Αυτό που με κουράζει σε αυτήν την κατά τα άλλα υπέροχη δουλειά, για κάποιους άλλους ίσως αποτελέσει το δυνατό σημείο. Στο Give you the ghost των Poliça, η χρήση του auto-tune και πολυεπίπεδων εφέ και reverb πάνω στη φωνή της Channy Leaneagh, αποτελεί το κυρίαρχο χαρακτηριστικό, που αν το ακούσεις αποσπασματικά έχει τρομερό ενδιαφέρον, αλλά στη συνολική διάρκεια των 11 τραγουδιών, κουράζει κι είναι μονότονο.
Αν όμως ξεπεραστεί αυτό το σημείο (προσωπική κατάθεση είναι ουσιαστικά), τότε μάλλον έχουμε να κάνουμε με ένα από τα cd της χρονιάς. 2 drummer, ένας μπασίστας, λούπες (η ρυθμική γραμμή είναι επίσης τόσο ξεχωριστή σε αυτό το cd), synths, αιθέρια φωνητικά και συνθέσεις μελαγχολικές κατά βάση συνθέτουν το σκηνικό. Αν αφεθείς στο Give you the ghost, δε θα περάσεις και πολύ καλά είναι η αλήθεια. Είναι βαρύ το τοπίο, ομιχλώδες, εφιαλτικό, αδιέξοδο.
Αδύνατες στιγμές δεν υπάρχουν σε αυτό το άλμπουμ. Όλα τα τραγούδια είναι ξεχωριστά, αλλά ακούγεται κι ως σύνολο. Τα ήδη γνωστά “Lay your cards out”, “Wandering Star” & “Dark Star” ξεχωρίζουν (αυτό το τελευταίο θυμίζει εκείνη την τραγουδάρα, το “Swollen” των Bent), αλλά επίσης θα πρέπει να αναφέρουμε το δυναμικό “Violent Games” και το πιο pop “Form”.
Διαβάζοντας τις διεθνείς κριτικές για το Give you the ghost, θα ήθελα να σταθώ σε ένα σημείο που αξίζει να μοιραστώ μαζί σας, το οποίο νομίζω πως το χαρακτηρίζει περισσότερο από όλα: μια δημιουργική μάχη που παίζεται ανάμεσα στον άνθρωπο και στη μηχανή. Είναι κάτι που νοιώθεις ακούγοντας το και πραγματικά το περιγράφει καλύτερα από όλα.
8/10
Αν όμως ξεπεραστεί αυτό το σημείο (προσωπική κατάθεση είναι ουσιαστικά), τότε μάλλον έχουμε να κάνουμε με ένα από τα cd της χρονιάς. 2 drummer, ένας μπασίστας, λούπες (η ρυθμική γραμμή είναι επίσης τόσο ξεχωριστή σε αυτό το cd), synths, αιθέρια φωνητικά και συνθέσεις μελαγχολικές κατά βάση συνθέτουν το σκηνικό. Αν αφεθείς στο Give you the ghost, δε θα περάσεις και πολύ καλά είναι η αλήθεια. Είναι βαρύ το τοπίο, ομιχλώδες, εφιαλτικό, αδιέξοδο.
Αδύνατες στιγμές δεν υπάρχουν σε αυτό το άλμπουμ. Όλα τα τραγούδια είναι ξεχωριστά, αλλά ακούγεται κι ως σύνολο. Τα ήδη γνωστά “Lay your cards out”, “Wandering Star” & “Dark Star” ξεχωρίζουν (αυτό το τελευταίο θυμίζει εκείνη την τραγουδάρα, το “Swollen” των Bent), αλλά επίσης θα πρέπει να αναφέρουμε το δυναμικό “Violent Games” και το πιο pop “Form”.
Διαβάζοντας τις διεθνείς κριτικές για το Give you the ghost, θα ήθελα να σταθώ σε ένα σημείο που αξίζει να μοιραστώ μαζί σας, το οποίο νομίζω πως το χαρακτηρίζει περισσότερο από όλα: μια δημιουργική μάχη που παίζεται ανάμεσα στον άνθρωπο και στη μηχανή. Είναι κάτι που νοιώθεις ακούγοντας το και πραγματικά το περιγράφει καλύτερα από όλα.
8/10