Μέσα στο μαύρο χάλι (ω ναι...!) των fm, ο 'Eν Λευκώ' ξεχωρίζει με άνεση. Το 2012 του ανήκει σε πολλά επίπεδα και εύχομαι ολόψυχα με την ευκαιρία η νέα χρονιά να τον βρεί στον ίδιο δρόμο. Ποιότητα χωρίς δήθεν, δεμένο ραδιόφωνο, μαζί με τα εξαιρετικά session - έκπληξη πάντα να ξεχωρίζουν. Ο λόγος στην Κατερίνα Καφεντζή για τα υπόλοιπα..
1/Κατερίνα, τι είναι το ραδιόφωνο σήμερα για σένα;
-Δεν είναι το ραδιόφωνο σημερα ουτε το ραδιοφωνο ειδικα. Είναι η μουσική και οι μουσικοί.
2/Τα sessions του En Lefko ειναι μια οαση με δυο λογια. Αλλο επιπεδο. Μιλησε μου για αυτα..
-Δε ξέρω αν σταθηκαμε πολυ τυχεροι, γιατι τιποτα δε συμβαινει απο το πουθενα, αλλα η χρονική στιγμη κατα την οποια εμφανίστηκε η ιδιοκτητρια του σταθμού, η Αλεξάνδρα Δασκαλοπουλου ηταν καθοριστική και για το σταθμό αλλα και για την υλοποίηση των 5/25 live sessions. Φυσικά δεν ανακαλύπτεις τον τροχό με μια τετοια εκπομπή, απλώς μεταφράζεις και εκτελεις μια ιδεα με βάση τους ήχους της δικής σου πόλης. Με άλλα λόγια δίνεις στους μουσικους ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο, μέσα στο ραδιοφωνικό σταθμό, χωρις όμως να οριοθετεις και το μουσικό ύφος της εκπομπής.
Ο μόνος 'απαράβατος' όρος ειναι να κλεισουν το set με μια διασκευή σ' ένα αγαπημένο τους τραγούδι. Όσον αφορά στο πενταλεπτο περιεχόμενο της συζήτησης , εχω μια αρχή εδω και πολλα χρόνια στο κομματι των συνεντευξεων. Δε 'δίνω' ποτέ τις ερωτησεις στον καλεσμένο αλλα τον ρωταω πάντα πριν ανοιξει το μικρόφωνο, αν υπάρχει κάποιο θέμα που τον θιγει ή τον ενοχλεί. Παρ' όλ' αυτά, θεωρω πιο ουσιαστικά τα 25 λεπτά του live καθώς οι καλλιτέχνες κρατούν ως 'δώρο' απο τον Εν Λευκώ, ενα αξιοπρεπέστατο οπτικοακουστικό υλικό που μπορουν να το χρησιμοποιησουν οπως αυτοί νομίζουν καλυτερα. Τέλος στο κομματι της προετοιμασιας ενός 5/25 live session καλωσορίζουμε με τον ιδιο τρόπο όλους τους καλλιτέχνες γιατι δε θεωρούμε έναν καλεσμένο λιγότερο σημαντικό απο κάποιον άλλον. Και δε χρησιμοποιώ πληθυντικό ευγενειας λέγοντας 'θεωρούμε' γιατι αυτό που βγαινει στον αέρα κάθε Πέμπτη απόγευμα ειναι το αποτελεσμα της δουλειας όλων των ανθρώπων που δουλευουμε για τον Εν Λευκώ.
3/Υπαρχει καποια ξεχωριστη 'στιγμη' μεσα στο χρονο αραγε; Κατι που μεχρι και σημερα ειναι μια ΖΩΝΤΑΝΗ μνημη μεσα σου; Μια εκπομπη, ενα τραγουδι, καποιο live που ξεχωριζεις οντως;
-Θα σου πω μια ιστορια που νομίζω πως θα σε κανει να χαμογελάσεις. Πρέπει να ηταν το 1992, στο Ροδον Club όπου βρίσκομαι στα παρασκηνια με τον Peter Hammill. Προκειται για μια συνεντευξη που την περιμένω πως και πως, εχω προετοιμαστει εναν ολόκληρο μηνα, μ'εχει φαει η αγωνια, εχω μάθει τις ερωτήσεις απ' εξω κι ανακατωτα αλλα οταν φτάνει η ωρα να καθισω απεναντι του, τρέμω... Γίνονται λοιπον οι απαραιτητες συστάσεις, πατάω το record στο δημοσιογραφικό μου κασετοφωνακι και μισό στάδιο πριν την κρίση πανικού, ξεκινάω με την πρώτη ερώτηση που δεν ολοκληρωθηκε ποτε...
''well, Van Der Graaf... Generation..''
Καταλαβαινω την πατάτα που μόλις έχω εκστομίσει αισθανομαι σαν groupie που κατα βάθος θα ηθελε να γραφει για το Cosmopolitan αλλα της προεκυψε λόγω 'γνωριμιών' αρθρο στο CREEM (ό,τι να 'ναι δλδ), νιωθω ολο το αιμα να εχει μεταφερθει στ' αυτια μου και μέσα στο γενικότερο βουητο που ακουω, κατεβάζει ελαφρώς τα γυαλιά του, με κοιτάζει πάνω απ'αυτά, χαμογελάει, ξεροβήχει και μου λεει..
''well, the truth is.we are the new generation of Generators.''..
Ξέσπασε σε γέλια, του ζητησα συγνώμη και νομίζω πως αυτή ηταν η τελευταία φορά που πήρα τόσο στα σοβαρα τον εαυτό μου σε σχέση με τους μουσικους που αγαπαω...
4/Μιλησε μου για το κεφαλαιο Γιαννης Πετριδης, Κατερινα. Ζουμε σε μια περιεργη ισως εποχη, ενδιαφερουσα σιγουρα, μα και αρκετα μπερδεμενη απο την αλλη. Με ελαχιστες σταθερες εννοω.Χαιρομαι που και οι δυο του μιλαμε στον πληθυντικο με την ευκαιρια...
-Ετυχε να γνωρίσω πριν απο αρκετα χρόνια έναν ανθρωπο τον κυριο Διονύση, μαθηματικό στο επάγγελμα, που διατηρουσε αρχειο των εκπομπών του Γιάννη Πετρίδη απο το 1976. Μου έκανε φοβερή εντύπωση. Eπομένως δεν ειμαι σιγουρη πως έχει περισσότερη σημασία η δικη μου γνώμη, απο τη δική του.
5/Τα 5 πιο αγαπημενα σου album;
-Ειναι περισσότερα απο 5 αλλα για κάποιο λόγο τα 2-3 τελευταια χρόνια όταν θέλω ν' ακούσω κάτι οικειο θα βάλω τους εξης τρεις δισκους.
Eden's Island -eden ahbez
Aerial-Kate Bush
Lil' Beethoven - Sparks
6/Η αμεσοτητα (περα απο 'επικοινωνιακα' δηθεν κτλ) ειναι πολυ σημαντικη για το ραδιοφωνο. Σημειο αναφορας θεωρω. Συμφωνεις;
-Νομίζω πως για καθε τι που εμεις αποκαλουμε άμεσο υπάρχουν αλλοι τόσοι εκει εξω που θα το χαρακτηρίσουν δήθεν. Και το αναποδο. Αλλα αυτος ειναι ο κανόνας της επικοινωνίας γενικότερα, όχι μόνο του ραδιοφωνου. Δε μπορεις ν΄αρεσεις σε όλους κι αυτό ειναι ενα καλο σημειο αναφορας για να πορευεσαι χωρις να αισθανεσαι αδικημενος, παραγκωνισμένος ή εκτός συστηματος.
7/Ενα ονειρο που θα ηθελες να δεις να γινεται πραγματικοτητα; Σε σχεση με το ραδιοφωνο παντα;-Θα ηθελα να δω ακόμα περισσότερους έλληνες καλλιτέχνες να παιζουν σε φεστιβαλ στο εξωτερικό χωρίς να πρέπει να μετακομίσουν απο τη χώρα. Αν το καλοσκεφτεις ειναι μια έμμεση ευχή που αφορα και στο είδος αλλα και στο ρόλο του ραδιοφωνου στην Ελλάδα σήμερα.
8/Και για τελος..μια ερωτηση που κανω (σχεδον) παντα. Εχουμε μια χρονομηχανη για τις επομενες 24 ωρες (!) που και γιατι θα ηθελες να βρεθεις αληθεια για μια ολοκληρη μερα;
-24 ωρες με δυο πολυ αγαπημενους μου ανθρωπους σ'ένα πέτρινο σπίτι κάπου στο βουνο.
