Λίγο πριν το τέλος της χρονιάς, προβληματιστήκαμε αρκετά για την τελευταία πρόταση του 2021. Μεταξύ αρκετών δίσκων, υπήρξαν τέσσερις πολύ δυνατές υποψηφιότητες:
- Η folk rock προσέγγιση του Dzingovic, ο οποίος θυμίζει τις όμορφες μελωδίες του Παύλου Παυλίδη στο ομώνυμο ντεμπούτο του.
- Η δυνατή progressive παραγωγή των Halocraft στο "A Mother To Scare Away The Darkness".
- Η ξεχωριστή προσέγγιση των πρώϊμων ήχων των Radiohead με ελληνικό στίχο από τους Λάμδα στο «Τρία» και
- Η φρέκαδα που αποπνέει το "Who Are They" της Ελληνοδανέζας Billie Eilish, της Danai Nielsen.
Μετά από πολλές συζητήσεις, οι τέσσερις δίσκοι έγιναν δύο και ανάμεσα στους εξαιρετικούς Λάμδα και την Danai Nielsen διαλέξαμε τη δεύτερη.
Το "Who Are They" έχει μια νέα πρόταση, η οποία ξεφεύγει από τα σύνορα της χώρας μας, ακόμα κι αν στο ομώνυμο τραγούδι τραγουδάει και στα Ελληνικά (το No1 μας στα ελληνικά τραγούδια του μήνα). Στην κριτική αυτού του δίσκου, ο Δημήτρης Καμπούρης γράφει: «Σε γενικές γραμμές η Danai Nielsen κάπου συναντάει την Bjork και τη Lorde ή την Billie Eilish, την Kate Bush και τη Lana Del Rey, αγγίζοντας ταυτόχρονα τη δύση και την ανατολή, αλλά κι όλα τα σύγχρονα ρεύματα. Όπως παίζει με τη φωνή της ή τις εμφανίσεις και την εικόνα της, έτσι παίζει και με τις μουσικές της».
Το ζητούμενο δεν είναι αν έχει στοιχεία από την μουσική πρόταση της Billie Eilish, αλλά το γεγονός ότι έχει καταφέρει να τα μπολιάσει με τον δικό της τρόπο, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι 100% δικό της. Το πρώην μέλος των αγαπημένων μου Rosebleed (στα πλήκτρα και τα δεύτερα φωνητικά), η Δανάη Nielsen έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια περσόνα με αντίστοιχη δυναμική με αυτή που είχε στα πρώτα βήματα της, η Σtella. Η προφορά των αγγλικών και η ερμηνεία της είναι πάρα πολύ καλή και η dream pop της βαδίζει στα μονοπάτια του σήμερα.
Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι μέσα στους τρεις καλύτερους δίσκους της χρονιάς, αν όχι ο καλύτερος. Ακούστε τον παρακάτω: