Αλκίνοος Ιωαννίδης @ Θέατρο Λυκαβηττού,
Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010
Ιωάννα:
Αλκίνοος Ιωαννίδης σόλο! Είχα ακούσει πολύ καλά λόγια για τις παραστάσεις αυτές, είχα δει βιντεάκια, δεν είχα καταφέρει να πάω. Άξιζε πολύ!
Στην αρχή βγήκε με μια κιθάρα, ανάμεσα στα τραγούδια μας μιλούσε με χιούμορ. Μας καλωσόρισε, μας είπε ιστορίες για το πώς γράφηκαν κάποια κομμάτια και εξήγησε ότι στο δεύτερο μέρος του προγράμματος θα πήγαινε λίγο πιο πίσω στη σκηνή όπου ήταν στημένα διάφορα όργανα - "δωμάτιο", λέει, το λένε οι μουσικοί - (πλήκτρα, ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο, βιμπράφωνο, ντίτζερι ντου, φλογέρα κ.ά.).
Έδωσε έμφαση στο γεγονός ότι ΔΕΝ είναι playback, αλλά θα γράφει τα όργανα εκείνη την στιγμή σε λούπερ. Εμείς έχουμε ξαναμιλήσει γι'αυτό, τον χειμώνα που μας πέρασε ο Μάνος Λυδάκης στο Οξυγόνο το έκανε αυτό αλλά μόνο με ένα όργανο (κλικ).
Τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο μέρος της παράστασης μου άρεσε πάρα πάρα πολύ. Έπαιξε μέχρι τη μία και ήταν ανοιχτός σε όλων τα αιτήματα. Κατέβασε το αναλόγιο να βλέπουν οι μπροστά, όταν εκείνος βρισκόταν στο "δωμάτιο", έπαιξε αρκετά απ τα τραγούδια που του ζήτησαν. Νομίζω όλοι φύγαμε γεμάτοι και ικανοποιημένοι από αυτή την συναυλία!
Stepas:
Το πρώτο μέρος ήταν απολαυστικό. Ο Αλκίνοος, με πολύ κέφι, που φάνηκε από την άμεση επικοινωνία με το κοινό, αλλά και διάφορες αυτοσαρκαστικές ατάκες, έδωσε ένα πραγματικό solo ρεσιτάλ! Ερμήνευσε με μοναδικό τρόπο αρκετά από τα τραγούδια του, γεμίζοντας τα αυτιά και την ψυχή μας, σαν να είχε από πίσω του ολόκληρη ορχήστρα.
Κι όμως ήταν μόνο αυτός και η κιθάρα του. Ακόμη και σε τραγούδια όπως η Πατρίδα ή το Ζήνωνος, που δεν ενδείκνυνται για τόση λιτότητα, το αποτέλεσμα ήταν απολαυστικό. Στις εκπλήξεις η υπέροχη ερμηνεία του στη Σιωπή των Ξύλινων Σπαθιών.
Στο δεύτερο μισό μπήκε... στο "δωμάτιο". Ήταν πραγματικά εντυπωσιακό να τον βλέπεις να φτιάχνει ολομόναχος έναν κόσμο ήχων μπροστά στα μάτια σου, χειριζόμενος όλα αυτά τα όργανα. Αναπάντεχες εκτελέσεις, εντελώς διαφοροποιημένες σε σχέση με ό,τι έχουμε συνηθίσει. Ξεχώρισα το Απόψε, αλλά και το Απόγευμα στο δέντρο. Μόνο ελάχιστο αρνητικό όλης της βραδιάς για μένα, το ότι σε αυτό το μέρος του προγράμματος κάποια "ορχηστρικά" μέρη έδιωξαν την προσοχή μου από τη συναυλία...
Προς το τέλος ήρθαν και οι εκπλήξεις. Μια παρέα ξεκινά να τραγουδά το... απαγορευμένο ρεμπέτικο Θεέ μου μεγαλοδύναμε. Ο Αλκίνοος τους ακούει και τους κάνει το χατίρι, αν και "εκτός προγράμματος". Έτσι άλλωστε κυλούσε όλη η βραδιά... Με άμεση επικοινωνία, χιούμορ, καλή διάθεση και κυρίως έναν αρτιότατο μουσικό και ερμηνευτή (συνδυασμός σπανιότατος!) να μας χαρίζει μια εξαιρετική μουσική παράσταση. Τολμώ να πω, μια απ'τις ωραιότερες συναυλίες που έχω βρεθεί ποτέ μου!
Setlist
Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010
Ιωάννα:
Αλκίνοος Ιωαννίδης σόλο! Είχα ακούσει πολύ καλά λόγια για τις παραστάσεις αυτές, είχα δει βιντεάκια, δεν είχα καταφέρει να πάω. Άξιζε πολύ!
Ένα γεμάτο θέατρο, στην αρένα είχε στο μεγαλύτερο μέρος της ένα χαλί όπου έπρεπε να είναι καθιστοί όσοι βρίσκονται εκεί και από πίσω τους οι υπόλοιποι ήταν όρθιοι. Φτάσαμε στο θέατρο αργά κι έτσι δεν ακούσαμε τις συνηθισμένες γκρίνιες.
Έδωσε έμφαση στο γεγονός ότι ΔΕΝ είναι playback, αλλά θα γράφει τα όργανα εκείνη την στιγμή σε λούπερ. Εμείς έχουμε ξαναμιλήσει γι'αυτό, τον χειμώνα που μας πέρασε ο Μάνος Λυδάκης στο Οξυγόνο το έκανε αυτό αλλά μόνο με ένα όργανο (κλικ).
Τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο μέρος της παράστασης μου άρεσε πάρα πάρα πολύ. Έπαιξε μέχρι τη μία και ήταν ανοιχτός σε όλων τα αιτήματα. Κατέβασε το αναλόγιο να βλέπουν οι μπροστά, όταν εκείνος βρισκόταν στο "δωμάτιο", έπαιξε αρκετά απ τα τραγούδια που του ζήτησαν. Νομίζω όλοι φύγαμε γεμάτοι και ικανοποιημένοι από αυτή την συναυλία!
Stepas:
Το πρώτο μέρος ήταν απολαυστικό. Ο Αλκίνοος, με πολύ κέφι, που φάνηκε από την άμεση επικοινωνία με το κοινό, αλλά και διάφορες αυτοσαρκαστικές ατάκες, έδωσε ένα πραγματικό solo ρεσιτάλ! Ερμήνευσε με μοναδικό τρόπο αρκετά από τα τραγούδια του, γεμίζοντας τα αυτιά και την ψυχή μας, σαν να είχε από πίσω του ολόκληρη ορχήστρα.
Κι όμως ήταν μόνο αυτός και η κιθάρα του. Ακόμη και σε τραγούδια όπως η Πατρίδα ή το Ζήνωνος, που δεν ενδείκνυνται για τόση λιτότητα, το αποτέλεσμα ήταν απολαυστικό. Στις εκπλήξεις η υπέροχη ερμηνεία του στη Σιωπή των Ξύλινων Σπαθιών.
Στο δεύτερο μισό μπήκε... στο "δωμάτιο". Ήταν πραγματικά εντυπωσιακό να τον βλέπεις να φτιάχνει ολομόναχος έναν κόσμο ήχων μπροστά στα μάτια σου, χειριζόμενος όλα αυτά τα όργανα. Αναπάντεχες εκτελέσεις, εντελώς διαφοροποιημένες σε σχέση με ό,τι έχουμε συνηθίσει. Ξεχώρισα το Απόψε, αλλά και το Απόγευμα στο δέντρο. Μόνο ελάχιστο αρνητικό όλης της βραδιάς για μένα, το ότι σε αυτό το μέρος του προγράμματος κάποια "ορχηστρικά" μέρη έδιωξαν την προσοχή μου από τη συναυλία...
Προς το τέλος ήρθαν και οι εκπλήξεις. Μια παρέα ξεκινά να τραγουδά το... απαγορευμένο ρεμπέτικο Θεέ μου μεγαλοδύναμε. Ο Αλκίνοος τους ακούει και τους κάνει το χατίρι, αν και "εκτός προγράμματος". Έτσι άλλωστε κυλούσε όλη η βραδιά... Με άμεση επικοινωνία, χιούμορ, καλή διάθεση και κυρίως έναν αρτιότατο μουσικό και ερμηνευτή (συνδυασμός σπανιότατος!) να μας χαρίζει μια εξαιρετική μουσική παράσταση. Τολμώ να πω, μια απ'τις ωραιότερες συναυλίες που έχω βρεθεί ποτέ μου!
Setlist
1o Μέρος:
Παράκληση
Με τόσα ψέματα
Καθρέφτης
Ζήνωνος
Ο δρόμος σου είσαι εσύ
Πατρίδα
Τ' Άη Γιωρκου
Προσκυνητής
Όνειρο ήτανε
Σιωπή
Κεμάλ
Σπασμένο
Ο κόσμος που αλλάζει
2ο Μέρος:
Βυθός
Απόγευμα στο δέντρο
Ο δρόμος ο χρόνος και ο πόνος
Τρεις καλογέροι Κρητικοί
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Απόψε
Έχω μια λέξη
Όσα η αγάπη ονειρεύεται
Καράβι με σημαία ξένη-Ταξιδιάρα ψυχή
Θεέ μου μεγαλοδύναμε
Βόσπορος
Επιτυχία!
Στην αγορά του Αλ-Χαλίλι
Ήταν ανάγκη
Θα'μαι κοντά σου
Encore:
Υπεραστικό
Δεν μπορώ
Χίλια μύρια κύματα
Αδιέξοδο
Κόκκιν' αχείλι φίλησα
Αποχώρηση:
Ησυχία
Σχετικό θέμα