Greeks Do It Better! - Νίκη Κοπίτα, Green Was Greener, 24 ΓΡΑΔΑ

Το συγκεκριμένο τραγούδι με κέρδισε από τις πρώτες του νότες. Τόσο ο τίτλος του, με τον οποίο ξεκινάει, αυτό το «Θέλω Ζευγάρια», όσο κι η φωνή της Νίκης Κοπίτα, που θυμίζει πολλά και τίποτα, ήταν αρκετά για να φτάσω στο υπέροχο ρεφρέν. Η ωραιότατη, λυρική ενορχήστρωση, δουλεύει πάντα υπέρ του τραγουδιού και χαϊδεύει ζεστά τα αυτιά και τις αισθήσεις. Πρόκειται για ένα τραγούδι και μια προσπάθεια που ενώ θυμίζει αρκετά το τρέχον κύμα της έντεχνης ελληνικής σκηνής, φέρνει και κάτι από το παρελθόν. Αλλά κυρίως, φέρνει κάτι δικό του, μια δική του αλήθεια.

Ωραίος ήχος, ωραίος ήχος. Πολύ ωραίος ήχος. Αν είχε χρώμα κι ήταν πράσινος, τότε είναι πρασινότερος. Αν ας πούμε θέλουμε κάτι να θυμίζει, τότε με μια γρήγορη μαντεψιά, θα ήταν οι Tame Impala. Διάβασα πως πρόκειται για μία εξαιρετική δουλειά κι αυτό το δείγμα δικαιώνει τους γράφοντες. Μένει να ακούσουμε και το άλμπουμ τους για να βεβαιωθούμε. Πάντως μας έδωσαν μια πρώτη ευκαιρία να γίνουμε πιο πράσινοι.
Αυτό συμβαίνει όταν ταλαντούχοι παίχτες διασκευάζουν ένα παραδοσιακό τραγούδι. Εμπνέονται από τους στίχους και τη μουσική του πρωτότυπου και το ανασυνθέτουν, φέρνοντάς το στο τώρα. Έτσι το «Τ' Αρμένου Γιος» πλέει στα «40 Κύματα», κι από τη Θράκη του παρελθόντος προσαράζει στη Θεσσαλονίκη κι από εκεί στην Πτολεμαΐδα, του δυσοίωνου σήμερα. Μια τέτοια προσπάθεια ποτέ δεν είναι «όνειρο άπιαστο».