Τι θα ακούσετε:
indie folk
Βαθμολογία:
7
Με φωνή που μοιάζει με κράμα Elvis Presley και Roy Orbison, ο Marlon Williams ήταν δύσκολο να μην ξεχωρίσει, αν και δεν προέρχεται από μια χώρα με τεράστια μουσική παράδοση, γεγονός που πάντα παίζει το ρόλο του. Ο Νεοζηλανδός τραγουδοποιός, πέρα από την εκ φύσεως προικισμένη φωνή που έχει, είναι και ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης που γράφει στίχους και μουσική και έχει ήδη μια σημαντική δισκογραφική καριέρα.
Ο Williams έγινε γνωστός πέρα από την κοινότητα του Bandcamp (ουσιαστικά) με το "Make Way For Love" που κυκλοφόρησε το 2018, το οποίο περιείχε πολλά και ωραία τραγούδια βασισμένο σε μια ιστορία χωρισμού και εύλογα με μια κάπως «βαριά ατμόσφαιρα». Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Νεοζηλανδός καλλιτέχνης επανέρχεται με το τρίτο του προσωπικό άλμπουμ, "My Boy", και κινείται σε ηχοτοπία που μοιάζουν πιο κοντά στην ψυχοσύνθεσή του, τα οποία ήδη ακούσαμε σε μικρότερες δόσεις στο "Make Way For Love".
O Marlon Williams περιπλανιέται στα μονοπάτια της indie folk, με μια κάποια soft pop εσάνς και τα τραγούδια του μοιάζουν (και είναι) περισσότερο αισιόδοξα. Οι ατμοσφαιρικές μπαλάντες έχουν περιοριστεί σε σχέση με την προηγούμενη δουλειά του και τη θέση τους έχουν πάρει πιο up-tempo τραγούδια, με τη στιχουργική του ικανότητα να κινείται σε πολύ καλά επίπεδα, με αιχμές το χιούμορ, τον αυτοσαρκασμό, αλλά και την κοινωνική σάτιρα.
Το ομότιτλο τραγούδι του άλμπουμ είναι και το εναρκτήριο και το στίγμα δίνεται από νωρίς. Το "My Boy" είναι από τα πιο αξιόλογα τραγούδια και δίνει αρμονικά τη σκυτάλη στο "Easy Does It" που αξίζει την προσοχή μας. Τα καλύτερα τραγούδια του άλμπουμ βρίσκονται «στριμωγμένα» στις πιο αδιάφορες στιγμές του, με πρώτο χρονικά το "My Heart The Wormhole" και το "Soft Boys Make The Grade" να ακουλουθεί. Το "Soft Boys Make The Grade" είναι ένα δείγμα εξαιρετικής μουσικής και στιχογραφίας και δείχνει επίσης και σε εμάς και στον ίδιο τον Marlon Williams το πραγματικό του δημιουργικό «ταβάνι».
Εν κατακλείδι, ο Marlon Williams προσφέρει ένα ηχητικό αποτέλεσμα πολύ φιλικό στο αυτί, ζεστό και οικείο, με πολλά σημαινόμενα και νοήματα που κάποιες φορές μοιάζουν λίγο παραπάνω μπερδεμένα. Η χροιά της φωνής του και συνολικά η ερμηνεία του στα τραγούδια εξακολουθεί να είναι το πραγματικό highlight της όλης παρουσίας του Νεοζηλανδού και είναι αυτή που τελικά «μακιγιάρει» τις επιμέρους αδυναμίες των εκάστοτε παραγωγών του.