Ήταν το κρύο, ήταν το κρύο τσουχτερό -για τα δεδομένα του Ιουνίου πάντα- στον θερινό κινηματογράφο Λαΐς, όμως αυτό δεν πτόησε τους θαμώνες του 1ου Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου Αθήνας από το να βρεθούν ξανά στις θέσεις τους με μεξικάνικα νάτσος στο χέρι. Και έκαναν πολύ καλά, μια και η Ταινιοθήκη μαζί με τη διοργανώτρια εταιρία MoovieReel μας επιφύλασσαν μία απολαυστική, βέρα ισπανική κωμωδία. Τίτλος αυτής; "Las ovejas no pierden el tren" δηλαδή "Τα πρόβατα δεν χάνουν το τρένο". Μην τρομάζετε! Το μόνο "underground" της υπόθεσης ήταν ο τίτλος της.
Η ταινία, που προβλήθηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας, είναι μια παραγωγή του 2014 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Álvaro Fernández Armero, ενός δημιουργού που ειδικεύεται στις κωμωδίες έχοντας γυρίσει αρκετές τόσο στον κινηματογράφο (έχει συνεργαστεί και με την Penélope Cruz) όσο και στην τηλεόραση. Η ταινία ήταν ακόμα υποψήφια σε 16 κατηγορίες στα περσινά βραβεία Goya!
Η υπόθεση της ταινίας:
H Luisa και ο Alberto είναι ένα ζευγάρι που αναγκάζεται να μετακομίσει στην επαρχία με τον μικρό του γιο. Η ζωή στο χωριό, ωστόσο, δεν είναι τόσο εύκολη όσο πίστευαν κι αυτό εντείνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στον γάμο τους την ίδια στιγμή που η Luisa επιθυμεί διακαώς ένα δεύτερο παιδί και ο Alberto δεν φαίνεται να συμμερίζεται απόλυτα αυτή της την επιθυμία.
Ο Juan, από την άλλη, είναι ο 45άρης αδελφός του Alberto που χώρισε πρόσφατα και βρήκε γρήγορα καταφύγιο στην αγκαλιά της ενθουσιώδους και 20 χρόνια νεότερής του, Natalia. Η Sara είναι η αδελφή της Luisa, που "κρέμεται" από κάθε άνδρα που γνωρίζει με στόχο να δημιουργήσει μία σταθερή σχέση και η Marisa είναι η τρελή μητέρα των δύο κοριτσιών που αδυνατεί να συνειδητοποιήσει πως μεγαλώνει...
Δείτε το trailer της ταινίας (αγγλικοί υπότιτλοι):
"Τα πρόβατα δεν χάνουν το τρένο" είναι μία ταινία από αυτές που χαίρεται να βλέπει κανείς σε θερινά σινεμά. Αυτό ίσως γιατί είναι ανάλαφρη, έχει και τη χαρακτηριστική μουσικούλα που "ντύνει" συνήθως τις ισπανικές κωμωδίες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι σαχλή. O Álvaro Fernández Armero δημιούργησε μια ταινία στην οποία αποδομεί τη σύγχρονη οικογένεια για να την ξαναφτιάξει. Χρησιμοποίησε χαρακτήρες με καθημερινές ανησυχίες και αδυναμίες και πετυχαίνει την ταύτιση του θεατή μαζί τους. Η Luisa, o Alberto ή η Sara θα μπορούσαν να είναι η Μαρία, ο Γιάννης ή η Άννα στην Ελλάδα και αντίστοιχα ο οποιοσδήποτε, οπουδήποτε. Και σίγουρα μπορεί σε κάποιες στιγμές οι ήρωες να χαρακτηρίζονται από μερικές δόσεις υπερβολής και να φτάνουν στο όριο του να γίνουν καρικατούρες, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς... Ποιος από εμάς δεν έχει αντιδράσει υπερβολικά σε κάποια στιγμή της ζωής του;
Για να συμβούν όλα αυτά, ο Armero είχε στη διάθεσή του ένα πολύ ταλαντούχο καστ ηθοποιών. Ο καθένας ξεχωριστά ερμήνευσε πολύ καλά τον ρόλο του και όλοι μαζί είχαν μια όμορφη χημεία. Στο βίντεο που προηγήθηκε της ταινίας, μάλιστα, είδαμε τους συντελεστές να δηλώνουν πως "η συγκεκριμένη ταινία ήταν σαν ένα παιχνίδι για εκείνους" και αυτή η διάθεση τους λειτούργησε θετικά για το συνολικό αποτέλεσμα. Μικρή αναφορά στην πρωταγωνίστρια Inma Cuesta (Luisa) της οποίας η καριέρα από το 2014 που προβλήθηκε η ταινία στην Ισπανία βρίσκεται σε ανοδική πορεία μετά τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στην ταινία "La novia" (Ο ματωμένος γάμος) που είδαμε πρόσφατα και τη συμμετοχή της στην αλμοδοβαρική "Julieta" που αναμένεται σε λίγο καιρό στους εγχώριους κινηματογράφους. Και οι υπόλοιποι ηθοποιοί βέβαια είναι πολύ επιτυχημένοι στη χώρα τους με συμμετοχές σε κινηματογράφο και τηλεόραση, όπως οι Raúl Arévalo (Alberto), Alberto San Juan (Juan) και οι ξεκαρδιστικές στους ρόλους μαμάς-κόρης Kiti Mánver (Marisa) και Candela Peña (Sara).
Με προσεγμένη σκηνοθεσία, ωραία φωτογραφία -κυρίως όσον αφορά τις σκηνές που παρουσιάζουν την επαρχία και τη φύση- και με πολύ χιούμορ, "Τα πρόβατα δεν χάνουν το τρένο" ήταν μια ταινία που μας ευχαρίστησε. Με κεντρικό νόημα πως ο καθένας πρέπει να είναι καλά μέσα του και να ξέρει τι θέλει για να μπορέσει να είναι καλά και με τους γύρω του, συνειδητοποίησαμε πως και ένα τρένο να χαθεί, δεν έγινε και τίποτα, γιατί θα περάσει το επόμενο. Οι μόνοι που δεν χάνουν ποτέ το τρένο άλλωστε, είναι τα πρόβατα...