maharias lentzos taXeria 2022

Βαγγέλης Μαχαίρας, Δημήτρης Λέντζος - Τα Χέρια

Ο Μαχαίρας είχε συνθέσει ορισμένα τραγούδια σε στίχους του Λέντζου στο πρόσφατο παρελθόν. Ο δίσκος αυτός αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη συνεργασία τους, με πολλές φωνές καλεσμένες και όμορφες ενορχηστρώσεις.

Διαβάστηκε φορες

Τι θα ακούσετε:
Σύγχρονα λαϊκά τραγούδια με ηλεκτρική κιθάρα, πνευστά και οικείες φωνές

Βαθμολογία:
7

Είναι ενδιαφέρουσα η συνεργασία του συνθέτη Βαγγέλη Μαχαίρα με τον στιχουργό Δημήτρη Λέντζο. Τόσο για το ηχητικό αποτέλεσμα που προέκυψε, όσο και για το ότι επεκτείνουν τις προηγούμενες περιστασιακές συμπράξεις τους σε έναν πλήρη, καλοδουλεμένο και πλούσιο δίσκο. Τα δύο προηγούμενα τραγούδια αυτών των δύο όχι-και-τόσο-νέων καλλιτεχνών, οι οποίοι ταυτόχρονα δεν λογιάζονται να ανήκουν σε κάποια «παλιά φρουρά» του ελληνικού τραγουδιού, είχαν κυκλοφορήσει το 2020, σε δίσκους του Γιάννη Κότσιρα («Κοίτα Γύρω», Minos-EMI) και της Κατερίνα Ντίνου («Επιθυμία», Μετρονόμος). Ξεκινώντας στην αρχή της πανδημίας ο Μαχαίρας μελοποίησε μια ντουζίνα στίχους του Λέντζου και κάλεσαν ισάριθμους τραγουδιστές να τα ερμηνεύσουν.

Ο τίτλος, «Τα Χέρια», έρχεται από το ομώνυμο τραγούδι που ερμηνεύει ο Παντελής Θαλασσινός. Το δελτίο τύπου αναφέρει τα «χειροποίητα τραγούδια» ως επέκταση ή υπόνοια αυτού του τίτλου, αλλά η φωτογραφία του εξωφύλλου και αυτές (οι μικρότερες) του ένθετου δίνουν περισσότερο νόημα για μία προσέγγιση αυτών των τραγουδιών. Ο χρόνος που περνάει, η δημιουργία, η φροντίδα, η μνήμη… πολλές έννοιες μπορεί να έλθουν στο μυαλό από τα γερασμένα χέρια που όμορφα φωτογράφισε η Μυρτώ Καϊοπούλου σε συνδυασμό με τις λέξεις του Λέντζου. Δεν υπάρχει, δηλαδή, μία συγκεκριμένη θεματική που διέπει τα τραγούδια αυτά κι ας είναι η συνολική εντύπωση που απομένει κάπως διακριτικά θλιμμένη. Αυτό, βέβαια, δεν χρεώνεται ως κάτι αρνητικό.

Θετικά και ενδιαφέροντα υπάρχουν πολλά στον δίσκο. Για αρχή, οι μουσικές του Βαγγέλη Μαχαίρα είναι πραγματικά ταιριαστές με τους στίχους και το ύφος του Δημήτρη Λέντζου. Δεν έχουμε κάποια πρωτοτυπία εδώ, απλά ωραία σύγχρονα λαϊκά τραγούδια, κυρίως με βάση το μπουζούκι ή τον μπαγλαμά του συνθέτη. Αξιόλογη είναι επίσης η ενορχήστρωση που έκανε ο συνθέτης με τη βοήθεια των πολλών μουσικών που συμμετέχουν. Από το μπλέξιμο του πιάνο (Γιώργος Παπαχρηστούδης) με τον μπαγλαμά στις εισαγωγές των «Τραγούδια Παράλληλα» και «Παλιά Ποινή» μέχρι τα πνευστά του Θύμιου Παπαδόπουλου που χρωματίζουν διάφορες στιγμές του δίσκου.

Ένα ενδιαφέρον παράδειγμα για την παρουσία των πνευστών είναι το «Πουλάκι Μου» με τη φωνή της Βιολέτας Ίκαρη. Αυτό το τραγούδι ξεχωρίζει, με την έννοια ότι διαφέρει από το σύνολο, βασίζοντας την όποια λαϊκότητά του στην ερμηνεία και το κλαρίνο, ενώ τα έγχορδα (μπουζούκι, μπαγλαμάς και δευτερευόντως λαούτο και κιθάρα) είναι οι σαφείς πρωταγωνιστές του δίσκου. Υπάρχουν βέβαια κι άλλες μουσικές που ξεφεύγουν από αυτό που θα περίμενε κανείς να ακούσει διαβάζοντας για «σύγχρονο λαϊκό τραγούδι με βάση το μπουζούκι»: στο πολύ ωραίο «Ήμουνα Λίμνη Μια Φορά» με τη φωνή του Παντελή Κυραμαργιού η προσέγγιση είναι αρκετά πιο ηλεκτρική από τα υπόλοιπα, με τύμπανα, πιάνο και ηλεκτρική κιθάρα να στήνουν την ατμόσφαιρα. Νωρίτερα, ο Κώστας Θωμαΐδης στο «Μονάχος Μου Μονομαχώ» συνοδεύεται κυρίως από το σαξόφωνο του Παπαδόπουλου και την ηλεκτρική κιθάρα του Κώστα Μιχαλού. Εν τέλει, συνολικά υπάρχει ποικιλία στις μουσικές κι ας είναι το στίγμα της μουσικής βάσης του Μαχαίρα ξεκάθαρο.

Από την ποικιλία, ωστόσο, πιστεύω πως πηγάζει το σημαντικότερο αρνητικό στοιχείο αυτού του δίσκου. Η ακρόαση των 12 τραγουδιών τελειώνει περισσότερο σαν μια πλούσια συλλογή ωραίων τραγουδιών παρά σαν ένας μεστός, αιχμηρός (μουσικά ή στιχουργικά), με σαφή στόχευση δίσκος. Η μουσική και η ενορχήστρωση με όσα αναφέρθηκαν νωρίτερα δεν είναι η κύρια αιτία για αυτό. Το μοίρασμα των τραγουδιών σε πολλές διαφορετικές φωνές σπάει την ενότητα του δίσκου. Συγκεκριμένα, η απουσία ενός και μόνο τραγουδιστή ή μιας τραγουδίστριας μεταφέρει το επίκεντρο στη συνεργασία στιχουργού-συνθέτη, φωτίζοντας κάποια τραγούδια, όχι όμως ολόκληρο τον δίσκο ως σύνολο.

Εκ του αποτελέσματος, η συνεργασία αυτή και νόημα βγάζει και αισθητικό αποτέλεσμα προσφέρει, οπότε ως πρώτη κοινή εργασία το «άπλωμα» αυτό σε πολλές φωνές γίνεται πιο εύκολα αποδεκτό. Τραγούδια όμορφα θα βρείτε, είτε προτιμάτε τη φωνή του Γιάννη Κότσιρα και του Γιώργου Νταλάρα που ξεκινούν τον δίσκο θέτωντας τις βάσεις του, είτε νεότερες φωνές όπως της Δήμητρα Μπουλούζου στο εξαιρετικό «Αφού Το Ξέρω». Το συγκεκριμένο τραγούδι κλείνει το μάτι μουσικά στο «Η Ταμπακιέρα», τραγούδι που αναφέρεται ευθέως από τον Λέντζο στο «Τραγούδια Παράλληλα» (με τη φωνή του Μανώλη Μητσιά), δίνοντας ακόμα ένα στίγμα επιρροών για τον δίσκο αυτό. Θα ακούσετε, βέβαια, και το «Ο Διγενής Στο Πέραμα», ένα από τα καλύτερα (λαϊκά) τραγούδια γραμμένα για τον Παύλο Φύσσα. Κι αν ακούγεται κάπως παράταιρο ως θεματική στο σύνολο, είπαμε και παραπάνω, αυτό είναι το κύριο - αν όχι μοναδικό - μειονέκτημα του πρώτου δίσκου του Βαγγέλη Μαχαίρα με τον Δημήτρη Λέντζο.

Αξιολόγηση δίσκων
Βαθμός δίσκου
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα