Η φωτογραφία του εξώφυλλου ανήκει στον Chronis Perrakis Smileorwhatever και δημοσιεύτηκε στην facebook σελίδα του Pepper 96,6.
Την Πέμπτη το βράδυ στο Ζάππειο, στο πλαίσιο του This is Athens City Festival, ο ραδιοφωνικός σταθμός Pepper 96,6 είχε το ανοιξιάτικο party του, με συμμετοχή των Man Called Shadow, D3lta, Ταφ Λάθος, Good Job Nicky και του DJ Seba Campos. Νωρίς ο κόσμος δεν ήταν πολύς, ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε την ίδια ώρα της Εφές στο Final4 του Βελιγραδίου, εργάσιμη Πέμπτη, αλλά κι αρκετό κρύο για την εποχή. Το πρόγραμμα τηρήθηκε ευλαβικά κι οι καλλιτέχνες ανταποκρίθηκαν εξαιρετικά και ζέσταναν τον κοινό με τις μουσικές τους. Μάλιστα με την έναρξη του σετ του Ταφ Λάθος, ο κόσμος μαζεύτηκε, νεαρόκοσμος κυρίως που αγαπάει τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, ο οποίος με full band ανέβασε τη θερμοκρασία.
Βρέθηκα όμως στο Ζάππειο κυρίως για τον Good Job Nicky, χωρίς να θέλω να αδικήσω τους υπόλοιπους, αφού πρόκειται για έναν νεαρό καλλιτέχνη που εδώ και δύο χρόνια περίπου έχει δημιουργήσει ένα τρομερό hype γύρω από το όνομα του, με τραγούδια και παραγωγές μαζί με τον συνοδοιπόρο του, Ερμή, που ξεπερνούν κατά πολύ τον μέσο όρο. Σε συνδυασμό μάλιστα με τη γενικότερη αισθητική και εικόνα του, καθώς και το βαρύ όνομα που κουβαλάει, δημιουργείται εύλογα μια προσμονή για το επόμενο βήμα του και προσδοκίες για το πόσο ψηλά και μακριά μπορεί να φτάσει αυτό το παιδί.
Και φυσικά μιλάμε για ένα παιδί, αφού είναι 25 ετών. Κι ως τέτοιο εμφανίστηκε στο φεστιβάλ. Έχοντας μια πολύ ωραία μπάντα γύρω του, drums, δύο έγχορδα, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι στα φωνητικά και τον Ερμή στο πιάνο, εμφανίστηκε λίγο μετά τις 22:00, μετά από ένα μικρό πρόβλημα στον ήχο που κάλυψε με φοβερό αυθορμητισμό πίσω από τη σκηνή, χωρίς να τον βλέπουμε, με διάφορες ατάκες κι αστεία και μία εκτός προγράμματος εκτέλεση του "Wicked Game" του Chris Isaak. Όταν επισήμως ανέβηκε στη σκηνή, καταλάβαινες από την πρώτη στιγμή, από τις πρώτες νότες και ερμηνείες, από την κίνησή του και το ταπεραμέντο του, πως ο Good Job Nicky έχει άστρο. Μοιάζει με έναν καλλιτέχνη που έχει ταυτόχρονα αίσθηση των δυνατοτήτων του, αλλά και άγνοιά τους, που μπορεί να αυτοσαρκάζεται αλλά και να επιζητά το χειροκρότημα (για να τονωθεί το «εγώ» του, όπως χαρακτηριστικά έλεγε).
Αν σταθούμε αποκλειστικά στο μουσικό μέρος του live, αν δεν κάνω λάθος έπαιξε όλα τα τραγούδια που έχει κυκλοφορήσει (εκτός του "Too Hard" ίσως) και είναι εξαιρετικό το γεγονός ότι η ζωντανή τους απόδοση ήταν ακόμη καλύτερη από αυτή του στούντιο. Πραγματικά σε κάποια τραγούδια, όπως το "Clouds", το "Blue" ή το "Realize", η μπάντα κατάφερε να λειτουργήσει άριστα και να αναδείξει δυναμικές που τα απογείωσαν. Σε όλα τα τραγούδια θα έλεγα. Οι φωνητικές δυνατότητες του Good Job Nicky είναι αψεγάδιαστες και σε συνδυασμό με τις υποστηρικτές, καταπληκτικές δεύτερες των παιδιών, ήταν μια απόλαυση ακουστική.
Μέχρι βέβαια ο Good Job Nicky να αρχίσει το «stand-up comedy» (χρησιμοποιώ τον όρο καταχρηστικά, για να υπερθεματίσω). Υπάρχει μια διαχωριστική λεπτή γραμμή πάνω στην οποία περπατάει και νομίζω πως αρκετές στιγμές την ξεπερνάει, αφαιρώντας στοιχεία από όλο αυτό που μουσικά φτιάχνεται από τον ίδιο και την εξαιρετική του μπάντα. Αφαιρεί από το συναίσθημα και σε πετάει από τις οδυνηρές κραυγές του "Clouds" σε αστεία που το υπονομεύουν. Δεν είναι όλα τόσο ακραία βέβαια, αλλά υπάρχουν τέτοιες στιγμές. Έχει πηγαίο ταλέντο και νομίζω πως μπορεί να αγγίξει το νεανικό κυρίως κοινό του, να το κάνει να αισθανθεί, να γελάσει, να εκραγεί, να χορέψει, να αγκαλιαστεί, χωρίς να γίνεται υπερβολικός ή αυτοσαρκαστικός. Μπορεί ο νεανικός του αυθορμητισμός να γίνει όπλο του, και είναι, χωρίς όμως να ξεπερνάει το ίδιο του το έργο.
Κατανοώ πως πρόκειται για συμμετοχή σε ένα μουσικό φεστιβάλ στο κέντρο της πόλης, σε μια χρονική στιγμή, που έχουμε όλοι αρχίσει να «βγαίνουμε» από σχεδόν τρία χαμένα χρόνια. Αυτό και μόνο σε κάνει να είσαι ανυπόμονος, είσαι ήδη τρελαμένος, είσαι νέος και βράζει το αίμα σου και κάτω βρίσκονται παιδιά της ηλικίας σου κυρίως, που έχουν την ίδια ανάγκη με σένα, να ξεσκάσουν, να γελάσουν και να χορέψουν. Για αυτό και του το «δίνω». Φυσικά και θέλω να τον δω σε μια δική του συναυλία, όπου όλα θα είναι Good Job Nicky. Επειδή μετά κι από αυτό που άκουσα χθες βράδυ, εξακολουθώ να πιστεύω πως αυτό το παιδί μπορεί να φτάσει πολύ μακριά, και εκτός Ελλάδος, ακόμη κι αν λέμε πως εκεί έξω μπορεί να υπάρχουν χιλιάδες Good Job Nicky, νομίζω πως πρέπει να ισορροπήσει κάπως το καλλιτεχνικό του εκτόπισμα, με όλα εκείνα τα εξαιρετικά στοιχεία του χαρακτήρα του, τον αυθορμητισμό, το χιούμορ, την ενέργειά του, που μπορεί να του κάνουν κακό σε βραδιές, τουλάχιστον όπως η χθεσινή. Και δε μιλάμε τώρα για μεγάλο κακό, μικρές διορθώσεις, ένα ελάχιστο calibration για την επίτευξη του απόλυτου στόχου.