Tο Αμάρτημα της Μητρός μου

Κι᾿ ἀπὸ τότε ποὺ θρηνῶ, τὸ ξανθὸ καὶ γαλανὸ, καὶ οὐράνιο φῶς μου, μετεβλήθη ἐντός μου, καὶ ὁ ρυθμὸς τοῦ κόσμου. ...και  έτσι  πέφτει η  αυλαία...
Διαβάστηκε φορες
Κι᾿ ἀπὸ τότε ποὺ θρηνῶ
τὸ ξανθὸ καὶ γαλανὸ
καὶ οὐράνιο φῶς μου,
μετεβλήθη ἐντός μου
καὶ ὁ ρυθμὸς τοῦ κόσμου.

...και  έτσι  πέφτει η  αυλαία... με  το  παραληρηματικό αυτό θα έλεγε κανείς απόσπασμα του ποιήματος του Γεωργίου Βιζυηνού «Στίχοι του φρενοκομείου». Με ένα τόσο φορτισμένο συναισθηματικά πεντάστιχο, όσο είναι και ολόκληρο το κείμενο της παράστασης από το αφήγημα, κλείνει  ο υποκριτικά ανεπανάληπτος Ηλίας Λογοθέτης, που υποδύεται τον ίδιο τον συγγραφέα .  

Είναι στα σίγουρα ικανός ο κ. Λογοθέτης να μας μεταφέρει την πνευματική κατάσταση του πρωταγωνιστή εξ΄αρχής, αλλά και με αμείωτη την ένταση του ψυχικού μας «σφιξίματος», καθώς ο λόγος του και η απόδοση του κειμένου του Βιζυηνού στην καθαρεύουσα έχουν γίνει ένα. Μετά από έξι συνεχή χρόνια παραστάσεων του συγκεκριμένου έργου και με το εγχείρημα της σκηνοθετικής επιμέλειας για πρώτη φορά από τον ίδιο, ο κ. Λογοθέτης έχει κάνει το έργο «δικό του»! Έχει κανείς την αίσθηση πως καταφέρνοντας τα χρονικά πισωγυρίσματα της αφήγησης να τα αποδώσει υποκριτικά με τον δικό του μοναδικό τρόπο, μας φέρνει όλους πιο κοντά και μας γνωρίζει με τον ίδιο τον συγγραφέα, σαν και εκείνος να τον ήξερε.

Και ενώ ίσως το υποκριτικό ταλέντο του Ηλία Λογοθέτη να είναι για αρκετούς κάτι γνωστό και αναμενόμενο, η μεγαλύτερη απόλαυση και συγκίνηση της παράστασης έρχεται μέσα από την απόδοση της μητέρας από την εξαιρετική Μαρία Ζαχαρή, η οποία επίσης συμπρωταγωνιστούσε όλα αυτά τα χρόνια στην παράσταση, αλλά φέτος επιπλέον επιμελείται της σκηνογραφίας. Πετυχαίνει σταδιακά μέσα από τα εκφραστικά της μέσα να στήσει άρτια το προφίλ της ψυχολογικά διαταραγμένης μητέρας με μέγιστη κορύφωση την φοβερή εξομολόγηση, ενώ αν θα θέλαμε να σχολιάσουμε το σκηνικό, είναι, μαζί με τους φωτισμούς της Μ. Μαραγκουδάκη, τόσο λιτό και λειτουργικό, όσο χρειάζεται για να αφοσιωθείς στο τεράστιας έντασης κείμενο του Βιζυηνού και τις δυνατές ερμηνείες.



Οι νεώτεροι, Δήμητρα Καρδιτσιώτη, Σάββας Σουρμελίδης και Λάμπρος Παπαγεωργίου που παίζουν τα αδέρφια, ανταποκρίνονται ικανοποιητικά απέναντι στη μεγάλη αυτή «μάχη» με τον ανυπέρβλητο λόγο του Βιζυηνού, ενώ η πρώτη εμπλέκεται και σε μια ευχάριστη σκηνοθετική έκπληξη που περιμένει το κοινό κατά την άφιξη του στην αίθουσα του θεάτρου, η οποία στη συνέχεια εξελίσσεται ευχάριστα κατά την διάρκεια της παράστασης και αφορά στην μουσική, που οφείλουμε να αναφέρουμε ότι είναι πρωτότυπη δημιουργία πάνω σε ποιήματα του ίδιου του συγγραφέα από τον Μιχάλη Γλυνιαδάκη.

Μετά από την αντικειμενική – υποκειμενική μου αποτύπωση της παράστασης νιώθω πως ίσως χαρακτηριστεί «βαρύ» το έργο... Και είναι! Είναι, όμως, τόσο σπουδαίο αυτό που αισθάνεσαι πως έχεις πάρει μέσα σου φεύγοντας, τέτοια η χαρά που ο Βιζυηνός υπήρξε πρόγονος σου, τέτοια ανακούφιση που αυτό το κείμενο κάποιοι αποφάσισαν να μην το πειράξουν ούτε μια στάλα, που η πληρότητα συναισθημάτων δεν είναι έννοια αρκετή για να περιγράψει την κατάσταση που θα επικρατήσει μέσα σου για τις επόμενες στιγμές και ίσως και για πιο πολλές ακόμα...

Υ.Γ. Αν αποφασίσετε ότι αξίζει, μια επίσκεψη στο καμαρίνι του κ. Λογοθέτη, θα σας δώσει σίγουρα μια ακόμη εμπειρία να θυμάστε...

Y.Γ.2 Η μάχη του ανθρώπου με τις ενοχές και τις ένοχες στιγμές του, που τον μετατρέπουν σε έρμαιο της ίδιας του της τύχης, αντανακλούν την ακατάβλητη πορεία μιας, όχι πάντα, ευθείας γραμμής. Ζωή... Α.Κ.

Παίζεται:
Κινηματογράφος  Τριανόν  Filmcenter
Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων  101 , Αθήνα      210-8215469

Σάββατο (λαϊκή) 18.15, 21.15
Κυριακή  20.00

Τιμές : 
Γενική  είσοδος 16 ευρώ
Φοιτητικό και λαϊκή 12 ευρώ
Μαθητικό 10 ευρώ

Αξιολόγηση
Βαθμός άρθρου
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα