Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης με πολλά κέφια στο Passport

Μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του Αλκίνοου...
Διαβάστηκε φορες


Έχω δει τον Αλκίνοο Ιωαννίδη αμέτρητες φορές κι όπως γράφει ο Γιώργος Μυζάλης στη συνέντευξη του Αλκίνοου στο e-tetRadio, δεν έχω φύγει ποτέ απογοητευμένος από κάποια συναυλία του. Το Σάββατο όμως δεν ήταν απλά καλή η εμφάνιση του Ιωαννίδη στο Passport. Ήταν μια από τις καλύτερες του!

Σε μεγάλα κέφια, το αγόρι με την γκρίζα πλέον κοτσίδα παρουσίασε 40 τραγούδια σ' ένα σχεδόν τρίωρο set. Το Passport ήταν γεμάτο και θα έλεγα ότι όλοι έφυγαν με ένα πλατύ χαμόγελο στις 02:20...

40 τραγούδια λοιπόν. Τα 30 ήταν από όλους τους δίσκους του Αλκίνοου και τα δέκα διασκευασμένα τραγούδια ανήκουν στο Μάνο Χατζηδάκη, το Nick Cave, το Διονύση Σαββόπουλο, τους Ξέμπαρκους, τα Ξύλινα Σπαθιά, το Νίκο Παπάζογλου, το Τζίμη Πανούση, το Μιχάλη Σιγανίδη, τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τους Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα.



Το ξεκίνημα και γενικότερα το Α' μέρος περιείχε πολλά από τα τραγούδια που έπαιξε στην πρόσφατη εμφάνιση του στο Fuzz, αλλά και στις συναυλίες του στο Σταυρό του Νότου. Ξεκίνησε με την "Παράκληση" και τα "Εκτός τόπου και χρόνου", "Καθρέφτης" και συνέχισε με τις "Σταγόνες στο γιαλό", το "Βόσπορο", το "Μυστικά και ήσυχα", τον "Προσκυνητή" και το "Είπα να ζήσω". Θα έλεγα ότι το ξεκίνημα ήταν νωθρό όπως στις περισσότερες συναυλίες του Αλκίνοου. Είναι σαν το πρώτο ραντεβού, στο οποίο προσπαθείς να γνωρίσεις τον άνθρωπο, που έχεις απέναντι σου. Του μιλάς, του τραγουδάς και ανάλογα με την ανταπόκριση, ανοίγεσαι ή κλείνεσαι περισσότερο και γίνεσαι διεκπεραιωτικός...

Θα έλεγα ότι η ζεστασιά του κόσμου και γενικότερα του χώρου του Passport έδωσε την ανάλογη ανταπόκριση στο αγόρι με την γκρίζα κοτσίδα και αμέσως μετά άρχισε να παίρνει την ανιούσα. Το "άδειο παράθυρο" απογειώθηκε, η "Πλατεία" ρόκαρε για τα καλά, Το "μπλούζ του αποχωρισμού" του Παύλου Σιδηρόπουλου προσέφερε αναμνήσεις και το "Απόγευμα στο δέντρο" την καλύτερη εκτέλεση του, αντίστοιχη με αυτήν που είχα ακούσει πριν 4 χρόνια - αν θυμάμαι καλά - στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.



Η "Άδεια μου αγκαλιά" (Nick Cave - Into my arms), το "Για την Κύπρο" του Σαββόπουλου δημιούργησαν συναισθήματα και η "Πατρίδα" μας ανατρίχιασε σε άλλη μια εκτέλεση τραγουδιού, που ξεπερνάει την studio μορφή του.

Το μισάωρο διάλειμμα που ακολούθησε μας βοήθησε να βάλουμε τις νότες και τους στίχους που ακούσαμε σε μια σειρά και να είμαστε έτοιμοι για το Β' Μέρος, το οποίο σχεδόν πάντα είναι καλύτερο του πρώτου.

Τι ξεχώρισα στο δεύτερο μέρος της συναυλίας; Για αρχή τα "Όνειρο ήτανε", "Μαύρος βυθός" και "Ήρθε ένας μάγος". Μετά ήρθαν οι Ξέμπαρκοι και το "πούσι" τους και το "Σερσε λα μαμ" του Μιχάλη Σιγανίδη, στο οποίο όλοι οι μουσικοί παράτησαν τα όργανα τους, πήραν αγκαλιά τον Αλκίνοο και το τραγούδησαν acapella. Δείτε τις σχετικές φωτογραφίες παρακάτω:




Το "Σερσε λα μαμ" μας έφερε πιο κοντά με τους μουσικούς, αλλά η συνέχεια ήταν αυτή που έκανε τη διαφορά... Ο "διπλοπαρκαρισμένος" του Μιχάλη Σιγανίδη είναι ένα ωραίο τραγούδι και έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία πίσω του, την οποία διηγείται στις συναυλίες του ο Αλκίνοος. Με βάση αυτή την ιστορία, ο Ιωαννίδης έγινε ένα με τον κόσμο (τι έκφραση κι αυτή, ε...) και δεν ήθελε να σταματήσει να μας λέει ιστορίες... Αυτοσχεδιασμός, αυτοσαρκασμός και έξυπνες ατάκες σε ένα 3-λεπτο - μαγεία! Από τότε και ύστερα, ο κόσμος "απογείωνε" (μου αρέσει αυτή η λέξη τις τελευταίες ημέρες...) τα πάντα. Ο "Νεοέλληνας' του Τζιμάκου, το "Γιατί δεν έρχεσαι" και "Ο κόσμος που αλλάζει" ρόκαραν για τα καλά και έκλεισαν το Β' Μέρος του σετ.

Ο Αλκίνοος βέβαια δεν έφυγε για να πάρει το χειροκρότημα και να ξαναβγεί. Έμεινε με την κιθάρα του και σιγά, σιγά άρχισαν οι παραγγελιές. Σ' εκείνο το σημείο μάθαμε ότι είχε χτυπήσει το ένα χέρι του και φορούσε νάρθηκα (όχι στη συναυλία βέβαια). Μάλιστα, όταν τον χαιρετήσαμε στο τέλος της βραδιάς, τον φορούσε το νάρθηκα...




Μόνος με την κιθάρα του έπαιξε διάφορες διασκευές. Θα μου επιτρέψετε να ξεχωρίσω την ταξιδιάρικη και ιδιαίτερα συναισθηματική εκτέλεση της 'Σιωπής" των Ξύλινα Σπαθιά και το παραδοσιακό "Θεε μου μεγαλοδύναμε".

Η βραδιά έκλεισε με τρία κλασσικά τραγούδια από τη δισκογραφία του Αλκίνοου, το "Όσα η αγάπη ονειρεύεται", το "Δεν μπορώ" και το "Αδιέξοδο".

Το ερχόμενο Σάββατο 18 του μήνα θα είναι ξανά στο Passport και κάτι μου λέει ότι θα είναι και στις 25 Μαϊου.

Τον Αλκίνοο Ιωαννίδη συνόδευσαν οι πραγματικά σπουδαίοι μουσικοί:

Γιώργος Κοντραφούρης: Hammond organ, πιάνο
Γιώργος Καλούδης: τσέλο, κρητική λύρα
Νίκος Παραουλάκης: νέυ, κιθάρα
Άγγελος Πολυχρόνου: κρουστά




Setlist

Παράκληση
Εκτός τόπου και χρόνου
Καθρέφτης
Σταγόνες στο γιαλό
Βόσπορος
Μυστικά και ήσυχα
Προσκυνητής
Είπα να ζήσω
Το άδειο παράθυρο
Πλατεία
Το μπλούζ του αποχωρισμού (Παύλος Σιδηρόπουλος)
Απόγευμα στο δέντρο
Άδεια μου αγκαλιά (Nick Cave)
Για την Κύπρο (Διονύσης Σαββόπουλος)
Πατρίδα

-- Διάλειμμα --

Με τόσα ψέματα
Πες μου
Τι να θυμηθώ
Όνειρο ήτανε
Μαύρος βυθός
Στην αγορά του Αλ Χαλίλι
Ήρθε ένας μάγος
Πούσι (Ξέμπαρκοι σε ποίηση Νίκου Καββαδία)
Σερσε λα μαμ (Μιχάλης Σιγανίδης - όλοι μαζί acapella)
Ο διπλοπαρκαρισμένος
Νεοέλληνας (Τζίμης Πανούσης)
Έχω μια λέξη
Θα 'μαι κοντά σου όταν με θες
Γιατί δεν έρχεσαι
Ο κόσμος που αλλάζει

-- encore --

Ο Αλκίνοος με την κιθάρα του:

Της Κυριακής τα όνειρα
Θεέ μου μεγαλοδύναμε
Ο Γιάννης ο φονιάς (Μ. Χατζηδάκης)
Ήταν ανάγκη
Μη γυρίσεις (Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας)
Αύγουστος (Ν. Παπάζογλου)
Σιωπή (Ξύλινα Σπαθιά)

Όλοι οι μουσικοί στη σκηνή:

Όσα η αγάπη ονειρεύεται
Δεν μπορώ
Αδιέξοδο



Αξιολόγηση Συναυλιών
Βαθμός συναυλίας
10,0 / 10 (σε 2 αξιολογήσεις)
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα