altribe_gimme10

Gimme 10: Οι επιλογές των Altribe

...με αφορμή το φετινό άλμπουμ τους, The Promised Land.
Διαβάστηκε φορες
Οι Altribe είναι μια τετραμελής μπάντα που έχει ως βάση της το μπλουζ, το οποίο όμως αναμειγνύουν με διάφορα άλλα στοιχεία. Ιδρυτής τους είναι ο ντράμερ, συνθέτης και στιχουργός Albert Παναγιωτόπουλος, ενώ το κουαρτέτο συμπληρώνουν η ερμηνεύτρια και συνθέτρια Fiona Λαμπρίδη, ο κιθαρίστας Απόστολος Καρατζάς και ο μπασίστας Γιάννης Γαρδικλής.

Η δισκογραφία τους περιλαμβάνει τα άλμπουμ Το Θαύμα (2012), Aphrodisiac (2014), Spooky Train (2016), καθώς και το φετινό The Promised Land.

Με αφορμή αυτή την τελευταία κυκλοφορία, το συνθετικό δίδυμο του συγκροτήματος επιλέγει και σχολιάζει παρακάτω κάποια από τα αγαπημένα του άλμπουμ.

Απαντάει η Fiona Λαμπρίδη:

1. Dummy - Portishead (1994)
Με αυτό το γκρουπ πέρασα σε μια άλλη διάσταση. Σαν να με είχαν προλάβει... Έπαιζαν και έβγαζαν τραγούδια όπως ακριβώς ήθελα να τα ακούσω εκείνη την περίοδο. Μου βγάζουν πολλή ευαισθησία και παράνοια συγχρόνως. Συνδυασμός που σέβομαι!

2. Born To Be Wild - A Retrospective - Steppenwolf (1991) 
Ποιος μπορεί να αντισταθεί σε αυτό το riff;! Το drive του ομώνυμου κομματιού πάντα με συνεπαίρνει και μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία, γιατί το άκουγε ο πατέρας μου και δεν μπορώ να μην ουρλιάξω το ρεφραίν!

3. Bridges Τo Babylon - The Rolling Stones (1997)
Σηματοδότησε μια νέα περίοδο στην ιστορία τους. Σαν να αναγεννήθηκαν, κουβαλώντας όλη την εμπειρία και τη γνώση των '60s-'70s. Τους έμαθε μια γενιά που είχε πάψει να παρακολουθεί την ροκ και αυτό από μόνο του ήταν μεγάλη υπόθεση.

4. Into The Labyrinth - Dead Can Dance (1993)
Η μαγεία και ο μυστικισμός στη μουσική. Πάντα με ιντρίγκαραν όλα όσα δεν μπορούσα να βλέπω, αλλά ένιωθα ότι υπήρχαν. Kαι οι Dead Can Dance το κάνουν αριστουργηματικά σε αυτό το άλμπουμ.

5. Αν Η Αγάπη... - Τζένη Βάνου (1974)
Και θα πει κανείς, πού κολλάει τώρα αυτό; Περιέχει το "Αν Είναι Η Αγάπη Αμαρτία" του Μίμη Πλέσσα, που είναι από τους συνθέτες που έγραφε σπουδαία τραγούδια για υπέροχες φωνές. Η Τζένη Βάνου είναι μια από αυτές που θαυμάζω και εκτιμώ, για το ταλέντο, τις παθιασμένες ερμηνείες της και για το ήθος που εξέπεμπε. Τα περισσότερα τραγούδια της είναι από εκείνα που σιγοτραγουδώ ανέμελα σε βόλτα με το αυτοκίνητο, ή όταν κάνω μπάνιο (που έχει ωραία ακουστική), ή για να ευχαριστήσω τους φίλους μου! 

Απαντάει ο Albert Παναγιωτόπουλος:

6. Led Zeppelin IV - Led Zeppelin (1971)
Απλά το πιο μεστό άλμπουμ του μεγαλύτερου συγκροτήματος στη ροκ μουσική. Συνθέσεις, εκτελέσεις, πάθος, λυρισμός, όλα σε ένα φοβερό αμάλγαμα! Αν και το αγαπημένο μου τραγούδι τους, το "Since I‘ve Been Loving You" περιέχεται στο ΙΙΙ.

7. Live Cream - Cream (1970)
Εδώ μιλάμε για το καλύτερο ροκ τρίο που έχει δημιουργηθεί ποτέ. Στα live τους ήταν αξεπέραστοι. Τέτοια ανάπτυξη αυτοσχεδιασμού δεν έχει ξαναϋπάρξει. Αυτός είναι ο διπλός δίσκος βινυλίου που είχε κυκλοφορήσει. Και στα τύμπανα βέβαια ο μέγιστος Ginger Baker!

8. A Love Supreme - John Coltrane (1965)
Ένας δίσκος μυστηριακής κατάνυξης και έξαλλου αυτοσχεδιασμού. Τόσο λυρικός και διονυσιακός μαζί, που σε φέρνει σε καταστάσεις υπερβατικές. Μαζί με τον άγιο (στην κυριολεξία) Coltrane παίζουν οι μαγικοί Mac Coy Tyner (p), Jimmy Garisson (b), Elvin Jones (dr) – για μένα ο drummer που έβαλε τα τύμπανα σε ένα άλλο επίπεδο στην εποχή του. Μιλήσαμε εγκάρδια μαζί, μετά από ένα live του στη Νέα Υόρκη. Υπέροχη εμπειρία!

9. Kind Of Blue - Miles Davis (1959) 
Ένας δίσκος ορόσημο, που δημιούργησε ένα καινούριο ύφος στη τζαζ, την cool jazz. Και πράγματι είναι ήρεμη μουσική, αλλά με τέτοια εσωτερική φλόγα, σα να πηγαίνει μια βάρκα σε ήσυχα γαλανά νερά με δύο φλογερά ερωτευμένους μέσα. Θυμάμαι να τον ακούμε με φίλους, σε ένα καφέ στη Σαντορίνη, αγναντεύοντας, πριν από ένα δικό μας live εκεί.

10. Beethoven's 9th "Choral"
Οι σπουδαιότερες συνθέσεις στην ιστορία της παγκόσμιας μουσικής, κατά τη γνώμη μου, έχουν γραφτεί στο είδος της κλασικής (και αρχικής σύγχρονης) συμφωνικής μουσικής. Ο Μπετόβεν είναι από τους σημαντικότερους συνθέτες και ο πιο αγαπημένος μου. Με συνεπαίρνει το μεγαλείο και η τρυφερότητά του. Θυμάμαι μια φορά που είχα ακούσει αυτό το έργο, όταν τελείωσε και έβγαλα τα ακουστικά, άνοιξα τα μάτια και ήμουν για λίγο αλλού, σε έναν άλλον κόσμο.


Αξιολόγηση
Βαθμολογήστε το άρθρο
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα