Τι θα ακούσεις:
Rock, pop, folk
Τραγούδια που αξίζει να ακούσεις:
Δεν ξεχώρισα κάποιο, the choice is yours
Βαθμολογία:
5/10
Για τον Bob Dylan μιλάμε, ό,τι θέλει κάνει. Εσύ ως μουσικός καταναλωτής, όπως θέλεις τον κρίνεις.
Για τον κύριο Robert Allen Zimmerman, ή αλλιώς Bob Dylan, δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Χωρίς αυτόν η μουσική θα ήταν σίγουρα διαφορετική. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 όταν και εμφανίστηκε στο μουσικό χάρτη έως και τις ημέρες μας που εξακολουθεί να παραμένει μουσικά υπερενεργός, πολλά έχουν αλλάξει σε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και καλλιτεχνικό επίπεδο. Αυτό που δεν έχει αλλάξει είναι το πάθος του Dylan για νέα μουσική. Αυτό που σίγουρα έχει αλλάξει, είναι η προσέγγιση του καλλιτέχνη αναφορικά με τον τρόπο που παράγεται και μεταδίδεται η νέα μουσική.
Ως συνέπεια των παραπάνω, ήρθε φέτος το καινούργιο του πόνημα υπό τον τίτλο "Triplicate" (κυκλοφόρησε στις 31 Μαρτίου του 2017). Πρόκειται για το 38ο studio album του καλλιτέχνη που συνεχίζει να βαδίζει στα χνάρια των "Shadows In The Night" (2015) και "Fallen Angels" (2016). Το "Triplicate", όπως και οι δύο προαναφερθείσες κυκλοφορίες, αποτελείται αποκλειστικά από διασκευές κλασσικών αμερικανικών τραγουδιών που περιλαμβάνονται στο Great American Songbook. Το album χωρίζεται σε τρία μέρη, το καθένα από τα οποία περιέχει δέκα τραγούδια, με τη διάρκειά του να αγγίζει τη μιάμιση ώρα περίπου. Υπάρχουν διασκευές γνωστών τραγουδιών όπως π.χ. τα “As Times Goes By”, “Stormy Weather” και “Stardust” και φυσικά επανεκτελέσεις λιγότερο γνωστών τραγουδιών, τουλάχιστον για αυτούς που δεν «κατέχουν» την αμερικανική μουσική παράδοση των ετών πριν από το 1960. Επί παραδείγματι να αναφέρω την διασκευή στο “P. S. I Love You”, που γράφτηκε το 1934 και στο “Imagination” που γράφτηκε το 1940 (επομένως πριν την είσοδο της Αμερικής στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ή αν προτιμάτε ένα χρόνο πριν τη γέννηση του ίδιου του Bob Dylan).
Στην παραγωγή του "Triplicate", που σημειώνεται ότι είναι εξαιρετική, είναι ο Jack Frost, σύμφωνα με τα επίσημα credits του δίσκου, δηλαδή ο ίδιος ο Dylan. Πρόκειται για μια από τις γνωστές μεταμφιέσεις του καλλιτέχνη που έχει χρησιμοποιηθεί και στα εξαιρετικά "Modern Times" (2006) και "Together Through Life" (2009), μεταξύ πολλών άλλων. Ο ήχος είναι επίσης εξαιρετικός, περιστρεφόμενος μεταξύ της soul, της jazz, της folk και της pop-rock, με τα μουσικά όργανα να συντονίζονται αρμονικά μεταξύ τους, παράγοντας το επιθυμητό αποτέλεσμα από μουσικής άποψης.
Αναφορικά με την ερμηνευτική απόδοση του Dylan, ό,τι ισχύει για τα album της τελευταίας εικοσαετίας, ισχύει και για το "Triplicate". Η χροιά της φωνής του παραπέμπει πλέον, σε γηράσκοντα- με την καλή έννοια του όρου- αοιδό της αμερικανικής υπαίθρου. Ενίοτε άδει απαγγέλλοντας και ενίοτε απαγγέλει άδοντας, ακολουθώντας πιστά την αμερικανική παράδοση των crooners.
Πρόκειται επομένως για ένα album που έρχεται να καλύψει την προσωπική ανάγκη του καλλιτέχνη στο να τιμήσει αυτούς που καθόρισαν την απόφασή του να ασχοληθεί με τη μουσική, σε αυτούς που τον επηρέασαν και που ίσως να είχε σε poster στο δωμάτιό του, ή να στεκόταν στην ουρά προκειμένου να αγοράσει τους δίσκους τους. Είναι λοιπόν το "Triplicate" μια απόλυτα προσωπική κυκλοφορία και ως τέτοια πρέπει να κριθεί, εάν συμφωνήσουμε στο ότι πρέπει να κριθεί.
Υποκειμενικά μιλώντας, ούτε με συνάρπασε, αλλά ούτε και με απογοήτευσε. Hot or cold, water is water.
Rock, pop, folk
Τραγούδια που αξίζει να ακούσεις:
Δεν ξεχώρισα κάποιο, the choice is yours
Βαθμολογία:
5/10
Για τον Bob Dylan μιλάμε, ό,τι θέλει κάνει. Εσύ ως μουσικός καταναλωτής, όπως θέλεις τον κρίνεις.
Για τον κύριο Robert Allen Zimmerman, ή αλλιώς Bob Dylan, δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Χωρίς αυτόν η μουσική θα ήταν σίγουρα διαφορετική. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 όταν και εμφανίστηκε στο μουσικό χάρτη έως και τις ημέρες μας που εξακολουθεί να παραμένει μουσικά υπερενεργός, πολλά έχουν αλλάξει σε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και καλλιτεχνικό επίπεδο. Αυτό που δεν έχει αλλάξει είναι το πάθος του Dylan για νέα μουσική. Αυτό που σίγουρα έχει αλλάξει, είναι η προσέγγιση του καλλιτέχνη αναφορικά με τον τρόπο που παράγεται και μεταδίδεται η νέα μουσική.
Ως συνέπεια των παραπάνω, ήρθε φέτος το καινούργιο του πόνημα υπό τον τίτλο "Triplicate" (κυκλοφόρησε στις 31 Μαρτίου του 2017). Πρόκειται για το 38ο studio album του καλλιτέχνη που συνεχίζει να βαδίζει στα χνάρια των "Shadows In The Night" (2015) και "Fallen Angels" (2016). Το "Triplicate", όπως και οι δύο προαναφερθείσες κυκλοφορίες, αποτελείται αποκλειστικά από διασκευές κλασσικών αμερικανικών τραγουδιών που περιλαμβάνονται στο Great American Songbook. Το album χωρίζεται σε τρία μέρη, το καθένα από τα οποία περιέχει δέκα τραγούδια, με τη διάρκειά του να αγγίζει τη μιάμιση ώρα περίπου. Υπάρχουν διασκευές γνωστών τραγουδιών όπως π.χ. τα “As Times Goes By”, “Stormy Weather” και “Stardust” και φυσικά επανεκτελέσεις λιγότερο γνωστών τραγουδιών, τουλάχιστον για αυτούς που δεν «κατέχουν» την αμερικανική μουσική παράδοση των ετών πριν από το 1960. Επί παραδείγματι να αναφέρω την διασκευή στο “P. S. I Love You”, που γράφτηκε το 1934 και στο “Imagination” που γράφτηκε το 1940 (επομένως πριν την είσοδο της Αμερικής στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ή αν προτιμάτε ένα χρόνο πριν τη γέννηση του ίδιου του Bob Dylan).
Στην παραγωγή του "Triplicate", που σημειώνεται ότι είναι εξαιρετική, είναι ο Jack Frost, σύμφωνα με τα επίσημα credits του δίσκου, δηλαδή ο ίδιος ο Dylan. Πρόκειται για μια από τις γνωστές μεταμφιέσεις του καλλιτέχνη που έχει χρησιμοποιηθεί και στα εξαιρετικά "Modern Times" (2006) και "Together Through Life" (2009), μεταξύ πολλών άλλων. Ο ήχος είναι επίσης εξαιρετικός, περιστρεφόμενος μεταξύ της soul, της jazz, της folk και της pop-rock, με τα μουσικά όργανα να συντονίζονται αρμονικά μεταξύ τους, παράγοντας το επιθυμητό αποτέλεσμα από μουσικής άποψης.
Αναφορικά με την ερμηνευτική απόδοση του Dylan, ό,τι ισχύει για τα album της τελευταίας εικοσαετίας, ισχύει και για το "Triplicate". Η χροιά της φωνής του παραπέμπει πλέον, σε γηράσκοντα- με την καλή έννοια του όρου- αοιδό της αμερικανικής υπαίθρου. Ενίοτε άδει απαγγέλλοντας και ενίοτε απαγγέλει άδοντας, ακολουθώντας πιστά την αμερικανική παράδοση των crooners.
Πρόκειται επομένως για ένα album που έρχεται να καλύψει την προσωπική ανάγκη του καλλιτέχνη στο να τιμήσει αυτούς που καθόρισαν την απόφασή του να ασχοληθεί με τη μουσική, σε αυτούς που τον επηρέασαν και που ίσως να είχε σε poster στο δωμάτιό του, ή να στεκόταν στην ουρά προκειμένου να αγοράσει τους δίσκους τους. Είναι λοιπόν το "Triplicate" μια απόλυτα προσωπική κυκλοφορία και ως τέτοια πρέπει να κριθεί, εάν συμφωνήσουμε στο ότι πρέπει να κριθεί.
Υποκειμενικά μιλώντας, ούτε με συνάρπασε, αλλά ούτε και με απογοήτευσε. Hot or cold, water is water.