Την 4η Νοεμβρίου του 2008 ο Barack Hussein Obama γίνεται ο τεσσαρακοστός τέταρτος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και ο πρώτος Αφροαμερικανός που εκλέγεται στο ανώτατο πολιτικό αξίωμα της χώρας. Ήταν η εκλογή του αποτέλεσμα της γεφύρωσης του φυλετικού χάσματος; Μάλλον όχι. Κατά την διάρκεια της οκταετούς του θητείας εκατοντάδες Αφροαμερικοί δολοφονούνται από τις αστυνομικές αρχές, οι οποίες θα δηλώσουν «αθώες», υποστηρίζοντας πως τα θύματα κινούνταν «ύποπτα» γεγονός που όπλισε το χέρι των οργάνων της τάξης. Τον Σεπτέμβριο του 2016 σε έκθεση που παρουσιάστηκε στο Συμβούλιο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ σχετικά με την αστυνομική βία στις ΗΠΑ αναφερόταν μεταξύ άλλων ότι, «οι σύγχρονες δολοφονίες από αστυνομικούς και το τραύμα που προκαλούν θυμίζουν την παλιά ρατσιστική τρομοκρατία του λιντσαρίσματος». Με την εκλογή Obama, οι ΗΠΑ επιδίωξαν να αποκρύψουν τον ρατσισμό που εμφιλοχωρεί στην κοινωνία τους. Ο επόμενος ένοικος του Λευκού Οίκου έμελλε να καταστήσει με τον δημόσιο λόγο του τον ρατσισμό πιο ορατό στα πλήθη.
Ενώ η εκλογή Τrump μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από κάποιο δυστοπικό έργο του Orwell, o Jordan Peele, γνωστός στις ΗΠΑ για τη δουλειά του στην κωμική σειρά "Key & Peele", γράφει και σκηνοθετεί ένα «κοινωνικό θρίλερ» για την Αμερική του 2017 και τον ρατσισμό που κρύβεται πίσω από τον πολιτικό της προοδευτισμό.
Ο Chris (Daniel Kaluuya) έχει σχέση με την Rose Armitage (Allison Williams). O Chris είναι Αφροαμερικανός, η Rose, η οποία προέρχεται από μια μεγαλοαστική οικογένεια, όχι. Η εξόφθαλμη διαφορά τους δεν θα προκαλέσει κάποιο πρόβλημα στη σχέση τους, μέχρι τη στιγμή που αποφασίζουν να περάσουν ένα σαββατοκύριακο στο πατρικό της Rose. Εκεί, ο Chris θα γνωρίσει τους γονείς της, οι οποίοι αν και δηλώνουν προοδευτικοί και ψηφοφόροι του Obama, συμπεριφέρονται με αγένεια στο έγχρωμο υπηρετικό τους προσωπικό, ενώ ο γιος τους παρουσιάζει μια επιθετική συμπεριφορά προς τον φίλο της αδερφής του. Και ενώ θεωρείς πως η ατμόσφαιρα δεν θα μπορούσε να γίνει πιο περίεργη, καταφτάνουν στο σπίτι των Armitage οι φίλοι της οικογένειας για την ετήσια υπαίθρια συνάθροισή τους.
Ο Chris τριγυρνά σαν χαμένος ανάμεσα σε δήθεν προοδευτικούς αστούς που δεν παραλείπουν να τον ρωτούν μ' ένα παρατεταμένο χαμόγελο για την αφροαμερικανική κουλτούρα του και για τις επιδόσεις του στα αθλήματα, στα οποία οφείλει να είναι εξαιρετικός όντας έγχρωμος. Τι γυρεύει ο Chris σ' ένα τόσο «λευκό» κόσμο που κρύβει πίσω από μια άκομψη ευγένεια τα αληθινά του συναισθήματα; Μέλλει να το ανακαλύψει με τον πιο βίαιο τρόπο.
To "Get Out" είναι αν μη τι άλλο ένα ιδιαίτερο θρίλερ καθώς δεν βασίζεται, όπως τα περισσότερα του είδους, σ' ένα διαρκές τρέξιμο για την επιβίωση που συνοδεύεται από κομμένες αναπνοές και πνιγμένες φωνές. Δεν υπάρχουν, επίσης, οι συνήθεις σκηνές τρόμου με το άπλετο σκοτάδι και την επιβλητική μουσική, ενώ οι σκηνές βίας που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε θρίλερ, δεν έρχονται παρά στα τελευταία λεπτά της ταινίας.
To "Get Out" είναι ένα «κοινωνικό δράμα-θρίλερ». Χτίζει σταδιακά με το μυστήριο που περιβάλλει τους Armitage και τους φίλους τους ένα συγκρατημένο αίσθημα τρόμου. Δεν καλλιεργεί μονομιάς συναισθήματα φόβου στο θεατή, αλλά του δίνει σταδιακά την αίσθηση πως κάτι δεν πάει καλά με τους ανθρώπους. Δεν κατασκευάζει απόκοσμα τέρατα. Το τέρας είναι ο ρατσισμός που βρίσκεται σε όλες τις κοινωνίες απειλώντας κάθε ανθρώπινη ψυχή.
Το "Get Out" γυρίστηκε και βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες, όταν το
κίνημα "Black Lives Matter" δημιούργησε στην αμερικανική κοινωνία την
ανάγκη να μιλήσει για τον ρατσισμό που υφίστανται οι μειονότητές της. Ο Peele δανείστηκε αυτή την ανάγκη για να γράψει μια ιστορία, η οποία σκιαγραφεί την εικόνα μιας Αμερικής που από τη μια μεριά εμφανίζεται ως ο παγκόσμιος προστάτης της ελευθερίας και της ειρήνης, από την άλλη όμως αδυνατεί να ξεπεράσει τους διαχωρισμούς που υφίστανται στο κοινωνικό της οικοδόμημα. Ο Peele εμφανίζει ανθρώπους που αυτοπροβάλλονται ως προοδευτικοί να είναι βαθιά συντηρητικοί, γεμάτοι προκαταλήψεις και ρατσιστικά αισθήματα. Οι πρωταγωνιστές του δεν είναι προϊόντα της φαντασίας του, δεν προέρχονται καν από τις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ, αλλά είναι όλοι εκείνοι οι Αμερικάνοι που αν και αποφεύγουν στο δημόσιο λόγο να εκφραστούν ακραία, ούδεποτε θα δεχθούν ένα καλύτερο κοινωνικό καθεστώς για τις μειονότητες της χώρας τους.
Μπροστά από τις κάμερες ο Daniel Kaluuya στον πρώτο μεγάλο ρόλο της καριέρας του, σε μαγνητίζει με το βλέμμα του και την ήρεμο τόνο στις κινήσεις του. Την ίδια στιγμή, ο Peele στη πρώτη του κινηματογραφική απόπειρα σκηνοθετεί ένα θρίλερ χαρακτήρων. Για την δουλειά των δυο αυτών ανδρών η ταινία αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς, αποκόμισε τεράστια εισπρακτικά κέρδη και κατόρθωσε, αν και βγήκε στις αίθουσες τον Φεβρουάριο 2017, να πρωταγωνιστεί στα φετινά κινηματογραφικά βραβεία και μάλιστα να έχει κερδίσει τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ στις μεγάλες κατηγορίες (Καλύτερη Ταινία, Καλύτερη Σκηνοθεσία, Πρωτότυπου Σεναρίου, Α' Ανδρικού Ρόλου).
Εαν δεν έχεις δει ακόμα το "Get Out" και αναζητάς λόγους για να το κάνεις, ξέχνα τις οσκαρικές και λοιπές υποψηφιότητες του και σκέψου μονάχα ότι είναι το πιο ευφάνταστο και συνάμα αληθινό θρίλερ που έχει κυκλοφορήσει ως τώρα. Δεν είναι αρκετό αυτό;
Trivia:
- O Peele είχε ζητήσει η μουσική της ταινίας να έχει άφρο ήχους.
- Τόσο η ταινία όσο και ο πρωταγωνιστής της βρέθηκαν υποψήφιοι στην κατηγορία Καλύτερης Κωμωδίας και Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Κωμωδία για τις Golden Globes, ενώ η ταινία σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως κωμωδία...!