έτσι αποφάσισα να κάνω μια καφετέρια- πολυχώρο, δηλαδή δύο σε ένα. Ένας χώρος όπου ο άλλος μπορεί να έρθει να διαβάσει και να μελετήσει, αλλά και να παρακολουθήσει διάφορες καλλιτεχνικές δράσεις είτε μουσικές, είτε θεατρικές, είτε λογοτεχνικές.
Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισες για να υλοποιήσεις την ιδέα σου;
Το μεγάλο πρόβλημα ήταν το οικονομικό. Σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους της Ελλάδας ένας τρελός Κύπριος αποφάσισε να κάνει το δικό του χώρο (γέλια). Δεν ήθελα να κάνω μια καφετέρια για να μαζέψω κόσμο που ψάχνει να πιει καφέ και να παρακολουθήσει ποδόσφαιρο. Προσπάθησα να δημιουργήσω ένα χώρο ξεχωριστό: ένα μεγάλο σαλόνι για όλους αυτούς που ψάχνουν την ηρεμία και την ψυχική και πνευματική μόρφωση. Ήταν αδύνατο να λάβω βοήθεια από τράπεζα, χρηματοδότη ή ακόμη κι από την οικογένειά μου, έτσι με μια καμπάνια στο Ιndiegogo και με το facebook για σύμμαχο, ζήτησα βοήθεια από τους φίλους μου και κατάφερα να μαζέψω ένα ποσό σε συνδυασμό με τις οικονομίες μου. Ένα άλλο πρόβλημα ήταν το ότι ο χώρος ήταν στην ουσία ένα «ερείπιο», αλλά με τη βοήθεια φίλων –και πάλι – το καθαρίσαμε, το βάψαμε και το φτιάξαμε.
Τόσο το όνομα του χώρου όσο και η διακόσμηση του, είναι πολύ ιδιαίτερα. Θα ήθελα να μου μιλήσεις λίγο για αυτά.
Από μικρός μου άρεσε η όψη της Μόνα Λίζα και με γοήτευε, μου θύμιζε από τη μία τη μορφή της μητέρας και από την άλλη τη μορφή μιας ερωμένης. Ακολούθως, στην ενασχόλησή μου με τη μουσική γνώρισα το έργο του Μάνου Χατζιδάκι ('Το χαμόγελο της Τζοκόντας') το οποίο υπεραγάπησα, ενώ όταν άρχισα να δημιουργώ τον χώρο μελετούσαμε το ίδιο έργο με την ορχήστρα. Τέλος, σε μια συζήτηση που είχα με την ξαδέρφη μου σχηματίσαμε ένα λογοπαίγνιο κι έτσι δημιουργήθηκε το όνομα "GiocondArt". Ο εξοπλισμός του χώρου είναι από δώρα φίλων, από αντικείμενα που βρήκα στο δρόμο και τα έφτιαξα, καθώς και από πράγματα που είχα στο σπίτι μου –όπως για παράδειγμα οι πίνακες που υπάρχουν εδώ. Είμαι συλλέκτης ωραίων αντικειμένων τα τελευταία πέντε χρόνια και ειδικά αυτών που ανήκουν σε άλλη εποχή.
Ποια είναι τα σχέδια σου σε προσωπικό επίπεδο αλλά και για το GiocondArt Cafe;
Σε προσωπικό επίπεδο, θα ήθελα κάποια στιγμή να κυκλοφορήσω αυτό τον πρώτο προσωπικό μου δίσκο, καθώς και να δοθώ ολοκληρωτικά στην ορχήστρα που προανέφερα. Επίσης, θα ήθελα να διοργανώσω στις δικές μου προσωπικές μουσικές βραδιές. Μου έχει λείψει τόσο πολύ αυτό το πράγμα, δηλαδή να προσφέρω στον εαυτό μου και στον κόσμο τις μουσικές μου ανησυχίες. Να επαναλάβω, στον δικό μου πλέον χώρο, όλα αυτά τα αφιερώματα που έχω κάνει τόσα χρόνια σε άλλους χώρους. Επίσης, από τον Μάρτιο θα ήθελα να κάνω κάτι πιο οργανωμένο στο GiocondArt. Κάθε μέρα της βδομάδας να έχω και ένα διαφορετικό δρώμενο, δηλαδή μία μέρα θεατρική, μία μουσική, μία ποιητική κ.ο.κ.
Πληροφορίες για τον χώρο:
GiocondArt Cafe
Εθνικής Αντιστάσεως 8, 15772
Ιλίσια, Αθήνα
698 980 0351
Facebook
Ο Χρίστος Μοδέστου, ιδιοκτήτης του χώρου, μουσικός και διοργανωτής των εκεί καλλιτεχνικών αφιερωμάτων, είναι πάντα χαμογελαστός και εξυπηρετικός. Με μεγάλη αγάπη για τη μουσική αλλά και την τέχνη εν γένει, δημιούργησε αυτό το καλλιτεχνικό στέκι και τον συναντήσαμε για να μας μιλήσει για αυτό αλλά και τον ίδιο.
Είσαι φοιτητής στο τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, μουσικός, ερμηνευτής. Μίλησέ μας λίγο για το πώς η μουσική έγινε μέρος της ζωής σου.
Η μουσική μου ενασχόληση ξεκίνησε από μικρή ηλικία, από το δημοτικό με προτροπή της δασκάλας μου που πίστευε ότι "το είχα". Ακολούθως, λόγω της σχέσης που είχα με την Εκκλησία, σπούδασα και την ψαλτική τέχνη. Μουσικό όργανο δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να μάθω, γιατί αυτό που με ένοιαζε ήταν η φωνή μου, παρά μόνο αργότερα σε μεγαλύτερη ηλικία. Όταν είχα πάει στο Λύκειο είχα κερδίσει μερικούς διαγωνισμούς τραγουδιού και μετά από αυτό ξεκίνησα μαθήματα κιθάρας, θεωρίας και φωνητικής. Με το πέρας των μαθητικών μου χρόνων αποφάσισα ότι ήθελα να συνεχίσω τις μουσικές μου σπουδές γι’ αυτό και έδωσα εξετάσεις για το Τμήμα Μουσικών Σπουδών στη Φιλοσοφική Σχολή όπου και φοιτώ.
Έχεις καταπιαστεί με κάποιες συγκεκριμένες μουσικές δραστηριότητες;
Εδώ και περίπου πέντε χρόνια γράφω μουσική για το θέατρο, όπως επίσης μελοποιώ ποιήματα γνωστών και αγνώστων ποιητών. Έχω επιλέξει κάποια από αυτά τα τραγούδια για να τα εντάξω στον πρώτο μου προσωπικό δίσκο, ο οποίος ευελπιστώ να κυκλοφορήσει μέσα στο 2016. Τα τελευταία δύο χρόνια διοργανώνω κάποιες θεματικές μουσικές βραδιές, όπως αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι και στον Μίκη Θεοδωράκη, καθώς και μουσικοποιητικές βραδιές όπως αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία, στον Οδυσσέα Ελύτη κλπ. Τον Μάιο του 2015 μου έκανε πρόταση η Κοσμητεία της Φιλοσοφικής Σχολής να αναλάβω τη σύσταση μιας ορχήστρας φοιτητών ώστε να την εκπροσωπεί σε διάφορες εκδηλώσεις. Η πρώτη μας εμφάνιση έγινε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με μια συναυλία, στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τις Ημέρες Θάλασσας του Δήμου Πειραιά.
Η δράση σας συνεχίζεται και φέτος; Τι είδους έργα σας αρέσει να παίζετε;
Δυστυχώς λόγω όλης αυτής της ελληνικής γραφειοκρατίας- που πρέπει να περάσουν όλα από συνελεύσεις καθηγητών, τομέα, φοιτητών- αυτή η ορχήστρα δεν κατάφερε να γίνει το επίσημο όργανο του Τμήματος. Εμείς, όμως, συνεχίζουμε ως μια ανεξάρτητη ορχήστρα μελετώντας την ελληνική, κυρίως, μουσική, δουλεύοντας πάνω της και διασκευάζοντας έργα μεγάλων συνθετών για τις ανάγκες τις δικές μας. Επειδή είμαστε μουσικολόγοι είναι πιο εύκολο για εμάς να μελετήσουμε αυτά τα έργα και να τα φέρουμε στα δικά μας μέτρα. Για παράδειγμα, το έργο που ξεκινήσαμε να δουλεύουμε το 2015 ήταν «Το χαμόγελο της Τζοκόντας» του Μάνου Χατζιδάκι. Εμείς ψάξαμε και βρήκαμε τα δύο απαγορευμένα τραγούδια του Μάνου, που είχαν κυκλοφορήσει μόνο στην Αμερική, και τα εντάξαμε στο όλο έργο κάνοντας μια καθαρά Χατζιδακική διασκευή. Το έργο θα παρουσιαστεί και στα εγκαίνια του δικού μου χώρου, του GiocondArt Cafe, στις 20 Φεβρουαρίου.
Πέρα από τη "μουσική ζωή" σου, έχεις δημιουργήσει τον τελευταίο καιρό το GiocondArt Cafe. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα αλλά και η τελική απόφαση;
Πάντα είχα την ανάγκη να δημιουργήσω τον δικό μου χώρο, ώστε να μπορώ να εκφραστώ τόσο εγώ όσο και οι φίλοι μου και λέγοντας "φίλοι μου" εννοώ όλους τους αξιόλογους μουσικούς που έχω γνωρίσει στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών, άτομα με τα οποία έχω συνεργαστεί ή ανθρώπους των οποίων η δουλειά μου άρεσε πολύ και θα ήθελα να ακουστεί. Πάντα μου άρεσε να συναναστρέφομαι με ανθρώπους έτσι αποφάσισα να κάνω μια καφετέρια- πολυχώρο, δηλαδή δύο σε ένα. Ένας χώρος όπου ο άλλος μπορεί να έρθει να διαβάσει και να μελετήσει, αλλά και να παρακολουθήσει διάφορες καλλιτεχνικές δράσεις είτε μουσικές, είτε θεατρικές, είτε λογοτεχνικές.
Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισες για να υλοποιήσεις την ιδέα σου;
Το μεγάλο πρόβλημα ήταν το οικονομικό. Σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους της Ελλάδας ένας τρελός Κύπριος αποφάσισε να κάνει το δικό του χώρο (γέλια). Δεν ήθελα να κάνω μια καφετέρια για να μαζέψω κόσμο που ψάχνει να πιει καφέ και να παρακολουθήσει ποδόσφαιρο. Προσπάθησα να δημιουργήσω ένα χώρο ξεχωριστό: ένα μεγάλο σαλόνι για όλους αυτούς που ψάχνουν την ηρεμία και την ψυχική και πνευματική μόρφωση. Ήταν αδύνατο να λάβω βοήθεια από τράπεζα, χρηματοδότη ή ακόμη κι από την οικογένειά μου, έτσι με μια καμπάνια στο Ιndiegogo και με το facebook για σύμμαχο, ζήτησα βοήθεια από τους φίλους μου και κατάφερα να μαζέψω ένα ποσό σε συνδυασμό με τις οικονομίες μου. Ένα άλλο πρόβλημα ήταν το ότι ο χώρος ήταν στην ουσία ένα «ερείπιο», αλλά με τη βοήθεια φίλων –και πάλι – το καθαρίσαμε, το βάψαμε και το φτιάξαμε.
Τόσο το όνομα του χώρου όσο και η διακόσμηση του, είναι πολύ ιδιαίτερα. Θα ήθελα να μου μιλήσεις λίγο για αυτά.
Από μικρός μου άρεσε η όψη της Μόνα Λίζα και με γοήτευε, μου θύμιζε από τη μία τη μορφή της μητέρας και από την άλλη τη μορφή μιας ερωμένης. Ακολούθως, στην ενασχόλησή μου με τη μουσική γνώρισα το έργο του Μάνου Χατζιδάκι ('Το χαμόγελο της Τζοκόντας') το οποίο υπεραγάπησα, ενώ όταν άρχισα να δημιουργώ τον χώρο μελετούσαμε το ίδιο έργο με την ορχήστρα. Τέλος, σε μια συζήτηση που είχα με την ξαδέρφη μου σχηματίσαμε ένα λογοπαίγνιο κι έτσι δημιουργήθηκε το όνομα "GiocondArt". Ο εξοπλισμός του χώρου είναι από δώρα φίλων, από αντικείμενα που βρήκα στο δρόμο και τα έφτιαξα, καθώς και από πράγματα που είχα στο σπίτι μου –όπως για παράδειγμα οι πίνακες που υπάρχουν εδώ. Είμαι συλλέκτης ωραίων αντικειμένων τα τελευταία πέντε χρόνια και ειδικά αυτών που ανήκουν σε άλλη εποχή.
Ποια είναι τα σχέδια σου σε προσωπικό επίπεδο αλλά και για το GiocondArt Cafe;
Σε προσωπικό επίπεδο, θα ήθελα κάποια στιγμή να κυκλοφορήσω αυτό τον πρώτο προσωπικό μου δίσκο, καθώς και να δοθώ ολοκληρωτικά στην ορχήστρα που προανέφερα. Επίσης, θα ήθελα να διοργανώσω στις δικές μου προσωπικές μουσικές βραδιές. Μου έχει λείψει τόσο πολύ αυτό το πράγμα, δηλαδή να προσφέρω στον εαυτό μου και στον κόσμο τις μουσικές μου ανησυχίες. Να επαναλάβω, στον δικό μου πλέον χώρο, όλα αυτά τα αφιερώματα που έχω κάνει τόσα χρόνια σε άλλους χώρους. Επίσης, από τον Μάρτιο θα ήθελα να κάνω κάτι πιο οργανωμένο στο GiocondArt. Κάθε μέρα της βδομάδας να έχω και ένα διαφορετικό δρώμενο, δηλαδή μία μέρα θεατρική, μία μουσική, μία ποιητική κ.ο.κ.
Πληροφορίες για τον χώρο:
GiocondArt Cafe
Εθνικής Αντιστάσεως 8, 15772
Ιλίσια, Αθήνα
698 980 0351
Σχετικό θέμα