algimotra myriadesIstories 2021

Ο ελληνικός δίσκος του μήνα: Αλγίμωτρα - Μυριάδες Ιστορίες

Η καινούργια κυκλοφορία που ξεχωρίσαμε από τις πρώτες εβδομάδες του φθινοπώρου και σας προτείνουμε.

Διαβάστηκε φορες

Η επιλογή του δίσκου που σας προτείνουμε σήμερα ήταν, ως συνήθως, μια σχετικά δύσκολη διαδικασία. Τις προηγούμενες εβδομάδες ακουσαμε συνθέτες με βαρύ όνομα και δεκαετίες καριέρας όπως ο Βαγγέλης Παπαθανασίου με μια ακόμη «διαστημική» δουλειά με τίτλο "Juno To Jupiter" και συνθέτες νεότερους και διακριτικά εκλεκτούς ακόμα, όπως ο Αποστόλης Αρμάγος με το "Promises". Συγκροτήματα στα παρακλάδια της rock κυκλοφορούν σταθερά στα ηχεία μας, από τους Magic Bus («Το Κάστρο») ως τους Fürstenplatz («Τραγούδια Για Την Paula»). Ανάμεσα σε αυτά και αρκετά άλλα καινούργια album, επιλέξαμε το ντεμπούτο του συγκροτήματος Αλγίμωτρα για τον δίσκο αυτού του μήνα.

Τιτλοφορούν την πρώτη τους δουλειά «Μυριάδες Ιστορίες», με αφορμή έναν στίχο τους και κάποιες από αυτές τις ιστορίες έχουν περάσει στα έξι τραγούδια του δίσκου. Είναι ένας σύντομος σε έκταση και διάρκεια δίσκος από τη μία (έξι τραγούδια, λίγο πάνω από μισή ώρα), από την άλλη, όμως, τα περισσότερα τραγούδια ξεπερνάνε τα πέντε λεπτά. Αυτό λειτουργεί θετικά, μιας και οι μουσικοί της Αλγιμώτρας είναι τόσο ικανοί, ώστε η έκταση που ζητούν να γίνεται ευχάριστη στην ακρόαση. Ακούστε για παράδειγμα το «Τα Μάτια Του Δράκου» που εξελίσσεται σε κάτι διαφορετικό δύο λεπτά αφού αρχίσει.

Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζουν και οι ενοργανώσεις που έχει το επταμελές σχήμα. Τα τρία βιολία ομορφαίνουν χωρίς να σκεπάζουν την ποικιλία του τζουρά, του νέυ και του ακορντεόν, πλάι στα «βασικά» (κιθάρα/κοντραμπάσο/τύμπανα). Ακόμα και μετά από μερικές ακροάσεις μπορεί να προσέξετε κάποιες μουσικές λεπτομέρειες που είχαν διαφύγει νωρίτερα. Είναι ευχάριστη και ωραία η μουσική τους, κι ας μη (σκοπεύει να) είναι πρωτοπόρα. Κάπως αντίστοιχα λειτουργούν και οι στίχοι του Γιώργου Αντωνόπουλου, που είναι βασικό μέλος και κιθαρίστας του σχήματος. Δεν θίγουν φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα (όχι εξώφθαλμα και με μια επιφανειακή ανάγνωση τουλάχιστον) ούτε διεκδικούν δάφνες «ποίησης», αλλά μετατρέπονται σε όμορφα τραγούδια που δεν στερούνται νοήματος.

Προσθέστε σε όλα αυτά τις συμμετοχές των γνωστών φωνών του Γεράσιμου Ανδρεάτου («Στην Ξενιτιά»), του Βασίλη Λέκκα («Το Μπουλούκι») και της Ρίτας Αντωνοπούλου («Ματωμένος Ουρανός») ανάμεσα στις ερμηνείες του Αντωνόπουλου και των λιγότερο επιφανών καλεσμένων Μαριαστέλλας Τζανουδάκη, Πέτρου Τσαπαλιάρη και Δημήτρη Γιαννή (των Βερτζί Μαβί) και το αποτέλεσμα είναι ένας δίσκος που άξια γεμίζει αυτή εδώ τη στήλη. Το ίδιο άξια θα «γεμίσει» και τις λίστες ή τη δισκοθήκη σας.

Διαβάστε ακόμα