Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2018 | Πρόγραμμα Ιουνίου

Εάν και το φετινό φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου θα είναι μικρότερο σε σχέση με τα προηγούμενα, από την άποψη ότι θα ανέβουν λιγότερες παραστάσεις προκειμένου να αποφευχθούν επικαλύψεις στο πρόγραμμα, εντούτοις για ένα ακόμα καλοκαίρι υπόσχεται να προσφέρει δυνατές θεατρικές συγκινήσεις σε όσους το εμπιστευτούν για την βραδινή τους ψυχαγωγία.

Το προ φεστιβαλικό πρόγραμμα θα ανοίξει το Bob Theater Festival από την Δευτέρα 28 Μαΐου έως και την Κυριακή 3 Ιουνίου, με δεκαοχτώ παλιές και καινούργιες παραστάσεις να παρουσιάζονται στον χώρο του Bios. To κύριο μέρος του Φεστιβάλ θα κάνει πρεμιέρα στην Πειραιώς 260 και στο Μέγαρο Μουσικής την Παρασκευή 1η Ιουνίου με τρεις παραστάσεις, «To κυνήγι της ευτυχίας», «Αποτυχημένες απόπειρες αιώρησης στο εργαστήριό μου», «Μετά την πρόβα-Περσόνα», ενώ μέσα στον μήνα Ιούνιο θα παρουσιαστούν και άλλες επτά παραστάσεις.

Από τις δέκα συνολικά παραστάσεις που θα παιχθούν κατά τον πρώτο μήνα αυτού του καλοκαιριού, οι έξι είναι ξένης παραγωγής και συγκεκριμένα αμερικανικής, γαλλικής, βελγικής, ρωσικής, ουγγρικής και νοτιοκορεατικής. Από ελληνικής πλευράς, ο Δημήτρης Κουρτάκης επιστρέφει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην Πειραιώς με τον Άρη Σερβετάλη και τις «Αποτυχημένες απόπειρες αιώρησης στο εργαστήριό μου». Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί το δυστοπικό «Φαρενάιτ 451», η Γεωργία Μαυραγάνη το «Παρ' όλα αυτά» και ο Κωνσταντίνος Ρήγος το έργο της Έλενας Πέγκα «Πορνοστάρ - Η αόρατη βιομηχανία του σεξ». Τέλος, οι «Αχαρνείς» του Αριστοφάνη σε σκηνοθετική καθοδήγηση του Κώστα Τσιάνου είναι η παράσταση που θα εγκαινιάσει στις 29 Ιουνίου τις παραστάσεις στην Αρχαία Επίδαυρο.

Οι Πάβολ Λίσκα και Κέλλυ Κόππερ, ιδρυτές της βραβευμένης με Όμπι ομάδας Nature Theater of Oklahoma, πραγματεύονται τον μύθο και την παρακαταθήκη του αμερικανικού ονείρου. Μέσα σε ένα σαλούν, ένα μεξικανός μπάρμαν, ένας αυστριακός πωλητής, η αναπαράσταση μιας «ειρηνευτικής επέμβασης» στη Βαγδάτη, ένα μαγικό φίλτρο και χαρούμενοι όσο και ανατριχιαστικοί καουμπόικοι χοροί συνθέτουν ένα θεοπάλαβο σύμπαν, μια παρωδία των αμερικανικών κλισέ και των σπαγγέτι γουέστερν. Το ιδρυτικό έγγραφο του Αμερικανικού κράτους, η περίφημη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, ορίζει την «επιδίωξη της ευτυχίας» ως ένα από τα αναφαίρετα δικαιώματα του ανθρώπου, το οποίο οι κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες να προασπίζουν. Τι ορίζουμε όμως ως ευτυχία; Σε ποιες σκοτεινές περιοχές την κυνηγά ο καθένας μας; Σε ποια μακρινά σύνορα θα περιπλανηθούμε για την ανακαλύψουμε; Μήπως η αναζήτησή της θα καταλήξει σε ένα ανίερο χολυγουντιανό μπλοκμπάστερ;

Το νεοϋορκέζικο Nature Theater of Oklahoma, που δανείζεται το όνομά του από το μυθιστόρημα Αμερική του Κάφκα, συνεργάζεται με έξι εκπληκτικούς χορευτές της διεθνώς αναγνωρισμένης σλοβενικής ομάδας EnKnapGroup και δημιουργεί ένα σουρεαλιστικό παραμύθι για τον βίαιο δυτικό επεκτατισμό.

Συντελεστές Παράστασης

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Pavol Liska, Kelly Copper
Φωτισμοί: Luka Curk
Κοστούμια: Katarina Škaper
Κοστούμια από: Atelje d.o.o.
Βοηθός σκηνοθέτη EnKnapGroup: Nohemi Barriuso
Σκηνική διεύθυνση: Luka Curk
Τεχνική διεύθυνση: Španski Borci - Τεχνική ομάδα EN-KNAP
Φωτογραφία-Βίντεο: Andrej Lamut

Ερμηνευτές: Luke Thomas Dunne, Ida Hellsten, Bence Mezei, Lada Petrovski Ternovšek, Jeffrey Schoenaers, Ana Štefanec Knez.

*****

Ένας περφόρμερ, κλεισμένος στο εργαστήριό του, αποχωρισμένος από τον κόσμο, χρησιμοποιεί το σώμα του ως υλικό και πεδίο για πείραμα, μέχρι την οριστική διάλυση του Εαυτού και την εξάντληση των λέξεων, σε έναν χώρο στον οποίο προσπαθεί, διαρκώς και μάταια, να κατοικήσει· έναν μη-τόπο. Μέσα στο εκμαγείο του εσωτερικού ενός διώροφου κτίσματος, ο περφόρμερ κινηματογραφεί, σαν άλλος Κραπ, τον εαυτό του και τον χώρο. Οι θεατές, καθισμένοι εκατέρωθεν του κτίσματος, προσκαλούνται σε μια λαθραία και εν τέλει απατηλή θέαση, αφού σύντομα ανακαλύπτουν ότι και αυτοί μοιράζονται τη συνθήκη του: είναι και οι ίδιοι έγκλειστοι στον δικό τους προθάλαμο· σε μια μάταιη αναμονή.

Συντελεστές Παράστασης

Σύλληψη-Σκηνοθεσία-Σκηνικά: Δημήτρης Κουρτάκης
Δραματουργική επεξεργασία: Δημήτρης Κουρτάκης, Ελένη Παπάζογλου, Αναστασία Τζέλλου
Βίντεο: Jérémie Bernaert
Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός
Φωτισμοί: Scott Bolman
Καλλιτεχνική συνεργασία: Έφη Μπίρμπα
Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Τριανταφύλλη
Βοηθός σκηνογράφου: Βάσια Λύρη
Εκτέλεση παραγωγής: Ντένια Σαφαρή

Ερμηνεία: Άρης Σερβετάλης

*****

Ο διεθνώς καταξιωμένος Βέλγος σκηνοθέτης Ίβο βαν Χόβε, από τα μεγαλύτερα ονόματα του ευρωπαϊκού θεάτρου, διασκευάζει για τη σκηνή δύο ταινίες του Μπέργκμαν.

Στο «Μετά την πρόβα», ο σκηνοθέτης Χέντρικ Φόγκλερ οργανώνει τη ζωή του με βάση τους περιορισμούς της πρόβας. Η δουλειά του τον απορροφά ολοκληρωτικά και έτσι, οι πρόβες μετατρέπονται σε ημερολογιακές καταγραφές. Η πραγματική ζωή όμως δεν μπορεί να μείνει απρόσβλητη από εξωτερικούς παράγοντες. Η αγάπη, η φθορά και ο θάνατος υπεισέρχονται στο φαινομενικά απόρθητο φρούριο των προβών με τη μορφή δύο γυναικών, της Ρέιτσελ και της Άννας.

Στην «Περσόνα», μια ηθοποιός ενώ παίζει πάνω στη σκηνή, παύει ξαφνικά να μιλάει. Στο μυαλό της, οι ρόλοι που υποδύεται ταυτίζονται με τους ρόλους της καθημερινότητας. Για ακόμα μια φορά, η πραγματική ζωή επεμβαίνει βίαια και αποσπά τον άνθρωπο από το ελεγχόμενο, ασφαλές πεδίο του θεάτρου. Η σύγκρουση της ηθοποιού με τις προσδοκίες των άλλων θα οδηγήσει σε μια βαθιά ρήξη με το περιβάλλον της, συμπαρασύροντας τον γιατρό και τη νοσοκόμα που τη φροντίζουν.

Σκηνοθεσία: Ivo van Hove
Δραματουργία: Peter van Kraaij
Μετάφραση του Μετά την πρόβα: Karst Woudstra
Μετάφραση του Περσόνα: Peter van Kraaij
Σκηνικά-Φωτισμοί: Jan Versweyveld
Ήχος: Roeland Fernhout
Κοστούμια: An D’Huys

Παίζουν: Marieke Heebink, Gijs Scholten van Aschat, Gaite Jansen, Frieda Pittoors.

*****
1993, του Aurélien Bellanger @ Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
7 & 8 Ιουνίου στις 21:00

Ο Ζυλιέν Γκοσλέν, νεότατος Γάλλος σκηνοθέτης, γοήτευσε το κοινό του Φεστιβάλ με τη σκηνοθεσία του «2666» του Μπολάνιο το 2016, αλλά κυρίως με τα «Στοιχειώδη σωματίδια» του Ουελμπέκ το 2017. Ο 30χρονος δημιουργός επανέρχεται φέτος με το έργο «1993» του ανερχόμενου Γάλλου συγγραφέα Ωρελιάν Μπελανζέ.

Συγγραφέας και σκηνοθέτης αφιερώνουν την παράσταση στις σύγχρονες ευρωπαϊκές μυθολογίες με όχημα τα δύο διασυνοριακά τούνελ που σφράγισαν, με την εμφάνισή τους, το τέλος της χιλιετίας. Το πρώτο, στα γαλλοελβετικά σύνορα, από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών (CERN), είναι έδρα ενός τεράστιου επιταχυντή σωματιδίων. Το άλλο, κάτω από τη Μάγχη, γεφυρώνει τον θαλάσσιο βραχίονα που χωρίζει την Ευρώπη στα δύο, δημιουργώντας μια συμβολική ήπειρο. Μολονότι τα δύο αυτά τούνελ αρχικά συνδέθηκαν με μια αφήγηση «επιτεύγματος», σήμερα έχουν ταυτιστεί με αδιέξοδα προβλήματα συνεργασίας. Τελευταίο επεισόδιο σε αυτή τη νέα μυθολογία είναι το στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών στο Καλαί. Εντέλει φαίνεται ότι και οι δύο αυτές εδαφικές διεισδύσεις, αντί να ομαλοποιήσουν, απορρύθμισαν τις ροές ανθρώπων και εμπορευμάτων, κλονίζοντας ίσως ριζικά τον μύθο της «ενωμένης Ευρώπης».

Σκηνοθεσία: Julien Gosselin
Μουσική: Guillaume Bachelé
Σκηνικά: Emma Depoid, Solène Fourt
Σχεδιασμός κοστουμιών: Salma Bordes
Σχεδιασμός ήχων: Hugo Hamman, Sarah Meunier
Φωτισμοί: Quentin Maudet, Juliette Seigneur και Nicolas Joubert
Σχεδιασμός βίντεο: Camille Sanchez και Pierre Martin
Επίβλεψη σκηνής και βίντεο: Valentin Dabbadie
Διεύθυνση σκηνής: Jori Desq
Βοηθοί σκηνοθέτη: Eddy d’Aranjo, Ferdinand Flame
Σκηνικά-Κοστούμια: εργαστήρια TNS

Ερμηνεύουν: Quentin Barbosa, Genséric Coléno-Demeulenaere, Camille Dagen, Marianne Deshayes, Roberto Jean, Pauline Haudepin, Dea Liane, Zacharie Lorent, Mathilde-Εdith Mennetrier, Hélène Morelli, Thibault Pasquier, David Scattolin

*****

Από τους σημαντικότερους και πιο δραστήριους σκηνοθέτες της γενιάς του, ο Θωμάς Μοσχόπουλος μετά την εξαιρετική μεταφορά της «Δίκης του Κάφκα» πέρσι, φέτος ανεβάζει στο Φεστιβάλ το «Φαρενάιτ 451» του Ραίη Μπράντμπουρυ, ο οποίος διασκεύασε το βιβλίο του και για το θέατρο.

Σ’ ένα μελλοντικό, ολοκληρωτικό καθεστώς όπου τα βιβλία καταστρέφονται, ο πρωταγωνιστής του έργου, διώκτης αρχικά των αντιφρονούντων, μεταστρέφεται όταν έρχεται σ’ επαφή με τον μυστικό κόσμο των βιβλίων. Πώς μπορεί να σπάσει το εφιαλτικό πρόσωπο του ολοκληρωτισμού; Μπορεί η διεκδίκηση της «προσωπικής ανάγνωσης» να προκαλέσει στο σύστημα ρήγματα ελευθερίας;

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος
Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού
Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ
Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής
Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου
Επιμέλεια κίνησης: Σοφία Πάσχου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ρωμανός Μαρούδης
Βοηθός φωτιστή: Tracey Gibbs
Βοηθός σκηνογράφου: Γεωργία Τσίπουρα
Σχεδιασμός προβολών: Χρυσούλα Κοροβέση, Μάριος Γαμπιεράκης.
Κατασκευή κοστουμιών: Olga Evseeva
Σχεδιασμός κομμώσεων: Talkin' heads

Παίζουν: Αλέξανδρος Λογοθέτης, Άννα Μάσχα, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Κίττυ Παϊταζόγλου, Χάρης Τσιτσάκης, Μάνος Γαλανής, Θάνος Λέκκας, Ξένια Καλογεροπούλου.

*****

Ο Τιμοφέι Κουλιάμπιν, ανερχόμενο αστέρι της θεατρικής σκηνής της Ρωσίας, παρουσιάζει το εμβληματικό έργο του Τσέχοφ σε μια παράσταση ποιητικού ρεαλισμού, με παραδοσιακού τύπου δραματουργία, κάνοντας μία μόνο σημαντική παρέμβαση: ο σκηνοθέτης αφαιρεί τον λόγο από τους χαρακτήρες. Σε μια απόδοση εξολοκλήρου στη νοηματική γλώσσα, η ελάχιστη κίνηση, το παραμικρό βλέμμα, το τρίξιμο του πατώματος, το κλείσιμο της πόρτας, όλα αποκτούν μια ειδική σημασία. Όλως παραδόξως, η απουσία προφορικής γλώσσας, αντί να αποδυναμώνει την επικοινωνία των τσεχοφικών ηρώων, την ενισχύει. Η δυσκολία των χαρακτήρων να επικοινωνήσουν μεταξύ τους –συστατικό στοιχείο του έργου– εξουδετερώνεται όταν καμία λέξη δεν μπορεί να ειπωθεί φωναχτά. Η σιωπή, ως νέα συνθήκη ύπαρξης, φέρνει τους χαρακτήρες πιο κοντά μεταξύ τους, ενώ συγχρόνως τους απομoνώνει από τον υπόλοιπο κόσμο.

Σκηνοθεσία: Timofey Kulyabin
Σκηνικά: Oleg Golovko
Φωτισμοί: Denis Solntsev
Βοηθός σκηνοθέτη: Natalia Yarushkina
Σύμβουλοι παράστασης για άτομα με προβλήματα ακοής: Veronika Koposova, Tamara Shatula
Δασκάλα νοηματικής: Galina Nishchuk
Φωτογραφία: Frol Podlesnyi
Ήχος: Nina Belkina
Χειρισμός φωτισμών: Anna Kolesnikova
Χειρισμός υπέρτιτλων: Yaroslav Kiselyov, Igor Lipatnikov

Παίζουν οι ηθοποιοί: Ilya Muzyko, Valeria Kruchinina, Irina Krivonos, Daria Emelyanova, Linda Akhmetzyanova, Denis Frank, Pavel Polyakov, Anton Voinalovich, Konstantin Telegin, Andrei Chernykh, Alexei Mezhov, Sergey Bogomolov, Sergey Novikov, Elena Drinevskaya.

*****

Εννέα γυναίκες που έζησαν την ασθένεια του καρκίνου ανεβαίνουν στη σκηνή για να μοιραστούν την εμπειρία τους αλλά και τη διαδρομή της ζωής τους, όπως επαναπροσδιορίστηκε μέσα από την περιπέτεια της υγείας τους. Σκοπός της παράστασης είναι να μιλήσει ανοιχτά για τον πόνο της ασθένειας, αλλά και να δώσει την ευκαιρία στις συμμετέχουσες και το κοινό να μετατρέψουν τη δύσκολη αυτή εμπειρία σε δημιουργία.

Σκηνοθετική επιμέλεια: Γεωργία Μαυραγάνη  
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ναζίκ Αϊδινιάν, Δανάη Σπηλιώτη, Νίκη Δουλγεράκη
Σκηνογραφική επιμέλεια: Άρτεμις Φλέσσα
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Φωτογραφίες-Βίντεο: Χριστίνα Ζαχοπούλου, Χάρης Ακριβιάδης
Ηχητική επεξεργασία: Χάρης Νείλας
Παραγωγή της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας

Συμμετέχουν: Καλλιόπη Γανιάρη, Ελένη Γιαννακούρου, Τζένη Δούπη, Θάλεια Νταλούκα, Γιώτα Παπαδάκη, Μάρα Παυλοπούλου, Μαίρη Τσουκαλά, Στέλλα Χατζημιχαήλ, Φωτεινή Χάψα
Ηθοποιός-βοηθός: Ναζίκ Αϊδινιάν

*****
Απομίμηση ζωής @ Πειραιώς 260 Η
20, 21 & 22 Ιουνίου στις 21:00

Ο Ούγγρος δεξιοτέχνης του θεάτρου και του κινηματογράφου («Λευκός θεός») και καλλιτεχνικός διευθυντής του Proton Theatre, Κόρνελ Μούντρουτσο, θέτει το ερώτημα κατά πόσον μπορούμε να ορίσουμε τη μοίρα μας ή αν αυτή είναι προδιαγεγραμμένη.

Ένας άντρας εμφανίζεται στο διαμέρισμα μιας γυναίκας στη Βουδαπέστη, με στόχο να της κάνει έξωση. Στην πορεία, ο ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με τη συνείδησή του, αλλά και με τα σκοτεινά μυστικά του διαμερίσματος. Εγκλωβισμένοι σε μια ζωή αυτοματοποιημένων συνηθειών, μακριά από κάθε σύνδεση με την τρέχουσα κοινωνικοπολιτική κατάσταση, οι χαρακτήρες του έργου ζουν μια «απομίμηση ζωής», όπως μαρτυρά και ο τίτλος. Εν μέσω μιας διαδικασίας έξωσης, το διαμέρισμα γίνεται ο μικρόκοσμος ενός περιθωριοποιημένου κοινωνικού στρώματος, μιας τάξης που έχει μάθει ότι η αδικία είναι το αυτονόητο και το αναμενόμενο.

Σκηνοθεσία: Kornél Mundruczó
Κείμενο: Kata Wéber
Δραματουργία: Soma Boronkay
Σκηνικά: Márton Ágh
Κοστούμια: Márton Ágh, Melinda Domán
Φωτισμοί: András Éltető
Μουσικοί: Asher Goldschmidt
Βοηθός σκηνοθέτη: Anna Fehér
Παραγωγή: Dóra Büki
Διεύθυνση παραγωγής: Zsófia Csató
Τεχνική διεύθυνση: András Éltető
Τεχνικός φωτισμών: Zoltán Rigó
Τεχνικός ήχου: Zoltán Halmen
Σκηνική διεύθυνση: Benedikt Schröter
Props: Tamás Fekete
Φροντιστήριο: Melinda Domán
Βοηθός σκηνής: Zsolt Zsigri

Πρωταγωνιστούν: Lili Monori, Roland Rába, Annamária Láng, Zsombor Jéger, Dáriusz Kozma

*****

Το έργο του 33χρονου Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη και συνθέτη Γιάχα Κου ενσωματώνει στοιχεία από διαφορετικά είδη τέχνης, από πολυμέσα και περφόρμανς, μέχρι βίντεο, μουσική, κείμενο και εγκατάσταση. Στη νέα του παράσταση-διάλεξη Cuckoo, ο καλλιτέχνης επιχειρεί ένα ταξίδι στα τελευταία είκοσι χρόνια της ιστορίας της Νότιας Κορέας, ανοίγοντας έναν αστείο όσο και γλυκόπικρο διάλογο με τρεις νοήμονες, ομιλούσες μηχανές μαγειρέματος ρυζιού.

Πριν από είκοσι χρόνια, η Νότια Κορέα βίωσε μια τεράστια οικονομική κρίση, ανάλογη με αυτήν που πλήττει την Ευρώπη σήμερα. Ο δημιουργός συνομιλεί με τις τρεις μηχανές για το πόσο καταλυτικά επηρέασε η κρίση τη δική του γενιά, για την ανεργία, τη μοναξιά και την έντονη αίσθηση απομόνωσης που βιώνει ο ίδιος και οι συνομήλικοί του – ένα συναίσθημα που αποδίδει με την αμετάφραστη σε άλλες γλώσσες λέξη «golibmuwon» και η οποία χαρακτηρίζει τις ζωές πολλών νεαρών συμπατριωτών του.

Σύλληψη-Σκηνοθεσία-Κείμενο-Μουσική-Βίντεο: Jaha Koo
Cuckoo hacking: Idella Craddock
Σκηνικά-Χρήση πολυμέσων: Eunkyung Jeong
Σύμβουλος δραματουργίας: Dries Douibi
Παραγωγή: Kunstenwerkplaats Pianofabriek
Συμπαραγωγή: Bâtard Festival

Ερμηνεία: Hana, Duri, Seri & Jaha Koo.

*****
Πορνοστάρ - Η αόρατη βιομηχανία του σεξ, της Έλενας Πέγκα @ Πειραιώς 260 Δ

Ένας νέος άντρας από το Περιστέρι, ο Λάλο, γιος Ελληνίδας πορνοστάρ της δεκαετίας του ’80, αναζητά τον Τζακ Ρίο, παρτενέρ της στα γυρίσματα πορνό ταινιών όταν αυτή ήταν έγκυος και ο Λάλο έμβρυο μέσα στην κοιλιά της. Για να βρει αυτό το εξαφανισμένο πρόσωπο, ξεκινά από τη Σαρωνίδα και την κουζίνα ενός Γερμανού σκηνοθέτη, μπαίνει με ψεύτικη ταυτότητα σε κλινική της Ιταλίας όπου νοσηλεύεται μια διάσημη Ιταλίδα πορνοστάρ και καταλήγει στην Αμερική. Εκεί, σε ένα μπάνγκαλοου, έρχεται αντιμέτωπος με τον άνθρωπο πίσω από τον μύθο, με κάποιον που μοιάζει πολύ κοινός, όμως στα μάτια του Λάλο είναι ο πιθανός του πατέρας. Τα πρόσωπα του έργου ακολουθούν μιαν ανεξιχνίαστη προσωπική μοίρα. Ανάμεσά τους, ο νεαρός άντρας μοιάζει να παλεύει να προσπελάσει μιαν άβυσσο, καθώς ψάχνει απαντήσεις για την ύπαρξή του, ενώ προσπαθεί να κλείσει τους λογαριασμούς του με το παρελθόν.

Σκηνοθεσία-Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Ρήγος
Σκηνικά: Valentino Marengo
Κοστούμια: Νατάσσα Δημητρίου
Μουσική: Θοδωρής Ρέγκλης
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Άγγελος Παναγόπουλος
Οργάνωση παραγωγής: Χοροθέατρο Οκτάνα
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Ρήγος
Artwork αφίσας: Κωνσταντίνος Γεωργαντάς

Παίζουν οι ηθοποιοί: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Λαέρτης Μαλκότσης, Γιάννης Νιάρρος, Θεοδώρα Τζήμου.

Στους Αχαρνείς, ένα από τα πιο αντιπολεμικά έργα του Αριστοφάνη, πρωταγωνιστεί ο Δικαιόπολις, ένας ηλικιωμένος αγρότης που αγανακτισμένος από την αδράνεια της πόλης παρά τον πόλεμο που συνεχίζεται, αποφασίζει να αυτενεργήσει: στέλνει προσωπικό αγγελιοφόρο στους Σπαρτιάτες, προτείνοντάς τους να συνάψουν ειρήνη. Έτσι, αρχίζουν να τον καταδιώκουν και οι πολεμοχαρείς Αχαρνείς, που θέλουν να εκδικηθούν τους Σπαρτιάτες, αλλά και ο αξιωματικός Λάμαχος, λίγο πριν φύγει για μία ακόμα μάχη. Θα καταφέρει να τους πείσει ο Δικαιόπολις για τα πλεονεκτήματα της ειρήνης;

Απόδοση - Σκηνοθεσία - Χορογραφία: Κώστας Τσιάνος
Σκηνογραφία - Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Τσεβάς

Παίζουν: Πέτρος Φιλιππίδης, Παύλος Χαϊκάλης, Κώστας Κόκλας, Ιωάννης Παπαζήσης, Τάκης Παπαματθαίου, Χορός: Νίκος Βατικιώτης, Αλέξανδρος Ζουγανέλης, Παναγιώτης Καμμένος, Παναγιώτης Κατσώλης, Κωνσταντίνος Κοράκης, Βαγγέλης Κυπαρίσσης, Ηρακλής Κωστάκης, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Παύλος Παυλίδης, Μάριος Πετκίδης, Γρηγόρης Σταμούλης, Γιώργος Τσουρουνάκης, Χάρης Φλέουρας, Χάρης Χιώτης.

Σχετικό θέμα

Παραστάσεις / Θεατρική σεζόν 2022-23

Παρακολουθήσαμε τις «Σπυριδούλες»