Τρεις σπουδαίοι καλλιτέχνες, ο καθένας με τη δική του πορεία και τα προσωπικά του χαρακτηριστικά, ενώνουν τις φωνές και τα βιώματά τους πάνω στη μεγαλόπρεπη σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου κάθε Σάββατο, έχοντας ως κοινό παρανομαστή την καλλιτεχνική επαγρύπνηση. Παρευρεθήκαμε στη σύμπραξή τους αυτή που φέρει τον τίτλο «Στη χώρα των Θαυμάτων» και είδαμε ένα άρτιο δημιουργικό αποτέλεσμα, καθώς και μια δεμένη και καλά δουλεμένη ομάδα με συνείδηση για αυτό που κάνει.
Ο Θάνος Μικρούτσικος, που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, μας έχει αποδείξει χρόνια τώρα πως αντιμετωπίζει με σεβασμό κάθε του «δουλειά», είτε πρόκειται για ζωντανή εμφάνιση, είτε για δισκογραφικό δημιούργημα, είτε για μουσική συνεργασία. Έχοντας κυκλοφορήσει μόλις πρόσφατα το νέο του δίσκο με τίτλο «Στην ομίχλη των καιρών», σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, Άλκη Αλκαίου, Μάνου Ελευθερίου και Γιάννη Δούκα, μας είπε χαρακτηριστικά λίγο μετά την έναρξη της παράστασης: «Στην ομίχλη των καιρών φτιάξαμε τραγούδια για να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε κι ας μας λένε να προσέχουμε». Καθισμένος στο πιάνο του, με τα χέρια του να «τρέχουν» πάνω στα πλήκτρα και τη φωνή του να δίνει ρυθμό, μας τραγούδησε το ομώνυμο, αλλά και τα πολύ όμορφο «Στην ίδια πόλη υπό βροχήν» και «Το πιο ωραίο μου τραγούδι θα σου πω».
Είναι πραγματικά ευτυχές και αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι δεν επαναπαύεται στη σιγουριά της αναγνώρισης και της πολύχρονης μουσικής του δημιουργίας. Αντ’ αυτού προσπαθεί συνεχώς να εμπνευστεί, να πειραματιστεί και να "γεννήσει" νέα τραγούδια χωρίς να χάσει τίποτα από το προσωπικό ύφος και την ποιότητά του. Αυτό που, επίσης, με χαροποιεί είναι που, δίχως παρωπίδες, είναι έτοιμος να συνεργαστεί με νέους καλλιτέχνες και να τους εντρυφήσει στον μουσικό του κόσμο. Ο Θάνος Μικρούτσικος επέλεξε σ’ αυτό το δίσκο, όπως και στις εν λόγω εμφανίσεις του, να συνεργαστεί με την ηθοποιό Μαριάννα Πολυχρονίδη, η οποία μπήκε δυναμικά στα μουσικά δρώμενα και η αλήθεια είναι ότι μας εξέπληξε με τις ερμηνευτικές της ικανότητες και μας εντυπωσίασε.
Σοβαρή, σεμνή και με μια αρχοντική, σχεδόν αριστοκρατική, γοητεία, στάθηκε στη σκηνή και εξέφρασε με όλο της το είναι τα τραγούδια που της "ανατέθηκαν", σύμφωνα με την καθοδήγηση και το μουσικό ύφος του συνθέτη της. Το εκφραστικό της πρόσωπο και η τέλεια άρθρωσή της ήταν μέσα στα επιπλέον θετικά στοιχεία της ερμηνευτικής της παρουσίας, ενώ απέδειξαν, παράλληλα, τη θεατρικότητα και το υποκριτικό της ταλέντο. Εξαιρετική και απόλυτα εκφραστική ήταν, επίσης, και στις εμβόλιμες αφηγήσεις που υπήρχαν, πλαισιώνοντας το νέο δισκογραφικό εγχείρημα του Χρήστου Θηβαίου με τίτλο «Σιδερένιο νησί», που αποπνέει ένα πιο κοινωνικοπολιτικό ύφος σε σχέση με προηγούμενες δουλειές του.
Η ιστορία του δίσκου, όπως και των σχετικών αφηγήσεων, μας πήγε αρκετά χρόνια πίσω, στη Σέριφο του 1916. Ο Χρήστος Θηβαίος εμπνεύστηκε από πραγματικά γεγονότα και συγκεκριμένα από την πρώτη μεγάλη απεργία των μεταλλωρύχων εργατών του νησιού που είχε μια τραγική και αιματηρή κατάληξη. Υπό το πρίσμα αυτό, ακούσαμε τα καινούργια και αξιόλογα τραγούδια «Η σκέψη», «Ένας άγγελος», «Για τους ήρωες», «Όταν φυσάει» και το ομώνυμο του δίσκου. Κάπως έτσι, το πρώτο μέρος του προγράμματος ήταν βασισμένο στη συνομιλία της «Ομίχλης των καιρών» και του «Σιδερένιου νησιού» που έχουν μια στενή σχέση, αφού όπως τόνισε κι ο ίδιος ο Μικρούτσικος «Μεταφερόμαστε από το τώρα στο τότε. Να ξέρετε ότι και τότε είχε ομίχλη».
Κάτι το οποίο μου έκανε μεγάλη και θετική εντύπωση, ήταν η παρουσίαση των μουσικών από τον Μικρούτσικο (με τους οποίους συνεργάζεται για πρώτη φορά-πλην του Θύμιου Παπαδόπουλου) που έγινε δύο ή τρεις φορές σε όλη τη διάρκεια της παράσταση κι αυτό δείχνει μόνο σεβασμό και εκτίμηση. Το δεύτερο μέρος του προγράμματος βασίστηκε σε μια πανδαισία τραγουδιών που άφησαν ιστορία στο μουσικό στερέωμα και που όλοι μας έχουμε αγαπήσει. Το όνομα του Θάνου Μικρούτσικου έχει άρρηκτα συνδεθεί με τον ποιητή των θαλασσών, τον Νίκο Καββαδία, τον οποίο έχει με μεγάλη αγάπη μελοποιήσει. Έτσι, ο αγαπημένος Κόλιας δεν θα μπορούσε να λείπει από το πρόγραμμα κι έτσι η ποίησή του μεταφέρθηκε σε εμάς μέσα από τα μελοποιημένα: «Σταυρός του Νότου» , «William George Allum», «Ο λύχνος του Αλλαδίνου», «Ένας νέγρος θερμαστής από το Τζιμπουτί (Γουϊλι)», «Θεσσαλονίκη».
Αυτό, όμως, που ανατρίχιασε όλους τους παρευρισκόμενους ήταν η εξαιρετική (για ακόμη μια φορά) εκτέλεση του «7 νάνοι στο s/s Cyrenia». Η σκηνή είχε αδειάσει, ο Μικρούτσικος πήρε τη θέση του στο πιάνο και μετά την χαρακτηριστική εντολή «Γιώργο γράφ’το» ξεκίνησε να μεγαλουργεί. Επικρατούσε απόλυτη σιγή και το κλίμα θύμιζε ένα τελετουργικό όπου όλοι μας σιωπηρά και εξαρχής είχαμε συμφωνήσει να λάβουμε μέρος. Είναι λες και κάθε φορά πειραματίζεται με την εισαγωγή, προσθέτει ή αφαιρεί νότες, την αλλάζει και τη δημιουργεί απ΄την αρχή. Με το σώμα, τα χέρια και τη φωνή του τρανταζόταν ολόκληρος και μπορούσες να καταλάβεις την κοσμογονία που μέσα του συμβαίνει όταν παίζει το συγκεκριμένο τραγούδι. Δέχτηκε το θερμό χειροκρότημα του κοινού με σεμνότητα και φανερά συγκινημένος.
Ακούσαμε, επίσης, κάποια τραγούδια του Χρήστου Θηβαίου όπως τα «Ημερολόγιο», «Γυναίκα», «Περικοπές ενός απόκρυφου Ευαγγελίου», «Παλιός στρατιώτης» και μια όμορφη εκτέλεση του «Αγάπη (Πόσο πολύ σ΄αγάπησα)» , χωρίς μικρόφωνο, μόνο με την ακουστική του κιθάρα και τον αισθαντικό ήχο του σαξόφωνου από τον αγαπημένο –και πολυετή συνεργάτη του Θάνου- Θύμιο Παπαδόπουλο. Ο Θηβαίος ήταν γενικώς πολύ ζωντανός πάνω στη σκηνή και γεμάτος ενέργεια, αν και θα προτιμούσα να είχε μια πιο ήσυχη παρουσία, καθώς δεν ήταν προσωπική συναυλία, και περιορισμένο γρέζι σε μερικές ερμηνείες. Η Μαριάννα Πολυχρονίδη μας τραγούδησε πολύ όμορφα το «Πίστα από φώσφορο» και συγκλονιστικά τη «Σωτηρία της ψυχής», όπου ερμηνεύτρια και κοινό έγιναν ένα, δημιουργώντας μια συγκινησιακή ατμόσφαιρα.
Στη συνέχεια και οδεύοντας προς το τέλος, οι τρεις καλλιτέχνες απέτισαν φόρο τιμής στον Δημήτρη Μητροπάνο με τη «Ρόζα» και το «Πάντα γελαστοί», αλλά και στον Άλκη Αλκαίο, που ο Μικρούτσικος αποκάλεσε ως «το άλλο του μισό», με το «Ερωτικό (Με μια πιρόγα)» , το οποίο αφιέρωσε στον Ηλία Γεράκη, ενώ το πρόγραμμα έκλεισε με τη σύμπραξη του Θηβαίου και της Μαριάννας στον χιουμοριστικό «Γορίλα». Στο τέλος, ο Θάνος Μικρούτσικος ευχαρίστησε από καρδιάς το κοινό, καθώς όπως είπε «Η απόδοσή μας στη σκηνή, εξαρτάται από τη δική σας παρουσία, το δικό σας ήθος και πάθος».
Έπαιξαν οι:
Θύμιος Παπαδόπουλος: πνευστά
Μάξιμος Δράκος: πλήκτρα
Πέτρος Βαρθακούρης: μπάσο-κιθάρες
Γιάννης Αγγελόπουλος: τύμπανα
*Οι φωτογραφίες είναι από το site του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου.