Στην ψηφοφορία συμμετείχαν οι ακόλουθοι συντάκτες: Παναγιώτα Κλεάνθους, Δημήτρης Όρλης, Δημήτρης Καμπούρης, Βαγγέλης Γκρέκο, Μιχάλης Τσαντίλας, Θωμάς Τζίτζης, Γιάννης Κουρεμένος, Άρης Γάρος και Γιώργος Μπαλιώτης.
Ας ξεκινήσουμε την αντίστροφη μέτρηση για τους δίσκους: #40 - #11.
40. James Basdanis - Kaemos
39. Νικόλας Λειβαδίτης - 5,16 τ.μ.
38. Bazooka - Zero Hits
37. Πάνος Γουργιώτης - Μάχη
36. Sillyboy's Ghost Relatives - In A Small Place
35. Περικλής Κανάρης - Αόρατος
34. Μπαλάντες για Φόνους - Εκείνη Έρχεται Μέσα Από Τις Στάχτες
33. Λαμπρινή Καρακώστα - Ακούγομαι;
32. Dury Dava - Dury Dava
31. The Bittersweet - The Age Of New Delirium
30. Τρύφων Λάζος - Αναφορά
29. Μάγδα Βαρούχα - 28 Και Κάτι
28. Σεραφείμ Τσοτσώνης - Believers
27. Πολυξένη Καράκογλου, Γρηγόρης Πολύζος, Αθηνά Σπανού - Πολύχρωμες Ζακέτες
26. Bokomolech - Bright New Darkness
25. Πέννυ Μπαλτατζή - Ένα Φιλί
24. Nightstalker - Great Hallucinations
23. Rotting Christ - The Heretics
22. Σωκράτης Σινόπουλος Quartet - Metamodal
21. Θοδωρής Γκόνης & Φώτης Σιώτας - Τα Δεύτερα
20. Cayetano - Melanie
[Γράφει ο Δημήτρης Καμπούρης]
Τι να πει κανείς για τον Cayetano που δεν έχει ειπωθεί πια. Πιστεύω πως είναι ο πιο υποτιμημένος Έλληνας καλλιτέχνης, αφού οι δουλειές του είναι φανταστικές, μία προς μία, αλλά για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο τις κρίνουμε πάντα πιο αυστηρά κι απουσιάζει από τα «πρωτοσέλιδα» που του αρμόζουν. Το "Melanie" συνεχίζει το άξιο έργο του, μία δουλειά που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από όσα σπουδαία συμβαίνουν εκεί έξω. H Melanie του είναι ένα κορίτσι που περισσότερο ζει στο παρελθόν, είναι πιθανότατα Γαλλίδα και της αρέσει η καλή μουσική και το καλό κρασί. Έτσι είναι κι η μουσική στο album. Πιο εσωστρεφής και δύσκολος από ποτέ, δε σου χαρίζεται, πρέπει να κάτσεις να τον ακούσεις. Να περπατήσεις χέρι με χέρι με τη Melanie του.
19. Γιάννης Λογοθέτης (Φ. Δεληβοριάς, Χατζηφραγκέτα) - Λογοθεραπεία
[Γράφει ο Δημήτρης Όρλης]
Τα δέκα τραγούδια του Γιάννη Λογοθέτη εδώ δεν διαταράσσουν τα δεδομένα της ελληνικής δισκογραφίας αποτελούν, όμως, ένα όμορφο, αθώα απλό και εύπεπτο σύνολο που επιβραβεύει την ακρόαση. Ο δίσκος ξεκινάει από τους στίχους του Λογοθέτη, περνάει διακριτικά από το «φίλτρο» του Φοίβου Δεληβοριά και ρίχνει το βάρος του στις ερμηνείες των δύο Χατζηφραγκέτα. Οι στίχοι του ταιριάζουν γάντι στο χιουμοριστικό ύφος των Βαγγέλη Χατζηγιάννη και Πάνου Φραγκιαδάκη, ύφος που έχει περάσει και στις μουσικές, οδηγώντας σε τραγούδια που ξεχωρίζουν.
18. Ηχοτοπία - Χωρίς Ταχύτητα
[Γράφει ο Δημήτρης Καμπούρης]
Ο πιο ατμοσφαιρικός δίσκος της χρονιάς. Οι Στέφανος Κωνσταντινίδης και Παναγιώτης Τομαράς έχουν τον πλήρη έλεγχο όλων όσων συμβαίνουν στα Ηχοτοπία. Το όνομά τους τα λέει όλα, η αισθητική τους τα απογειώνει. Εσύ καλείσαι απλά να μπεις στο αυτοκίνητο, να βάλεις το album να παίζει και να οδηγείς στη νυχτερινή Αθήνα. Τα φώτα της πόλης ταιριάζουν απόλυτα σε αυτές τις ηλεκτρονικές ελεγείες. Σκοτεινές κυρίως ατμόσφαιρες, που φέρνουν στο νου κάτι από Στέρεο Νόβα (με ένα άγγιγμα από The Boy) κι αυτό είναι το μεγαλύτερο κοπλιμέντο που μπορώ να κάνω για σχήμα/καλλιτέχνη που κυκλοφορεί μουσική.
17. Στίχοιμα - Θάλασσα
[Γράφει ο Δημήτρης Όρλης]
Από το 2012 και το πολύ καλό «Μηχανές», πέρασαν πολλά χρόνια, χρόνια κατά τα οποία το hip hop στη χώρα μας γιγαντώθηκε. Οι Στίχοιμα δεν βιάστηκαν για μία μέτρια κυκλοφορία και έδωσαν έναν ακόμα αξιόλογο θεματικό δίσκο σαν Χριστουγεννιάτικο δώρο στα τέλη του 2018 σε παλιούς και νέους φίλους τους. Το επίκεντρο αυτή τη φορά η θάλασσα, με στίχους που δεν αναλώνονται σε κενές περιαυτολογίες και με παραγωγή στο αναγνωρίσιμο ύφος και επίπεδο των Στίχοιμα, το «Θάλασσα» είναι μια από τις πιο αξιόλογες hip hop κυκλοφορίες της χρονιάς.
16. Chickn - Bel Esprit
[Γράφει ο Θωμάς Τζίτζης]
Οι Chickn επέστρεψαν μέσα στο 2019 με ένα δίσκο εντελώς απρόβλεπτο. Διόλου άσχημο κάτι τέτοιο βέβαια αφού η αθηναϊκή μπάντα γνωρίζει πολύ καλά να παρουσιάζει απρόβλεπτες συνθέσεις και να μας εκπλήσσει κάθε φορά. Το σκληρό τζαμάρισμα άφησε τη θέση του για τις καινούριες ψυχεδελικές μελωδίες. Πολύ πιο pop η παρουσία των Chickn στο "Bel Esprit", το οποίο μπορεί να ξεφεύγει πολύ από τις δύο προηγούμενες δουλειές τους, αλλά γι' αυτό τους αγαπάμε, επειδή πάντα κυκλοφορούν κάτι πολύ ενδιαφέρον.
15. Billy Pod - Drums To Heal Society
[Γράφει ο Παναγιώτης Χριστοφής - Δισκοκριτική]
Το "Drums To Heal Society" είναι σίγουρα ένα album με εξωστρεφή διάθεση και αποτελεί μια σημαντική προσπάθεια να δημιουργηθεί μια ελληνική jazz σκηνή που θα μπορεί να μεταφερθεί και εκτός συνόρων. Το album είναι πλούσιο σε χρώματα και ήχους, πολύ ενδιαφέρον και σίγουρα θα το ακούσω πολλές ακόμα φορές.
14. Babo Koro - Σίσυφος
[Γράφει ο Δημήτρης Όρλης]
Ο πρώτος δίσκος των Babo Koro τους βρίσκει να σκαλίζουν παραδοσιακές μουσικές και θέματα με τρόπο αξιοπρόσεχτο. Ούτε αναλώνονται σε περιττές διασκευές ούτε μιμούνται χωρίς να κοιτάνε μπροστά. Στο «Σίσυφος» ακούγονται «χωριάτικα» πνευστά, διακριτικές μα καίριες κιθάρες, βιολί με όρεξη για χορό, ακορντεόν που δεν αρκείται στο να συμπληρώνει το σύνολο και κοντραμπάσο που κυριαρχεί από την πρώτη νότα του δίσκου. Προσθέστε ικανή φωνή, ωραίες μελωδίες και ταιριαστούς στίχους και έχετε έναν από τους καλύτερους δίσκους του είδους για τη χρονιά.
13. The Man From Managra - King Time
[Γράφει ο Άρης Γάρος]
"King Time" ονομάζεται ο τρίτος δίσκος του project The Man From Managra που εμπνεύστηκε ο μουσικός και συνθέτης Coti K. Ο δίσκος σηματοδοτεί την έναρξη της πιο ώριμης περιόδου του συγκεκριμένου project, καθώς είναι μια ολοκληρωμένη ιστορία με συνοχή και αξιοσημείωτη ροή από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο δημιουργός Coti K. μας ταξιδεύει σε μια θάλασσα γλυκόπικρων συναισθημάτων, ξεκινώντας την ξενάγηση πιο μελωδικά με πρώτο τραγούδι "Sing Your Heart Out" που είναι μία από τις ομορφότερες συνθέσεις του δίσκου, καταλήγοντας στο πιο νοσταλγικό "The Church Bells". Μέσα στον δίσκο του Man From Managra συνυπάρχουν αρμονικά η ελπίδα ("Set Sail") και η ματαίωση ("All Resistance Is Futile"), ενώ ξεχωριστή πινελιά στον πολύ προσεγμένο αυτό δίσκο δίνει το "Tonight" με την συμμετοχή της Σtella.
12. Mazoha - Μπάσταρδο
[Γράφει ο Γιάννης Κουρεμένος - Δισκοκριτική]
Δεν περίμενα ένας δίσκος με τόσο εναλλακτικές επιρροές για τα ελληνικά δεδομένα να είναι τόσο δυναμικός και συναρπαστικός ακόμη και για αμύητους στο είδος. Είναι κατανοητό πως το project αυτό έχει πολλά να προσφέρει και με λίγο παραπάνω πειραματισμό και προσοχή στη λεπτομέρεια υπόσχεται πολλά.
11. Δημήτρης Μυστακίδης - Εδώ & Εκεί
[Γράφει ο Άρης Γάρος - Δισκοκριτική]
Ο Δημήτρης Μυστακίδης με την καινούρια του δισκογραφική δουλειά συνεχίζει στο δρόμο που άνοιξε ο ίδιος με τη λαϊκή του κιθάρα και συνεχίζει να αναζωογονεί το ενδιαφέρον του κοινού για το παλιό ελληνικό τραγούδι, φωτίζοντας μερικές πολύ σημαντικές αλλά και άγνωστες πτυχές του. Δείχνει πόσο πολύ ενδιαφέρεται για την ανάδειξη και διατήρηση της μουσικής μας παράδοσης επιτελώντας ουσιαστικά πολύ σημαντικό εκπαιδευτικό έργο.