Τι θα ακούσετε:
pop, folk, λαϊκό
Βαθμολογία:
7
Ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος ενός νέου μουσικού ήταν, είναι και θα είναι κάτι το ξεχωριστό για την πορεία του όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες αλλαγές κι αν γίνουν κι όση απαξίωση κι αν υπάρχει για τους δίσκους γενικότερα. Η Νεφέλη Φασούλη έχει δηλώσει σε συνεντεύξεις της ότι ήθελε σ' αυτό τον δίσκο να «μπολιάσει» όλα τα διαφορετικά είδη που αγαπάει και ξεχωρίζει. Ο «κόσμος της» είναι όντως ένα συνονθύλευμα από διαφορετικά τραγούδια. Άραγε, αυτό είναι καλό ή κακό; Πιστέψτε με, με δυσκόλεψε πολύ να δώσω μια απάντηση σ' αυτή την ερώτηση.
Αν θυμάμαι καλά, ήταν το 2017 όταν η Νεφέλη Φασούλη βρέθηκε για πρώτη φορά στο πλευρό του Φοίβου Δεληβοριά. Από τότε κατάφερε με το σπαθί της να γίνει ένα αναπόσπαστο μέλος της όλης ομάδας κι όχι απλά μια αδιάφορη τραγουδίστρια για τις δεύτερες φωνές και τα λίγα τραγούδια που χρειάζεται να ερμηνεύσει για να ξεκουραστεί ο Φοίβος. Η Φασούλη είχε και έχει το μπρίο, τη ζωντάνια και κυρίως τις ξεχωριστές φωνητικές ικανότητες για να μην περνάει απαρατήρητη, ακόμη κι αν τότε ήταν στα 21 της και τώρα μόλις στα 25.
Ο Φοίβος την πίστεψε και την πιστεύει ακόμα και για αυτό της προσέφερε κάτι που δεν είχε δώσει σε κανέναν άλλο νέο τραγουδιστή με τον οποίο είχε συνεργαστεί. «Διάβασε» τις ετερόκλητες μουσικές που αγαπάει (jazz, pop, λαϊκό τραγούδι των τζουκ μποξ) και έγραψε στίχους και μουσική για τον πρώτο δίσκο της. Ο Δεληβοριάς πάντα μετράει κάθε κίνηση του, βαριέται να δημιουργεί κάτι το κοινότυπο, προσπαθεί να πρωτοπορεί και σίγουρα δίνεται 100% σε ό,τι αναλαμβάνει.
Ο «Κόσμος σου»
... είναι όντως ένα ξεχωριστό album με πολλές καλές στιγμές. Αρχικά, περιέχει ένα single (επιτρέψτε μου αυτή την έκφραση που τείνει να εκλείψει...) που θα γίνει κλασσικό και θα ακούγεται σε πολλά πάρτι, το «Θα Σου Πω Εγώ», μια πετυχημένη ωδή στα σκυλάδικά των '90s (στα οποία η Νεφέλη ήταν ακόμη μωρό), όπου η ίδια δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας (οφείλω να ομολογήσω ότι η πρώτη αντίδραση μου όταν την άκουσα σε αυτό το κομμάτι ήταν αρνητική) και ο Δημήτρης Μέντζελος απογειώνει το κομμάτι, θυμίζοντάς μας το πλέον κλασσικό «Στη Ντισκοτέκ» των Ημισκούμπρια. Το τραγούδι είναι γεμάτο από «παλαιά» συστατικά, αλλά η συνολική πρόταση είναι φρέσκια και σίγουρα μοναδική.
Μετά, δε γίνεται να μην προσέξεις την «Βόλτα», που ανοίγει αυτό τον δίσκο, στην οποία η Φασούλη βολτάρει στην Αθήνα του '70 σε latin ρυθμούς σε ένα ρετρό, ερωτικό και ιδιαίτερα χαρούμενο τραγούδι. Ένα κομμάτι που εύκολα θα αφιέρωνα στο κορίτσι μου σε μια βραδιά στην παραλία. Ποιος όμως είναι ο «Κόσμος» της Νεφέλης που μένει σε μένα;
Ο δίσκος διαθέτει τέσσερα όμορφα, ρομαντικά, γλυκά και μελωδικά τραγούδια, το όμωνυμο, το «Όταν Θα Πέσεις», το «Casa Malaparte» και το «Για Ένα Καλοκαίρι», το οποίο αποτέλεσε προπομπό αυτής της συνεργασίας όταν κυκλοφόρησε πριν από δύο χρόνια. Σ' αυτά τα κομμάτια ακούς μια γλυκιά, folk, ξεχωριστή φωνή με όμορφα ανεβοκατεβάσματα και προσωπικά σ' αυτήν θα ήθελα να βασιστεί η Νεφέλη Φασούλη για τις επόμενες μουσικές προτάσεις της. Αν την ακούσεις στο «Δεν Ξέρω Με Τι Μοιάζει», θα σου θυμίσει ίσως την Ιουλία Καραπατάκη, αν την ακούσεις στην «Αχερουσία», θα σου θυμίσει ίσως τη Γλυκερία κι αν την ακούσεις στη «Φωνή», μπορεί να σου φέρει στο μυαλό την Μάρθα Φριντζήλα. Είναι άραγε κακό αυτό; Υπάρχουν νέοι τραγουδιστές που δε σου θυμίζουν κάποιους παλαιότερους;
Η Νεφέλη Φασούλη μπορεί να υποστηρίξει αξιοπρεπέστατα πολλαπλά μουσικά είδη κι αυτό είναι σίγουρα ένα χάρισμα. Όμως, ακόμα κι αν ο Φοίβος Δεληβοριάς της προσέφερε ένα όμορφο «mix-grill» με τραγούδια από διαφορετικά ηχοτόπια, θεωρώ ότι η ίδια θα πρέπει να επιλέξει έναν από αυτούς τους «φωνητικούς δρόμους», αν θέλει να δημιουργήσει μια ταυτότητα που θα την ξεχωρίσει στο ευρύ κοινό και θα της δώσει τη βάση για να ανέβει κι άλλα βήματα.
Ο Φοίβος προσέφερε στη Νεφέλη μια ισχυρή πρώτη βάση κι αυτό είναι πραγματικά σπουδαίο για μία νέο μουσικό. Η συνέχεια όμως είναι πιο δύσκολη και κρίσιμη για όσα μπορεί να προσφέρει αυτή η γλυκιά νέα κοπέλα. Θα σας θυμίσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ήταν εξαιρετικά τυχερός που τον πίστεψε ο Νίκος Ζούδιαρης και του έγραψε τους δύο πρώτους δίσκους του («Στην Αγορά Του Κόσμου» το 1993, «Όπως Μυστικά Και Ήσυχα» το 1995). Όμως, κατά τη γνώμη μου από το 1997 κι όταν ο Αλκίνοος έγραψε μουσική και στίχους για το «Ο Δρόμος, Ο Χρόνος Και Ο Πόνος» αποκρυσταλλώθηκε η μουσική ταυτότητά του, πάνω στην οποία στηρίζεται μέχρι και σήμερα.
Δεν είναι βέβαια απαραίτητο να γράψει μουσική και στίχους η Νεφέλη Φασούλη. Είναι πολύ σημαντικό όμως να ξεκαθαρίσει τη μουσική πρότασή της μέσα στα επόμενα τραγούδια και τους δίσκους της. Σε αυτό το κομμάτι, θα ευχηθώ πραγματικά ο Φοίβος να παραμείνει το «λαμπρό αστέρι» που την οδηγεί, αλλιώς να καταφέρει να επιλέξει τους σωστούς συνοδοιπόρους, όπως έκανε μια από τις καλύτερες Ελληνίδες τραγουδίστριες του σήμερα, η Νατάσσα Μποφίλιου...